Hier nu bijna 12 jaar samen waarvan bijna 7 getrouwd en ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten... We hebben samen al het nodige meegemaakt en nu is het voor hem soms ook niet even makkelijk met mij (zit middenin een burn out) en hij steunt me overal waar hij kan,met de zorg voor de kindjes,met al mijn afspraken,mijn buien etc etc... Wij hebben elkaar trouw beloofd in voor en tegenspoed en wij zijn plan ons daaraan te houden,want we houden onwijs veel van elkaar! Hij is mijn alles,mijn maatje,kan met hem lachen,huilen en soms lekker schelden en wat er ook hier al werd gezegt,kan lekker in me pyjama rondlopen zonder make up en dan nog geeft ie me t gevoel dat ik aantrekkelijk ben Hij helpt altijd met het huishouden waar hij kan,ondanks zijn drukke baan,gaan soms lekker uit eten samen of pakken een filmpje of drinken samen een glaasje op de bank,heerlijk vind ik het! Het leven is geen rozengeur en maneschijn,er zijn soms fases die je met elkaar doormaakt,en in ons geval er sterker uitkomen Hij is een fantastische vader voor de kids en zijn gezin staat echt op nr 1! Soms zie ik dat niet overal om me heen,dat sommige vrouwen er bijna alleen voor staan,ondanks dat ze getrouwd zijn... Ik heb diep respect voor hem.
Er zijn honderdduizend redenen waarom ik bij mijn man blijf, maar de eerste die nu in me opkomt is toch wel: hij heeft me door het onmogelijke heen geholpen. Misschien kun je eens proberen om het niet in redenen te zoeken, maar je voor te stellen dat jullie niet meer samen zijn. Zou je leven leeg zijn? Zou je je eenzaam voelen?
Een relatiecrisis hoort ook bij een relatie. Geen enkele relatie loopt altijd perfect. Ook de minder leuke tijden horen erbij en maken de goede momenten daarna weer sterker. Ik moet altijd denken aan wat Robert Ten Brink ooit zei in een interview: Mensen gaan veel te makkelijk uit elkaar. Ze denken dat het altijd maar goed moet gaan. Maar dat hoeft niet. Ook de moeilijke tijden horen erbij.
meid ik snap je gevoel maar kan je verder niet helpen. mijn man en ik zijn ook al ruim 10 jaar samen. veel meegemaakt samen en al heel vaak hard moeten vechten om onze relatie stand te houden ( ivm werk uitzendingen enz) het ene moment weet ik het precies te vertellen waarom we bij elkaar horen en het andere moment twijfel ik... en of dat dan aan hem ligt dat weet ik niet eens. misschien ben ik dan onzeker over mezelf waardoor ik ga twijfelen. ik bespreek die momenten wel altijd met hem en op zon moment laat hij me wat meer op me zelf zodat ik de ruimte heb om naar hem te komen als ik dat wil of gewoon even lekker dingen in mijn uppie te doen als ik dat fijner vind. ik denk dat het op zon moment belangrijk is om er achter te komen wat je precies mist of wat je vervelend vind. en op het zelfde moment jezelf de vraag stellen als ik bij hem weg ga ben ik dan wel gelukkig.zou ik me bij een ander gelukkiger voelen. na een hele lange tijd zijn heel veel dingen gewoon en vliegen de spetters niet altijd meer in het rond maar dat zal uiteindelijk altijd bij elke relatie wel eens voorkomen. meid ga dingen doen waar jij je fijn bij voelt zodat je weet dat het de relatie is die niet lekker loopt. als je dat al voor jezelf weet dan ben je al een heel eind. er is altijd rede om te vechten en die rede moet zijn de liefde voor elkaar niet (hoe hard het ook klinkt) de kinderen. jij moet gelukkig zijn. jullie moeten gelukkig zijn en als je met jezelf gelukkig bent weet je uiteindelijk de juiste keuze te maken. succes
Ik ontzettend veel van mijn man hou Hij mijn maatje is We samen lief en leed kunnen delen Ruzie kunnen maken terwijl je weet dat je toch van elkaar houdt ik kan zoveel redenen bedenken waarom ik bij mijn man blijf Maar de belangrijkste omdat hij de liefde van me leven is en ik t niet beter kan krijgen
Ik blijf bij mijn vriend (bijna man) omdat hij echt de allerliefste is van de hele wereld! We hebben samen al ontzettend veel meegemaakt door icsi periode en alles ervoor en erna wat daarmee te maken had, maar daardoor zijn we sterker dan ooit! Hij is gewoon alles voor mij en mijn dochter en zou hem nooit willen missen!
omdat hij mijn beste vriend is , we elkaar aanvullen , hij goed voor me zorgt en een super papa is voor onze dochters
Wat een mooie reakties hier. Echt fijn om te lezen dat er zo veel liefde binnen een relatie kan zijn en dat dat voornamelijk in de kleine dingen zit. Ik kan helaas geen antwoord geven op je vraag.... Ben niet bij mijn partner gebleven.
