Ik ken mijn cyclus inmiddels wel goed. Dat is het probleem niet. Het is redelijk regelmatig (tussen 28 en 32 dagen). Meestal 29 dagen. Wat betreft het timen. Ik probeer mijn vriend op het juiste moment te verleiden haha. Mijn vriend kan dus echt niet op commando, dat hebben we geprobeerd maar dat werd niks. Hij wil dus ook bewust niet weten wanneer mn vruchtbare periode is. We doen gemiddeld 3 keer per week en rond de eisprong probeer ik nog even wat vaker. Maar goed tevaak is ook weer niet goed. En mijn huisarts zegt dat het echt geen nut heeft om meer dan om de dag seks te hebben.
Toen mijn man en ik de onderzoeken van het ziekenhuis gehad hadden en daar niks uit kwam zei de gyn wel iets dat ik je nog wil meegeven. Zwanger worden is vaak ook afhankelijk van een grote dosis geluk. De omstandigheden moeten perfect zijn, en dat is helaas niet altijd het geval. Iemand hier op het forum omschreef het als gooien met dobbelstenen en die 6 willen gooien, dat lukt ook niet altijd. Ik hoop dat je geduld niet veel langer op de proef gesteld wordt.
Ja dat is ook zo. Blijkbaar zit ik bij de pechvogels. Je gaat je af en toe ook wel afvragen waarom je vanaf je tienertijd angstvallig voorbehoedsmiddelen hebt gebruikt, want stel je voor dat je per ongeluk zwanger word. Hahaha al die moeite en waarom....
Dat heb ik mij dus ook afgevraagd... De eerste jaren braaf pil en condoom... als het allemaal zo makkelijk ging als dat ze je op school deden geloven
Ja volgens de biologie les is iemand direct zwanger als er een condoom scheurt of als je de pil eens vergeet haha. Ik heb zelfs nog een keer in het begin van deze relatie een morning after pil gehaald. We waren kort samen en condoom was beetje afgezakt/had gelekt. Vroeg me laatst nog af. Stel dat dat mn enige kans is geweest.
@Jasmijne Ik las je overwegingen wel/niet naar de arts stappen. Wij zijn 14/2 gestart bij de gyn. Hier was wel pas de 1e mogelijkheid na 5 weken en eerste vervolgafspraak pas weer 27/3 dus ook daar gaat tijd overheen. 1e afspraak bestond uit gesprek, bekijken baarmoeder/voelen op gezwellen etc, bloedprikken op heel veel dingen (zou ik niet door de ha laten doen omdat je een totaal beeld wilt) en man moest vorige week sperma inleveren. Daarnaast willen ze t liefst dat je bmi max 29 is en dat jij en je partner niet roken & drinken, hier krijg je adviezen over mee. Bmi boven 34 behandelen ze niet, dan eerst afvallen. 27/3 uitslag van dit alles en echo van eierstokken enzo. Plan is hulp bij normale cyclus krijgen. Maar daar is eerst een goed beeld voor nodig want als er iets anders is heeft volstoppen met hormonen geen nut. Daarom zou ik ook niet even bloed laten prikken bij de ha. Voor t zelfde geld moet je iets voor je schildklier, slik je dat en kom je er een jaar later achter dat je man traag of geen zaad heeft.
Het kan zijn dat je 'gewoon' wat langer nodig hebt, maar het kan ook zijn dat er echt iets aan de hand is Alle lichten moeten op groen staan voor een zwangerschap en bij sommige (hele vruchtbare) stellen staat bij wijze van elke maand alles op groen, bij anderen regelmatig, bij weer anderen maar af en toe en sommigen hebben een rood stoplicht (bij 1 van de 2 of allebei). Je weet gewoon niet tot welke categorie jullie behoren tot je gaat onderzoeken. Ik weet dat het klinkt als een domper, en ik hoop dat jullie niet in de rode categorie zitten, maar hoe het bij anderen is/was heeft niets te maken met jullie situatie...
Toen het bij ons wat langer duurde was t eerste wat de huisarts zei: stuur je man even langs voor een sperma test. Dat is zó weinig moeite en nogal essentieel... kan je daarna altijd nog kijken of je zelf al onderzocht wilt worden. Dat is nog steeds niet persee eng/pijnlijk hoor, maar voor mannen al hélemaal niet.
