Hallo dames, Ik vroeg me af met wie jullie praten over jullie kinderwens? Of is het iets privé waar je alleen met je partner over praat. Zelf weet ik het niet goed. Soms vind ik het een privé zaak en soms zou ik het fijn vinden om juist te delen met iemand die ook dichtbij staat... ben benieuwd naar jullie reacties!!
Wij hebben het verleden jaar aan de familie van mijn man verteld, ook omdat ik wel eens wat wilde vragen, er zijn de laatste jaren nogal wat kindjes geboren in zijn familie dus vond het wel handig als ik af en toe iets kon vragen en zij waren ook zo lief om niet steeds ernaar te vragen
Toen we net begonnen heb ik het wel met een vriendinnetje gedeeld, maar toen het na een jaar nog niet gelukt was en we naar het ziekenhuis gingen voor onderzoeken hebben we het ook gedeeld met beidde families en werkgevers. Ondertussen zijn we er heel open en weet eigenlijk iedereen van onze wens. Voor ons voorkomt dit heel veel nare vragen en opmerkingen en een aantal mensen leven echt heel lief mee. Dat is fijn, om wat steun te hebben. En aangezien het een belangrijk onderdeel is van ons leven.. vind ik het fijn als ik er over mag en kan praten.
Wij hebben het tegen helemaal niemand verteld... Ook pas aan ouders enzo verteld na de eerste echo (8 weken). Ik zou het bij een volgende absoluut weer zo doen. Fantastisch om een klein geheimpje te hebben samen (ook al ben ik een enorme flapuit!) en fantastisch om je geliefden zo een enorme verrassing te bezorgen Kan het me trouwens wel heel goed voor stellen als je al wat langer bezig bent, op een gegeven moment ben je de vragen zat en wil je het er gewoon over kunnen hebben.
Wij hebben het ook aan vrienden en familie verteld toen we al lang bezig waren en ze meteen gevraagd of ze niet steeds willen vragen of ik al zwanger ben, ze horen het wel tegen die tijd. En bij de (vroege) miskraam, was ook fijn om je ei kwijt te kunnen daarover. Gaf mij wel rust daarna, zo vervelend steeds die vraag of wij niets eens aan kinderen zouden willen beginnen.
Ik praat er wel over met mijn zussen/schoonzusjes (sommigen), mijn schoonmams en mams, en mijn goede vriendinnen... Verder loop ik er zeker niet mee te koop en weten ze het op mijn werk ofzo helemaal niet...
Mijn moeder weet het, verder op mn werk ook een aantal collega's. Dat was handig toen ik opgenomen werd voor curretage. Daarnaast zijn er veel zwangeren op mn werk. & vind het wel fijn om er over te kunnen praten.
Wij wilden het graag voor ons houden en pas vertellen als het raak was, zodat de verrassing extra groot was. Elke keer dat we een nieuwe 'stap' moesten nemen, dacht ik: nu gaan we het vertellen. Tot nu toe weten alleen onze werkgevers het, dat moest wel vanwege het vrijvragen voor werk. En een aantal goede vrienden. Als het nodig is lucht ik daar mijn hart, verder vind ik het zo persoonlijk, daar heb ik het liever niet met iedereen over.
Ik denk dat iedereen om mij heen wel weet dat wij een kinderwens hebben. Ik ben daar gewoon heel open over. Echter dat we bezig zijn met IVF dat weten alleen mijn (schoon)ouders & directe familie, dát vind ik dan weer net té privé om zomaar ff aan de grote klok te hangen
Vooral met ML besprak ik het. Had er ook eens over bezig geweest tegen de schoonzussen en wat later tegen vriendinnen. Maar daar had ik nadien spijt van want ze staken het soms door / vroeger wanneer we zouden starten / enz. En dat vond ik dan niet meer leuk want iedereen had het al lang door toen ik het nieuws aankondigde bij 12w. Ze hielden me waarschijnlijk al een tijd in de gaten (alcohol etc.). Verder had ik ook wat schrik dat het niet meteen zou lukken en dat het vragen zou blijven doorgaan... Gelukkig niet lang hoeven wachten, maar toch had ik het liever enkel met ML besproken of op anoniem op het forum.
Bij mij weet iedereen ervan af. Niet wanneer ik ga beginnen, maar wel hoe en wat. Vind ik wel zo fijn eigenlijk!
