Hey lieve Miriam, ik wil je even laten weten dat ik het hartstikke goed vind hoe je te werk bent gegaan: zowel met je vriendin als met de psycholoog. En bedenkt goed: je bent helemaal niet gek als je met een psych praat, je wilt juist je leven weer oppakken en daar heb je wat hulp bij nodig. Het is juist super fijn om je gevoel tegen een onafhankelijk iemand te uiten. Dan kun je je diepste gevoelens laten zien, zonder bang te zijn om iemand te kwetsen en hij kan je je dingen op een heel andere manier laten zien. Het is juist een stap in de goede richting! Ik vind het heel dapper dat je die mail aan je vriendin hebt gestuurd en dat je zo eerlijk hebt gesproken over jouw gevoel naar haar toe. Dat moet voor jullie allebei een opluchting zijn. Als je allebei eerlijk bent en je kwetsbaarheid toont, dan klaart het de lucht en kunnen jullie verder met jullie vriendschap. En wat betreft die ruzie met Bart: dat zit er wel in: ik begreep van mensen die hetzelfde als jij hebben meegemaakt, dat dit een enorme impact op je relatie heeft en dat je het vaak allebei op een andere manier verwerkt. Als jij behoefte hebt aan een arm om je heen, dan kan Bart's hoofd daar juist op dat moment helemaal niet naar staan en andersom. Maar wat de anderen ook al zeggen, hier komen jullie allebei doorheen! Het is jullie vorig jaar ook gelukt, meissie. Dit ga jij redden! Je neemt nu al zoveel initiatief, hoe moeilijk dat ook voor je moet zijn. Veel succes woensdag! Marla
marla thanks, Ik weet ergens ook wel dat we dit redden, we zijn beide niet van die praters naar elkaar toe ik ben iets meer aanhankelijk en heb denk ik meer aandacht nodig maar we kunnen mekaar wel steunen en soms is het ook goed als het even knapt dan kan je je frustraties er even helemaal uitgooien en dat heb ik gewoon nodig. Ik wil vaak de vrolijke frans uithangen en nu lukt dat niet en dat valt me al zwaar, wat mijn vriendin betreft ik denk ook wel dat we het redden het wordt wel anders of beter of iets minder maar we redden het wel hier ga ik persoonlijk voor strijden. Hoe verder we in de tijd komen hoe banger ik wel wordt voor een vervolg wat betreft zwanger worden, zie het niet meer zo heel positief in ben ook te veel op het net aan het surfen maar lees dat met miskramen en vroeggeboortes kans op herhaling aanzienlijk stijgt en de bacterie die ik gehad heb is ook een behoorlijke spel breker dan, ben nu met een moeder aan het mailen die dochter heeft de zelfde bacterie als mij en twee vroeggeboortes met 24 weken en met 19 weken ze is nu wel weer zwanger maar al 14 dagen aan de antibiotica en 17 weken onderweg dat maakt je toch ook angstig. toch is het fijn om met iemand te praten die precies het zelfde heeft meegemaakt zo'n klote bacterie zorgt ervoor dat je droom in duigen valt en dat je persoonlijkheid als een blad aan de boom veranderd. nou afwachten hoe het woensdag gaat heb er wel ergens zenuwen voor omdat het onbekend terijn is maar ben wel blij dat ik de stap genomen heb. liefs miriam
Hey Miriam, Ik kan me voorstellen dat je heel bang bent of je ooit een gezond kindje ter wereld zal zetten. Hoe langer de tijd verstrijkt, hoe meer tijd je hebt om te piekeren en het verhaal van de moeder waar je mee schrijft, maakt je natuurlijk ook hartstikke ongerust. Ook heb je zoveel ellende meegemaakt de afgelopen jaren, dat je je volgens mij uberhaupt niet kan voorstellen dat het ooit weer goed mag gaan. Het lijkt me echt heel moeilijk om weer vertrouwen te krijgen en waarschijnlijk komt dat ook pas veel later in een nieuwe zwangerschap opzetten. Blijft die bacterie voor altijd in je lijf zitten? Heb je met de gyn overlegt of jij in dat geval ook direct aan de antibiotica wordt gezet? Heb je trouwens nog een