Ik heb het nu 3 keer geslikt. De eerste keer dat ik ermee begon heb ik vooral heel erg tintelende handen/vingers gehad. Elke morgen vooral. Ik ben toen ook een aantal kilo’s kwijt geraakt, maar daar was ik alleen maar blij mee De 2e en 3e keer ben ik weer begonnen na een zwangerschap en toen heb ik eigenlijk geen bijwerkingen gehad. Toen ook niet afgevallen, maar was inmiddels met de pil begonnen, dus wellicht dat dat daar door kwam. De laatste periode dat ik het heb geslikt werkte het helaas niet zo goed. De troep woog me niet op tegen de keren hoofdpijn die ik nog steeds had en het aantal ibu wat ik dus alsnog moest slikken. Ben dus nu medicatievrij en slik zodra ik wat aan voel komen 1 of 2 ibu’s. Daar kan ik het vaak goed mee tegen houden.
Als je een echte medicatie-afhankelijke hoofdpijn hebt, zijn eigenlijk alle andere medicijnen en interventies weinig zinvol totdat je door die drie maanden ontgifting heen bent. En veel mensen denken paracetamol goed te beperken door er maar een per dag te nemen. Zo werkt het niet. Je kan er beter twee keer per week zes op een dag nemen dan elke dag eentje. Maar als je eenmaal aan medicatie-afhankelijke hoofdpijn vastzit, moet je volledig onttrekken, dus cold turkey 3 maanden eraf. De eerste weken zijn dan pittig, maar uitiendelijk kan het effect spectaculair zijn. En na 3 maanden kan je dan goed beoordelen wat voor hoofdpijn er eventueel nog is, en die gericht behandelen. Bij migraine is topiramaat een van de opties voor onderhoud. Een kwart van de gebruikers haakt echter af op de bijwerkingen. Gelukkig zijn er meer middelen.
Vriend is idd cold turkey van alles af gegaan 1,5 jaar geleden. Zelfs de triptaan. Oei oei, dat was echt zwaar, maar hielp wel. Gebruikt nu topiramaat en zelden een triptaan nodig.
Maar ze geeft aan dat ze helemaal niet vaak wat inneemt. Optie om andere medicatie te proberen lijkt mij dus veel logischer nu.
De beleving van "niet vaak" kan erg wisselen. Blijkbaar vond de neuroloog het toch zo veel dat dit eerst aangepakt moest worden. Wij waren er niet bij, dus weten niet wat er precies besproken is.
Dat ik van @Luna86 heel lief een aanlijnbandje heb gekregen voor onze jongste en de jongste er zo dol op is dat hij zijn armpje al uitsteekt met grote lach!
Ik onthoud deze ook even Maxalt werd ik gruwelijk ziek van. Eigenlijk zou ik die beta blokkers moeten krijgen maar mag niet ivm teveel allergieën en ze dan geen adrenaline kunnen toedienen indien noodzaak
Dat m’n derde kind ergens zo van schrok dat hij uit m’n armen sprong Hij deed het niet expres hoor. Hij zou z’n mammie niet pijn doen, maar het brandt verschrikkelijk
Nogmaals; ze geeft zelf aan dat ze er heel bewust mee omgaat en helemaal Niet vaak wat inneemt. Daar ga ik dus vanuit. Overigens zou ik @MamaChantal ook echt adviseren om naar een hoofdpijnkliniek te gaan ipv een willekeurige neuroloog. Die zijn veel gespecialiseerder hierin. Ik zie dat ze al naar een hoofdpijnverpleegkundige is gestuurd, dat lijkt me ook een goed plan.
Och gossie! Hopelijk laat geen litteken achter, ik heb een mooie 1 op bovenbeen van de kat die verkeerd sprong word wat ouder hihi
Dat we uiteindelijk toch een huis in Frankrijk hebben gevonden “ Vorig jaar hadden we echt een fijn huis gevonden in Zuid Frankrijk. We boekten meteen toen we daar waren voor dit jaar. Helaas belde de eigenaar een paar weken geleden op naar mij: ‘het spijt me, vanwege COVID en nu de delta variant durven we het niet aan.’ Ik huilen, want ik had me er zó verschrikkelijk op verheugd. En ik snap het: echt ik snap het. En een vakantie in het buitenland missen is gewoon een luxeprobleem. Maar wat hebben we hard gewerkt dit jaar en wat waren we er aan toe (zoals iedereen). Ik heb steeds een tandje meer bijgezet op m’n werk en C combineerde een loeizware baan met een studie en een jong gezin. Zoeken dus, blijven zoeken en hopen dat er iets kwam. 3x een huis gereserveerd dat daarna weer gecanceld werd, omdat het toch al verhuurd bleek te zijn Maar de aanhouder wint. C heeft avonden achter elkaar gezocht en ik belde gisteren naar de verhuurder van dit huis. Was het gelukt? Ja het was gelukt zei ze Een stukje verder dan ik gewend ben. Een stukje verder van de vakanties die ik met papa en mama meemaakte. Een uurtje ervandaan. Maar dat geeft niet. ‘We hebben een huis met vier slaapkamers kamers’ zei C. ‘Hoezo vier?’ zei ik kattig. ‘Eentje voor ons, eentje voor Luc en eentje voor Ies’ ‘Maar die vierde dan?’ zeurde ik. ‘Voor je moeder…..’ ❤️❤️❤️❤️❤️ “
Ah zo, ik had er namelijk wel bijwerkingen van. Proefte bijna geen prik meer, onthoud heel slecht, kan slecht op woorden komen. Helaas heb ik die topirimaat nodig anders was ik er wel mee gestopt haha.
