Oh en toen keek ze dom, echt zon pin, en toen heb ik vuil terug gekeken en haar ontzettend sarcastisch verteld dat ze het woord die in de verkeerde context gebruikte en dat ze maar eerst fatsoenlijk kloppende zinnen moest voordat iemand zou luisteren. Zo kinderachtig maar het luchtte op. Ik voelde me echt beledigd.
Mbt dat verslonzen denk ik ook dat het er soms insluipt. Toen mijn middelste kind werd geboren zat er krap twee jaar tussen de kinderen en ik vond dat echt een heftige periode temeer omdat we continue ziek zwak en misselijk waren en heel erg moe. Ik liep ook vaak in vale broeken/ leggings, gekeurde truien en vesten die al lang uit de mode waren Inderdaad lekker makkelijk want je bent toch niks waard met een spugende baby dus waarom mooie kleding aantrekken? Na een half jaartje ging ik weer werken en dat was ook een ommekeer, ik ging weer leuke kleding dragen, ik viel kilo’s af, liet mijn haar weer eens kleuren, ik werd weer mijn oude ik. Wat ik hiermee wil zeggen is dat er vaak ook een verhaal achter zit. Zo had een goede vriendin van mij een huilbaby en ze sliep een paar uurtjes per nacht, smorgens trok ze iets uit de kast en bracht in vliegende vaart haar dochter naar school want als ze dat had gedaan kon ze weer haar bed in om bij te slapen omdat haar baby overdag wel wilde slapen en dan lag haar prioriteit niet bij een vlotte jeans, mooie make up en haren in model want het enige wat ze wilde was slapen en zichzelf voorbereiden op de volgende nacht. Gelukkig is dit ook weer goedgekomen maar het duurde wel even. Zelf kleed ik me doorgaans casual en het moet lekker zitten maar dat komt ook omdat we thuis een hond hebben die enorm verhaard en graag met zijn modderpoten tegen me aan wil springen. Vorige winter had ik twee winterjassen gekocht, een nette jas en een zgn honden uitlaatjas ( wind en waterdicht maar wel een leuk vlot model) en uiteindelijk heb ik daar de hele winter mee gelopen want hij is enorm praktisch want je boent alles er met een natte doek vanaf en die nette jas heb ik misschien 2 of 3 x gedragen. Mijn haren zitten overigens altijd in model en zonder make up ga ik de deur ook niet uit hihi
Mijn mond valt open van mensen die blijkbaar in de hulpverlening werken en echt regelmatig mensen afzeiken over uiterlijk, grammatica etc.! Echt jij zou beter moeten weten. Volgens mij is hulpverlening verbinden, maargoed mijn beeld zal anders zijn.
Dit zijn volgens bol.com ook citoboeken: https://www.bol.com/nl/p/citotoets-oefenboek-set-groep-8/9200000041288420/ Die gebruiken wij op school niet.
Maar, wat is er mis met kort haar? Is dat ok als je geen moeder bent en niet ok als je wel moeder bent? Wat is er mis met een bril, laat je je verslonzen als je ene bril op hebt? Ongeacht of je eerst lenzen droeg? Wat heeft een partner ‘goed’ te vinden aan hoe je jezelf kleed? En waarom sommige vrouwen anders kleden na kids? Omdat ze kapot zijn van moeheid? Omdat hun lijf complete anders is en ze gene idee meer hebben wat leuk is? Ze ook geen energie hebben om dat uit te zoeken? Omdat ze net moeder zijn en zichzelf wegcijferen of het simpelweg even niet belangrijk vinden? Omdat ze misschien altijd al kort haar wilde, weer een beetje zichzelf terug probeerde te vinden na een zwangerschap en het dus gewoon deed (eigenlijk heel stoer dus) Of misschien 1 van de 10000 andere redenen die voor iemand persoonlijk zijn en een ander niks aan gaan?
Ja dat zou natuurlijk allemaal kunnen wat je zegt. Ik denk er alleen anders over. Dat mag naar mijn mening en ik ga me niet blijven verdedigen. Dat heb ik gister al gedaan. Het is mijn mening en ik blijf erbij. Jij mag de jouwe hebben.
Overigens heb ik mijn halve haar eraf laten scheren, omdat ik het vet gaaf vind, ben ik 3 tattoo’s rijker, heb ik 3 jaar geen make Up aangeraakt, weiger ik me fancy aan te kleden voor het schoolplein en heb ik gelukkig ene man die van me houd, en die het altijd met we wil doen ongeacht wat ik aan heb. En als ik de ene dag ik mijn jurkje en hakken op het plein sta en de andere dag in mijn joggingbroek, is dat dus lekker mijn keuze. Snap het probleem ook niet zo want wie gaat dat wat aan? Ieder moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt. Om een ander daar nou op af te rekenen en te veroordelen is wel erg oppervlakkig.
