Lieve Miriam, Ook al heb ik de laatste tijd niet veel gepost en zat ik even niet lekker in mijn vel, mijn gedachten gaan nog steeds naar jou en Danique uit. Ik ben zo trots op je als ik lees hoe het met je gaat. Daarboven straalt ook een hele mooie ster die vol trots naar haar vader en moeder kan kijken. Jullie zijn samen supersterk en ook de komende dagen denk ik aan jullie en Danique. Veel liefs Franka
Heey lieve Franka ik wist dat je het niet makkelijk had je post was minder dan ik van je gewoon ben, het is ook zo logisch dat het minder is het wordt er ook niet makkelijker op niet voor jou niet voor hope en niet voor mij. Morgen is die gevreesde datum de datum dat ik eigenlijk uitgerekend zou zijn wat klinkt dat gek net of ik nog steeds in zo'n boze droom zit waar ik uit ontwaak en ineens weer zwanger ben, nu weet ik dat het niet zo zal gaan en niet zo is maar het gevoel doet soms zo anders. Ik baal ook zo ontzettend dat ik morgen moet werken maar denk teglijk dat het mischien wel goed is een beetje afleiding iets wat we wel nodig hebben maar tjee wat is het moeilijk. soms bekruipt me het gevoel dat het nog heel erg lang gaat duren voor ik opnieuw zwanger ben en me moeder mag ga noemen. Ook al ben ik moeder ik kan het niemand laten zien kan niemand met trots een dochter laten zien. dat doet wel veel pijn. Ik hoop dat wij toch echt dit jaar nog elkaar mogen feliciteren en blij naar de toekomst mogen kijken ook voor jou een dikke knuf want ik vind je geweldig sterk hoor meid. liefs miriam ps zico hoe is het met jou? gaat het goed en hoeveel weken ben je nu al zwanger meid.
Hé Miriam, Zijn jullie de dag goed doorgekomen? Dat je op een dag als vandaag moet werken kan heel dubbel zijn. Aan de ene kant afleiding om de dag door te komen, maar aan de andere kant wil je ook graag de hele dag stilstaan bij jullie mooie meisje. Ik herken je gevoel. Je bent moeder (al was ik dat maar kort) maar je kunt het niet uiten. Ook volgende week is zo'n rare dag (moederdag) Iedereen krijgt cadeautjes van haar kind, maar wij staan nog steeds met lege handen en wordt er niet stilgestaan bij het feit dat we eigenlijk ook een beetje moeder zijn en het héél graag willen worden. Mijn zusje begon er al over dat het cadeautje van het kinderdagverblijf tegenviel (ze had het per ongeluk al opengemaakt) en ik stond met een mond vol tanden. "Je hebt tenminste iets gekregen van je dochtertje" wilde ik uitroepen, maar heb het toch maar niet gedaan. Gaan jullie vandaag samen nog iets doen om Danique te gedenken? Ik zal hier vanavond een mooie kaars aansteken en misschien doe ik het vanavond buiten wel, dan kan Danique die mooie lichtjes voor haar goed zien. Heel veel liefs Franka
o franka je bent zo'n lieverd en weet zeker dat danique het heel mooi gaat vinden wij ook zo bijzonder dat er zo aan gedacht wordt van mij moeder een bloemetje van neia een kaartje mijn zusje is naar danique gegaan, alleen mijn vrienden he dat valt me dan zo tegen als ze lezen bij danique haar site weten ze wat voor een dag dit is voor ons en dan hoor je niks. nee dat kan ik maar moeilijk verkroppen. en moederdag ja daar zien we denk ik allemaal tegenop want we zijn niet een beetje mama maar we zijn mama. jij ik en alle mama's die zwanger zijn geweest. en wat je zus zegt meid ik kan me zo voorstellen hoe dat voelt het lijkt een steek in je hart ze staan er domweg niet bij stil of willen dat niet sluiten zich daar voor af of zo ik weet het niet maar wij weten het wel en meid ik ben er voor je net zoals jij er voor mij bent je bent een topper echt waar. knuf miriam
Hee meis, Ben je deze dag een beetje doorgekomen? Heb niet eerder kunnen mailen, maar heb wel aan je gedacht hoor! Rare maand voor ons allemaal he, en dan inderdaad dadelijk ook nog moederdag... Meis, ik wens je heel veel sterkte toe! Liefs Marjolein
Hey meis, hier ook nog even een berichtje voor jullie. Weet dat Danique* vandaag, net als alle andere dagen, extra goed op haar mama let. Ik hoop dat je de dag een beetje goed doorgekomen bent!