Nu je het zegt; de laatste keer heb ik idd wel last gehad dat ik soms dingen niet meer wist. Bv een liedje en dan gewoon niet meer op de woorden komen. Vond ik hele naar op mn werk vooral.
Heerlijk, het is je gegund! Ik hoop volgend jaar of het jaar erop weer naar frankrijk te gaan naar het huisje. Wil het de meiden laten zien maar vond het voor nu nog even te ver rijden en sneu voor de oudste want die zit dan opgevouwen tussen 2 autostoelen dat kan nog wel voor een uurtje of 2 max 3, maar echt niet voor 12 uur, vind ik althans. Wij kregen van de week eindelijk de dakkoffer binnen dus die hebben we er maar vast opgezet voor mijn gevoel kunnen we nu echt niet meer te weinig ruimte hebben voor de spullen, maar dat zal vast wel weer tegenvallen 2 weekjes overijssel in een huurtent, hopelijk volgend jaar met een eigen vouwwagen. Oudste is in ieder geval helemaal blij want de fietsen kunnen vanaf dit jaar mee.
Mijn mond viel open van de bloeduitslagen van de middelste. Ergens verwachtte ik dat er niks uit zou komen, maar als ik de lijstjes met uitslagen zo zie vermoed ik dat er toch wel iets uit gaat komen. Een aantal waardes die vorige keer licht verhoogd waren maar niet alarmerend zijn nu nog verder verhoogd. En onder andere zuurstofspanning was flink te laag. Ben benieuwd wat de arts nu gaat zeggen, maar het wachten is op de laatste onderzoeksuitslagen of ze een parasiet heeft die de verschiĺlende leukocyten verhoogd of het ergens anders door veroorzaakt wordt. Maar ook hoe we de uitdrogingsverschijnselen gaan oplossen, ze drinkt voldoende en meer drinken geven resulteert in minder eten terwijl ze nu al veel te slecht groeit. Moest wel lachen om hoe de arts haar omschreef in het verslag, die was nogal verbaasd om hoe ze reageerde bij binnenkomst. "2,5 jaar en stapt de kamer binnen, oogt klein en tenger voor haar leeftijd, zegt hoi en wend zich direct tot het speelgoed achter in de kamer. Komt met wijze uitspraken voor haar leeftijd (joh nou daar hebben we nooit last van thuis hoor ) en kan duidelijk vertellen wat ze allemaal eet en wie ze is wat ze leuk vind en wat niet. Loopt daarin duidelijk voor op haar leeftijd." En een stukje verder stond nog dat het opviel dat ze zonder moeite met het speelgoed voor de wat oudere kindjes speelde. En ze erg onderzoekend was hoe alles werkte zoals de weegschaal. Tja we kunnen wat dat betreft niet voor niks amper wachten tot ze naar de voorschool mag, ze is thuis amper uit te dagen wat zorgt voor vervelend gedrag. Probleem is alleen dat zoals ze er lichamelijk nu voor staat ze alsnog vaker thuis zal zitten omdat ze geen weerstand heeft.
Klinkt als een bijzondere wijsneus! Nu inderdaad hopen dat ze weten wat er is. Wat een vreselijke situatie. Hoe lang zijn jullie er al mee bezig?
Sinds ze van de bv af is ongeveer (toen was ze een week of 6). In eerste instantie gewoon hier in het zkh maar die vond dat we maar gewoon een danoontje moesten geven ook al kreeg ze het daar benauwd van en de rest van de klachten. Toen door gestuurd naar het wkz, met hulp van een diëtist, dieetvoeding en caloriebommetjes haar stabiel gekregen op de -1,6 lijn. Maar daar is ze nu ondertussen ook vanaf, proberen het nu stabiel te houden op de -2,5 en dat gaat al een maand of 10 heel moeizaam.
Dat het vandaag alweer 17 jaar geleden is dat er 4 vrienden verongelukte. Besefte me ineens dat over 4 jaar we ze langer missen dan dat ze bij ons zijn geweest. Zouden als ze terug waren een double date doen en hadden al regelmatig zitten geinen iver hoe we later samen op het terras of strand zouden zitten terwijl de kids aan het spelen waren. Deze dag blijft echt ieder jaar vreemd voelen.