Over 2 weken zou ik weer aan het werk moeten... Ik werk 3 uur in de week, had er nog een andere baan naast maar daar werd me contract niet verlengd.. Nu is het 45 min rijden, ze roosters me 3 uur in en dan weer 45 min terug plus 3,- parkeergeld. Mijn baby is een huil baby, bij mij hoeft er maar iets fout te gaan en ben zélf van slag... Zit ook. Nog niet goed in me vel maar kan me niet ziek noemen al voel ik me niet happy en tegen een depressie aan... Ons mannetje huilt ong 9 u op een dag, nu gaat t beter omdat hij medicijnen krijgt tegen reflux. Ik merk gewoon dat hij mij nodig heeft, moet ik hem van slag gaan maken voor die drie uurtjes? Wat moet ik doen? Ziek melden? Vakantie nemen? Ontslag nemen? Ik weet het gewoon niet meer,
Als het financieel haalbaar is zou ik ervoor kiezen om die drie uurtjes werk te laten voor wat het is.
Geniet je van je werk? Het kan namelijk ook lekker zijn om even iets voor jezelf te doen en even adempauze te hebben van het vele gehuil zodat je na die uren werken misschien meer ontspannen je huis binnen stapt? Ook denk ik dat het goed is als je hulp zoekt voordat je straks echt in een depressie zit. Een huilbaby is gewoon erg intensief en schaam je niet om aan te geven dat het je zwaar valt! Sterkte!
Ik denk dat het je goed zou doen om te gaan werken, maar voor 3 uurtjes zoveel moeite doen... Ik had ook werk waarbij ik per keer maar 2,5 uur werkte. Daarmee kwam ik nou niet echt los van de thuissituatie. Ik werkte van 15.30 tot 18.00 (gelukkig op 5 min lopen) en was ook lastig om oppas te vinden. Ik moest dan van te voren fruithapje klaarzetten en het avondeten maken. Op het werk was het vaak erg druk en dan thuis weer het spitsuur in met kleine eten geven, zelf eten en kleine naar bed brengen. Ik ben daar dus na 5 maanden gestopt en werk nu 2 x 4 uur op gunstigere tijdstippen. Op woensdagmiddag als activiteitenbegeleider en zaterdag als receptioniste. Het werk dat ik nu doe is leuk en heeft rustmomenten. Zo is het prima te doen. Succes met je keuze!
Mijn mening... er is er maar een die jou nu nodig heeft, en die ene heeft alleen jou nodig. Je werkgever heeft zo een ander, vermoedelijk. Maar je baby zijn wereldje is nu zo klein en hoewel je het gevoel hebt niet te kunnen troosten met een huilbaby, doet je aanwezigheid veel goeds. Of, je afwezigheid veel minder goeds. Werken kan je altijd nog. Over een paar maanden zien de dingen er weer heel anders uit. Als het financieel kan zou ik kiezen voor mijn kind. Maar goed, ben dan ook heel blij om gewoon thuis te zijn voor mijn kinderen sinds anderhalf jaar. Ik snap ook het moeten werken om even wat anders te kunnen doen niet zo. Niets is voor eeuwig. Koester wat je nu hebt.
Werken is niet alleen iets wat voor het geld gedaan wordt, maar ook iets wat leuk moet zijn om te doen, anders houdt men het niet vol. Bovendien is het helemaal niet zo vanzelfsprekend om na een CV-gat van een aantal jaren weer het oude beroep uit te oefenen en niet vast te zitten in werk onder het niveau. Ik zou graag nog eens van jou willen horen, mocht je na de gekoesterde eerste jaren tot aan de kleuterschool van je potentiële 4e kindje weer eens aan het werk willen. @TO, wat niet verstandig is, is om helemaal niets meer te gaan doen qua werk. We zitten in een crisis, en in de running blijven is belangrijk. Kijk of je iets interessants kan vinden dat dichter in de buurt is.
As je goede opvang hebt zou ik het wel proberen, gewoon omdat je dan zelf ook even eruit kan en je zelf dan ook even uit het patroon stapt. Als dat niet lukt, dan zou ik een tijdelijke oplossing in de vorm van ouderschapsverlof of vakantie zoeken, je geeft zelf al aan dat het al beter gaat en heb je straks wel weer de mogelijkheid om te werken. Een gat in je CV is ook niet fijn plus dat het makkelijker solliciteren is als je werk hebt.
Als je zowat tegen een depressie aan zit, denk ik dat het je goed zou doen om eens per week een paar uur niet bij je baby te zijn en met iets heel anders bezig te zijn. Dat gevoel van 'alleen ik kan hem troosten' kan zo verlammend werken, daar kun je jezelf aardig gek mee maken als het al niet zo goed met je gaat. Het kan heel heilzaam zijn om te merken dat hij het ook redt in de zorg van iemand anders. Of die paar uur in de week dan aan werk besteed moet worden, of aan iets anders kan ik echt niet beoordelen. Beleefde je plezier aan je werk? Had je er leuke contacten? Gaf het je voldoening / voelde je je tevreden als je werkuren erop zaten? Als een van die drie vragen met Ja wordt beantwoordt, zou ik het gewoon proberen. Opzeggen kan altijd nog. Als je echt overweegt je ziek te melden omdat je echt niet in staat bent om te werken, dan ben je wel verplicht om aan de slag te gaan met je herstel. (sowieso denk ik dat dit voor jezelf ook verstandig is) Zoek dus hulp. Praat met je huisarts. Veel sterkte gewenst.
Verlof opnemen kun je wel proberen. Je geeft aan dathet wat beter gaat ivm medicijnen. Over een paar weken is het misschien veel beter. Ik ben het helemaal niet eens met de opmerking dat je geheel onmisbaar bent voor je baby. Juist bij een huilbaby kan het soms wonderen doen om even je kind bij een ander te laten. Die is wat frisser, voelt misschien minder druk. Mijn jongste heeft heel veel last gehad van krampjes en het was heerlijk toen we bij mijn moeder waren dat zij een paar uur met hem rondliep. Heel even rust aan je lijf kan er juist voor zorgen dat je daarna weer beter kan zorgen en minder uitgeput bent. Belangrijk is wel dat je werk niet bijdraagt aan de stress. Alle werk levert een mate van stress, maar dat moet anders voelen dan thuis bij je kind. Anders wordt het roofbouw.