vlinder bedankt meid ja we zijn de dag redelijk goed doorgekomen eerst moest ik werken dat stond me echt tegen dat wou ik niet wou gewoon de hele dag er bij stil staan achteraf is het maar goed dat ik gewerkt heb, het was een afleiding die ik wel nodig had, vind het echt onwijs moeilijk dat we die datum gepasseerd zijn. het voelt echt als iets wat ons ontnomen is nu opnieuw weer zo sterk heb ik dat nooit gevoeld met mijn miskramen. dat de mei mama's nu ook vol aan het bevallen zijn vind ik ook super moeilijk terwijl ik dat ook niet met de miskramen had daarmee kun je dan toch weer zien dat je verder was en dan doet het weer extra pijn waarom je dit afgenomen is. Ik hoop dat we toch snel weer naar de toekomst mogen gaankijken want ik merk aan mezelf dat ik alleen maar bezig ben met zwanger zijn. ( dus het weer willen worden). Hoop dat 22 mei de natuurgeneeskundige goed nieuws heeft dan hebben we weer iets om naar uit te kunnen kijken liefs miriam
Lieve Miriam: Wat een ontzettende moeilijke tijd. Lief dat er mensen zijn die zo aan Danique denken. Ik kan me voorstellen dat het tegenvalt als er mensen zijn die er niet mee bezig zijn. Je vriendin gaf aan dat ze het moeilijk vond om iets te zeggen of te doen, zo zijn er meer mensen. Ik merkte na mijn miskraam dat iedereen over koetjes en kalfjes sprak en ik dacht dat het ze niets deden. Het was alsof ze dachten dat we het leven maar weer moesten oppakken. Ik heb het hier ook met vriendinnen over gehad. Tijdens een etentje bracht één vriendin het ter sprake en zei ook dat ze het zo moeilijk vond om erover te praten. Ze wilde me geen verdriet doen en vond het vreselijk voor ons, maar wist niet wat ze ermee moest. Ze hoopte dat ik er zelf over begon, zodat ze wist wanneer ik er behoefte aan had. Ik kan me dat nu ook wel indenken. Mijn broer vindt het ook nog steeds moeilijk hoorde ik van mijn schoonzusje. Hij praat er regelmatig met haar over. Hij wil er bij ons wel naar vragen, maar hij durft het niet. Hij vindt het héél moeilijk ons verdrietig te zien en wil zo graag helpen, maar ja dat kunnen wij alleen zelf... Twee jaar geleden verloor een collega ook een kindje bij 21 weken zwangerschap en ik weet dat ik het toen ook zo moeilijk vond. Wat zeg je tegen elkaar en staat ze er wel op te wachten. Nu weet ik beter, maar ook omdat je het zelf hebt meegemaakt. Ik praat het niet goed van je vrienden, maar soms is het ook goed om dit met je vrienden te bespreken. Ik was blij dat mijn vriendinnnen dit later deden en dat we het hebben uitgesproken, hoe moeilijk dat op dat moment was. Ik hoop dat jullie dit ook samen kunnen. Fijn dat je weer een afspraak hebt met de natuurgenezer. Nu heb je ook een datum om weer naar toe te leven. Ik hoop ook zeker dat hij/zij goed nieuws heeft en jullie weer naar de toekomst kunnen kijken. Hoe denkt Bart hier inmiddels over? Ik hoop dat hij ook een beetje rust kan vinden, want ook voor hem valt het allemaal niet mee. Een dikke zoen voor jullie drietjes! Liefs Franka
o franka wat een lief berichtje ergens weet ik ook wel dat het zo is maar toch denk ik dan ik geef zo vaak naar mijn idee aan dat ik haar nodig ben maar volgens mij ziet ze het niet. en wil ze wel maar weet dus niet hoe. mischien ben ik wel te hard. ik had waarschijnlijk net zo gereageerd of zo denk ik maar ja jij heb lieve vrienden meid en een broer zo is de mijne ook is een beetje man eigen denk ik bart staat nog niet echt open voor een nieuwe zwangerschap ik daarintegen wel. het begint langzaamaan toch wel weer zo te kriebelen dat ik gewoon zwanger wil zijn zonder angst en zo maar bart nee die zit er nog totaal niet op te wachten dus telkens probeer ik een stukje dichterbij te komen zodat hij er ook weer open voor staat maar dat kost me praten hoor poeh wanneer moet je deze maand ongi worden meid dan kan ik voor je gaan duimen en hopen dat het uitblijft eindelijk voor je knuf miriam en een knuf van danique*
Ik herken dat ook hoor, dat je van mensen soms dingen verwacht die ze dan niet waar kunnen maken... Of dat mensen dingen zeggen, waarvan ze denken dat het positief is, maar waar je helemaal niks aan hebt op dat moment... En ook dat je inderdaad niet weet hoe je op sommige dingen moet reageren, totdat je het zelf een keer meemaakt... Dan begrijp je pas echt wat je nodig hebt en hoe fijn het is als mensen aan je denken en dat ook met je delen.. Ik ben zelf tot de conclusie gekomen dat mensen het gewoon vaak goed bedoelen... Hoe verkeerd het soms ook aan kan komen.... En ik denk als je er echt me zit, bij sommige mensen dan, mensen van wie je echt meer had verwacht, dan kun je dit denk ik het beste met hen bespreken...
