Het probleem bij ons is als de één zegt dat de ander hem moet laten, we dat professioneel niet handelen of zo. Men neme een maatschappelijk werker en een orthopedagoog en laat hen samenwerken in een relatie Eigenlijk is alles daarmee al gezegd Nee maar zonder grapjes: ik had me, voor C, veel aangeleerd en dat ging niet zo samen met ons. Ik kon opkroppen en dan opeens ontploffen. De periode dat ik ging scheiden van ex-lief, ben ik zó verschrikkelijk belazerd door alles en iedereen. Tuurlijk, de grootste belazer was ik zelf maar ik ben toen zo in de steek gelaten en als één iemand een rotopmerking maakte, ging dat wel. De tweede kon er ook nog bij. Vier, vijf, zes en zeven: ach… Maar die achtste: dan was ik zo volgestouwd met narigheid en dan kon ik alleen maar ontploffen. Uit boosheid, uit verdriet. Uit alles eigenlijk. Ik ben toen in therapie gegaan om mijn gevoelens te verspreiden en te doseren. C weleens mee geweest. En dat hielp. Tenminste: ik ging het leren. Nu merk ik vaak dat het oploopt en kan ik er nog weleens één groot ding van maken maar die keren zijn op één hand te tellen in 5 jaar. Ik kies dus voor negeren/zwijgen. Voor eventjes. Om het deksel op die snelkookpan te laten zitten en het vuur langzaam uit te draaien zodat het alleen nog wat borrelt. Maar meeennnnn wat is dat soms moeilijk. Vooral als je partner een halve psycholoog is
Nou dit is zo herkenbaar!! Sowieso van beide kanten hier nogal opkroppers ook. Man. In het begin, drama. Ontplofte inderdaad. Inmiddels allemaal bijgetrokken hoor. Maar heel af en toe ben ik ZO boos dat ik de diverse stadia al voorbij ben. Rustig praten, nogmaals aangeven, geïrriteerd, pissig, huilen omdat ik boos ben en dan…als ik niet meer ga huilen van boosheid, dan is het mis want dat is het signaal dat ik een soort van gewetenloos wordt op dat moment en alles zeg wat niet oké is. Gelukkig gebeurd dit echt maar zelden en herken ik het. Weet mezelf rustig te krijgen waardoor we nog goed kunnen praten erover. In het begin ging vriend dan nog wel eens proberen te praten wanneer ik zei. Het is beter dat je me nu even laat, ik geef het zelf aan. En dat ging dan inderdaad mis. Dus hij weet het gelukkig ook haha!
Als er zo'n oorlog wordt gemaakt om een paar extra chocoladeletters dan snap ik gelijk waarom vrouwen vaak als overdreven dramaqueens worden neergezet.
O, ik herken echt zoveel van wat je zegt! Eigenlijk best ‘fijn’ om herkenning te voelen. Dat gewetenloos ook Veel mensen weten het zo goed: ‘je moet het niet opkroppen’ en ‘meteen zeggen hoe je denkt of wat je voelt’ Ja dikke l*l drie bier. Dat advies is natuurlijk helemaal juist maar als er gevoel bij komt kijken, dan wil er nog weleens een andere kant bij komen kijken. Vooral als het met gevoel voor degene waarvan je het meeste houdt te maken heeft…
Ik ben ongeveer even kinderachtig ja Ik vraag dan bijvoorbeeld hij een applaus wil. Klap dan 1 keer hard met mijn handen op elkaar en zeg dan DAT WAS HET.
Van het feit dat zwanger zijn zo ontzettend KUT is!!! Wie had ook alweer bedacht dat ik dit zo graag wilde Ik begin compleet radeloos te worden. Wat voel ik me vreselijk. Van me afschrijven werkt ook niet echt
Veel liefs en sterkte! Je hebt er nu niets aan, maar voor je het weet is het achter de rug én het is het écht allemaal waard.. hou vol!
Het wordt beter! Echt! Het eerste trimester is loei loei loei zwaar. Mentaal, fysiek, emotioneel.. het is niet gek dat je helemaal overhoopt ligt. Ik voelde me de eerste 3 a 4 maanden echt heel erg ongelukkig. Het gaat nu beter!
Ik ken het gevoel, ik heb jankend in een weiland gestaan omdat ik het niet meer trok, waarom wilde ik dit nu!. Het wordt beter en een kind is wel echt heel leuk (op de meeste dagen). Kruip even lekker weg, maak het jezelf zo makkelijk mogelijk en bel de huisarts of verloskundige als je echt te diep gaat. Je hoeft niet opgenomen te worden in het ziekenhuis voor je hulp krijgt!
Lief dames. Ik slik al weken emesafene maar dat helpt gewoon niet. Gelukkig krijg ik vanmiddag primperan. Ik hoop met heel mijn hart dat dat iets gaat doen!
Ik hoop dat het werkt. Kijk ook even heel goed naar wat misschien wel goed valt. Bij de oudste probeerde ik alleen gezonde dingen te eten, bij de tweede leefde ik op milkshakes. Niet gezond, maar ik bleef in ieder geval overeind staan.
Probleem is voornamelijk mijn kont Kan chocola echt niet laten liggen. Plus de combi met de mega zak pepernoten, de soeculaasbrokken, grote zak schuimpjes, banketstaaf, groot stuk gevuld speculaas en de chocoladeletters die we van het werk hebben gekregen. Ohja. En de ki deren hadden in hun schoen al een sinterklaasaftelkalenser met chocolaatjes, chocolademuntjes, een grote sinterklaas van chocolade en een kleine letter. Het houd een keer op he. Ohnee wacht... vanaf komende week besteld meneer vrolijk weer de kerstkransjes, etc. Kast puilt uit van het snoepgoed. Ohja... het irritantste vind ik ook gewoon dat ik een oplossing voor iets regel. En dat hij daar dan weer overheen moet komen. Flikker op. Ik had het al geregeld
Dat het vandaag zo druk is in de Efteling wij zijn enorm verwend geweest met de wachttijden al die keren hebben amper hoeven wachten al die jaren zelfs vorig jaar met corona niet. En nu konden we onverwacht vandaag elkaar het is niet grappig. Voordat je binnen was was je al een tijd verder.