mijn grootste angst op dit moment is een mk.of bij de eerst echo horen dat mijn kindje niet goed groeit. ik hoop nu bij de eerste echo te horen dat de kleine...mischien wel 2, goed groeit. bij mijn zoontje heb ik 29 uur lang weeen gehad.moest onverwachts toch naar het ziekenhuis.ingeknipt en bevallen met een vacuumpomp.zodra mijn zoontje(9pond) op mn borst lag was alles weer vergeten.dit gevoel moet je meegemaakt hebben om het echt te geloven. meteen zei ik op naar nummer 2 meiden een zwangerschap zit vool onzekerheden maar is tevens ook heel bijzonder als je het mee mag maken.
Ik kreeg gisterenavond voor het slapengaan opeens een soort 'paniekaanval' over zwangerschapsmisselijkheid. Ik heb een braakfobie en plotseling werd ik gisterenavond overmant door angst en paniek, ik zag mezelf al kokhalzen etc. Ik werd zo bang dat ik meteen weer naar de pil wilde grijpen. Gelukkig heeft m'n mannetje mij heel lief getroost en gerust gesteld. Ik kan niet zeggen dat ik er nu weer alle vertrouwen in heb, maar de ergste angst is nu over. We zien het wel, dat ik wat ik mezelf constant voorhou.
Eerst was ik bang voor een miskraam. Nu ben ik bang dat de schreeningsecho misschien wel niet goed is. Straks bang dat de kleine te vroeg word geboren of dat het in een stuit ligt. Bang om te bevallen ben ik niet, ik heb dit al twee keer mee gemaakt en weet wat me te wachten staat. Kort om je hebt altijd dingen waar je je druk en bezorgt om maakt. Ik probeer nu alleen nog maar te genieten want de tijd gat erg snel.
ondanks dat dit mijn vierde kindje is ben ik erg bang dat er iets met de baby aan de hand is heb ook 3 miskramen gehad en daar ben ik nu niet meer bang voor heb 3 hele zware bevallingen gehad en daar ben ik ook niet echt bang voor zo n oergevoel wat je dan hebt wel ben ik erg bang om weer bekkeninstabiliteit te krijgne bij de tweede kreeg ik het vanaf de 8ste maand en bij de derde vanaf de vierde maand zat toen met 7 maand in een rolstoel de bevalling zelf heb ik door de ween heen die best erg pijnlijk zijn alleen maar de pijn van mijn bekken gevoeld en het resultaat was dat ik na de bevalling helemaal niet meer kon lopen dit tot toen mijn zoon 4 maand was dat is mijn grootste angst op dit moment ben nu 18 weken en wil het heel erg graag gelijk afkloppen maar heb nog geen bekkenklchten
Waar ik bang voor zal zijn als ik weer zwanger raak is dar het weer foutgaat en het overgeven want ik heb echt angst voor overgeven. Maar ik hou me eigen maar voor als je een kindje wilt moet ik er wel iets voor over hebben. De bevalling heb ik eigenlijk nog nooit zo over nagedacht.
Onze eerste heeft een hersenbeschadiging opgelopen door zuurstoftekort tijdens de bevalling. Omdat ik daar bij een tweede ook heel bang voor zou zijn, hebben we al besloten met de gynaecoloog dat een eventuele tweede ook met een keizersnee gehaald gaat worden. (de eerste eindigde in een spoedkeizersnee)