Op dit moment niet voor de liefde in ieder geval... Hij heeft mij zo teleurgesteld in de manier hoe hij in het gezin staat, de plaats die hij in ons gezin inneemt, dat ik zo anders naar hem ben gaan kijken en over hem ben gaan denken dat mijn gevoelens voor hem langzaamaan weg geëbd zijn. We hebben het vaak gehad over hoe hij zich manifesteert in de het gezin. Dat is dus niet, het is ik en de kinderen en hij zit op zijn eigen eiland, is er fysiek wel, maar geestelijke en emotioneel niet, vertoeft voornamelijk achter een beeldscherm en hoort of ziet dan niets. Altijd belooft hij beterschap, maar dat komt er nooit, of voor slechts korte duur. Vorige week hebben we het hier maar wéér eens over gehad en heb ik bovenstaande ook allemaal tegen hem gezegd. De druppel was, dat zoontje bij hem zat, man las een tijdschrift. Mijn zoontje zei: "Papa?". Man zei: "Ja?", maar ik merkte al dat hij niet écht luisterde (zoals meestal het geval is...). Vervolgens zei zoontje: "Ik vind je lief." Man zei niks, las door. Ik sprak hem aan en zei "Hoor je wel wat zoontje zegt?". "Oh nee", zegt hij. Om vervolgens aan zoontje te vragen wat hij zei. Waarop zoontje antwoordde "Oh, niks." Ik vond dat zó zielig, mijn hart brak... Mijn man schrok echt van wat ik vertelde, over hoe de vlag er voor mij momenteel bij hangt. Hij heeft (wederom) beterschap beloofd, maar voor mij is het nu echt een kwestie van eerst zien, dan geloven...
Waarom blijfik bij mijn partner? -omdat ik van hem hou - omdat hij er altijd is - omdat hij bij me blijft ondanks mijn spierziekte - hij me altijd helpt waar nodig - ik hem vertrouw - Omdat ik iedere avond geniet als ik bij hem lig en hij zijn armen om me heen slaat - Omdat iedere ochtend als ik wakker word hij naast me ligt en ik besef hoeveel ik van hem hou.
Tja, ik vind het wel meer dan sneu eigenlijk. En man-eigen...dat vind ik zo'n dooddoener. Hij is hun váder, niet één of persoon dat toevallig ook in ons huis woont...
Waarom ik bij mn partner blijf; Omdat ik van hem hou Omdat hij mijn maatje is Omdat ik niet bij hem weg wil Omdat we samen overal uit komen Omdat we goed met elkaar kunnen praten Omdat we elkaar begrijpen Omdat we gelukkig zijn Omdat hij er altijd voor me is Omdat ik niet zou weten wat ik zonder hem moet Omdat ik hem al mis wanneer ik aan het werk ben Omdat ik hem vertrouw en hij mij Omdat ik me veilig bij hem voel 💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕
Ik zou geen reden kunnen bedenken waarom niet. Wij houden ontzettend van elkaar, hij steunt mij en geeft mij ruimte om mijzelf te zijn. Dit doe ik ook voor hem. Ik voel me veilig bij hem, vertrouw hem voor 100%. We kunnen ontzettend samen lachen en hebben onze eigen grapjes. We delen veel dezelfde interesses en waar we interesse niet delen is er alle ruimte om dat voor onszelf te houden. Ik vind hem heel aantrekkelijk en hij mij ook, tussen de lakens (of daarbuiten) is het altijd leuk en lekker. En zo kan ik nog wel even door gaan Er is geen moment dat ik mijzelf afvraag waarom ik bij hem moet blijven, dat is gewoon zo!
Ten eerste omdat ik erg veel van hem hou, hij een hele lieve papa is, ik hou van zijn humor. Hij is erg zorgzaam en steunt me altijd, we hebben een heerlijk gezin, onze kindjes zijn ons alles, maar af en toe tijd voor onzelf is ook erg belangrijk om weer even op te laden, even uit eten oid, dan kunnen we er weer even tegen...
