Hallo allemaal, Mijn vriend (20) en ik (18) zijn er een paar dagen geleden achter gekomen dat ik zwanger ben. 6 weken. Op het moment dat ik erachter kwam was ik erg in paniek, en mijn vriend vertelde me dat hij er altijd voor me zal zijn. We hebben het toen eigenlijk gelijk aan onze ouders verteld, en zij reageerde erg positief, ze zouden ons helpen, het eerste jaar onderdak geven en oppassen. Na een dag is mijn vriend totaal veranderd, hij zegt dat hij weggaat bij iedereen zodra ik zeg dat ik het wil houden. Dan gaat hij de stad uit en laat hij nooit meer wat van zich horen. Ik zelf krijg nu niet de kans om te bedenken wat ik wil, want ik zie nu de consequenties in als ik het houden wil. Dan ben ik hem kwijt, en heeft mijn kindje geen vader. Als ik erover wil praten, zegt hij niks terug totdat ik zeg dat we het weg laten halen. Dan wilt hij me weer steunen. Nu ben ik zwaar tegen abortus en vind ik het erg moeilijk om hieraan toe te geven. Ik heb altijd gezegd dat als ik per ongeluk zwanger zou worden, dat ik het nooit weg zou halen, maar nu komt het zo dichtbij. En dat ik er alleen voor kom te staan maakt me alleen maar bang. We zijn vandaag naar de dokter geweest en hij was alleen maar aan het woord. Dat WIJ een abortus wilde, en kwamen voor een doorverwijzing. Uiteindelijk hebben we een doorverwijzing gekregen, en heb ik nu dus 5 dagen bedenktijd. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Als ik je verhaal lees wil jij geen abortus,alleen je vriend.Het klinkt als een paniekreactie van hem.Je ouders willen je/jullie steunen en onderdak geven,vind ik echt geweldig van ze!Misschien is het ,juist omdat je ouders je steunen, een idee om hier over te praten met ze,eerst zonder je vriend erbij?Volgens mij kom jij niet meer aan het woord als hij begint te praten en gaat hij er dan ook maar vanuit uit dat zijn wil ook jouw wil is? Vertrouw op jezelf ,je ouders staan achter je!Het zo fijn zijn als je vriend bij draait maar de wereld vergaat niet als hij weggaat,er zijn echt veel meiden die er alleen voor staan,jij hebt ook nog de steun van je ouders! Heel veel sterkte!
Nou meid, als je wel voor die abortus gaat ben je hem denk ik ook kwijt. Of kan jij daarna gezellig door met hem alsof er niks aan de hand is geweest? Jij bent veel meer waard! Dus de hamvraag is, wat wil jij? Het klinkt alsof jij het liever wil houden. Dan denk ik persoonlijk dat je het jezelf nooit zal vergeven als je het weg laat halen. Maar jij bent de enige die voor jezelf kan bepalen of jij wel of niet kan leven met een abortus. Ik wil je heel veel sterkte en succes wensen, want geen van beide opties is een makkelijke weg.
Als je zo tegen abortus bent ga je er zeker spijt van krijgen als je het omwille van een vent toch laat doen denk ik. En dat komt je relatie dan ook niet ten goede. Hoe dan ook, lijkt me gedoemd te mislukken. Maar misschien is het inderdaad een paniekreactie van hem en draait ie nog bij. Kies voor jezelf, praat met je ouders. Doe geen dingen waar je misschien spijt van krijgt!
ik ken iemand dicht bij me die dit ook heeft meegemaakt, hun zijn alsnog uitelkaar. hij was zo aan het pushen om het weg te laten halen dat ze zelf geen mening meer had. ze heeft het weg laten halen en heeft hier enorme spijt van! nu is ze hem én de baby kwijt. ik zou met je ouders praten en waarschijnlijk gaan die jou super hard steunen als je besluit dit alleen te gaan doen. ja het zal moeilijk worden, maar ik weet bijna zeker dat het elke traan elk gevecht waard zal zijn. denk goed na en praat zonder je vriend eens met je ouders. heel veel succes met JOU beslissing! denk erom het is jou lichaam!
