Nee nog niet, hoor ik misschien wel als hij terug komt. Hij heeft trouwens ook een zwembroek mee, wie weet vindt de juf dat wel goed?
Ik mis haar ook! Ze is volgens mij al een hele poos niet online geweest. Dat vind ik nou echt jammer!
ik lees dit nu pas en snap nu je vraag om medicatie tegen stress en paniek wat beter. Als dit iets is voor tijdelijk (je werkdruk zal gewoon omlaag moeten) dan is medicatie geen gek idee ook ivm je paniek om je goede oog. Maar wel tijdelijk dus iom je huisarts bijvoorbeeld voor 2 weken om even tot rust te komen en goed door te slapen. Dan moet C. Echt de nachten even overnemen. Na 2 weken zal er geen verslaving op de loer liggen en als je met je huisarts goede afspraken maakt dat hij daarna geen herhaal recepten voorschrijft dan speelt dat gevaar niet mee. Misschien dan iets van diazepam dat werkt lang ipv oxazepam wat kort werkt en een snelle ‘roes’ geeft.
Van mijn man en zijn opmerkingen.. Hij belt vanochtend en vraagt hoe ik heb geslapen. Ik heb wallen tot onder mijn oksels en das duidelijk te zien, maar goed Ik zeg dus dat ik echt heel moe ben Zegt ie, misschien moet je eens eerder naar bed gaan of ‘s middags gaan slapen. Ik heb gewoon 9 uur geslapen en heb nergens last van.. Serieus?! Fijn voor je.. maar ik heb hier 4 kinderen en kan dus niet zomaar even overdag mijn ogen sluiten en met een newborn die last heeft van krampjes om 11 uur ‘s avonds lukt het ook niet om lekker te gaan slapen. Neem dan nog 2 nachtvoedingen en een wekker om 6:45 en je zombiemodus is geactiveerd. Sukkel.
Geen excuus vind ik. De mijne is ook vaak weg maar zulke opmerkingen moet hij niet maken tenzij hij oplossingen heeft hoe dat kan met kinderen. Ook zonder het dagelijks mee te maken is zo'n opmerking echt niet helpend. Als het immers kon zouden we echt wel meer slapen (oke, hier gaat het nu beter inmiddels). Uitslapen? Kinderen moeten wel naar school. Middagdutje? Niet alle kinderen slapen Vroeg naar bed? Wederom kinderen die niet slapen. Doorslapen? Surprise, weer de kinderen Na 6 jaae/4 kinderen kan een man dat best weten, óók als hij vaak weg is. Hier dan nog de vergelijking "ik sliep maar 6u". Euh ja, maar wél 6u aan 1 stuk. Dat is stuk beter dan mijn 8u met 2/3/4 onderbrekingen. En jij kan overdag nog taken uit handen geven, geen kinderen om je heen maar volwassenen. Ik moet alles zelf doen aangezien ik wel kinderen om me heen heb en geen volwassenen. #ook hier frustratiepunt
Ik bedoelde het ook niets als dat het een excuus mag zijn. Ik vind het namelijk raar dat mannen zoiets zeggen
Hihihi, mijn man zei ooit dat ik het altijd rustig aan kon doen als thuisblijf moeder. Toen heb ik al mijn "klusjes" in onze gezamenlijke google agenda gezet, met alarmpjes erbij. Na 2 dagen smeekte hij of ik het eruit wilde halen omdat hij gek werd van de alarmpjes. Heeft daarna nooit meer gezegd dat ik het lekker rustig aan kon doen.
Herkenbaar, mijn man zegt dan ook altijd nog: ja maar jij kan dan smiddags weer lekker slapen he, maakt het toch minder erg. Ja hoor, ik kan altijd smiddags slapen. Als er geen bel gaat, geen kind besluit elke 2 minuten iets te vragen ipv braaf achter het beeldscherm te zitten zwijgen en de dreumes niet na een half uur wakker wordt. Pfff, heel frustrerend!
