Ik ben het deels met je eens maar hanteer ook de regel: je wist dat het zo was, maar niet dat het nog erger kon worden. Mijn moeder en ik zien dat bij een vriendin van haar. We hebben ook weleens tegen elkaar gezegd: wat doet ze nog bij die man? Maar ja, dan gaat de tijd eroverheen, de jaren, kinderen, enz. En dan wordt de stap groter en groter om weg te gaan. De liefde is er wel en overschaduwt eigenlijk de nare dingen. Die nare dingen zijn uiteindelijk ook veel makkelijker om te roepen naar de buitenwereld. Soms vraag ik me ook weleens af of het dan écht zo erg is als geroepen wordt
Even inhakend op dat laatste. Ik denk dat soms ook weleens. Maar het is denk ik vooral dan een opstapeling van dingen en die persoon ervaart het vaak inderdaad zo terwijl een ander die er objectief naar kijkt het heel anders ervaart omdat die er verder vanaf staat. Wat ik mij dan altijd af vraag is, dan is er continu negativiteit, dat is voor niemand leuk, straal je dat uit en je blijft in zo’n cirkeltje en zie daar maar eens uit te komen, wat doen mensen zelf eraan om daaruit te komen of is het enkel afgeven op de ander en niet kritisch naar zichzelf kunnen kijken. Bij ons is er bijvoorbeeld heel veel aan de hand op het moment in deze zwangerschap wat veel stress veroorzaakt. Op het moment dat vriend dan iets zegt wat ik stom vind, dan ligt het op dat moment natuurlijk allemaal aan hem. ( uiteraard ) maar ik durf ook later wel kritisch naar mijzelf te kijken dat ik op dit moment ook echt niet altijd de gezelligste ben door alle stress en geef dit dan ook gewoon toe.
Geïnspireerd door dit topic heb ik mini's pony maar weer eens bijgeknipt, minder mooi dan de kapper, maar beter dan dat ze zelf de schaar gaat pakken. Mijn broer heeft trouwens nog steeds een hartvormig litteken op zijn voorhoofd. Mijn moeder liep even weg bij hem terwijl er een schaar in de buurt lag.
Dit is ook zoiets. Hoe kun je van iemand houden als ze zo erg zijn. Ben je als vrouw (of man natuurlijk) dan zo vreselijk naïef dat je geloofd dat het allemaal wel meevalt of dat de ander wel veranderd voor jou. Ik kan dat echt enorm moeilijk bevatten soms.
Nou precies. Vanaf de zijlijn is het misschien ook makkelijk zeggen ja. Soms vind ik iets ook heel erg en dan zegt m’n beste vriendin; ‘nou eh, waar maak je je druk om?’
Hahaha ja, zo fijn dat iemand je dan wel ff met beide benen op de grond zet dan hè terwijl als je het niet bespreekt je nog zowat niet zwelgt in zelfmedelijden
@Amaranthas , ik begrijp helemaal wat je bedoelt en vraag me regelmatig hetzelfde af. Waarom blijven mensen in een relatie die al heel lang of nooit echt leuk is geweest? Ik snap dat we gewoontedieren zijn, en ik snap dat we (vooral vrouwen) onszelf heel goed aan de kant kunnen zetten voor het geluk van een ander. Zeker als er kinderen in het spel zijn. Maar op een gegeven moment moet je toch weten dat dit hem niet meer wordt? Dat die paar leuke/lieve momenten niet meer opwegen tegen het vermoeiende gedoe dat dag in en dag uit maar door blijft gaan. Wanneer je je niet gehoord voelt, niet gezien voelt, niet serieus genomen voelt, niet meer voelt dat de ander voor je zorgt maar alleen maar neemt. Dan kan je verwachtingen bijstellen en kijken naar je eigen gedrag tot je een ons weegt maar gelukkig zal je niet meer worden. Pijnlijk realisatie maar wij (vrouwen, moeders) verdienen zóveel beter! Stop met trekken aan een dood paard. Het geluk van je partner is niet meer waard dan het geluk van jezelf. einde rant
Wij hebben bericht gekregen van onze energieleverancier, vanaf januari gaat het bedrag met €100,= omhoog. Pff pak toch maar een dekentje erbij en nieuwe pantoffels. Het valt wel mee vergeleken bij anderen, maar jeetje ik had het geld liever voor leukere dingen bewaard.
