Ik vind het een teken van een goede relatie als partners elkaar kunnen vertellen wat ze nodig hebben en proberen de ander dat te geven! De één heeft behoefte aan me-time, de ander aan op stap kunnen met vriend(inn)en, de volgende aan dingen met z'n tweetjes doen, ga zo maar door. Zeg het vooral tegen elkaar! Ik vind het raar als mensen het raar vinden dat je zulke dingen tegen elkaar zegt Als je alleen thuis wilt zijn, zonder man/kinderen: gewoon aangeven aan je partner. Kan die je tegemoetkomen, top! Kan het niet, andere oplossing zoeken. Heeft hij wat hulp nodig om te vertrekken, tanden op elkaar en hem zo snel mogelijk weg helpen. Het moet inderdaad twee kanten op gaan. Lukt dat écht even niet meer, dan zeg je dat netjes en hoop je dat je daar ook samen mee kunt dealen.
ik vind dat je zowel aan beide kanten een rust moment hoort te krijgen dus zowel de man als de vrouw.. soms moet je dat gewoon even hebben in wat voor manier dan ook.. zo kan je toch weer even opladen. Maar zo net voor het kerst diner vind ik indd een beetje vreemd..
Ik vind het eigenlijk helemaal niet gek net voor een kerstdiner, juist dan kan je dat soms nodig hebben. Je moet tijdens zo'n diner je beste gezellige etc ik laten zien. Eventuele spanningen mogen niet naar boven komen en dat kan heel heftig zijn. En als je dan al gespannen begint..
Omdat jij introvert bent en hij niet! Ik had dit probleem met mijn moeder, zij is een echte extrovert: krijgt energie van andere mensen, praat graag en veel en begreep er niets van als ik moest opladen. Laat je vriend lezen wat het betekent om introvert te zijn, dat jij energie krijgt door alleen te zijn, dat hij jou dan vooral niet moet storen en communiceer dit op die momenten naar je vriend toe, om frustratie van beide kanten te voorkomen (hoe irritant dit op die momenten ook kan zijn voor de introvert...). Bij mij helpt dit altijd! En mensen die dit niet begrijpen of jou een zeur noemen, hebben geen flauw idee hoe het is om je zo 'low on energy' te voelen. Het voelt nl als een ware social hangover om een idee te schetsen....
Ja mee eens. Ik snap het voor of na een kerstdiner ook heel erg goed. Maar ik snap ook dat dit misschien niet handig/eerlijk/fijn is voor de ander. Ts, de vragen van je man herken ik. Ook je ergernis erover. Maar ook ik vind in dit geval dat je man je erg tegemoet komt. Maar dan nog vind ik je geen zeur. Want tegenwoordig merk ik dat steeds vaker. Mensen die niet gemiddeld zijn, meer mening hebben, meer tijd voor zichzelf nodig hebben, worden snel als moeilijk of een zeur bestempeld. Ts, dat vind ik niet! Ik vind vooral dat jullie goed moeten uitspreken hoe je dit soort momenten het beste kunt aanpakken.
Je hebt gelijk misa. Maar aan de andere kant kan ik me ook best voorstellen dat het voor mensen die hier geen echte last van hebben best zeurderig/ aanstellerig overkomt. Het is ook een redelijk ongrijpbaar iets misschien.
Ik begrijp heel goed dat moment voor jezelf willen hebben en nodig hebben. Maar waar ik me aan ergerde in het topic is het opleggen van sommige vrouwen. De man van TS gaat eerder weg en dan alsnog hier op het forum zeuren dat hij haar niet begrijpt. Dat vind ik niet helemaal eerlijk naar hem toe. Hij houdt toch rekening met haar, hoeveel meer wil ze. Ik vind soms dat vrouwen alles eisen, en ook doen alsof ze dat recht hebben. En de man?
Ja, maar andersom is het net zo onbegrijpelijk dat sommigen zomaar door kunnen zonder pauzes/rust oid. Alleen heeft niemand daar zo snel last van. Jammer dat anders gelijk onbegrijpelijk is.