Hier wist eerst niemand het. Nu blijkt dat ik een genetische afwijking heb moesten we het aan mijn ouders en broer + schoonzus vertellen. Blijkt dat zij ook al een poosje bezig zijn en ik vind het eigenlijk hartstikke fijn dat ik er met schoonzus over kan praten. Verder weet helemaal niemand het. En ik weet zeker dat mijn familie discreet is. Zij gaan ook niet lopen vissen ofzo.
Ik wilde het eerst voor mij zelf houden. Maar het duurt nu dus wat langer. En mensen gaan er naar vragen. Dus dan ben ik gewoon eerlijk dat het niet zo lukt. Gelukkig leeft iedereen mee. En iedereen kent wel iemand die er ook lang over heeft gedaan. Er zijn zelfs mensen in mijn omgeving die er al 3 of 4 jaar over doen. Mensen gaan er toch naar vragen. Als je er open over verteld. Houden ze op den duur ook op met die vragen. Dat vind ik zelf wel fijn. Ik hoef ook niet steeds van die vragen te hebben over wanneer ik aan kinderen begin.
Bij ons weet iedereen al vanaf het moment dat we begonnen. Wij hebben onze kinderwens van het ziekenhuis een poos op de rem moeten zetten ivm mijn gezondheid. En toen we groen licht kregen moesten we dat gewoon delen, omdat er een poos sprake van is geweest dat ik nooit zwanger zou mogen worden. Het voordeel is dat je er met iedereen over kan praten. een nadeel bij mij was dat in regelmatig de vraag kreeg of ik nou al eens zwanger was... daar heb ik op den duur korte metten mee gemaakt en gezegt dat als er wat te melden viel, ze het wel zouden horen.
Ik heb er best veel met mijn beste vriendin over gesproken, nog voordat ik de pil aan de kant legde. Zij was toen al aan het proberen om zwanger te raken en eigenlijk hebben wij het altijd heel vrij over allerlei onderwerpen. We weten toch dat niemand de details of wat dan ook hoort. Het spijt mij ook erg voor haar dat het hun nog niet gelukt is om zwanger te raken. Nu ben ik natuurlijk al in de tweede ronde zwanger geraakt en ik heb direct de eerste posi test met haar gedeeld én de CB digital met mijn ouders. Toen hebben we het ook mijn schoonmoeder verteld. Na de eerste echo hebben we het ook mijn broer& schoonzus en mijn schoonbroers verteld. Ik kan niet wachten op de termijn echo zodat ik het daarna aan iedereen kan vertellen en het niet meer zo hoef te verbergen. Ik vind het erg vervelend dat ik op mijn werk moet 'plannen' met projecten voor volgend jaar terwijl ik er gewoon dik 4 maanden niet ga zijn.
Mijn man en ik praten er samen bijna elke dag wel over. Hij houd het het liefst onder 4 ogen, maar ikzelf praat er juist graag over ook met anderen. Ik vind dat het geen geheim hoeft te zijn voor familie of vrienden dat we graag een 2e kindje willen. Ik kreeg wel eens vragen over of we een 2e wilden en vind het dan onzin om erover te liegen of geheimzinnig te doen. Als het wat langer duurt zoals nu dan mogen ze dat best weten.
wij hebben het na een jaar tegen onze ouders verteld omdat we wilde weten of hun ook problemen hadden met zwanger worden.. en mijn beste vriendin wist het na een paar maanden omdat het me heel hoog zat.. na z'n 2 jaar wisten de meeste familie leden het wel omdat we toen gingen trouwen en de meeste mensen zeiden.. ohw hoezo trouwen? moeten jullie iets vertellen? je moet naar je gevoel luisteren vind ik zelf.. ik ben een open boek.. maar vertel alleen wat ik wil vertellen
Ik wilde het eerst niet vertellen, maar was er in het begin zoveel mee bezig dat ik dat vervelend vond. In overleg met vriendlief aan vriendin verteld en dat is Superleuk en fijn! Als ik langer gewacht had had ik het wel geheim kunnen houden, maar ik vertrouw haar volledig en vind het echt leuk zo.
Dit keer weet mijn leidinggevende het.. Toevallig kreeg ik tijdens mijn werk een miskraam en was even niet bij machte een geloofwaardige smoes te bedenken. Toen het hele gebeuren achter de rug was, reageerde ze overigens heel leuk en enthousiast en vond ik het eigenlijk best oké dat ze het wist. Hoe bizar ook haha. Vriendinnen die genoodzaakt de MMM in moeten, ben ik altijd heel dankbaar als ze het vertellen. Dan kan ik tenminste steunen, aanhoren of opvangen en kan ik rekening houden met doseren of timen van verhalen over mijn eigen kroost.