hier zelf maat 41 en man maat 47 Zoon van 15 heeft nu maat 45 en dochter van 12 heeft nu maat 39 Wat betreft de demonstratie tegen de vluchtelingen, vind het diep triest, kan me niet voorstellen dat je niet weet wat er gaande is in Afghanistan en je dan zo opstellen.
Het heeft mij ook enorm veel geholpen om alles rondom het overlijden op te schrijven. Ik heb dat verhaal ook aan de psycholoog verteld waar ik destijds een paar gesprekken mee had. Situatie was helemaal andets natuurlijk. Wij hadden 1,5 jaar 'voorbereiding' . Dus de echte 'dingen die ik nog had willen zeggen' had ik niet meer. Wel komen er steeds nieuwe dingen op die ik zou willen bespreken. Schoolkeuze oudste, autisme jongste. Dat soort dingen. En hij heeft oudste leren fietsen. Nu dat bij jongste zoon moeizaam loopt denk ik vaak. Kon hij daar nog maar mee helpen. Niet dat hij dat zo anders deed. Maar hij had een manier van omgaan met kinderen. Kon ze echt in zichzelf laten geloven. En dat is precies wat jongste nodig heeft. Als moeder wil je ze dat natuurlijk ook meegeven. Maar is anders. Sorry. Lang verhaal over mijzelf. Wat ik wilde zeggen is dat het schrijven van zo'n brief heel goed kan helpen in je rouwproces. En dat het voelen van aanwezigheid ook heel herkenbaar is. Heel veel mensen hebben zoiets ervaren. Deels verklaarbaar door de wens. Maar niet helemaal. Het idee dat hij jouw woorden meeleest alleen al is fijn. Nogmaals sterkte
Nou echt he. Vreselijk. Ik hoop echt dat ze daar al weg waren en ergens veilig zijn. Liefst zou ik alle vluchtelingen hierheen halen. Waarvandaan ook. Snap best dat er dan weer andere problemen ontstaan. Maar toch... mensen gewoon maar laten creperen is wat mij betreft geen optie.
Ik was aan het opruimen en dingen uitzoeken en vond een microschrijver van de Hema, op zich niet zo vreemd maar hier staat de gulden prijs nog op (nlg 1.75) Hij doet het ook nog!! Bij de Ikea hebben ze weer een ikea potlood, we zijn er 1.5 jaar niet meer geweest dus weet niet of dat al heel lang zo is
@Mamafiets en @owly ik hoop dat ze uiteindelijk toch niet gegaan zijn of op tijd terug waren, in Nederland op vakantie zijn gegaan etc. Ouders zitten helaas niet in de klassen app en ik heb ook geen telefoonnummer van ze. Morgen moet ik werken, maar ik wil vrijdag weer even aanbellen met mijn dochter. Als hij maandag nog niet op school is dan ga ik denk ik maar contact opnemen met het ministerie van buitenlandse zaken of de Afghaanse ambassade, heb echt geen idee waar ik moet zijn en of wat ik kan doen zonder contactgegevens.
Wat verdrietig, op Twitter zijn een aantal mensen wel helemaal er mee bezig oa een oud militaire die afganen ter plekken helpt. Mischien kun je bij hem informeren? Heb je wel een naam en achternaam?
Ik hoop ook ontzettend dat ze niet zijn gegaan! Als hij maandag niet op school is kan school misschien wel wat doen? Die hebben in ieder geval telefoonnummers. Misschien willen ze dan wel bellen om te kijken of alles goed gaat. Ik duim heel hard dat ze veilig zijn! Laatst op het jeugdjournaal was een kind uit Nederland bij zijn familie op bezoek en Hebben er volgens mij 4 dagen over gedaan om weer terug te komen. Was heel moeilijk om bij het vliegveld te komen.
ik denk dat veel mensen echt niet beseffen dat er echt wel een verschil zit tussen de stroom die nu 'opgehaald' wordt en anderen. En bij sommige reacties snap ik het ook wel, wij stonden ook even vreemd te kijken dat families daar naartoe op vakantie gingen terwijl ze het ontvlucht zijn, juist vanwege het al langer geldende advies om niet te gaan (negatief reisadvies). Er was namelijk al een dreiging ver voor de taliban zo snel oprukte.
Dat ik vandaag zou worden gebeld door de huisarts....en dat dit niet is gebeurt. Morgenochtend dus maar de assistente bellen.
@GossipGirlxoxo Ik moest net even lachen, zat jou post te lezen en begon ineens te twijfelen want er stond een andere naam... geloof dat 1 van de meiden mijn telefoon te pakken heeft, alleen geen idee wat ze dan gedaan hebben of hoe ik het weer kan veranderen.
Mijn moeder was een kast aan het leegruimen een poosje geleden en toen zat er een bon in van H&M van 50 gulden. Ze vroeg of ik naar de winkel ermee durfde. Zij en m’n zus namelijk niet. Ik naar de stad, geef die bon aan een medewerkster en vraag of ik die nog kan gebruiken. Toen zei ze van niet. Toen ging ik bluffen. Ik raaskalde iets over dat bonnen bij wet sinds 2000 niet meer mochten verlopen en dat ik juridisch gezien dat ding mocht gebruiken Echt: ik geloofde m’n eigen kul verhaal bijna ook nog. Ging ze bellen naar de afdeling die over bonnen gaat en toen ze terugkwam zei ze: ik mag hem inruilen voor €20. En toen had ik een heel leuk jurkje
Hier valt mijn mond van open: https://www.vriendin.nl/persoonlijke-verhalen/janine-stiekem-stoppen-met-pil/ Het verhaal, tja daar kan ieder het zijne van denken. Maar “anoniem in de Vriendin” - wat denk je nou. Die vent (en andere mensen die dichtbij je staan) gaat dat toch meteen herkennen?!
Goh ik had nog van die Kruidvat kios kaarten waar je foto's mee kon printen. Had ze aan jou moeten geven. Geen idee of er nog wat opstond hoor, mja ze werden in elk geval niet meer geaccepteerd. (automaat kon er ook niks meer mee).