Omdat ik mij niet kan indenken bij wie ik anders zou zijn. Hij past bij mij, ook al is het niet echt een spannende man. Hij neemt mij zoals ik ben. @sunbeam Jouw partner zou mijn vader kunnen zijn. Als opa reageert ie ook niet echt op zijn kleindochter. En met ons praat ie al jaren niet meer. Zijn verlies. Je zou je vent eens moeten vragen of ie het ook erg zou vinden als zijn kinderen hem niet zouden missen als ie er niet is. (Bijv. Als ie aan het werk is ofzo)
Omdat het hier héél vaak stormt, we al ontelbaar vaak (bijna) uit elkaar zijn gegaan, maar op één of andere manier kunnen we elkaar toch niet loslaten. Omdat hij voor mij de eerste is en ik dus geen vergelijkingsmateriaal heb. En stel dat het ooit gedaan raakt, denk ik dat ik de eerstvolgende 10 jaar ook geen andere wil. Omdat we na 9 jaar samen heel vaak gewoon hetzelfde denken. Om die lieve teddy 's nachts in bed die mij verwarmt en in zijn armen neemt. Die bovendien overdag ook nog es meehelpt in 't huishouden. Om die eindeloze kussen en knuffels die ik dagelijks krijg. Om het feit dat ie toch redelijk om kan met mijn handicap en ziekte.
Omdat we van elkaar houden. Als de liefde over zou zijn zou het "wij" er ook niet meer zijn. Bij elkaar blijven voor kinderen of uit gewoonte doen we beide niet aan. Gelukkig houden we nog zielsveel van elkaar.
Hij en ik zijn wij! Jarenlang uit elkaar geweest beide een lange relatie ertussen gehad waarvan ik zelfs een dochter heb. Toch konden we niet zonder elkaar. Beide relatie verbroken en gaan praten of we toch niet echt bij elkaar horen. Jaar later getrouwd en nog 2 kindjes. Nee hij en ik horen samen ondanks onze mankementen haha
Kiezen om in elkaar te investeren vind ik erg waardevol. Ik blijf samen met mijn partner omdat we getrouwd zijn, dit uit eigen vrije keuze en omdat we van elkaar houden. Een echt grote crisis hebben wij nog niet meegemaakt (onze dochter kondigde zich al aan in het begin van onze relatie), maar wel veel veranderingen (verhuizing, zwangerschap, baby, nieuwe opleiding, etc). Wij proberen steeds het beste in elkaar te zien en vooral geluk te vinden in het samenzijn - wij zeggen dit ook graag met woorden, maar een kusje of een knuffel is ook erg fijn. Ik hoop voor je dat jullie geen breuk hoeven doorgaan: dat is hartstikke pittig, zeker met kinderen! Ik hoop dat jullie nog leuke dingen kunnen ondernemen samen, plannetjes maken en soms een date-avondje thuis: romantische muziek op en dansen / wijn een kaas op de bank of een ander gek ideetje... Sterkte meid!
Allereerst omdat we elkaar trouw hebben beloofd in voor EN tegenspoed. Nu we samen een kind hebben en een 2e verwachten voelt dat als een extra verbintenis die je niet zomaar even verbreekt omdat het wat minder gaat o.i.d. Wij hebben echt ook een mindere tijd gehad van veel ruzie en langs elkaar heen leven. Heb echt momenten gehad dat ik dacht 'wat doe ik nog bij hem?!' Maar we zijn er toch weer sterker uit gekomen en weten van elkaar wat we aan elkaar hebben. We kunnen op elkaar rekenen in moeilijke tijden, dat hebben we ook ervaren. Allebei best een pittig karakter, waardoor we nog steeds regelmatig ruzietjes hebben, maar we kunnen daar inmiddels goed over praten en dan is het ook zo weer opgelost. Doordat we ook vaker leuke dingen samen doen met en ook zeker zonder ons dochtertje blijft het nu leuk in ons huwelijk. Ondanks de ruzietjes en irritaties af en toe, weet ik dat ik niet zonder hem kan. We hebben nl. ook veel lol samen, hij heeft alles voor me over, is een goede vader voor ons meisje en net zo enthousiast over deze 2e zwangerschap als ik Dat is zo'n beetje in het kort waarom ik bij mijn man blijft Je moet je sowieso blijven bedenken dat iedere relatie zijn ups en zijn downs heeft. Het is niet altijd leuk en gezellig. Mindere tijden kunnen en mogen er ook zijn!
wij gaan op dit moment ook door een flinke huwelijkscrisis. En ik heb besloten bij hem te blijven, omdat ik in de verte nog hoop heb. Ik hou teveel van hem om hem los te laten denk ik. En heel eerlijk? Ik ben er letterlijk ziek van geweest, erg veel afgevallen, slaap al weken slecht en de vaste gasten op mijn werk vragen waarom ik zo stil en teruggetrokken ben. Ik weet niet of ik sterk genoeg ben om bij hem weg te gaan. Ik probeer de komende tijd rust in mijn hoofd te krijgen en te hopen dat het toch gaat werken tussen ons. Een beetje m'n kop in het zand steken misschien wel. Maar voor nu is mijn liefde te groot. Maar ik vraag me af of liefde altijd wel genoeg is. Mijn gevoel schiet alle kanten op en ik weet niet welke kant IK op moet.