Iedere keer als de kinderen een weekend naar mijn schoonouders gaan is mijn oudste helemaal overstuur. Bloedchagrijnig, hangerig, s'nachts gillend wakker worden, huilen om alles en niks. Normaal gesproken is ze helemaal niet zo, juist erg makkelijk, vrolijk, goede slaper, ideaal kind dus. Heb het er over gehad met hun vader, die was er afgelopen weekend voor een groot gedeelte ook bij (paar uur weggeweest), en die zegt dat hij denkt dat het komt door verandering van omgeving. Ik geloof dit niet zo, omdat ik juist merk dat mijn dochter erg flexibel is, verhuizing gaf ook helemaal geen problemen, op psz ook geen problemen, het afscheid is een beetje lastig, maar daarna gaat ze lekker spelen en komt altijd vrolijk thuis. Andere oppas (niet logeren) is nooit een probleem geweest. Ze kent mijn schoonouders, komt daar vaker, dus is echt niet zo'n vreemde omgeving. Daarnaast, haar vader en ik zijn uit elkaar sinds een paar dagen (wonen nog wel samen), en binnenkort zal het dus vaker gaan voorkomen dat ze weekendjes gaan logeren, zal het dan ook zo erg zijn? Zondag avond is ze terug gekomen, en is nog steeds niet de oude. Hebben jullie kindjes dit ook, of is er meer aan de hand dan ik weet? Ik maak me echt zorgen om haar, ze is zo nooit, behalve als ze daar is geweest voor een weekend.
krijgt ze genoeg slaap? Wat doen ze in zo'n weekend met de kinderen? hoe oud is de oudste?em]n je haar ook vragen hoe het is geweest? Is het misschien te druk, te veel activiteiten?
Ik weet niet hoe oud ze is, kan je al een gesprek met haar voeren om erachter te komen of ze ergens bang voor is bij je schoonouders?
Ze zijn even de stad in geweest om schoenen te kopen, verder beetje rustig aan en thuis gezeten. Slaapt genoeg, eet zelfs groente, wat ik er thuis niet eens in krijg. Thuis hebben we regelmatig dat we een drukke dag hebben, en heeft ze nooit last van, doet altijd gezellig mee. Ze is bijna 2,5 en dit is al bijna een jaar zo. Ze zegt bijna niks, meer gejammer en gehuil. Ze loopt sowieso wat achter in spraak, dus is al lastig om uit haar te krijgen wat ze op psz gedaan heeft, laat staan in een heel weekend.
hmm, dat jullie eigenlijk al uit elkaar zijn, daar zal ze toch wel wat van meegekregen hebben. Ik weet niet hoelang de problemen tussen jullie al spelen, maar misschien is het juist andersom dan je denkt. Misschien is ze overstuur dat ze weer weg moet bij opa en oma. Dat is misschien op het moment een veilige haven voor haar.
Die problemen spelen al jaren, en de beslissing om te stoppen is vrijdagavond gevallen, in een gesprek terwijl de kinderen lagen te slapen. Heb haar heel kort zaterdagochtend gezien, en toen dus eigenlijk gisterenochtend pas weer omdat ze lag te slapen toen ik zondag thuis kwam. Ze trekt juist heel erg naar mij toe nu, veel meer dan anders, alleen maar vastgehouden willen worden. Vannochtend gaf ik haar een standje omdat ze haar zus sloeg, en raakte meteen helemaal in paniek, terwijl het echt niet zo bijzonder was. Ze doet vaker iets wat ze niet mag, en dan is het even vervelend, maar nooit zo erg. Leek echt of ze doodsbang was, terwijl ik met 100% zekerheid kan zeggen dat er echt geen reden is dat mijn dochter bang voor mij zou kunnen zijn.
nee, dan is het toch misschien een soort verlatingsangst ofzo??? Wel vervelend idd, zeker omdat je zegt dat ze het niet zo goed kan uiten. Misschien eens navragen of ze op de psz wat vertelt (in zoverre dat gaat) soms komen kinderen daar ineens met losse opmerkingen die je als ouder wel kan plaatsen. Hoe reageert ze bij opa en oma als jullie erbij zijn??
Wij zitten dan in een andere situatie, maar als onze dochter bij mijn (schoon)ouders is geweest, dan is ze altijd even niet te genieten. Terwijl ze dan bij opa en oma heel gezellig is geweest. Dit is begonnen rond anderhalf jaar. Ik denk zelf dat ze bij een ander zichzelf nooit helemaal kan zijn. ALsof ze vindt dat ze de hele dag lief moet zijn. En als papa en mama er zijn mag ze lekker weer mopperen.. Hier is dat overigens alleen dezelfde dag. Als ze is gaan slapen is ze het weer vergeten en weer haar gezellige zelf..