@Jasmijne Ik ken dit gevoel Ik heb de 11 jarige relatie met mijn ex-vriend verbroken, omdat hij (uiteindelijk) geen kinderen wilde. Die knoop doorhakken, daar heb ik 3 jaar over gedaan. Na een half jaar leerde ik mijn huidige vriend kennen en na 1,5 jaar ben ik met de pil gestopt. En nu zijn we ook 15 maanden verder... Dus mijn kinderwens is er al bijna 6,5 jaar en nog nooit een positieve test in handen gehad. Maar in tegenstelling tot jullie, zijn wij wel na een jaar naar de huisarts gegaan, mede door onze leeftijd, maar ook mijn verleden met gynaecologische problemen. Dat stukje ziekenhuis heeft nog geen 2 maanden geduurd. Eerst moest mijn vriend, via de huisarts, sperma inleveren. Toen die uitslag goed was, gingen we naar de gyn. Daar bij de eerste afspraak hebben ze inwendig onderzoek gedaan en bloed geprikt. 2 weken later kregen we die uitslag, alles was goed. Gezien mijn verleden wilden we nog wel een een hsg (röntgenfoto baarmoeder en eierstokken met contractvloeistof) laten maken. 2 weken erna (had eerder gekund, maar wij konden niet...) de uitslag en ook die was goed. Wij zijn daarom weer 'losgelaten' door het ziekenhuis, tot eind 2019, als ik dan nog niet zwanger ben. En nee, ik ben nog niet zwanger, maar ik wilde je even laten weten dat het echt mee kan vallen met die onderzoeken. Wij hebben alles buiten werktijd kunnen doen, op 1 afspraak na en daar heeft mijn werkgever niets van gemerkt. Die was 's ochtends vroeg en ik had aangegeven dat ik even langs de dokter moest voor een routine ijzer-onderzoek. Geen rare gezichten gehad. Maar dan nu mijn gedachten: - Ik heb zoveel moeten doen om tot het punt te komen dat er iemand samen met mij zegt: "ja, we gaan ervoor", en dan duurt het zo lang. Zo oneerlijk... - Wat nu als het nooit lukt? (en mede door die gedachte zijn we op tijd naar de huisarts gegaan) - Wat nu als het nooit lukt? - Wat nu als het nooit lukt? - Wat nu als het nooit lukt? (nee is geen foutje, dit is echt het gene wat ik heel vaak denk....) - Boos op mijn lichaam, want met het sperma van vriend is niks mis, dus dan zal er bij wel iets niet kloppen! (ja, ondanks de goede eerste uitslagen....) - Bij nog 1 rare lange cyclus (met tussentijdse bloedingen) (zie mijn handtekening), bel ik de gyn gewoon weer terug, en dit keer laat ik me NIET meer wegsturen - Moet ik gezonder leven? Moet ik dan echt ALLE wijntjes laten staan? Moet ik dan echt geen suiker meer eten? Moet ik minder koffie drinken? Moeten we meer seks? Moeten we minder seks? Waarom zou ik in godsnaam zoveel aan mijn levensstijl moeten aanpassen terwijl andere vrouwen in en zucht en een scheet zwanger zijn? Ondertussen wordt er nog even een ongelukje in de familie aangekondigd. En daarbij ook nog 2 gelukjes in de familie en 1 in de vriendenkring. - Een ongelukje? EEN ONGELUKJE????? "goh, gefeliciteerd, maar als we het hebben over baby's maken bestaan ongelukjes niet hè, dan heb je alleen maar heel veel geluk" - Waarom zij wel en ik niet? Ooooooh die gedachten............. En toch zijn ze er ook, de goede gedachten - Natuurlijk word ik moeder, natuurlijk ben ik binnen nu en 9 maanden zwanger, waarom niet? - De gyn zei toch dat zoveel vrouwen alsnog in het 2e jaar zwanger worden. - Misschien hebben we bij ons 2e kindje meer geluk, ben ik dan in 1 ronde zwanger! - Hé, dit feestje mag ik een wijntje, ik geniet er lekker van. - Oh zo leuk die kinderwagens, babykamers en babyspullen. Er komt een dag dat mijn lief en ik ook in de Prénatal lopen, maar dan een keer voor ons eigen wondertje. Maar pffffff, op sommige moment is dit baby-maak-leven gewoon even zwaar klote. En ook ik huil erom als ik erom wil huilen. Zij die bekend staat om haar ongeduldigheid. Wil ik nu een paar schoenen, koop ik die nu. Ligt er nu een cadeautje onder de kerstboom met mijn naam erop? Ga ik ALLES eraan doen om erachter te komen wat erin zit (tot aan openmaken en opnieuw dicht plakken ). Karma? Geen idee, ik denk niet dat karma ZO'N bitch is... @Jasmijne Ik wens je heel veel geluk, geduld, maar bovenal heel snel een baby in je buik En het onderste regeltje uit mijn handtekening is uit een liedje van Michael Buble. Officieel gaat het om het vinden van de juiste partner. Maar voor mij slaat het op het krijgen van een kindje... I might have to wait I'll never give up I guess it's half timing and the other half's luck
