Bizar zeg... Ik voel me ook altijd een beetje opgelaten als ik in het openbaar op mn telefoon kijk. terwijl het altijd gewoon iets praktisch is a la boodschappenlijstje, bustijden opzoeken, een adres. En als sta je even te whatsappen, wat dan nog? Het is zijn humeur, niet jouw actie wat het probleem is. Eerlijk gezegd ben ik in het openbaar nog nooit echt vervelend aangesproken door andere mensen? Laatst kregen mijn kinderen allebei een driftbui in de supermarkt (de een lag te krijsen bij het ijs en de ander bij de kassa) en toen had ik nog een leuk gesprek ook met de cassiere die me succes wenste.
Voor mij ligt er wel ergens een grens, altijd overal mee bemoeien is niet goed, maar altijd wegkijken ook niet. Ik heb in een supermarkt een moeder gezien die haar kleutertje uitschold voor “kankerjong” , daar vind ik echt dat ik wat mag zeggen. Ook een keer in de supermarkt een vader gezien die zijn puberzoon een klap in zijn gezicht gaf... vind ik ook echt dat ik wat mag zeggen en niet wegkijken. Of het effect heeft weet ik en ik ken natuurlijk de achtergrond niet en wie weet lopen deze mensen al in hulpverleningstrajecten, maar gewoon je mond houden en doen of het normaal is kan ik niet.
Ik vind het ook wel afhangen van de manier van bemoeien. Als iemand mij zo zou ‘aanspreken’ als deze man bij ts deed, zou ik daar ook niet van gediend zijn. Maar soms kan het ook erg fijn zijn. Mijn jongste dochter had een keer een driftbui in de supermarkt (als peuter) omdat ze niet luisterde en in een winkelkarretje moest. Ik kreeg haar dus niet in dat karretje omdat ze hem steeds wegschopte. Ik was echt aan het ‘worstelen’ met haar, tot een jonge knul die vakken aan het vullen was, stilzwijgend de kar voor me vastpakte en op zijn plek hield. Dat was dus echt heel fijn, aangezien het voor mij geen optie meer was om inconsequent te zijn en mijn dochter te laten lopen.
Soms denk ik ook wel eens van wow als die in het openbaar al zo schreeuwen tegen hun kinderen, hoe is dat dan thuis? En vaak vind ik het ook logisch als kinderen vervelend zijn als ik naar hun ouders kijk. Ik verhef m'n stem ook wel eens maar het zit niet echt in mij. Volgens m'n vriend kom ik heel grappig over als ik streng wil zijn . Hier 1 keer aangesproken geweest door een oud vrouwtje. Zoon was enkele maanden oud en het was voor het eerst echt mooi lenteweer. Was met hem aan het wandelen en een vrouwtje zei me dat ik hem te warm had toegedekt. Hier was ik wel blij mee want ik was ook al aan het twijfelen. Nog steeds heb ik die twijfels. Zoon wou vandaag een t-shirt aan en dat was voor mij goed maar ik heb hem wel een dun truitje in zijn rugzak gedaan voor als hij het koud krijgt in de klas. Zie ik andere kinderen aankomen zonder jas en korte broek. Tja ik ben een echte kouwkleum dus vind dat moeilijk om in te schatten voor anderen.
Wat heb je gezegd? Ik kan best voor mezelf (of een ander die ik ken opkomen) maar zou in zo'n situatie niet weten wat ik zou moeten zeggen... Laatst een klasgenootje van mn dochter die zo vader tot 3x toe een stomp tussen zn benen gaf.. Vind dan alleen dat ik me dus niet met het disciplineren van andere kinderen mag bemoeien
@Fantykoekie Dat eerste deel heb ik ook weleens, ondanks dat ik zelf ook niet perfect ben. Maar bij mijn dochter op de psz is een kind, en die moeder is altijd aan het brullen tegen dat kind. Dat kind mag volgens mij ook niks, want als ze in de plas stamt schreeuwt die moeder al. Ik heb het vaak ook liever niet, maar ik ga daar niet om schreeuwen tegen mijn kind, ik kan er achteraf de lol wel van inzien. En dan zegt ze ook weleens ik ga je klappen midden op straat. En eerlijk, ik ben dan te schijterig om wat te zeggen. Maar de laatste zin van je bovenste stukje hoeft niet altijd zo te zijn. Ik ken in mijn omgeving kinderen (ook mijn eigen zoon) die strontvervelend zijn terwijl ze in een fatsoenlijk gezin opgroeien.
