ik moet echt even wat kwijt... we gingen vandaag even winkelen.. ik wilde wat broeken hebben omdat mn oude broeken mt 38 nog niet passen.. en de zwangerschaps zijn te groot... ik had een broek gepast die paste goed en was maat 40. toen ag ik ook broek in de uitverkoop alleen net een iets andere kleur maar daarvan kon ik er 2 pakken voor dezelfde prijs. dus ik wilde natuurlijk die en dacht pak maat 40 en het zal wel passen.. cailynn was inmiddels ook vervelend geworden... kom ik net thuis passen ze dus totaal niet zijn ze te klein en was dus wel mt 40.. keek in de spiegel ik voel me zo verschrikkelijk.. mn benen zitten vol cellulitus heb ik het gevoel bah.. mn buik wordt met de dag beter daar maak ik me iet druk om.. maar om kort te zijn.. kleding en omkleden maakt me nu super depri... hebben meer dames dit gehad. zoja tips hoe gingen jullie ermee om?
Ach, ik ben de hele dag depri omdat ik zoveel ben aangekomen! Voordat ik zwanger was was ik 63 kilo en nu weeg ik 70! Ik kan nergens meer in. Ik woon in een warm land en voor mijn werk moet ik de hele dag in badpak of bikini rondlopen. Dus je kan nagaan hoe ongelukkig ik ben! Volgende week beginnen we met dieeten!
Hoi, hier ook. Ik voel me gewoon niet lekker in mijn vel en kleding kopen doe ik alleen als het echt moet. Sommige dagen kan ik de hele wereld aan en op andere dagen voel ik me alleen lekker in een slobbertrui. Mijn oude gewicht (48kilo) zal ik wel nooit meer bereiken .
ik herken het ook helemaal... en nu een groot hekel aan winkelen voor me zwangerschap woog ik maar 72 kg... ik zit er nu nog heeeeel veel boven en dat terwijl mijn kleine al 15 maanden is.. en als ik ben wezen winkelen indderaad altijd depri.. maar daarna denk ik aghh ik heb er wat moois voor wat zeur ik eigenlijk..
Heel herkenbaar hoor meid... ik had precies hetzelfde als jij, alleen was het geen maat 40 maar maat 46 Ik ben nu dus juist heel erg trots dat ik weer in maat 40 pas! Sluit je anders aan bij het afvalclubje, daar kunnen we elkaar motiveren/helpen met afvallen. En dan nog, je hebt (een) kind(eren) op de wereld gezet! Dat zie je bij de meeste vrouwen nou eenmaal.... niet dat je je niet depri mag voelen hoor, maar met je depri voelen val je niks af
Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! Ik vind hè, dat vrouwen die kinderen hebben gebaard trots mogen zijn op de tekenen die daarop wijzen! Ik ben nu 22, en ik zie dan van die popjes van mijn leeftijd, lekker strak in het vel en dan kom ik met mijn bleke moeë kop en de tijger op mijn buik En dan denk ik bij mezelf van jaaHHaaa.... zo was ik ook ooit.. En nu ben ik toch wel enigzinds verlept... bah. Maar dan denk ik aan mijn mooie dochtertje (en het feit dat ik pas een maand geleden bevallen ben en nog wel effe heb om bij te trekken. Ik heb er 3 jaar voor uitgetrokken in mijn hoofd) en dan besef ik mij dat ik gewoon heel erg rijk ben! Ik heb dan wel geen strak lichaam meer; blauwe wallen onder mijn ogen en een tijgertje, maar ik heb het voorrecht om mama te zijn! En mama's, die hebben nu eenmaal tijgertjes, verlepte billen en benen! \/
herken baar ben in zwangerschap 20kilo aangekomen woog ervoor 80 kon wel in maat 38/40 nu ging ik een broek kopen maat 46 kan nergens anders in vanwege me boven benen en heupen zijn breder geworden. ga ook op zoek naar bikini met langer stuk tot over je buik zeg maar of mooi badpak want heb blubber buik en tygerprint
ik was in mijn zwangerschap ruim 30 kilo aangekomen, en zomer vorig jaar heb ik de hele zomer in maat 40 gelopen, eigenlijk was ik blij dat ik eindelijk wat voller was, en voelde me eigenlijk veel vrouwelijker dan daarvoor (ik bennormaal altijd onder mijn gewicht) nu heb ik weer een kleine 36, geen borsten, haast geen billen en met een beetje stress zit zelfs dat allemaal te ruim. daar kan ik echt zo depri van worden, alles zit te wijd. ik eet me savonds helemaal lam, en als er eindelijk weer wat bij zit en één van de kids is weer ziek of ik heb een drukke week op werk verlies ik zo weer al mijn opgebouwde kilo's. mensen denken daar vaak ook verkeerd over (misschien anorexia oid). geloof me, te dun is ook niet alles. wees trots op je vrouwelijke rondingen, ik ben er jaloers op en zou graag wat kilo's erbij willen...
Sim, ja jammer is dat he... maar weet je, andere mensen hebben toch wel een oordeel (helaas). Een vriendin van mij heeft hetzelfde als jij. Ze moet zo haar best doen om wat kilo's erbij te komen en dan heeft ze stress of een griepje en dan is ze er zo weer meer kwijt dan dat ze erbij had gekregen... erg frustrerend. Mensen denken bij haar ook altijd dat ze anorexia heeft terwijl ze meer eet dan mijn broer die ruim 100 kilo weegt. Tis gewoon oneerlijk verdeeld in de wereld
Ja sorry hoor, maar wat verwacht je dan ?, je bent nog twee maanden geleden bevallen. Ik ben drie maanden geleden bevallen en moet er van de 18 ook nog 5 kilo kwijt. Ik ben er dus al heel wat kwijt , ook omdat ik er hard mijn best voor doe (wandelen, tennissen). Misschien moet je accepteren dat je kilo's er niet gelijk van af gaan na de bevalling, maar dat je er hard voor moet werken.