vervolgafspraak in het ziekenhuis om je angsten en vragen enzo te bespreken, of is dat nu afgerond? Je hebt gelijk, hoor: soms is het goed als de bom eens barst, want dan kom je echt aan uitpraten toe, zowel met Bart als met jouw vriendin. Ben wel heel blij om te lezen dat je nu wel het gevoel hebt dat het met Bart en je vriendin goed komt, dan hoef je je daar niet zo'n zorgen om te maken, want je zorgen om Danique zijn al groot genoeg. Nog een nachtje slapen en dan heb je je eerste gesprek: spannend, hoor. Ik ben echt benieuwd hoe je het vindt en of je denkt dat het je helpt. Laat je nog even weten hoe het is gegaan? Succes morgen! Marla
a het is inderdaad hoe langer de tijd verstrijkt hoe moeilijker het allemaal lijkt te worden. wij hebben allemaal die rot bacterie in ons lichaam ook jij en die mag gewoon niet actief worden, en ik ben gewoon bang dat als de bacterie een keer actief is geworden dat hij sneller weer actief wordt dat maakt de toekomst ook bang. wat mijn vriendin betreft ze ligt in het ziekenhuis met haar suikerziekte dus ziet er ook niet echt heel goed uit, morgen mag ze wel na huis als ze stabiel blijft maar ja je weet nooit wat er gebeurt ze heeft een echo gekregen en de termijn is mee gegaan dus nu 7 weken zwanger dat lijkt dan goed te gaan ergens ben ik heel erg opgelucht al blijft er een angst en ik weet niet waarom. vind het allemaal heel erg wat er nu met haar gebeurt, en ergens ben ik nog steeds stik jaloers stom he vind het heel naar, ben ook best bang voor morgen middag moet er om 3 uur zijn en weet niet goed wat ik moet verwachten, het zal wel eerst een intake gesprek worden en verder nog niet zo veel. vanavond ga ik na mijn vriendin toe en ik hoop dat ik echt oprecht kan zijn en blijven want potjandorie het is niet niks, maar ze heeft een houvast om te knokken een baby in haar buik. liefs miriam
Hoi lieve Miriam, Hoe is het gesprek vandaag geweest? Dus de echo van jouw vriendin was goed: oh Miriam, ik kan me zoooo voorstellen dat je er heel dubbel tegenover staat: natuurlijk ben je blij, maar ook hartstikke jaloers. Bedenk je jezelf niet onwillekeurig dat jij eigenlijk veel verder zwanger had moeten zijn? Dat je nu op haar "achterloopt", terwijl dat voor je gevoel niet klopt? Wat ik al eerder schreef: ik herken die dubbele gevoelens bij de geboorte van het kindje van mijn schoonzus. (zij had nooit zo meegeleefd en dat maakte het misschien nog wel zo moeilijk). Ik heb toen veel gehuild: aan de ene kant voel je je rot dat je dit soort gevoelens hebt, maar aan de andere kant houd je ze niet tegen. Pffff..... moeilijk, hoor, meissie. Ik denk dat met het verstrijken van de tijd het besef komt wat er allemaal is gebeurd en dat je echt afscheid hebt moeten nemen van de kleine Danique. Verdriet druppelt vaak in kleine beetjes binnen, zodat je het beter aankunt en wie weet is dat bij jou ook wel het geval. Ik hoop echt dat je veel steun hebt aan de gesprekken met de psych. Als je wilt, laat dan maar weten hoe het is geweest! Veel liefs, Marla
nou ben bij een psygoloog geweest, weet nog niet goed wat ik er van denken moet maar wacht nog even rustig af volgende week weer gesprek. ben er wel iets onthust weg gekomen niet omdat het gesprek zwaar was juist helemaal niet ik dacht weet niet wat er verder gaat gebeuren maar kan me niet voorstellen dat dit helpt. mijn vriendin ligt alweer opnieuw in het ziekenhuis omdat ze nu ook niks meer binnen houdt en dat houdt dan in met haar suiker dat het weer gevaarlijk kan zijn. Dus wederom terug op het ziekenhuis. Vind het heel vervelend voor haar maar dan doet ze zo enorm zielig van dit wil ik nooit meer en dit is niet vol te houden hou je mond denk ik dan alles heb ik en denk meerdere er voor over