Toen mijn zoontje 7 weken was had hij ook zo'n periode dat hij de hele dag wel leek te huilen. Hoe moeilijk het ons ook viel, we zijn toen toch de methode van Ria Blom (idd, langer laten huilen en niet steeds oppakken) gaan toepassen. Ook zijn we begonnen met inbakeren. Na een aantal dagen had dat enorm effect. Toevallig viel dat samen met zijn eerste bewuste lachje. Ik zeg nu altijd dat mijn zoontje is gestopt met huilen, toen hij leerde lachen, maar ik herinner me die afschuwelijke weken nog wel heel goed. Langer laten huilen was bij ons trouwens geen half uur hoor. Een kwartiertje hooguit. En het gekke was, dat toen we echt de klok bijhielden, bleek dat hij helemaal niet zo heel lang bleef huilen. Na een kwartier sliep hij, terwijl het voor ons al voelde alsof hij dan al een uur lag te krijsen. We moesten ook steeds opnieuw gaan tellen als hij langer dan een minuut of zo stil was geweest. Ik weet dat veel mensen deze methode bijna gelijkstellen aan kindermishandeling, maar voor sommige babies werkt het wel. Ik denk dat wij het er uiteindelijk moeilijker mee hadden dan mijn zoontje zelf. Ik heb wat zitten meehuilen op de grond voor zijn slaapkamerdeur. Terwijl hij echt opknapte van meer rust en meer slapen. Na een paar weken huilde hij helemaal niet meer in bed en legde hij zelfs zijn armen alvast netjes naast zich neer om zich te laten inbakeren. Sterkte in elk geval, wat je ook besluit te gaan doen!
Lekker bij je nemen,evt. in een draagdoek. Esmee heeft rond die periode ook vreselijk gehuild.. soms dachten wij haar gewoon te horen terwijl ze stil was. ( zat in ons hoofd ) dus kun je nagaan.. Wij zijn haar toen gaan inbakeren en dit hielp erg goed.. ook tegen de krampjes.. Geen tips over fv ik gaf toendertijd nog bv.. Zo'n kleintje heeft ook mamahonger dus evt.. lekker samen in bed of in bad..
En als je dan ziet dat het werkt, dan kun je het ook net ietsje beter volhouden, want ook mijn moederhart brak hoor, bij het horen van dat huilen, maar ik heb er een blij uitgeruste baby voor terug gekregen en ik zou het zo weer doen.....
Je bent echt geen slechte moeder hoor! Ik herken mezelf helemaal in jouw verhaal. Vanaf het moment dat onze dochter 7 weken oud was deed ze niks anders dan krijsen. Dit duurde van 10.00 tot 22.00 uur. Doordat ze aan het einde van de dag zo moe was sliep ze gelukkig 's nachts wel redelijk goed. Elke dag stond ik met goede moed op, maar aan het einde van de dag zat ik er ook helemaal doorheen. Deed zelf niks anders meer dan huilen en me gigantisch depri voelen. Ik kon het krijsen naar aanhoren ...... Ben zelfs als ze nu weleens huilt er nog allergisch voor! Uiteindelijk bleek onze dochter veel last van darmpkrampjes te hebben en stond er druk op haar schedeltje waar ze veel last van had. Na vier behandelingen bij de osteopaat werd het gelukkig beter met het huilen. Nu ze 4 maanden is, is het een vrolijke meid (met af en toe wel haar huilbuien hoor). De eerst maanden zijn gewoon echt afzien. Veel sterkte!
Ik kon er ook niet tegen en soms nog steeds niet, niks geks hoor. Ik voel me dan ook hardstikke schuldig maar het is bij iedereen weleens denk ik. Luuk had ook veel krampjes en reflux. Ook had hij wat last van een voorkeurshouding misschien door de vacuum. Ik ben naar een osteopaat gegaan en die heeft wonderen verricht. Het huilen was stukken minder en hij leek lekkerder in zijn velletje te zitten.
Ten eerste ben je GEEN slechte moeder.Het is erg wennen voor jou maar ook voorje kindje,je moet elkaar leren kennen. Ik heb een echte huilbaby gehad die maanden lang zoveel heeft gehuild van s'morgens tot s'avonds laat. Je bent hier niet alleen in er zijnzo veel mama's die in de zelfde situatie zitten of hebben gezeten. Meid het word echt beter,met de tijd. Ik heb een week lang een huil dagboek bij moeten houden van het CB en zo had ik over zicht op haar huil tijden.En inderdaad voor je gevoel lijkt het veel langer. Wat mij geholpen heeft is een tijd wekker op 10 min te zetten en dan pas te gaan kijken als die 10 min echt om zijn,klinkt vreemd maar helpt wel. Ben ook mijn mijn dochtertje bij een osteopaat geweest en dat heeft veel gedaan en heb er een ander kindje voor terug gekregen. Het kan zijn door de bevalling dat ze last heeft van hoofdje,nekje,rugje.Weet niet hoe jij verzekerd bent maar bij ons werd het voor 100% vergoed. Er zijn al heel veel goede tips genoemd en sluit mij daar bij aan. Vlindertje mama van Djordy* en Megan
Uit nieuw onderzoek is gebleken dat je baby lang laten huilen niet goed is, kan daar later psychische klachten van krijgen > CB worden tegenwoordig daarom geadviseerd om het advies om je baby een half uur te laten huilen niet meer te geven,10 minuten , hooguit een kwartier en dan even laten weten dat je er nog bent , even een aai of een knuf even kalmeren en daarna weer proberen! Veel cb's, waaronder de mijne geven echter nog steeds het advies van een half uur!