Mensen weten idd niet wat ze moeten zeggen en dat is best moeilijk. Ze stappen er ook zo makkelijk overheen en praten er helemaal niet meer over. Ik snap dat wel, want voor hen betekent het ook veel minder dan het voor mij doet. Maar waar ik echt niet tegen kan, zijn die dooddoeners. Daar zeg ik ook altijd meteen iets van. Laatst zie bv iemand: ach, gelukkig heelt de tijd alle wonden! Toen zie ik direct: ja, dat geldt voor veel dingen. Maar de tijd heelt het gemis van je kind niet. Die persoon ha dmeteen het schaamrood op har kaken, maar ik hoop dat ze ervan geleerd heeft en in het vervolg niet zoiets zegt tegen mensen. Het is goed bedoelt, maar ik verdenk ze eerder van het bagetaliseren van mijn verdriet. En dat moeten ze nou net niet doen. Maar ja, het is welbekend dat ze het nooit zullen begrijpen he en het op een dag wel begrijpen, gun ik niemand... Mijn vriend vond het ook moeilijk om de sprong weer te wagen hoor. Terwijl ik alleen maar aan zwanger worden/zijn kon denken. zijn behoorlijke drama's geweest hier, want ik wilde NU. Voel me er nu wel lullig onder, maar ik heb hem toen echt voor het blok gezet: of je geeft me nu een kind of je dondert maar op en ik krijg een kind zonder jou. Heel hard achteraf gezien, maar voor mij was een kind een 'noodzaak' terwijl het voor hem anders lag. Nu is hij superblij met onze kleine en heeft hij absoluut geen spijt van zijn beslissing. Maar toch raad ik je aan om het wat subtieler aan te pakken... Ik hoop dat hij snel bijdraait en de sprong nog een keer wil wagen!
zo dat is inderdaad best radicaal hahahaha maar goed afgelopen gelukkig maar ik voel ook precies het zelfde het moet gewoon en waarom geen idee. ik heb een opzetje van de steen die we bij danique willen plaatsen in mijn album hier staan wat vinden jullie daarvan? En Marjolein zoals je zegt klopt het ook wel maar soms denk ik gewoon niet ik moet beter weten maar de anderen moeten beter weten. maar het loopt al weer aardig los want ze belde vanavond met me of ik haar mail had ontvangen dus ze komt woensdag en dan ga ik toch het er met haar over hebben en laat ik haar een stukje lezen van een goeie mail vriendin zodat ze weet wat ik graag wil en verwacht. dames fijne avond en nacht pippy en luna en danique drie kleine kleutertjes die zaten op een wolk boven op een wolk ik zing dit liedje vaak voor jullie he iets een eigen draai aangegeven maar echt voor jullie jullie zijn drie wondertjes van 3 lieve papa's en mama's en we missen jullie allemaal zo ontzettend maar als we dan naar de hemel kijken en zien dat jullie je best doen om zo mooi mogelijk te stralen dan is er weer heel veel goed gemaakt blijf zo stralen meiden dan doen wij dat hier ook kus voor jullie liefs miriam
Wow Miriam, ik vind het een hele mooie steen! Wanneer gaan ze 'm afmaken? Enneh, stuur je vriendin anders dat artikel die op Pippy's* site staat. Als ze de hint dan niet begrijpt... Ik ga vanavond ook zingen voor onze lieve meiden!
Ik vind het ook echt een hele mooie steen! Heel ruw en tegelijk zo lief en zacht! Heel erg mooi! Weet zeker dat Danique* dat ook vindt!