om een kindje in je buik te laten groeien. heb net nog met haar aan de tel gezeten en toen zegt ze bah wou dat ik niet zwanger was die misselijkheid begint me de keel uit te hangen ik zo ach als dat alles is mag je je handjes dicht knijpen als jij over negen maand een kindje vast hebt en je bent alleen misselijk geweest ongeacht de hoeveel erg heid dan knijp die handjes maar heel hard dicht een miskraam of een doodgeboren kindje is 1000 maal erger en niet klagen maar dragen. ik was met de laatste zwangerschap ook continu misselijk zo erg dat ik bijna niks binnenhield heb nooit zo erg geklaagd ging door omdat ik wist waarvoor ik het deed. dus vind het dan wederom heel moeilijkom met haar te praten. maar ja morgen middag maar weer even langs haar heen. liefs miriam
Lieve Miriam, Jammer dat je nog niet goed weet wat de psycholoog je zal brengen, maar goed dat je er volgende week weer heen gaat. Je bent een schat voor je vriendin, maar als ik eerlijk ben klinkt zij niet echt als een vriendin: ze kan het toch niet maken om tegen jou te zeggen dat ze wou dat ze niet zwanger was? Dat is wel heel erg bot. En nou ben ik met een Groninger getrouwd dus ik ben wel wat gewend, maar dit... Goed dat je zo gereageerd hebt, hopelijk gaat ze zich dan realiseren wat de impact is van haar woorden! Pas goed op jezelf meissie. Neeke
He miriam, Kan goed geloven dat je die gevoelens hebt. Maar eigenlijk moet ze zelf ook wel weten dat het je wel kwetst. Ik wil net misselijk worden en ziek, is voor mij een teken dat alles goed zit. Bij m'n andere 2 kinderen had ik het ook. Lieve meid, ik hoop dat het gesprek je goed gaat doen bij de psy. Zal zwaar zijn maar veel beter voor je.
Hey lieve Miriam, Ja, die gesprekken met een psych maken het eerst veel moeilijker voor je: je wordt dan erg geconfronteerd met je verdriet en MOET er echt doorheen, waardoor je je in eerste instantie veel ellendiger voelt. Maar na een tijdje merk je dat je toch kleine stukjes verdriet een plekje kunt geven. (spreek uit eigen ervaring). En wat jouw vriendin betreft: echt ongelooflijk! Je gaat toch niet klagen over je zwangerschap en zeggen dat je liever niet zwanger zou zijn geweest bij je vriendin, die net een kindje heeft verloren? Pffff.....dat vind ik wel heeel erg lomp en dom en getuigen van geen inlevingsvermogen. Ik kan me voorstellen dat je er een beetje van ondersteboven bent (en zeker nu je toch al een zwaar gesprek achter de rug had). Je bent veel te goed voor haar, sorry dat ik het zo opschrijf. Jij bent zo lief en begripvol en je krijgt er op dit moment althans mijn inziens te weinig voor terug. Je zou verwachten dat jouw vriendin helemaal voor je klaarstaat. (sorry dat ik het zo opschrijf). Blijf toch maar doen waar je jezelf het beste bij voelt en als je toch graag bij haar langs wil gaan, dan voor doen hoor, lieve Miriam. Ik wil je al helemaal niet een richting opdrukken waar jij jezelf niet prettig bij voelt. Was ze gisteren nog zo weinig inlevend? Liefs, Marla
ja helaas wel ik kan me ook gewoon niet voorstellen dat je niet alles maar dan ook alles er voor over hebt, dit had ik al van af het begin alles er voor over dat geeftvoor mij wel weer dat wij er echt wel klaar voor zijn en toen waren om aan kinderen te beginnen maar hun nog eigenlijk gewoon domweg niet. anders praat je anders. ze is ook twee jaar jonger en dat merk ik nu heel heeeeel sterk. staat wat makkelijker in het leven denkt nog niet zo veel na. wij daar integen hebben nu zoveel voor de kiezen gehad bart helemaal en wij denken eerst drie keer voor we een richting opgaan. heb net nog plantjes voor mijn meisje gehaald en die ga ik morgen er heen brengen het geeft zoveel rust om er naar toe te gaan een vredig gevoel zo van