Ik herken het maar al te goed. Koop wat leuke kleding in grotere maten die je nu past en waar je je leuk in voelt. Dan voel je je nu lekker en met het verstrijken van de maanden zul je echt wel weer op/richting je oude gewicht komen en kun je je eigen kleding weer aan. Gun je lichaam de tijd. Pim
Nou, bij mij is het alleen maar erger geworden met de tijd! 3 maanden na de bevalling woog ik maar 58 kilo! En nu dus 70! Dus kijk ook uit! Maar we hopen eind dit jaar weer in mijn normale kleding te kunnen! Dan heb ik nog 8 maanden, dat moet toch lukken?!
Ik woog voor mijn zwangerschap 54 kilo en nu 15 maanden naar de bevalling weeg ik 53 dus 1 kilo minder nooit gedacht ook geen zwangerschapstria en me plattebuik ook weer.Maar ook al woog ik veel meer dat had mijn niks uit gemaakt je krijgt er wel iets moois voor terug.
leeuwen 77 nou ik woon dus in california in de usa.. het is nu dus harstikke mooi weer en ik durf gewoon niet in een korte broek te lopen voel me dan zooo vervelend.. du sherken dat wel marie: nou toevallig doe ik er ook heel veel voor maa rhet gaat er momenteel gewoon niet af... ik ben van sochtends tot savond sbezig als de kinderen slapen! en ik snap wel dat het er niet zomaar af gaat maar kan ik me nog wel depri door voelen! ik pas trouwens ook niet n maat 40 maar durfde gewoon niet grotere broeken te passen... spjker broeken kon ik dus niet in... heb mezelf dr maar bij neer gelegt.. ik geef bv dus diete mag ik ok niet nu.. alleen maar gezond eten wat ik sowieso a doe en sporten... maar we komen er wel.. las trouwens van andere april mamas war ik ook schrijf dat sommige al wel op hun oude gewicht zitten maar ook hun broeken niet aan kunnen....
Och meid, gun jezelf de tijd. Snap best dat je er van baalt, maar die kilo's gaan er heus nog wel van af. Maak je niet te druk, er zijn ergere dingen in de wereld. Als je kindje maar gezond is toch?
im woog altijd 68 kilo, en heb altijd een klein buikje gehad, na de zwangerschap woog ik na een week weer 68 kilo, alleen alles was slapper enzo, voelde me verschrikkelijk en ging meer eten om me beterder te voelen, woog op een gegeven moment 76 kilo.Roer omgegooid en gaan sporten, kan er energie in kwijt en ben nu heel gelukkig zit goed in me vel en voel me ook goed, weeg nu 60 kilo en ben weer redelijk strak.(alleen dat maagje wil maar niet weg) dus dames houdt hoop, je bent niet totaal verloren na een zwangerschap
Sorry dames, maar ik vind "je krijgt er wat moois voor terug" echt een dooddoener! Daar ga ik me echt niet beter van voelen! En je moet wel wat aan jezelf doen! Ik zit 365 dagen in een korte broek of mijn bikini! Dus heb geen uitweg! Maar ik vind wel dat je jezelf de tijd moet geven! Niet een maand, maar misschien idd een 2 jaren plan! Maar laat jezelf niet gaan!
Nou sorry maar ik heb geen striae, geen putjes en verlepte billen hoor, gen super strak buikje meer maar tja mijn buikspieren zijn dan ook doorgesneden bij de keizersnede, maar verder zie ik er fit en prima uit in mijn ogen en verlept voel ik me zeker niet met mijn 28 jaren jong. De kilo's hebben wel een paar maandjes geduurd maar nu 9 maanden na de bevalling voel ik me prima en zit weer bijna op mijn gewicht van voor de bevalling, ik sport er niet voor en lijn niet ik eet gewoon gezond en zoals voor ik zwanger was, ik woog voor ik zwanger raakte te weinig, net over de 50kg ofzo en weeg nu met kleding schoenen enz aan 57kg. Dus het komt vaak gewoon goed maar je moet het ff de tijd gunnen, en geen crash diëten gaan volgen dat werkt namelijk alleen maar averechts als je niet gewend bent je aan een dieet te houden.
Dat je trouwens breder op de billen, heupen, rug enz bent geworden is logisch tijdens de zwangerschap bouwen we daar vet reserves op voor de tijd van bv geven. Dit duurt dus wat langer voor het weg is, maar echt geef het de tijd hier slinkt het ook langzaam. Ze zeggen wel eens 9 maanden op 9 maanden af, en ik denk dat daar toch een kern van waarheid inzit mits je niet elke dag een zak chips en een pak koeken naar binnen werkt Kop op meid ff een maatje groter kopen en wanneer die los aan je kont zit pas dan je ouder kleren maar weer eens, maar dikke knuffel hoor ik wilde ook al snel weer in mijn normale kleren en dat wilde ook niet dus ik herken je gevoel wel. Mar dooddoeners als zo zien mama's eruit en je krijgt er wat moois voor terug .... blegh. Ik ben niet alleen mama, maar ook vrouw en partner en wil me nog steeds aantrekkelijk voelen voor mijn man. Want als ik me oke voel dat straal ik dat ook uit. Als ik kleren ga kopen grap ik dus ook tegen de verkoopster dat ik een frisse fitte mama wil zijn en geen moekes broek wil !