Dit geval gaat niet om een 'zeurderige' vrouw, maar een onbegrepen introvert. Ik ben zelf introvert (zoals bijna de helft van de wereldbevolking) en begrijp ts heel erg goed. Bij een introvert komt je energie van binnen, vanuit jezelf. Indrukken van buiten trekken energie uit je en zijn zeer vermoeiend. Bij een extrovert komt je energie van buiten, hoe meer mensen, hoe meer energie. Extroverten vinden alleen zijn al snel saai. Zoals ik zei ben ik introvert. Als ik mij een dag onder mensen heb bevonden -ongeacht sociale verplichtingen of afspraak met een beste vriendin- ben ik 'leeg' en heb ik 'alleen tijd' nodig om op te laden. Op die momenten voel ik mij vermoeid en soms ook geirriteerd en gefrustreerd. Ik ben stil en afwezig en soms, bij elk woordje, elk geluid raak ik nog meer gefrusteerd. Mijn man is zelf ook introvert (wel minder dan mij) en weet precies wanneer hij mij met rust moet laten. Andere mensen begrijpen dat helaas minder goed en begrijpen mij totaal niet als ik plots 'stil val'. Op die gefrustreerde momenten maakt het niet uit wie wat zegt, het is gewoon te veel. Vooral na alle familie verplichtingen, met vele bezoekjes, veel gepraat (small talks met vage kennissen) met de feestdagen heeft een introvert even rust nodig. Ik begrijp dat dit voor een extrovert -die energie van praten en mensen krijgt- moeilijk is om voor te stellen, maar het is echt niet onbegrijpbaar. Mensen zijn niet hetzelfde, mensen zijn introvert, extrovert of een beetje van beide, maar daardoor stellen zij zich niet meer of minder aan. Ik noem iemand die niet alleen kan zijn ook geen zeur of een extrovert die graag in de belangstelling staat een aansteller, maar zie in dat deze personen die energie nodig hebben. Ik kan het iedereen tenzeerste aanbevelen om je hier een beetje in te verdiepen. Op die manier is er meer begrip voor bepaald gedrag, bepaalde gevoelens en kun je beter oordelen. Ik quote jou trouwens omdat jij de reacties mooi hebt samengevat en om de woorden die je daarbij hebt gebruikt ✌
Ik begrijp heel goed dat sommige mensen af en toe 'me-time' nodig hebben. Ik heb dat zelf ook, even rust aan mn hoofd, even alleen. Zo rij ik soms na een drukke werkdag naar huis en kan ik niet eens de autoradio verdragen. Van verschillende geluiden door elkaar wordt ik knettergek. Op een drukke verjaardag vind ik het helemaaal niet erg om even rustig in de keuken mijn zoontje zijn fruithap te geven, terwijl mijn moeder aanbiedt het over te nemen zodat ik met de visite kan praten... s 'avonds sta ik vaak even lekker een half uur onder de douche om te ontladen, te ontspannen en alles bovenin even te ordenen. Maar ik vind wel dat je als volwassen mens dit uit moet kunnen stellen. Als je weet dat je man bijna weg gaat en je daarna even voor jezelf hebt, dan moet je je er maar even toe zetten om zijn 'onbenullige vragen' te beantwoorden. Blijkbaar heeft hij toch behoefte aan jouw mening. Want evengoed als jij behoeftes hebt heeft je omgeving dat ook. Na een werkdag ben ik ook liever even in een rustige omgeving, maarja mijn kinderen willen mama en eten en mama en tvkijken en mama en in bad en mama....... Tja. Even twee uurtjes doorbikkelen en de rust is wedergekeerd. Geven en nemen. Volgens mij houdt de man van ts al een boel rekening met haar door eerder weg te gaan. Ik had het denk ik anders opgelost. Samen vertrekken, maar je daarvoor even een uurtje terugtrekken, kun je ook tot rust komen en wel gezellig samen weg.
Ik vind het ook erg van een mug een olifant maken. Het zijn maar 3 (voor jou onbenullige) vraagjes, waar je niet eens je hersens voor hoeft te kraken. Geef hem gewoon even de antwoorden, is hij blij, kan hij de deur uit en jou met rust laten!
Ik heb ook echt behoefte aan tijd voor mijzelf en ik vind inderdaad dat je in een relatie tegemoet moet komen aan elkaars behoeften. De partner van TS doet dat door eerder weg te gaan en TS kan dat andersom doen door voor zijn vertrek nog even antwoord te geven op zijn, in haar ogen, onbenullige vragen. Geven en nemen
Dit dus. Ik snap ts echt wel, zelf kan ik die tijd wel uitstellen tot 's avonds, ts heeft die tijd eerder nodig en krijgt die ook, die paar minuten dat manlief dan zeurt moet ze dan maar even voor lief nemen