Hoi! Mijn zoontje is net 2 jaar geworden en is op het KDV naar de peuters gegaan. Tijdens het wennen ging het best aardig. Even huilen als de babyleidster hem ernaar toe bracht, maar hij ging vervolgens lekker spelen. Nu is hij 1 week niet geweest ivm koninginnedag en nu is het drama! Als hij merkt dat hij naar het KDV moet begint hij thuis al te huilen en roept "naar oma toe!" Als we parkeren al dikke tranen en die blijven totdat ik wegga. Maar de hele dag is hij verdrietig geweest, alleen als hij even op schoot zit of mag verven gaat het eventjes beter. Hij heeft ook niks gegeten. Vandaag heb ik hem bewust weer een ochtendje gebracht, omdat ze vrijdag as dicht zijn, maar weer hetzelfde verhaal! Vind het zo vervelend, wil natuurlijk dat hij het leuk heeft! Herkent iemand dit, is dit de leeftijd?? Wat zijn jullie adviezen? Groetjes!
De leeftijd is ook niet makkelijk. Ze zijn zich al bewust van de verandering, en hebben echt even een wenperiode nodig. baby's zijn ook heel van anders dan peuters van bijna 4. En de regeltjes, speelgoed, leidsters etc zijn allemaal anders. Daarnaast heeft mijn jochie ook fases waarin hij makkelijker naar het KDV gaat. Deze week is het weer rot, al 2 keer huilend achter moeten laten. Al trekt dat na 15-30 minuten wel bij, en heeft hij het dan prima naar zijn zin. Eerlijk gezegd zou ik nog even doorzetten. 1 of 2 slechte dagen kunnen gebeuren. En kunnen zo weer bijtrekken. Ons KDV adviseert meestal om het kindje over te geven aan de leiding en niet te blijven plakken. Maar echt snel de deur weer uit. Andere moeders hebben gemerkt dat juist even blijven spelen, het kindje op gang helpen, wel helpt. Even speelgoed zoeken op een nieuwe plek.
Hier al maanden een huilend kind (dochtertje is 2,5)als we haar 's ochtends wegbrengen! Ze wiln gewoon het liefste bij mama blijven.... De dag verder gaat goed....
He vervelend hoor, zo ga je niet fijn weg. Zoey huilt tot nu toe nooit en ik ga dus heel makkelijk weg, maar al ze zou huilen zal ik dat ook verschrikkelijk vinden. Volgens mij moet hij hier toch even doorheen. Probeer het afscheid duidelijk, maar niet te lang te maken. Zo wordt het voor jullie allebei heel vervelend. Veel succes!
Ik vind huilen bij het afscheid natuurlijk vervelend, maar als ik weet dat dit over is als ik weg ben en hij lekker gaat spelen kan ik hier prima mee omgaan. Ik vind het nu alleen zo moeilijk dat hij heel de dag verdrietig is geweest en zelfs helemaal niet wil eten. Dan is hij echt doodongelukkig. En als ik dan bel en hoor mijn eigen zoontje op de achtergrond huilen breekt er echt wel wat! Pff, ben er nog niet uit. Gelukkig is vrijdag mijn vriend vrij, dus ben wel van plan hem te brengen, maar dan maar alleen de ochtend. En dan maar hopen dat het ineens weer goed gaat.
ik denk dat het een combinatie is van leeftijd, nieuwe groep en dagen die ertussen uit vallen. Zo'n overgang van groep is natuurlijk niet makkelijk en erg wennen. Ik zou heel precies vragen wat er niet goed gaat en wanneer hij huilt. Misschien dat jullie dan samen tot wat oplossingen/ideeen kunnen komen om het hem zo comfortabel mogelijk te maken. Heeft hij een favo knuffel ofzo, die mag hij vast bij zich houden. Hoe moeilijk het ook is (en ik snap echt wat je bedoelt) adviseer ik onze ouders ook zo snel mogelijk weg te gaan.