Ik blijf bij mijn man omdat ik van hem hou. Om zijn karakter, doet alles voor zijn gezin en we kunnen samen enorm lachen om niets. Ik vind hem aantrekkelijk en we houden van dezelfde dingen. We laten elkaar vrij, doen ook veel onze eigen dingen en dat vind ik prettig, in eerdere relaties heb ik dit niet zo ervaren. Ik vertrouw hem volledig en dat is wederzijds. Wij zijn nog geen 6 jaar samen en hebben samen twee kinderen (2,5 en 1). We hebben heel bewust voor elkaar en onze relatie gekozen, en ook voor kinderen. We zijn echt een team en ik zou niemand anders willen, zie mezelf echt oud worden met hem.
Eigenlijk is het antwoord simpel... wil je samen oud worden? Wil je bij wijze van over 40 jaar nog naast je partner wakker worden? Kan je je een leven voorstellen zonder hem?
Omdat ik van hem hou. Het is gewoon een gevoel wat ik heb. Ik zou niet zonder hem kunnen. Ik vind zijn humor leuk, zijn lach geweldig. Als hij leuk is aangedaan en verzorgt smelt ik helemaal en heb ik vlinders in mijn buik van zijn knappe look. Ik voel me fijn en op mijn gemak bij hem en zie ons ook zeker samen oud worden.
Ben heel eerlijk ik blijf bij lat voor de kinderen. Zo dat ze nog iets aan hun vader hebben. Als wij geen tweede kind gekregen hadden hadden onze wegen waarschijnlijk al lang en breed verleden tijd geweest. Sommige kennen mijn verhalen wel. Op moment staat hier weer een bom die zomaar zou kunnen ontploffen. In november komt hij uit zijn schuldhulpverlening. Ook al verwacht ik niks toch blijft er ergens hoop bestaan dat hij de kinderen wat meer gaat helpen met bijvoorbeeld nieuwe schoenen gisteren werd mij weer duidelijk waarom ik hem niet vertrouw. Maar het is (mijn) keuze om het nu zo te laten. Eerlijk gezegt ga ik geen strijd meer aan. Blij met wat de kids wel hebben een vader die wel van ze houd maar verder nooit geld zal geven.
Ik hou van mijn vriend. Hebben zeer zware tijden gehad maar nooit gedacht om weg te gaan. We hebben 2 kinderen en zwanger van de derde. Zolang we samen normaal door 1 deur kunnen zal ik hem nooit verlaten. De kinderen vinden hem een super papa en ik zou ze nooit zomaar scheiden van hun papa. Ik heb voor hem gekozen in voor en tegenspoed dus ik vind dat ik dan ook bij hem moet blijven, ook in minder goede tijden. En als je het niet als een optie ziet om weg te gaan vind ik zowieso al dat je anders in een relatie komt te staan... Dan is er maar 1 optie en dat is het beste ervan maken.. Gelukkig gaat het meestal erg goed tussen ons en is hij mijn maatje.
Dat zul je echt voor jezelf moeten uitzoeken. Ik blijf voor mijn kind, het huis, omdat ik van hem hou en hij super lief is en veel voor mij doet (ook in het huis) maar mijn droom man? Nee, denk ook niet dat die bestaat. Maar ik ken je probleem wel, sinds we een kind hebben is de relatie gigantisch veranderd.
Omdat ik van hem hou en hem trouw beloofd heb. Nee de vlinders zijn allang weg en het is niet altijd (meer) rozengeur en maneschijn. Maar ik heb niet voor niks ja gezegd.
Omdat ik onwijs veel van hem hou, hij altijd voor me klaar staat Omdat we samen een lief meisje hebben Omdat we samen uiteindelijk overal doorheen komen, met alle moeilijke tijden daarbij!
Heel simpel, omdat je van elkaar houdt. Het verliefd zijn, maakt op den duur plaats voor iets anders, iets diepers, en dat gevoel moet je willen vasthouden. In goede tijden en in slechte tijden. Als je alleen voor je kids bij elkaar blijft omdat dat houden van gevoel weg is, dan moet je jezelf eens serieus op je kop krabben.
Ik ben bij mijn man omdat ik hem leuk vind, lief, attent, aardig, slim, sympathiek en dergelijke. Vooral omdat hij de liefde van mijn leven is. Het kost mij geen moeite om bij hem te blijven.. En ik kan mij ook niet voorstellen dat dat ooit gaat komen. Ik hou van mijn man en wij praten heel veel om te voorkomen dat wij ooit op het punt komen dat we er niet meer uitkomen.