Ach, wat herkenbaar dat je denkt 'wist ik in ieder geval maar DAT mijn lijf zwanger kan worden'. En toch troostte die gedachte me helemaal niet toen mijn eerste prille zwangerschap (na bijna 4 jaar wachten) op een miskraam uitliep Maar het lastige is idd het niet weten. Je weet ook niet of het zaad van je vriend goed genoeg is bijvoorbeeld. Of jouw baarmoederslijmvlies goed genoeg is. Er zijn zoveel factoren die onbekend zijn. Maar zoals iemand anders ook al schrijft heeft geluk er zeker veel mee te maken. Mijn eerste zwangerschap liet erg lang op zich wachten en kwam tot stand met medische hulp, de tweede zwangerschap ook. Maar de derde zwangerschap kwam toch echt spontaan en idd pas na 2 jaar. Dat kan dus heel goed! We gebruikten toen geen ovulatietesten en mijn cycli waren zeer onregelmatig. Voor dit derde kindje zijn we gelijk bezig gegaan met ovulatietesten (en ik heb in 2017 een maagverkleining gehad) en ik was gelijk in de eerste cyclus zwanger! Een vriendin van mij werd op haar 33ste zwanger na een paar maanden, dit werd een miskraam. Vervolgens gingen er jaren overheen en besloten ze dingen te laten checken. Alles was goed. met hen beiden!!! Uiteindelijk werd ze na 4 jaar toch nog spontaan zwanger en krijgt ze deze zomer op haar 38ste haar eerste kindje. Soms is er niks aan de hand en heeft de natuur wat langer nodig. Maar soms is er wel wat aan de hand en heeft de natuur een helpend handje nodig. Ik wens je heel veel succes met het kiezen van de weg die jullie willen bewandelen.
Lastig als je zoveel geduld moet hebben. Ik zou mijn werk niet laten leiden hierin, je hebt recht op een ziekenhuisbezoek op het moment dat je daar behoefte aan hebt. Heb je met het temperaturen je eisprong gevonden? Je zou nog kunnen overwegen om 2 maanden ovulatietesten te gebruiken. Dat kan het beeld van je eisprong bevestigen. Dan heb je het gevoel dat je er iets extra’s aan doet en kan je dit ook in het ziekenhuis aangegeven, mocht het nog niet gelukt zijn.
Ook ik zit bij de pechvogel club. Wisten we maar waarom hè? Het voelt soms vreselijk oneerlijk maar het is zo’n grote portie geluk als het wel lukt. De eerste onderzoeken kun je via de huisarts laten uitvoeren. Ik ben eerst gaan tempen en toen ik weer ongesteld was geworden heb ik meteen de dokter gebeld. Op dat moment was mijn emotie het grootst en wist ik dat ik door moest gaan pakken. Heel moeilijk maar het voelde wel goed..
Ja enorm. Soms heb ik goede dagen maar zoals vandaag; ik heb de zolder opgeruimd en heb mijn handen door alle babyspullen gehaald.. wat vreselijk moeilijk. Maar ik heb wel al 2 kindjes mogen krijgen en sta gelukkig niet met lege handen. Het voelt alleen zo oneerlijk. Eindelijk na jaren wachten mijn man zo ver en dan lukt het niet..
Ahh gelukkig heb je al 2 kindjes!!!!!!!!!!! Ja of al die kraambezoekjes die er zijn pfff zo oneerlijk allemaal
Zo herkenbaar...vooral die gedachten die je af en toe gek maken. Pfff niet te doen. En de ongelukjes word je gek van. Vandaag op mn werk een hoogzwangere vrouw die even sigaretten kwam kopen...stak er buiten 1 op. Moet iedereen zelf weten maar ik kan het zo slecht hebben nu.
Ik zit vandaag op mn nod. Ik denk er niks van, want heb precies mn pms symptomen zoals altijd. Toch hoop ik nog steeds een beetje dat het nu eindelijk raak is. Zooo spannend