Haha, ja mannen. De mijne ook kon heel fijn opmerken: "zo die heeft lekker doorgeslapen?!" "Eh, nou schat er sliep er maar een door: JIJ!!"
Oeh, ik zou toch spontaan een weekend weg voor mezelf boeken en hem het lekker in zn eentje laten uitzoeken de seconde dat ie thuis komt op vrijdag
Hoi, Ik ben deze week sowieso thuis en dinsdag gaan we (mijn manager en ik) bekijken hoe en wat. Ik heb besloten om geen kalmerende medicijnen te vragen bij de dokter, want heel erg verslavingsgevoelig en dat kan ik er nu niet ook bij hebben. Het gaat met ups en downs. Ik hang heel erg aan C, m’n moeder en m’n zus. Voel me een beetje een schim van mezelf. Het komt goed maar dat moet nu ook nog zo gaan voelen. Tenminste: wat m’n oog betreft. De druk is flink naar beneden aan het gaan maar nu moet hij ook in m’n hoofd nog zakken. Het is gewoon zo vervelend omdat ik er constant mee geconfronteerd word. Wat betreft m’n werk: het is gewoon zo vervelend dat ik zo van m’n werk hou. Dat maakt het allemaal zo dubbel. Voorbeeld: Ik zag vandaag dat een collega belde en ik weet waar het over gaat. Dan moet ik echt letterlijk op m’n handen gaan zitten want wat ze wil vragen is voor mij ideaal om m’n tanden in te zetten. Maar het gaat niet nu. Wordt voortdurend heen en weer geslingerd tussen niet kunnen en wel willen. Mijn manager is fantastisch. Dat is echt super fijn. Ik heb er al heel wat voorbij zien komen maar zij is echt de meest fijne. Laat me m’n gang gaan, wetende dat ik het zelf het beste kan uitleggen en voelen. Ik leef een beetje van dag tot dag en wat niet gaat volgende week, gaat niet… Bedankt voor je vraag.
Spreek met je manager af dat niemand je belt! Zij en je collega’s moeten je helpen om afstand en rust te nemen. Moet je juist meer belasten. Het duurt soms ff voor ze dat door hebben maar daar heeft je manager echt een taak in. Dus echt helemaal even niks met werk. Geen appjes, geen mailtjes, geen telefoontjes. Echt, geloof mij dat het anders niet gaat lukken om echt af te schakelen en geen druk meer te voelen. Het voorbeeld wat je schetst geeft dat genoeg weer.
Van de situatie hier een dorp verder... Dinsdag al een grote inval geweest (ook op het journaal en alles geweest) bij een autohandelaar en zijn andere panden (woonhuis, verhuurde huizen, etc) ivm witwasfraude. Vandaag de FIOD met 10 man + de poilitie met een stuk of 10 wéér een bekende uit het dorp opgepakt voor een relatie tot deze 'bende' (of hoe je het ook kan noemen). Klein boerendorp maar het begint hier aardig maffioso te lijken...
@Iertje81 hier sluit ik mij echt volledig bij aan. Al mag ik waarschijnlijk niet iets zeggen, aangezien ik exact hetzelfde doe. Ik kan mijn vroegere werk ook niet laten liggen, is sowieso lastig aangezien man er ook in werkt en we in een nieuwbouwwijk wonen waar de wegen gedeeltelijk nog aangelegd moeten worden en er ronduit belachelijke maatregelen genomen worden door de gemeente waardoor het heel erg onveilig wordt. (Ik ben dus nu met de gemeente om tafel voor zowel de tijdelijke als definitieve situatie en heb ondertussen ook al 2 gesprekken gehad om toch te gaan werken ondanks dat mijn handen nog steeds niet functioneren en het dus betekent dat ik toch weer over mijn grenzen ga, maar ik wil zo graag heb dan ook een third opinion aangevraagd in de hoop dat zij nog iets weten waardoor het herstelt)