Daar heb ik idd ook aan zitten denken, als er anderen bij zijn is ze echt aan het showen lijkt wel, dansen, zingen, braaf poseren voor de foto maar het heeft nog nooit zo lang geduurd, vandaar dat ik het nu zo vreemd vind. Ook dat ze zo in paniek raakte toen ik zei dat ze haar zusje niet mocht slaan vond ik zo raar. @tulip: ga donderdag inderdaad even vragen of ze iets hebben gemerkt, anders in gedrag of iets van opmerkingen, iets in die trant. Ze is gisteren ochtend naar de psz geweest, en merkte dus eigenlijk gisterenmiddag dat ze zo anders deed, ik had haar alleen sochtends vroeg wakker gezien, tijdens spitsuur.
Hebben jullie het de kinderen al verteld dat jullie uit elkaar gaan? Ik denk toch dat ze het aanvoelt hoor... Ook al heb je d'r weinig gezien etc. Kinderen hebben daar voelsprieten voor, geloof me maar. Ik wist ook dat mijn ouders uit elkaar zouden gaan ruim voordat ze het me vertelden. En dat zou haar verlatingsangstgedrag wel kunnen verklaren. Als jullie het dus nog niet verteld hebben, zou ik het nu toch maar gaan uitleggen. Zodoende kan ze het in haar hoofdje niet veel erger maken dan het is. Dus vertel haar dat het niet aan haar ligt, dat jullie nog veel van haar houden, dat jullie haar niet in de steek laten, etc.
Krijgt ze mss meer snoep daar? Jaime krijgt bij mn ouders meer snoepjes en ik merk dat al die suiker haar humeur geen goed doet. Bovendien wordt ze bij mijn ouders ook eerder wakker, of in de nacht vaker door andere geluiden..
@Senseemillia: mijn schoonouders zijn enorme healthfreaks, die weten niet eens wat snoep is Als ik daar ook slaap smokkel ik chocolade in mijn tas omdat ik anders helemaal gek word We hebben het haar nog niet verteld, maar er is ook nog niet echt iets veranderd. al maanden is het: we stoppen er mee, alleen nu ook daadwerkelijk afspraken gemaakt om iets te gaan ondernemen. We slapen nog gewoon in het zelfde bed, hij komt gewoon thuis om te eten, kijken samen tv etc. daarnaast is het al een jaar dat het iedere keer is als ze daar is geweest, en het puur toeval was dat we vrijdag besloten uit elkaar te gaan en zaterdag naar schoonouders. net weer een enorme driftaanval gehad omdat ze haar muts op wilde en haar zusje die had afgepakt. Sloeg zusje, sloeg mij toen ik haar wilde troosten en is een half uur aan het huilen geweest. Ze wilde alleen maar op de grond liggen stampen. Zo ken ik mijn dochter helemaal niet
Hoe reageert ze op opa en oma als jullie er samen zijn of ze zijn bij jullie thuis? Gaat ze zich dan ook anders gedragen? Ik herken het wel voor een deel. Ik moet mijn dochter ook altijd weer 'heropvoeden' als ze van opa en oma komt, helemaal na een nacht logeren. Ze is dan toch een stuk vermoeider, ook al is ze daar aardig 'thuis'. Als ze gewoon thuis is gaat ze weer heel erg grenzen zoeken, die krijgt ze daar ook net even wat minder. Plus de aandacht die ze daar constant krijgt en hier ook weer minder. Thuis durven ze zichzelf te zijn en te laten gaan. Misschien dat het haar toch allemaal wat meer energie kost dan je denkt en ze thuis moet 'ontladen'. Of er gebeuren bij opa en oma dingen die niet zo leuk zijn, maar dat durf ik van deze afstand eigenlijk bijna niet uit te spreken
ik sluit me aan wat anderen zeggen over thuis zichzelf durven zijn dus ook 'lastiger'. Wat ik merk aan mijn zoontje van 2,5 is dat ie het opeens zegt dat ie het niet leuk vindt op het KDV (hij ging altijd met veel plezier). Opeens zijn z'n vriendjes 'niet-leuk' en de juffies 'niet-lief' ed. Ik heb daar ook gevraagd of er iets is gebeurd maar ze zeggen van niet. Misschien hoort het bij de leeftijd? Een soort van verlatingsangst? Hij krijgt ook een grotere fantasie, daar horen ook angsten bij. Misschien heeft jouw dochtertje dat ook?
Ik weet niet waarom dat ze bij opa en oma moet logeren, maar als het niet hoeft, dan zou ik haar gewoon eens een poosje thuishouden. Dan kan je zien of ze weer wat rustiger word.
Toevallig las ik pas ergens iets over verlatingsangst bij kinderen rond 2.5. Ik weet niet meer waar, maar misschien heeft je dochtertje er weer last van. De 'peuterpubertijd' begint ook rond die leeftijd en misschien wordt ze driftig als ze niet haar zin krijgt. 't is moeilijk te beoordelen vanaf deze kant. Ik denk dat je gewoon eens wat dingen moet bijhouden/opschrijven om te kijken of er een patroon in zit.
weet je.. het kan ook iets simpels zijn.. mijn moedertje doet nettekind veel en veel te laat op bed.. daardoor is ze thuis een dag niet te genieten..