Vanuit deze uithoek zal studeren al snel vertrekken betekenen, dus ik houd er rekening mee dat ze met net achttien parttime uitvliegen. Ik hoop dat ze elk weekend langskomen, maar ik hoop ook dat ze het al snel zo druk hebben met studentenleven dat ze geen tijd hebben om elk weekend langs te komen.
Mijn oppaskind heeft een deel van mijn zwangerschap begeleid omdat ze in opleiding is voor verloskundige .
Ik ben op mijn 23ste gaan samenwonen met mijn ex. Meteen van huis uit. Hij ook. Mennn, daar hebben we best veel commentaar op gekregen. Zou het niet beter zijn om eerst op jezelf je te wonen, enz? Ik vroeg dan altijd waarom. Ik was al 7 jaar met hem samen en waarom 2 huizen en dubbele lasten als we toch altijd samen zouden zijn. Toen ik scheidde trok ik meteen bij C in. Weer commentaar Ik zei dan altijd: ‘waarom niet gewoon in een gespreid bedje wonen?’ Ik heb me altijd afgevraagd waarom veel mensen vonden dat je eerst op jezelf moest gaan wonen. Als je daar nou geen behoefte aan hebt?
Ja soms loopt dat nu eenmaal zo. Mijn man huurde al een klein appartement en ik vond een baan bij hem in de buurt. Het was een optelsom dat ik bij hem zou gaan wonen. Beetje gek om dan zelf ook nog iets te gaan huren. Ik heb die opmerkingen ook weleens gehad. Mensen moeten altijd iets ergens op aan te merken hebben.
Wij hebben ook nooit een eigen huisje gehad (oké vriend 1 dag en toen snel terug naar ma. In mei 2005 een maand na mijn 18e en zijn 25e kregen wij verkering (klinkt leuk) En in 2008 was ik zwanger na 2 j hobbyen op de dag dat wij de sleutel kregen van ons huisje kreeg ik een miskraam. En ja mensen hadden vooroordelen maar het wij zijn al weer 17jr samen. En met onze geschiedenis een hele presentatie aldus vele. Het is nooit goed en die met de grootste b*k zijn allemaal uit elkaar of zijn de partners vele malen vreemd gegaan en vergeven elkaar.
Gelukkig is ze niet bij de bevalling geweest, ik denk dat ik dat geweigerd had. Ze mocht een standaard controle doen.
Op m’n 17e op kamers (weekenden vaak wel thuis) en op mijn 21 mijn eerste koop huis. Dat gezicht van de verkopers toen ze door hadden hoe oud ik was, goud waard!
1989 verkering, 1996 samen wonen, 1999 getrouwd, 2006 en 2009 een kind en nu nog steeds samen. Tot zover onze , ach wat schattig haar eerste kalverliefde.
Ik was 20 toen we ons eerste huis kochten (21 toen we er echt in kwamen wonen) en nu denk ik wel eens: wat zullen die mensen ons een stel kinderen hebben gevonden, idem dito met trouwen, was in dezelfde periode. Terwijl wij onszelf toen al hele volwassen mensen vonden en het niet in ons hoofd op kwam dat buitenstaanders daar wel eens heel anders over konden denken
Wij waren nog geen half jaar samen toen we gingen samenwonen. Lange afstandsrelatie waardoor we die keuze hebben gemaakt. Ik liet familie, vrienden, bijbaan en school achter (ging wel verder maar op een andere school in de buurt van ons appartement). 8 maanden na leren kennen getrouwd. De reacties van mensen waren zeker niet altijd positief. Maar nu zijn we 15 jaar en 3 kinderen later, hebben we een prachtig koophuis en succesvolle eigen zaak.
Wij hadden ook een lange afstandsrelatie , daarom juist pas na 3 jaar gaan samenwonen. Ik wou hem eerst goed leren kennen voordat ik alles en iedereen zou achterlaten voor hem (of hij voor mij als hij naar mij zou komen.) Blij dat het goed heeft uitgepakt voor jullie! Ik kan me de reacties wel voorstellen!
Van dit app’je dat ik naar m’n zus stuurde ‘Zou mama heel boos worden als ik een derde gaatje laat prikken? Dat wil ik al heel lang en ik dacht, als ik nou niks zeg hè, zou ze het dan zien?’ For the record: wij doen niks zonder dat m’n moeder het goed vindt. We mochten vroeger al zo ontzettend veel en onze ouders veroordeelden ons nooit (nog steeds niet), maar sommige dingen mochten we echt niet en geloof het of niet: dat deden we dan ook niet