Het is een advies, dus je hoeft het niet precies op te volgen... Het kan een leidraad zijn. Maar uiteindelijk moet je er zelf thuis doorheen, en een ieder zal dit op zijn manier doen. Maar het cb vind ik dan wel geschikt om je verhaal kwijt te kunnen, want ik heb er de deur plat gelopen Omdat de jongste zo krijste in het begin En er was altijd een luisterend oor!
Ik weet niet of iemand het al had geadviseerd. Je zou kunnen overwegen om een keer een bezoekje te brengen aan een osteopaat. Je schreef dat je kindje dmv een vacuum geboren is. Het kan zijn dat er toch iets scheef is gaan zitten(werveltje of een spier of zenuw die niet helemaal lekker zit.) Ook dit kan krampjes veroorzaken en natuurlijk veel of hard huilen. Je hebt het Kiss syndroom(ook een topic over gestart onlangs) maar ook bij minder heftige klachten kan een baby baat hebben bij een bezoekje aan een osteopaat. Je bent geen slechte moeder hoor! in het begin is het gewoon allemaal niet zo makkelijk. Sterkte en groetjes Jacqueline
Naast alle tips en truckjes die gegeven zijn en die bij erge of minder erg huilen kunnen helpen (buiten die van t cb...stelletje gekken...30 mins huilen voor zo'n ukkie ) wil ik nog de tip geven dat kleintjes heel erg goed reageren op ritmisch tikken; Leg de kleine lekker met haar buik tegen jou bost (ga iets schuin zitten zodat ze ligt/hangt) en geef in n bepaald ritme/tempo rustige klopjes op dr kontje met open hand. Probeer maar uit, worden de meesten na n tijdje rustig van en slapen dan vanzelf in. Als ze slapen kan je stoppen met kloppen. Helaas is t zo moeilijk ze weg te leggen als ze met hun buik tegen die van jou liggen aangezien ze op hun rug moeten liggen. En als jij n slechte moeder bent zijn wij t ook allemaal. Niemand kan tegen t gekrijs van n klein kind. Daar is t precies op gemaakt. Zodat we snel aan hun behoeften voldoen.
Je bent een gewone moeder hoor! Ik kan af en toe ook niet tegen het gehuil en gemekker van mijn dochter, wordt en dan ook wel eens dol van en heb er geen geduld voor. Ik denk dat dat heel normaal is hoor en dat maakt je zeker geen slechte moeder!
Oh mied, ik herken het zo goed! Bij mijn kleine is het net een klein maandje beter (afkloppen) Maar daarvoor ook, huilen huilen huilen, en ik werd er nuts van. Heb wel eens gezegd kan ik hem geen enkeltje naar verwegiestan geven... En moet eerlijk toegeven ik kan nog steeds niet goed omgaan met het huilen al gaat het nu beter. Ik heb geen geduld ervoor om uuuren met hem rond te zeulen, en bij me nemen? gaat ie harder huilen, naja ik kan dr echt niet tegen om een kind op borst (vlakbij me oor dus) te hebben die evengoe blijft krijsen. Het enige wat hier wel eens helpt is laten huilen, heel zielig jah, maar ik werd dr GEK van, wilde hem niet meer en van alles en nog wat, en blijven oppaken en rondzeulen werkte hier tegendraads, dus even laten huilen en uiteindelijk slapen, en ik heb ook altijd de radio aan in ze kamer... Succes meid, ik weet hoe damn hard het kan zijn
Hey meid, ik ben even benieuwd hoe het nu met je gaat. Heb je nog wat aan de tips/reacties van hier gehad? Liefs Manuela
hoi hoi het huilen is er nog ... kan ook niet anders he maar het krijsen is stukken minder net zo als het huiluurtje ... afgelopen dagen bijna geen gehad. ze heeft 2 nachten bij me ma geslapen zodat wij een beetje op adem konden komen moet zeggen dat het wel geholpen heeft. verder ben ik aan het uitzoeken of we verzekerd zijn voor een osteopaat. morgen gaan we een weekje naar center parcs en ben heel benieuwd hoe ze het daar af brengt. op hoop van zegen .
Hoi Mijn zoontje huilde ook zo hard in het begin ,vooral s`nachts . Wat bij hem hielp was lekker kroelen .
Hoi Ik vind het echt heel erg goed van je dat je je kleintje even bij opa en oma hebt laten slapen. Dan kan je even bijkomen. Dat huilen kan mij ook helemaal laten verlammen. Huilen is hun manier van zorgen dat wij in hun behoeftes voorzien en wij ouders zijn weer genetisch/evolutionair geprogrammeerd om erop te reageren. Reactie is dus volkomen normaal en zeer irritant haha. Veel liefs vTreintje
Je kindje heeft geen pijn o.i.d? Al is dat natuurlijk moeilijk te zeggen. Ik noem dit nu omdat ik zelf een botziekte heb en als baby regelmatig spontaan iets gebrokan had. Mijn ouders vertelden me dat ik het dan ook echt uitkrijste..
Meid echt niet aantrekken, je bent geen waardeloze moeder. Soms kan Noortje ook huilen dat ik op springen sta maar dan leg ik haar nog met alle kalmte die ik in me heb in haar bedje en ga ik tien minuutjes naar beneden zonder de babyfoon en als ik wat kalmer ben ga ik weer kijken. Maar meestal slaapt ze dan al