Inmiddels 37.3 weken zwanger, en sinds vanavond vraag ik me het volgende af: Waar was jullie man toen je bevalling begon? En indien van toepassing, wanneer heb je hem gebeld? De verloskundige wist te vertellen dat de meeste bevallingen 's nachts beginnen. Nu werkt mijn man dus altijd 's nachts, waardoor ik 's nachts alleen thuis ben. We draaien inmiddels wel op "ik bel je als er iets is" modus ( Wat erg leuk is als ik 's ochtends om 7 uur toevallig al wakker ben en even opbel om goedemorgen te zeggen... ) Maar ik zit te denken; bel je zodra je bijvoorbeeld je eerste wee hebt ( de verloskundige zei dat weeen van 5-6 minuten uit elkaar nog over kunnen gaan, bij 3-4 minuten zet de bevalling door ) bel je als je vliezen breken? ( Wie weet hoelang het dan duurt tot je weeen beginnen? ) Mn man kan in principe wel meteen naar huis komen afhankelijk van de tijd van de nacht, het is ongeveer een half uur rijden. 's Ochtends bezorgt hij dus dan zit hij op de weg, dan is het maar net hoever hij in zn bezorg ronde is, hoe snel hij terug kan zijn bij de bakkerij en dan naar huis komen! Ik zou het erg vervelend vinden om voor vals alarm te bellen, maar we willen natuurlijk beiden dat hij erbij is als de kleine zich aandient... Nu ga ik er vanuit dat de bevalling zou beginnen als hij al is werken, voor hetzelfde geld begint het overdag als hij thuis ligt te slapen of 's avonds als we gewoon samen zijn, maar ik ben benieuwd hoe dit bij jullie gegaan is...
Ik zou de volgende dag ingeleid worden dus me vriend had al vrij gevraagd. Alleen snacht braken de vliezen en begonnen de weeen dus hij lag gewoon langs me in bed.
Bij mij was het een beetje een ander verhaal. Wij gingen met 32 weken terug op controle, nadat ik daarvoor 3 weken in het ziekenhuis had gelegen ( was net 2 dagen thuis ) Mijn man kon echt met moeite vrij krijgen, omdat hij al die weken vrij was geweest en tijdelijk in het ronald mc donald huis heeft gelogeerd ( ik lag in het wkz te utrecht ) Om een lang verhaal kort te maken, ik stond erop dat hij toch meeging omdat mijn gevoel zei dat ik misschien wel weer werd opgenomen, het bleek erger te zijn dan gedacht. Om 13:30 uur gingen we op controle en om 14:15 uur waren we de trotse ouders van onze dochter. Het werd dus een spoedkeizersnede. Als mijn man niet mee was gegaan op controle, was hij waarschijnlijk te laat aangekomen op het ziekenhuis. Er was geen tijd meer te verliezen.
poeh heftig zeg. Gelukkig is ie toch meegegaan lijkt me zo erg voor een papa als die de geboorte mist van zijn kind
's morgens toen mijn man nog thuis was ben ik mijn slijmprop verloren en had ik lichte krampen. Wist dus wel dat het die dag ging gebeuren (in ieder geval het begin ). Manlief is gewoon gaan werken, ik zag het zelf niet zitten om het heel de tijd om me heen te hebben en vond het wel fijn om lekker alleen te zijn. Rond 14.00 heb ik gebeld en gevraagd of hij naar huis wilde komen, de weeen kwamen toen regelmatig (om de 4 minuten geloof ik). Om 15.00 was hij thuis. Hij heeft gewoon wat tv gekeken en ik heb nog wat gerommeld in huis. Pas rond 21.00 werden de weeen erg pijnlijk en om 2.36 hadden we onze dochter in onze armen.
hier begon het net voor het avondeten in het weekend. Eerst had hij en ik het nog niet echt door. Ik dacht dat het mijn darmen waren. De eerste weeen heb ik dus ongemerkt opgevangen. Daarna ben ik heerlijk in bad gaan liggen, en had hij niet eens door dat ik weeen had. Daarna toch proberen om te slapen we lagen net 1sec. en ik sprong uit bed, help ik echt weeeen! Dus manlief was er gewoon bij.
hier begon het vrijdag ochtend om 7.00 (volgende week 1 jaar geleden) manlief moest om half 9 beginnen, hebben het bedrijf in huis, hij kon rustig naar achteren gaan had ik gezegd..... was al snel weer binnen na 15min.... liep alleen maar zenuwachtig rond op het bedrijf. Waarna ik ook tegen hem zei... vind het toch wel fijner als je hier blijft!! Hij heeft mij lekker gemasseerd tot 16.30 s avonds (rugweeen) die massage vergeet hij nooit meer vond het heel prettig dat hij de hele dag er bij is geweest.
Ik stond ook 's morgens op met weeen toen mijn man al aan het werk was, ik heb hem gebeld dat ik dacht dat het was begonnen en dat hij nog even door moest werken maar wel vast zijn baas in moest lichten. Ik ben toen in bad gegaan om te kijken of de weeen aanhielden en daarna een uurtje gaan timen en ze kwamen om de 6 a 7 min. Toen heb ik hem weer gebeld en naar huis laten komen.
bij mij braken mijn vliezen s'nachts en had na een uur om de 5 min weeen....dus man was gewoon thuis. en we konden dus s'middags samen naar het ziekenhuis... voor nu zou ik bellen als vliezen breken en beebje heeft in vw gepoept, of als weeen heel snel op elkaar komen.....dus ik zou niet meteen bellen...
