Ik heb in ruim anderhalf jaar tijd 4 miskramen gehad. Het zit dus niet echt mee! Maar nu het volgende.........Ik heb op mijn 17e een dochter gekregen. Daarna heb ik geen relatie meer gehad, ik leefde eigenlijk voor mijn dochter, zij is nu 20 jaar, maar ik wilde wel altijd graag nog meer kinderen. Toen leerde ik mijn man kennen, nu bijna 4 jaar geleden, en ik had nog steeds een sterke kinderwens. Qua leeftijd was het nog mogelijk en hij wilde ook graag een kind. Het vreemde is dat ik vanaf het eerste moment heb gedacht: wij krijgen geen kinderen samen...... Tot nu toe is dat inderdaad niet gelukt. Zwanger worden wel, maar zwanger blijven niet. Heeft iemand dat ook meegemaakt? Is dat een reëel voorgevoel of is het meer een angst? Ik ben nu 37, dus zoveel tijd heb ik niet meer, vandaar dat het ook een angst kan zijn. Zijn er mensen die ook dachten een voorgevoel te hebben, maar die wel een kindje hebben gekregen? Ik begin namelijk een beetje bang te worden dat mijn voorgevoel uit komt............ Josefina
ik denk niet dat je voorgevoel hierin juist is het is angst en na 4 miskramen mag dat ook wel tjonge jonge. ik kan alleen maar zeggen en hopen voor je dat er snel een wondertje in je buik mag groeien liefs miriam
Dankjewel voor je opbeurende woorden! Het rare is wel dat ik dat voorgevoel al had voordat ik de eerste keer van mijn man zwanger werd. Vandaar mijn angst.... Liefs, Josefina
ja dat begrijp ik maar ik denk dat dat meer iets is van je leeftijd ik wil niet lullig doen hoor maar dan ga je al sneller twijfelen denk ik. kijk ik was 25 en toenik voor ht eerst zwanger was en onze tante was 35 en ook zwanger was er van overtuigd dat wij allebei met 9 maand een kindje zouden hebben die konden danmooi same spelen enz. en als het dan mis zou gaan waarom bij mij ? ik ben nog jong bla bla bla. maar ik heb nu twee miskramen al gehad en zei heeft een gezonde zoon dus leeftijd zegt uiteindlijk niks vind ik. wat ik hier mee wil zeggen is dat je vertrouwen in je eigenlichaam moet krijgen dat zal denk ik wel postitief werken. en houdt hoop het kan echt nog. ik denk aa je liefs miriam ps sorry als het onduidelijk is wat ik wou uitleggen hoop dat je het snapt.
Ik begrijp precies wat je bedoelt...ik had het gevoel dat het niet goed zat tijdens de zwangerschap en heb ook inderdaad een mk gehad, jij hebt dat gevoel al voor de zwangerschappen gehad en nog steeds... Men noemt dat je zesde zintuig, maar hopelijk heeft die niet altijd gelijk...ook jouw gedachten kunnen daarbij helpen, positief blijven (hoe moeilijk dat ook soms kan zijn) kan ook possitieve dingen brengen, daar geloof ik tenminste in, misschien heb je er wat aan... knuffel
Het is moeilijk te zeggen of het een voorgevoel is of gewoon angst. Was zelf 36 toen we gingen proberen om zwanger te worden. Ik was best wel bang dat het niet zou gaan lukken gezien mijn leeftijd. Maar gelukkig lukte het wel snel. Binnen 2 maanden was ik zwanger en we kregen een gezonde dochter. Het verlangen naar nog zo'n wondertje erbij is groot, echter de afgelopen 9 maanden ook al 4x MK gehad. De angst zit er inmiddels wel in dat het niet meer zal gaan lukken. Niet alleen vanwege de MK's, maar ook vanwege mijn leeftijd. In januari word ik al weer 39. Of het een voorgevoel is of gewoon angst dat het niet nog niet lukt voor een kindje erbij ... ik nijg zelf naar angst. Ik probeer maar gewoon positief te blijven al is dat niet altijd even makkelijk, maar ik blijf gewoon hopen, dat het in mijn geval niet 3x scheepsrecht blijkt te zijn, maar 5x. En voor jou hoop ik, dat het ook nog gewoon zal lukken. Sterkte!
Ik wil heel graag positief blijven, hoe moeilijk dat ook is, maar soms kan ik het niet helpen dat ik denk: misschien is er een bedoeling geweest dat ik mijn dochter op mijn 17e kreeg. Ik geloof namelijk niet in toeval, er zijn al teveel "toevalligheden" in mijn leven geweest. Maar aan de andere kant........ik had nooit gedacht om nog een leuke vent aan de haak te slaan en dat is ook gebeurd. Die leuke vent heb ik, dan moet een kindje ook lukken, nietwaar?! Iedereen bedankt voor jullie reaktie, het is heel fijn om te weten dat er mensen met je meeleven! Liefs Josefina