Als ze met het kinnetje korte rukjes blijven maken, zijn ze bezig om de boel op gang te krijgen. Als ze echt drinken, maken ze langere halen met het kinnetje: daaraan kun je zien of er echt gedronken wordt. En de eerste tijd voel je wel aan je borsten of die leeggedronken worden.... (Na de beroemde stuwingsdagen dan ). Op zich kun je eventueel wel bijvoeden, maar idealiter zou je dan moeten zorgen dat je bijkolft wat je kindje aan extra cc's heeft weggedronken. Bij Thirza moest ik kolven om de BV op gang te krijgen, (door combi bloedverlies en slecht aanhappen van Thirza kwam het niet op gang). Eerste dag heeft ze toen KV bijgehad, (was zondag, dus konden geen kolf gaan huren), de tweede dag kon ik eind van de dag al BV gaan fingerfeeden om op die manier voldoende bij haar naar binnen te krijgen. Thirza viel overigens de eerste 2 dagen 350 gram af om daarna een tijd redelijk stabiel te blijven. Ze plaste en poepte wel voldoende, maar groeide nog niet. Vond de kraamhulp en VK zorgwekkend, (en ik daardoor dus ook gestresst ), maar achteraf was dat ook te wijten aan haar hoge geboortegewicht wat helemaal niet bij haar en ons postuur paste: 4330 gram bij 53 cm, (wij hebben beiden een gemiddelde lengte en gewicht). Ze is toen gewoon naar de gemiddelde gewichtslijn gezakt en daarop gebleven sindsdien. Ik zal dus bij deze tweede ook wat relaxter zijn wat afvallen en weer aankomen betreft: voldoende plassen en poepen in combi met verzadigd zijn en voldoende alert en wakker, dan zit het wel goed.... Dochtertje van mijn broer had echt wat te weinig, maar die huilde erg weinig, sliep erg veel, had matige plasluiers en was echt wel wat suffig/slappig. Dat zijn dus wel allemaal signalen dat je even verder moet kijken.
Ik heb bij mijn oudste nooit de overweging gemaakt: ik ging gewoon bv geven en mocht dat niet lukken, dan over op de fles. En zéker niet kolven, onodig gedoe. Ook naar iedereen zo uitgesproken. Uiteindelijk 18 maanden gevoed. Bij dit tweede kindje sta ik er een stuk minder ontspannen in, en daar baal ik best van. Ik wil persé zelf gaan voeden, en ben bereid daar een stuk verder in te gaan dan ik destijds bij mijn zoontje gegaan zou zijn. Ik vond het voeden gewoon een fantastische ervaring voor zowel mijzelf als mijn kindje.. Hopelijk gaat alles meteen goed want als ik de keuze voor kv zou moeten maken omdat het voor mij of mijn kindje toch de enige keuze zou zijn, zou ik daar best heel erg verdrietig van worden ben ik bang
Ik heb dat juist andersom als jij, JuJu. Ik zou nu eerder stoppen met BV als het niet goed zou lukken, omdat nu m'n oudste dochtertje er ook is en zorg nodig heeft Grappig hoe dat kan verschillen
Ik vind dat een veel gezondere houding Rozemarijke Hopelijk ga ik die overnemen ergens de komende weken/maanden.
Ik heb er veel moeite voor moeten doen om de bv op gangte krijgen na een keizersnede, maar ik wilde het per sé. Vooral omdat het gewoon het allerbeste is voor hem. Koste wat kost is het uiteindelijk, na dagen kolven gelukt! Maar helaas ben ik sinds gister opgenomen met een acute hernia, en zit nu aan de morfine. Ik kolf nu met pijn en moeite op mijn zij in bed, en moet het dus noodgedwongen afbouwen. Ik vind dit heel erg jammer, had graag nog een paar maanden door bv gegeven. En nu zit Twan dus op kunstvoeding, en hij vindt het allemaal prima. Ik mis hem wel enorm, en ook dat momentje samen, dat je exclusief als moeder hebt mis ik best wel.
[QUOTE=muppet83;13154732]Hoi, Graag jullie mening, wat is jullie motivatie om wel of geen borstvoeding te geven? veel van mijn vriendinnen kiezen bewust voor de fles, er is dan geen reden verder voor. en ze hebben ook geen bv geprobeerd. hoe zit dat bij jullie??[/QUOTE] Bij de oudste was het heel simpel, borstvoeding geven of mijn baan in het buitenland opgeven. Ik werkte op een afgelegen plek in West-Afrika, ik wist dat het water en de energie daar niet betrouwbaar waren. Geen haar op mijn hoofd om in zo'n situatie kunstvoeding te gaan geven, dat leek me veel te riskant. Het zelf voeden ging absoluut niet vanzelf, we hebben er hard voor moeten knokken, maar ik zag kunstvoeding eenvoudigweg niet als alternatief: het moest gewoon lukken. En uiteindelijk heeft hij na flinke opstartproblemen een aantal jaar naar volle tevredenheid gedronken. Bij de jongste had ik al een aantal jaar ervaring, wist ik meer over de nadelen van geen borstvoeding geven en had ik inmiddels ook een opleiding op het gebied van bv gevolgd. Dus was ik nog vastbeslotener, en dat was hard nodig ook: dysmatuur, randprematuur, slechte zuigreflex, uiteindelijk tien weken moeten kolven. Maar doorgegaan, omdat ik bij de oudste al had meegemaakt hoe andig n prettig zelf voeden kan zijn.