ik sluit me aan bij eerdere reacties. wat ontzettend vervelend hoe hij reageert! ik hoop van harte dat hij weer bij draait omdat hij in eerste instantie wel positief reageerde? ik denk dat hij bang is voor bepaalde dingen en daardoor zo reageert.. probeer hierover te praten met hem desnoods schrijf je een brief als hij niet wilt luisteren! maar als ik mezelf verplaats in jou situatie, als ik mijn kindje weg zou halen omdat dit van mijn vriend moet zou ik daarna niet meer met hem kunnen leven. zou het hem altijd verwijten! ik denk dus dat als je een abortus doet jullie relatie ook niet lang stand zou houden. ik zou in jou geval voor mezelf kiezen en voor me kindje! dit is natuurlijk heel eng omdat je dan alleen bent maar gelukkig heb je veel hulp. Wat kan ik trouwens boos worden op al die jongens die van een zwangerschap denken : t zit niet in mijn buik dus niet mijn probleem. hoeveel verhalen ik om me heen hoor van meiden die zwanger zijn en waarvan de vriend zoiets heeft daag hier heb ik geen zin in. ongelofelijk!
ik wil me aansluiten bij de rest..... denk vooral aan jezelf.....En als hij nu al niet naar je wil luisteren... hoe wil je dat gaan volhouden in een relatie....Dus je moet doen waar jij je goed bij voelt.. Btw ik heb een schurfthekel aan van die jongens die wel de lusten willen maar niet de consequenties willen dragen.... Hij was er ook bij en denk wel heel makkelijk....ik zou zeggen stel hem een voor hem zijn lijntjes te laten doorknippen...wedden dat hij daar ook tegen is. (sorry voor de heftige reacties maar mijn emoties schieten als wilden door elkaar bij dit soort berichten)
Een kind is veel meer waard dan een vent, helemaal een vent die je dwingt zoiets te doen. Als je nu je kindje tegen jouw zin (!!) weg laat halen ga je zo veel spijt krijgen.. Ik heb 12 jaar geleden een abortus gehad en pas sinds vorig jaar hoef ik niet meer te huilen op de dag dat het zo veel jaar geleden is gebeurd.. En dat terwijl het toen 100% mijn eigen besluit was. Ik zou er zeker met je ouders over praten. Sterkte meis!
Zou je bij hem kunnen blijven als je een abortus laat plegen? Weet je zeker dat je hem dat kunt vergeven? Ik zou dat niet kunnen en zou hem altijd zien als diegene die me het ergste heeft laten doen! Ik zou dan niet gelukkig in de relatie kunnen zijn en 100% van hem houden, uiteindelijk loopt het dan toch stuk ( al zou ik nooit een vriend boven mn kind kiezen ) Ik kan niet zeggen wat je moet doen maar zoals ik het lees wil jij helemaal geen abortus dus zolang je er niet achter staat zou ik het zeker niet doen.
Ik sluit me aan bij de anderen. De wereld vergaat niet als hij alsnog vertrekt. Je hebt een goed sociaal vangnet en je wilt het kindje erg graag, dàt telt. Ik denk zelf eigenlijk ook dat hij gewoon compleet even in paniek is en het kan misschien nog keren zelfs... maar hoe dan ook: je hebt hem niet per se nodig. Het zou mooier zijn als hij er ook 100% achter staat, maar dat hoeft niet zo te zijn. Het gebeurt ook allemaal in jouw lijf, wat het toch wel even een andere beleving geeft en dat het toch veel dichterbij is dan als het buiten je lijf om gebeurt. Geef hem tijd om te wennen, push niks en vertrouw vooral op jezelf en je ouders. Komt goed!
Ik was 19 toen ik zwanger raakte, mn vriend wilde dit in eerste instantie ook niet. Was zijn schrik reactie. Uiteindelink besloten er voor te gaan. Zijn inmiddels 7 jaar verder, nog samen en een prachtige zoon van 6! Laat je nooit pushen om iets te doen wat jij niet wilt. Wij hebben het gered, is hard werken. Maar ook wij kregen de steun van onze ouders.
Zoals meerdere dames al hebben gezegd als je een abortus ondergaat kan je dan nog wel samen verder? Zoals ik begrijp wil jij het houden en zit hij goed te pushen. Praat erover met je ouders en kijk of hun achter jou besluit staan. Misschien is hij ook "bang" en zegt nu dingen die hij niet meent maar als dit wel is wat hij wilt dan zou ik hem niet gaan pleasen omdat je hem kwijt kan raken. Denk goed na voordat je een definitief besluit neemt het gaat om jou kindje!