het is dit en je moet het er mee doen, maar niet op een vervelende manier. toch blijf ik het heel moeilijk vinden om oude bekenden tegen te komen of collega's die ik nog niet gesproken heb elke keer je verhaal weer vertellen, en op de meest onprettige plekken auto garage, supermarkt, bakker, cafetaria, zelf iemand die vroeg bij het tankstation bah ik vind dat heel vervelend het enige wat ik nu nog zeg is van kijk maar eens op de site van daniqueheidbuurt.vlindersite.nl en lees daar maar dan weet je hoe het met me gaat. verder zeg ik niks meer wordt er moe van en voel me dan weer zo ellendig. Heb gisteren ons neefje en nichtje hier gehad te logeren en kay ons neefje van net 1 jaar die kwam niet in slaap heb er heel lang mee beneden gezeten en hij ging echt lekker tegen me aan liggen dan pas gaat er letterlijk een steek door je hart niet omdat hij niet kan slapen maar omdat ik dit mis. Heb daarom heel erg genoten van dit logeerpartijtje had een gevoel dit komt later echt ook bij ons dat moet zo'n fijn gevoel Nu ben ik even weer met de neus op de feiten gedrukt dat het even er niet zo uit ziet. maar ik hoop echt uit de grond van dat doorboorde hart dat het echt gaat komen net als voor alle moeders die dit leed hebben gehad. liefs miriam
hey miriam ook ik ben even onthutst van de reactie van je vriendin, dat ze liever niet zwanger was geweest, en dat ze zoiets dan net nog tegen jou zegt, argh ik zou er ook echt niet mee kunnen omgaan, het doet je pijn maar toch heb je de moed en de kracht om terug met haar in contact te komen, haar terug te bezoeken, miriam, hoe je het doet, prachtig en petje af maar meid denk ook aan jezelf, cijfer jezelf niet weg voor haar, jij hebt inderdaad nooit een moment geklaagd en megaziekmisselijk geweest helaas is het misgegaan, maar meid, ik blijf erin geloven en hoop dat jouw geluk dat je, jij en Bart, verdienen gegund wordt en dat doorboorde hart een beetje opgestopt kan worden met nieuw geluk! flyke
Pfffff jij bent d elaatste die klaagt MIriam, na alles hoe je zwangerschap is verlopen, ziek zijn enzo en dan ook nog je kindje verliezen! Je bent echt te goed voot jouw "vriendin" ze begrijpt werkelijk niet wat ze zegt. Ik heb alle oingemakken van de zwnagerschap met een grote lach aangenomen, want ik kreeg een zooo enorm door ons gewenste baby! De ongemakken gaven mij juist het gevoel dat ik zwanger was en dat onze droom uit zou gaan komen! Dat zij dit soort dingen tegen jou zegt is gewoon ongehoord....... Bij de psycholoog is een proces. Dat gaat niet beter of anders meteen na 1 sessie. Houd moed!
he meisje, blij te horen dat je nichtje en neefje zijn blijven slapen, geeft je ook een beetje verzet. Ben gegarandeerd zeker van dat er ander zieltje hierboven ook voor jullie gereserveerd is. Het zal de tijd kiezen die jullie ervoor over nodig te hebben, maar ga er zeker eentje voor je reserveren. Jullie kleine danique gaat haar met heel haar hartje dan beschermen. Ook jullie. Lieve schat, neem echt je tijd die je nodig hebt, samen met je partner. Dikke knufs
ik vond het ook heel mooi dat ze bleven slapen en toen s'nachts toen de kleine niet wou slapen heb ik er beneden mee gezeten, en toen had ik echt zoiets dit mis ik zo enorm wou dat ik zo kon blijven zitten voor eeuwig en alijd en dat gaat niet. dan doet het pijn, heel veel pijn. En dan te bedenken dat m'n vriendin en haar man straks wel zo'n kleintje hebben en dat eigenlijk nu niet eens wouden dat doet pijn aan mijn hart. Echt ik weet nu dat ik niet eerder zal rusten dan dat wij ook een kindje zullen ontvangen, en ik kan alleen maar hopen dat mijn man toch eerder dan hij aanvankelijk gezegd heeft er weer voor durft te gaan. De angst wordt naar mijn inzien hoe langer het duurt hoe erger. dus rustig afwachten en hopen dat ik binnen kort kan aansluiten bij weer terug zwanger zijn. liefs miriam