Als het ook echt zo is, namelijk dat de goede momenten niet meer overheersen en je als voetveeg gebruikt wordt, ja dan snap ik het ook niet zo goed meer. Maar ik vind het soms zo lastig want veel mensen hebben er een handje van om enorm te zeiken op hun partner en dan valt het allemaal best mee als je ze een spiegel voorhoudt. Maar goed, als we het hebben over geweld in een relatie (niet alleen slaan natuurlijk), dan is het ook weer een ander verhaal. Hmmm, ik merk dat ik het moeilijk uit kan leggen.
Ik irriteer mij soms ook aan mijn man, maar dat ligt meer aan mij dan aan mijn man. Ik ben altijd rap als ik iets zie dan doe ik het gelijk, dat verwacht ik ook van mijn man maar hij is niet zo. Dat is dus mijn probleem en niet die van hem. Ik zie bij mijn ouders dat mijn moeder mijn vader gewoon negeert als zij haar zin niet krijgt. Ook andere dingen waarvan ik denk hoe hou je het uit als man zijnde. Op een verjaardag kan ze ook echt dramatisch doen als er iets is gebeurt wat haar niet zint, ook de berichten die ze hem stuurt of wat ze op haar statussen zet op fb of WhatsApp. Dat vind ik onder geestelijke mishandeling staan.
Ik kan dat ook: negeren. Vind ik eigenlijk zo erg want dat mag niet in mijn ogen. Maar ik doe het soms ook omdat ik weet dat als ik wat zou zeggen op dat moment, het er echt niet lekker uitkomt. Gelukkig heb ik het snel door want ik vind het geen mooie eigenschap van mezelf
Ik lees net een artikel (over beelden van kindermisbruik die niet van het internet af te halen zijn) en daar staat de zin; .... heeft al vaker aan justitie gevraagd om actiever op te treden... Mijn hoofd; Actie-ver...? Wat is actie-ver? Ohhhhhh! Actiéver!! Moest hardop om mezelf lachen
Mag hopen dat het niet een aantal dagen is, want dat gebeurt bij hen. Als ik iemand negeer is dat meer net zoals jou om niet wat te zeggen wat olie op het vuur gooid.
Ik heb dat ook. Ik voel dat ik dan heel onredelijk wordt en geef dan aan dat hij me echt even moet laten want anders ga ik zulke lelijke dingen zeggen, dat is nog beroerder.
Vooral ook dat laatste. De vrijdsgmiddagen dat mijn collega’s en ik de wekelijkse 'partner ergenissen gooi ze er maar uit lunches hadden' . Je zou niet denken dat we alledrie echt gelukkig getrouwd waren als je daar bij zou zijn Gewoon even heerlijk spuien over sokken onder de bank, slecht kunnen plannen en zeuren over huishouden.
Soms us even negeren ook gewoon get beste wag je kan doen. Gisteren zo een momentje. We moesten nog van alles inpakken voor pakjesavond. Lag klaar, maar niet ingepakt. Dus dat gingen we doen toen jongeman op bed lag. Voorgeschiedenis: door quarantaine perikelen hadden we geen chocoladeletters. En nergens meer de goede te krijgen. Daarom had ik 4 harten van chocolade gekocht. Terug naar gisteravond. Komt man aan. Ohja... ik heb nog deze: 4 grote letters S. WAAROM!!!!???? Ontplof!!! Hij nog de smoes dat ze nog op de bestellijst stonden (niet waar, daar had ik ze eigenhandig afgehaald) Ik pislink (autocorrect maakt daar pijlinktvis van ) die cadeautjes inpakken. Echt... stoom kwam uit mijn oren. Hij " ik blijf heel even uit je buurt" Verstandig schat Even later was alles klaar. Oudste komt naar beneden voor Franse woordjes overhoring. Had meteen door dat er iets was. Dus ik vertel de misdaad van man. Oudste " goed gedaan pap " Dat brak de spanning. Ik uitgelegd dat ik het niet leuk vond. Dat het teveel is. Gevraagd waar die dingen nu liggen (in zijn geheime voorraad) Ok. Prima. Eten jullie die samen op of zo . Lucht weer geklaard. Had ik meteen gezegd waar het op stond, dan hadden we nu waarschijnlijk geen servies meer gehad