Je zegt zelf licht ontvlambaar te zijn, een kort lontje te hebben en snel om te kunnen slaan. Kan het niet zo zijn dat jij vindt dat je niet schreeuwde maar dat voor een ander heel anders over kan komen? Je aanvullende info over je korte lontje enz laat vermoeden dat het toch wat hoger opliep.
Eens, ik bemoei me niet zomaar met een ander maar als ik zie dat een kind echt niet goed word aangepakt (of dier) of erger nog word geslagen voel ik me wel geroepen daar op vriendelijke toon iets van te zeggen.
Ja dat vind ik inderdaad ook echt heel fijn! Toen mijn dochter laatst in de Albert Heijn een enorme driftbui kreeg omdat ze haar pleister verloren was ( ) was ik echt heel blij met het winkelpersoneel. Ik probeerde haar te kalmeren maar dat lukte gewoon niet, had ook nog een kind rondlopen die ook begon te miepen. Toen kwam er een vakkenvuller aanlopen met een pleister en een knuffeltje, kind weer rustig en iedereen blij Iemand die in het openbaar z'n kind uitscheld: dat kan natuurlijk écht niet maar ik zou wel proberen om er niet al te veroordelend in te gaan. Eerder diegene vragen of het goed gaat/uit de situatie halen en of je misschien kan helpen, dan een 'doe eens normaal man' tirade.
Oh ik weet in zulke situaties juist niet hoe ik mn mond moet houden, helaas soms Bij die vrouw en het kleutertje zei ik dat ik het niet normaal vond om je kind zo toe te spreken (ok, niet super tactisch/verantwoord, maar ik reageerde ook impulsief uit verontwaardiging). Ik kreeg een snauw terug, toen gingen omstanders zich ermee bemoeien en ben ik doorgelopen. De man die zn zoon sloeg zei ik ook iets dergelijks “Meneer vindt u dat normaal om uw kind hier te slaan?” En die zei niks en trok zn kind mee de winkel uit. Ik verwacht niet dat ik de wereld daar nou mee verander hoor, maar al plant je maar een zaadje he, je weet nooit. Iemand in mijn omgeving heeft wel door een “supermarktincident” ingezien dat ze professionele hulp nodig had bij de opvoeding. Dus ik heb in elk geval 1 voorbeeld dat het kan helpen
Dat heb ik ook gehad. Liep op de stoep. 1 kind mee vast in de wagen. Was nieuw dus gebruikte mijn tel als navigatie...
Maar wat zeg je dan als je bv ziet dat een moeder haar 5 jarige een klap geeft? Ik heb het gelukkig nooit gezien en zou zo boos worden en het liefst meld ik dat bij veilig thuis maar ja weten zij veel hoe ze heet etc Er wat van zeggen en doorlopen zou ik me niet goed bij voelen
Maar waarom in hemelsnaam? Zoals je zelf aangeeft checkte je even een berichtje, daar is toch niks mis mee? Je zat niet uren op je telefoon en negeerde je kinderen. Waarom zou je prima gedrag aanpassen omdat een volslagen vreemde je er commentaar op geeft. Het is goed om zo nu en dan te refelcteren op je gedrag en je af te vragen of je dingen wellicht ander of beter zou kunnen doen, maar je gedrag nodeloos aanpassen na een losse opmerking is niet nodig en voor je eigen zelfvertrouwen ook niet prettig. @Anna: als het een serieuze klap is, is dat in mijn ogen mishandeling en zou ik er wat van zeggen en afhankelijk van de reactie ook een melding maken. Als iemand naar zijn/haar kind schreeuwt, ligt het aan de mate van schreeuwen en mijn observatie van het kind of ik er wat van zou zeggen, maar ik kan me best voorstellen dat ik een een voorbeeld zoals dat van TS, TS zou aanspreken (maar dan zonder een domme, loze opmerking over afkomst..).