Bedenk wat jij wilt. Je ouders willen je steunen, het zal zwaar zijn zonder hem maar er zijn genoeg meiden, ook van jou leeftijd, die alleen een kind hebben opgevoed. Makkelijk zal het niet zijn maar het kan echt. Daarbij, stel dat je het weg laat halen omdat hij dan niet bij je weggaat, is hij het dan wel waard? Wil je dan nog wel bij zo'n persoon zijn? Stelt jullie relatie dan nog wel iets voor? Als hij zo in het leven en in jullie relatie staat dan zou ik ook daarbij mijn vraagtekens zetten. Gelukkig heb je nog even om erover na te denken, misschien moet hij ineens aan het idee wennen dat z'n leven over 7 maanden drastisch anders gaat zijn. Succes in ieder geval.
Ik zou hem lekker even laten als ik jou was. een vriendin van mij heeft hetzelfde mee gemaakt, haar "vriend" wilde perse mee met de abortus om te kijken of ze het wel echt zou doen. ik heb hem toen weg gestuurd en ben zelf mee gegaan met haar moeder. Ze heeft toen nog erg getwijfeld omdat hij zo op haar in gepraat had. nu ongeveer een jaar later, heb ik haar verteld dat ik zwanger ben. ze vind dit erg moeilijk en denkt nog elke dag aan hoe het geweest zoubzijn als zij haar kind nu had gehad. abortus is niet zomaar iets. Het is niet even weghalen en doen alsof er nooit wat ik gebeurd. Je hebt er nog zo lang last van, lichamelijk maar vooral ook geestelijk. Bedenk goed of je straks nog verder met hem kunt en wilt als je je kind weg laat halen? ouders die je zo steunen lijken mij veel meer waard dan ern onvolwassen jongen die hem er maar in steekt en de consequenties niet wil inzien.
Je keuze heb je al gemaakt..geen abortus! Dit dus ook niet doen. Je vriend zou ik even links laten liggen. Je komt er wel, je krijgt steun van je ouders en gaat het wel redden.
Eens....zou je het hem ooit kunnen vergeven dat hij jou dit heeft laten doen? Geloof mij...een echte vriend steunt je door dik en dun ondanks alles, respecteert je keus en zal het je nooit zo opdringen. Ik denk dat dit niet de liefde van je leven is en je dit hem altijd kwalijk zult nemen. En jezelf ook als je niet je gevoel volgt en het voor je kindje opneemt. Wat je ook beslist...abortus of niet. Zou graag willen horen wat je uiteindelijk hebt gedaan.
Ik zou nog een keer in je eentje terug gaan naar de huisarts en dit bespreken. Misschien dat hij je door kan verwijzen naar een maatschappelijk werker, die je hiermee kan helpen. Of neem eens contact op met Siriz. Welkom bij Siriz | Siriz Deze organisatie staat echt heel goed bekend. Ik zou sowieso niet over 5 dagen die abortus doen. Een overhaaste beslissing is altijd een slechte beslissing. Als een abortus werkelijk iets is dat jij wil en dat jij de beste oplossing vindt, kan dat ook nog over een paar weken. Het hoeft niet nu ineens met spoed. Verder sluit ik me aan bij de andere dames: als je het weg laat halen voor je vriend, terwijl je er zelf niet achter staat, geef ik jullie relatie sowieso geen kans van slagen. Blijf trouw aan jezelf. Edit: Ik zou je vriend ook even de kans geven om aan het idee te wennen. Hij weet het pas een paar dagen, is nog erg jong en ziet zijn leven nu ineens compleet veranderen. Dat is niet niks. Natuurlijk is de manier waarop hij jou onder druk zet en er niet over wil praten heel kinderachtig en ook totaal niet goed te praten. Toch kan het zijn dat hij nog bij draait.
Ik denk dat het meeste al gezegd is. Je moet eigenlijk andersom denken, niet; hij gaat weg als ik het kindje houd maar, wil IK wel bij iemand zijn die mij tot zoiets dwingt?! Ik vind zijn reactie echt vreselijk hoor, sorry. Bedenk goed wat jij wilt en vooral waarom.