Het was zondag, we waren net verhuisd en mijn ouders kwamen om te helpen met de laatste dingen ophangen, rolgordijntjes enzo. Ik zag er ineens zo tegenop dat ze kwamen, ik had geen zin om te praten en wilde me terugtrekken, alleen zijn. Toch de dag doorgekomen, ze waren pas heel laat 's avonds weg. Toen zijn mijn vriend en ik in bad gegaan en daar kwam m'n slijmprop met 38+3 weken. Naar bed gegaan, maar ik kon niet slapen en ben om 04:00 's nachts Discovery gaan kijken. Op de bank braken m'n vliezen en begonnen de weeen.
Nou, zo hoop ik dat het hier ook begint aangezien ik echt nergens last van heb, geen voortekens, niks, nada, noppes.... hahahahaha.
Aangezien ik 42+1 was, moesten we 's ochtends naar het ziekenhuis. Ik was er (blonT) heel naief van uit gegaan dat ik ingeleid zou worden... Ze zeggen toch altijd dat je nooit langer dan twee weken over tijd kan zijn, nou echt wel dus... Het viel mij dan ook zo enorm tegen dat die verloskundige zei " alles ziet er nog goed uit (dat was wel heel fijn natuurlijk) en ik wil graag voor over twee dagen weer een afspraak maken en als alles er dan nog goed uit ziet gaan we je drie dagen daarna inleiden...". Later op de dag belde mijn moeder en toen heb ik me toch een gi-gan-tische hy-ste-rische huilbui gehad, ik herkende mijzelf gewoon niet! 's avonds zijn de vliezen gebroken en de volgende middag is ze geboren. Waarschijnlijk moest ik dus gewoon echt helemaal klaar zijn met zwanger zijn voordat ze er uit wilde komen! Oh ja, nadat we uit het ziekenhuis kwamen hebben we ook nog voor een weeshuis boodschappen gehaald, terwijl ik al in geen maanden in een supermarkt geweest was
Was de hele dag futloos en heb amper een stap verzet (was het trouwens ook veel te heet voor half juli). En onze hond was die dag vreselijk "vervelend", die heeft het ws aangevoeld! Maar was allemaal achteraf, want was er toen nog van overtuigd dat ze niet vanzelf zou komen.
Ik lag al 2 dagen in het ziekenhuis voor inleiding (2de dag zat er op ) en tijdens het bezoekuur had ik regelmatig wat krampen in mijn benen maar ik dacht dat het kwam van het vele liggen! S'avonds had ik wat harde buiken (had ik wel vaker was niet nieuw meer want dat had ik regelmatig de laatste weken gehad ) en ze maakte een hartfilmpje van de baby... Ze bleef ruim een kwartier op een hartslag zitten van 180 - 185 en zakte daarna ineens weg naar 75 maar het ging gelukkig al snel beter! En s'nachts braken ineens mijn vliezen en kreeg ik meer krampen in mijn benen... Dus ik denk dat die krampen en dat ons meisje zo druk was een voorteken is geweest!
Was de dag na pasen uitgerekend. Met 1ste paasdag wilde schoonma persee dat we langs kwamen om te eten enzo en ik wilde persee niet. Dit was een paar dagen van te voren al. Hele discussie met schoonma. Op de een of andere manier zei mijn gevoel gewoon dat ik lekker samen met mijn mannetje thuis wilde zijn. En ja hoor 's avonds tijdens het steengrillen met me man begonnen m'n weeen. 2e paasdag naar het ziekenhuis gemoeten en op de uitgerekende dag werd mijn zoontje geboren.
Leuk om te lezen allemaal Niemand die bijv. last van de darmen had en daarna dacht; goh, dat was alvast wat 'opruiming' voor d-day??
Mijn zus had dat wel En ook nog tijdens de bevalling, dus het was niet een volledieg opruiming van te voren
Ik had helemaal geen zin meer in eten en drinken. Al was het nog zo lekker. Daarnaast wou ik lekker mijn eigen gang gaan. Geen telefoontjes of iemand die mij in de weg liep.
ik ben de dag voor me bevalling nog naar de bios geweest,ik d8 dit word de laaste keer de komende tijd. De dag erna had ik idd wat buikpijn en ben ik ook bevallen.
Ik wist pas dat mijn kindje kwam toen ze mijn vliezen braken Ik had al wel weeën, maar zag dit aan voor buikkrampen. Sam is dan ook 6 weken te vroeg geboren. Als ik terug kijk had ik de dag ervoor al wat lichte buikkrampen zijn deze steeds iets erger geworden. De dagen voor de bevalling had ik ook echt het gevoel dat ik dit geen weken meer vol kon houden....
Ik verloor al een paar dagen slijmpropjes met een beetje bloed erdoor heen, maar die nacht voordat ik ging slapen zat er inees veel meer bloed bij. Ik belde nog de vk voor de zekerheid, die mij adviseerde om een kraamverbandje om te doen zodat ze het die volgende ochtend kon bekijken. Maar dat hoefde niet meer, want 2uur 's nachts begonnen de weeen.
Ohja nu ik dit lees.... Dit was ook een teken hier. De dag voor de bevalling en op het begin v/d bevalling bleef ik om de 5min. naar de wc gaan. Het poep bleef er maar uitkomen! Ik had zoiets van, waar komt dit nou allemaal vandaan? Maar dat was dus de grote schoonmaak voor de bevalling! Heb niet gepoept of geplast tijdens de bevalling zelf, waar ik dus al helemaal bang voor was geworden.
Dat had ik dus ook en daarom dacht ik dat ik gewoon last van mijn darmen had. Ik was dan ook 6 weken te vroeg....
Ik heb echt geen enkel voorteken gehad, helemaal niks. We gingen er al min of meer vanuit dat hij dinsdags gehaald zou worden, we hadden die ochtend nog aan de ctg gehangen in het ziekenhuis! Daarna nog op ons gemak boodschappen gedaan. En rond een uur of 7 kreeg ik ineens weeën.
Ik heb ook geen enkel voorteken gehad. Zat al op 41+3 en was de slijmprop al de week ervoor verloren toen opeens 's nachts uit het niets de weeen begonnen. Eerst eentje, viel weer in slaap, toen tegen een uurtje of 5 kwamen ze regelmatig.