Hé Miriam ik vind de steen erg mooi. De zin die jullie bedacht hebben zeg het helemaal! Veel liefs Franka
bedankt franka het gaat weer wat minder hier lijkt wel of weer alles teglijk komt en ik kan er niet meer tegen aan boksen kan ook niet net doen alsof ik het leuk vind baal gewoon van veel dingen en dat doet me pijn. ik mis danique heel erg en vooral omdat de mei mama's volop aan het bevallen en genieten zijn. hun wel ik niet. Ik wist niet dat het zo hard kon zijn het leven dat je je zo ellendig dag in dag uit kon voelen dat je niks meer positief kunt zien, en alleen maar bezig wilt zijn met er niet aan te denken. Ben ook dagelijks doodop echt moe er komt ook niks meer uit mijn handen nee zit er even wederom helemaal doorheen.
Lieve Miriam, het is ook oneerlijk. Waarom lijkt iedereen zo, simpelweg, gezonde kindjes te krijgen?! En waarom wij niet? Hoe oneerlijk! Maar je kunt niet proberen om er niet aan te denken. Zo werkt het niet, was het maar zo! Praat er maar over met ons, we weten hoe je je voelt meis... Dikke knuffel voor jou!
dank je vlinder ik weet dat ik hier terecht kan maar op de een of andere manier vind ik mezelf ook ontzettend klagen en ik hou niet van mensen die klagen dus denk ik als ik niemand iets zeg dan gaat het vanzelf wel weer over maar dat doet het niet. en juist daarom denk ik dat het zo'n pijn doet. Maar ik ben nu wel zover dat ik afstand ga doen van mijn innige vriendschap, mensen zeggen liefde maakt blind maar vriendschap ook hoor. Ik heb een mail gestuurd naar d'r en echt aangegeven letterlijk dat ik het er zo moeilijk mee heb dat ze groeit iets wat ik dus nu niet doe dat zij straks dat gene heeft wat ik zou willen hebben en dat ik juist daarom meer van haar had verwacht kwa bellen komen een knuffel geven en soms gewoon spontaan iets plannen dat deden we eerder ook krijg ik een mail terug van ja ik voel ook dat het anders is voor mij is het ook moeilijk en denk dat we zo als he nu gaat maar door moeten zetten zodat we als ik straks een kleine heb we kunnen zien hoe het verder gaat. nou dan breekt mijn klomp hoor. ik heb haar nu nodig niet straks of over een jaar nu en ze is er niet voor me waarom heb ik dan altijd zoveel voor haar gedaan, snachts uit bed naar haar toe naar het ziekenhuis en niet 1 keer nee 3 keer al snachts s'avonds naar de huisartsenpost noem maar op mee naar de tandarts omdat ze er doodsbang voor is. en nu ik haar nodig heb is ze er dus gewoon echt niet en ze ziet het niet snapt het niet. heb haar gevraagd of ze danique haar site bijhoudt en mijn dagboek leest ja dat doet ze nou dan lijkt het me duidelijk Ik ben er klaar mee ( maar wat doet dat een pijn zeg) iemand waar ik van dacht die laat me nooit barsten laat me nu barsten. en waarom? is het zo eng dan om met me om te gaan ben ik zo naar en moeilijk ik snap het gewoon niet. Dat de drempel hoog is ja dat kan ik nog begrijpen maar dat mag je niet ergens van weerhouden denk ik dan. Sorry dat ik even alles eruit gooi maar zo voelt het gewoon als niet begrepen worden door de mensen die je het naarst stonden. Zo zag ik een heel mooi vierkant kaarsenhoudertje met een tekst precies weet ik het niet meer maar kwam er op neer dat er stond heel even in de armen van de moederschoot heel mooi en ik vond het heel toepasselijk koste 6 euro geloof ik zo duur is het dus niet. Dat zijn van die dingen waardoor mensen ook kunnen laten zien dat ze aan ons denken als ze de gevoelens zelf niet zo goed kunnen laten zien. maar ja, niet iedereen is het zelfde Wel wordt de band tussen mijn team manager en mij sterker hij heeft zijn moeder verloren en weet daarom wat verlies is. ook al zijn het twee totaal verschillende dingen, daardoor kan ik wel bij hem goed aangeven hoe het gaat wat ik op het moment aankan en wanneer het teveel wordt. dit is ook heel fijn, dus op het werk gaat het best goed. liefs miriam