Ik had waarschijnlijk 's middags al last van weeen, toen was mijn vriend aan het werk. Toen hij thuiskwam onder de douche gegaan en bleek toen echt heftiger te worden. Hij was dus net op tijd thuis . 6 uur later is onze zoon geboren!
mijn man was thuis, ik lag in het academisch ziekenhuis ivm dreigende vroeggeboorte (ziekenhuis was ver rijden). midden in de nacht begon de bevalling met het breken van de vliezen. de vk zei dat het nog uren op zich kon laten wachten, maar ik kreeg krampen en heb toen toch na 10 minuten mijn man gebeld. Ik ben in 2 uur en 10 minuten bevallen, en hij was daarom 10 minuten te laat voor de geboorte van onze zoon. (Had ik maar....)
Hij was net in zijn auto gestapt om naar me toe te komen ( hij woont 150 km verderop). Mijn vliezen braken en toen belde ik maar even, zo van "het gaat beginnen hoor, maar haast je niet..het is de eerste, dat duurt nog uuuuren". Wist ik veel dat ik wel héél snel daarna de kleine al op de buik zou hebben. Hij had stevig doorgereden ( gelukkig!) kwam binnen en heeft net de laatste centimeter ontsluiting nog meegekregen en een kwartier later was ie papa
Bij mij begon het rond een uur of 7 savonds, om de 9 minuten lichte weeen. Ik zat op een verjaardag en het was makkelijk weg te puffen. Mijn man moest die avond draaien en ik zei dat hij gewoon kon gaan, het kon tenslotte nog heel lang duren of wegzakken. s'Avonds heb ik (met steeds heftig wordende weeen) de badkamer nog staan schrobben en om 3 uur snachts besefte ik me: het is echt begonnen! De weeen werden steeds heftiger en inmiddels al om de 3/4 minuten. Een half uur later was hij gelukkig thuis.
Hier braken 's morgens om 09.15uur mijn vliezen (3 weken te vroeg) toen ik nét de badkamer instapte.... Dus hij lag gewoon lekker in zijn bedje. Daarna meteen naar het ziekenhuis gegaan. Liepen vanwege een hoge bloeddruk ook bij voor extra controles bij het ziekenhuis.
Ik verloor 's nachts wat vruchtwater .. maar had zelf niet in de gaten dat het vruchtwater was! De dag daarna (was op een zondag) zijn mijn vriend en ik nog gaan wandelen (lag toen heeeeel veeeel sneeuw)! Gedurende de dag verloor ik steeds vruchtwater (had nog niks in de gaten..was ook pas 34,6 weken zwanger) . Diezelfde nacht wees mijn vriend er op dat het wel een gebroken vliezen zouden kunnen zijn (had geen weeën ivm luie baarmoeder), ziekenhuis maar gebeld en 17 uur later bevallen!
Lag al een week in het ziekenhuis toen ik ingeleid zou worden. Manlief is die nacht bij me blijven slapen en is 's ochtends naar zijn werk gegaan. Er werd verteld dat het immers niet zeker was of het inleiden aan zou slaan. Om 12 uur heb ik hem gebeld dat ik een 2e dosis gel zou krijgen omdat er nog niets gebeurd was. Half uurtje later braken mijn vliezen en heb ik hem gebeld. Hij was er rond 13.00 uur. Rond 17.00 uur heb ik een ruggenprik gehaald. Daarna terug naar de verloskamers en toen direct naar de ok voor een keizersnede (ging met beeb niet zo goed). Om 19.01 is onze zoon geboren. Manlief was er dus bij en ging met de beeb mee naar de couveuseafdeling.... ik bleef achter op de uitslaapkamer
Mijn vliezen braken 's morgens rond 08.00 uur. Mijn man was toen al op zijn werk. Ik heb toen eerst de vk gebeld en rond 08.30/08.45 uur mijn man. Ik zei tegen hem dat hij wel op zijn werk kon blijven omdat het immers nog wel even kon duren. Uiteindelijk is hij toch wel vrij snel naar huis gekomen, omdat hij gewoon niet meer lekker zat op zijn werk. Mijn weeën kwamen na het breken van de vliezen al redelijk snel, dus ik vond het toch wel fijn dat hij naar huis was gekomen. Op welk punt je belt is denk ik ook wel afhankelijk van waar je man/vriend werkt. Mijn man werkt in dezelfde stad als waar wij wonen, dus ik had best even kunnen wachten met bellen. Maar ik vond het breken van mijn vliezen toch wel zodanig belangrijk dat ik hem wel direct gebeld heb.
Goede vraag eigenlijk. Ik ga dit topic eens goed bijhouden. Ik weet ook niet precies wanneer ik manlief moet bellen, hij werkt in de bouw op verschillende werven. Ze zouden wel rekening ermee houden met de afstand waar hij heen moet. Dat het niet te ver is
Wij hebben het er ook al over gehad: hij neemt straks zoveel mogelijk de auto mee. En als ik bel móet hij opnemen..! Ik denk dat ik hem wel op de hoogte hou van wat ik voel, maar dat ik hem pas echt bel als de weeen regelmatig komen (niet om het kwartier hoor). Liever dat hij voor niets komt, dan te laat!
niet allers gelezen.. Maar ik wil hem er vanaf de eerste wee bij hebben/..nou duurde mijn bevalling bij colin 5,5 uur dus deze zal net zo of sneller zijn.. Volg je gevoel als jij wil bellen bel je hem, ook al zou het een valse start zijn.. dan nog zijn het voor jouw wel weeen waar jij hem bij wel hebben, waarbij je zijn steun nodig hebt. die 1 a 2 x in zijn leven dat hij dan misschien voor jou naar huis komt.. lijkt me niet zo'n probleem..