Mijn mond valt geregeld open door het continu berusten op vooroordelen. Dat een vooroordeel dus als argument/feit/basis(of wel fundering) van een mening gezien wordt en ook zo gebruikt wordt. Enorm frustrerend, want mensen hierop wijzen heeft doorgaans weinig zin. Het doet de mensen die ze veroordelen te kort en daar kan ik vrij slecht tegen......onrecht.
O God, daar hebben we weer iemand die mijn vak erbij betrekt. Vind je ook niet dat dat een beetje makkelijk scoren is? En inderdaad; jouw beeld is anders. Ik zal het nogmaals proberen uit te leggen als je je mening uit over mijn beroep. Je hebt hulpverlening en hulpverlening. Gezien je onthoudt wat mijn beroep is, ga dan ook even op zoek naar wat het precies inhoudt en wat voor ‘hulpverlening’ wij verlenen. Nee, dat is meestal niet verbinden. Cliënt en ik staan bijna nooit op één lijn. Ik ben de laatste die je in je huis wil hebben zeg maar dus van verbinden is geen sprake. Meer; hoe kom je zo snel mogelijk van me af. Maar ik vind het een mooie gedachtengang van je dat je mijn vak betrekt op het hebben van mijn mening. Zoals ik al eerder zei; ik zit hier privé en probeer een onderscheid te maken waarvan ik vind dat ik het privé best mag vinden maar in mijn werk professioneel genoeg ben om mijn persoonlijke mening erbuiten te laten. Zullen we dat hierbij ook even doen? Niet elke keer mijn werk erbij betrekken? Stomme vergelijking hoor, maar als jij aangeeft dat je lerares Nederlands bent en ik zie toevallig dat je een keer vergeet om een ‘t’ achter een ‘d’ te zetten, dan ga ik ook niet lopen roepen dat dat wel heel gek van jou is.
Ik zal je misschien niet goed begrijpen maar kun je een voorbeeld noemen hoe je dit bedoelt? Ik denk dat ik het met je eens ben, voor zover dat belangrijk is, maar ik vroeg me af in welke context je dit bedoelt. Kan er niet zo goed tegen als ik iets niet snap
Nou sorry maar je loopt zo vaak je werk erbij te betrekken dat het mij gewoon opvalt. Je bent er nog trots op ook dat mensen je niet leuk vinden in je werk, heel bijzonder zeg.
Trots? Nee hoor. Maar als ik had verwacht dat mensen me leuk zouden vinden in mijn vak dan heb ik toch echt het verkeerde beroep gekozen. Iets met reëel zijn? Ik hou van m’n werk, mag ik het daar dan over hebben? Ben jij niet trots op wat je doet?
Zeker wel en toevallig heb ik ook altijd in de hulpverlening gewerkt en aangezien ik aanneem dat ondanks dat jouw werkveld verschilt met de mijne, wij in de basis hebben geleerd om rekening te houden met gevoelens van anderen en op welke wijze te communiceren, vind ik jouw manier zeer bijzonder. Ook al hoeven mensen je niet leuk te vinden, wat dan betrekking zou hebben op uit huisplaatsing neem ik aan dat je bejegening met respect is en dat zie ik op het forum niet terug.
Daarom zeg ik ook; betrek mijn werk niet hier. Hier zit ik privé. Hoe ik functioneer in mijn werk is aan mijn manager en die is tevreden. En als jij hier vindt dat ik niet respecteer; prima, maar hoe en of ik dat op mijn werk doe is niet af te leiden want je kent me niet als professional. Misschien vind ik het wel lekker om af en toe bot te zijn, juist omdat ik al met zoveel respect mijn werk uitvoer. Dat kan, maar hou iets gescheiden. Volgens mij is dit ook iets wat ze je meegeven als je de opleiding hulpverlening (MWD, SPH whatever) doet; betrek je privé niet te erg in je werk Anders hou je het niet vol als je je alles zo aantrekt.
Herkenbaar Het is eigenlijk in enorm veel situaties toepasbaar. Het wordt zo veel gedaan...van stereotyperingen, tot discriminatie en racisme. Zoals de volgende 2, op dit forum, regelmatig voorkomende "uitspraken": 'Gelovige zijn schijnheilig' wordt op vele manieren vaak genoemd of is duidelijk de fundering van iemands mening over gelovige. 'Met zo'n naam neem ik je niet serieus' dus wordt je niet op sollicitatiegesprek uitgenodigd, hangt er een bepaalde verwachting aan je uiterlijk wat ook gebruikt wordt om je wel of niet uit te nodigen op sollicitatiegesprek. Of andere vormen van selectie. Ik kan verder even niet op andere voorbeelden komen dan standaard racisme en discriminatie...
Maar dat is WERK en volgens mij zit @Iertje81 (en iedereen hier) toch echt voor dr privé. Ik snap je punt hoor, daar niet van, maar sorry hoor.. het is toch even lekker als je je thuis niet hoeft te gedragen zoals je dat op je werk wel moet doen?