Lieve Miriam, Wat ben jij toch ook een schat voor een ander. Echt waar, jij houdt rekening met de gevoelens voor een ander en het is erg jammer om te lezen dat je vriendin daar meer moeite mee heeft. Ik weet zeker dat ze die uitspraak niet zo heeft bedoeld maar ze moet dat ook niet zeggen tegen jou. Die misselijkheid is niet handig, dat klopt maar je weet waardoor en waarvoor het is. Ben ook blij om te lezen dat je de sessies bij de psych doorzet. Het is moeilijk te zeggen na 1 keer wat je eraan zult hebben. Je komt er wel, weet ik zeker, ook Bart. Hoe gaat het met hem? Ik hoop voor je dat ook voor jullie binnenkort de zon meer mag gaan schijnen en dat Bart het weer aandurft om een zwangerschap aan te gaan. Het is ook allemaal nog zo kort geleden en hakt er behoorlijk in. Dikke knuf, Anoek
he miriam. Ik weet zeker dat je man er terug voor zal willen gaan, doch heeft hij ook een verwerkingsprocess. Net als jij. Je bent een schatje en weet zeker dat ge een schat van een moeder bent. Praat er goed over, als je het nodig vindt dat hij ook gespreken aangaat kan je het hem ook voorstellen, zo kan hij ook over z'n gevoelens praten.
heey zico, mijn man heeft een hele slechte ervaring met praten met een psyg daar krijg ik hem echt niet heen, hij heeft toen zijn moeder is overleden een twee jaar ernaar gesoliciteerd bij de landmacht en de psygologische test heeft hij daar gehad ik was mee en heb nog nooit hem zo gezien na dat gesprek hij was net een lijk zo grouw en bleek daar hebben ze zoveel in 1 keer naar boven gehaald te veel dat had in verschillende gesprekken moeten gaan niet in 1 maar ja. hij heeft gewoon tijd nodig en ik hoop dat hij toch wel snel weer gaat inzien dat ik het enorm mis om zwanger te zijn, en de angst blijft ook is de angst er over een jaar nog als het niet meer wordt. In deze kan ik alleen maar heeel heeel heeel veel geduld hebben en hopen dat hij toch wel binnen afzienbare tijd weer verder wil. En totaal buiten mijn eisprong zo als die zou moeten zijn is er wel geklust en volgens mij niet volledig buiten de kerk zoals ze zeggen. dus wie weet. maar wat mensen altijd zeggen enik niet leuk vind om te horen klopt wel ik ben nog heel jong een broekie eigenlijk dus ik heb geen tikkende tijdbom in mijn lijf. geluk bij een ongeluk. zaterdag ben ik 1 jaar getrouwd en ik heb bijna vorig jaar de bruiloft niet door laten gaan omdat we toen met de kerst een miskraam hadden toen we besloten om het door te laten gaan heeft iedereen op het miskraam topic mij kracht gegeven om te gaan genieten van de leuke momenten in mijn leven. dankjulliewel daarvoor. nu hebben we weer met kerst met verdriet en onbegrip van het waarom gezeten en ook nu heb ik weer enorm veel steun van hier ontvangen nu nog en daar ben ik echt iedereen dankbaarvoor als je nagaat dat ik hier nu al ruim een jaar post en zeer verslaafd ben en door jullie kracht vind om met grote verliezen om te gaan nou dat lukt niemand om mij heen hoor om me zoveel kracht te geven zoveel steun luisterend oor en oppepberichtjes en soms een schop onder mijn kont ook dat heb ik nodig. nee hoop nog heel lang hier te mogen posten en in de toekomst in het zwanger zijn gedeelte iedereen dikke knuffel miriam
Hihi Miriam, ik kom je geen schop onder je kont geven, hoor, dan moet je maar bij iemand anders zijn, ben ik bang. Nee joh, gekkie, jij hebt helemaal geen schop nodig, omdat je het zo ontzettend goed doet: je sluit je niet voor je gevoel af, maar probeert ook weer door te gaan. Sowieso denk ik echt dat je door je verdriet heen moet en het niet eens kunt wegstoppen. Je moet alles nog verwerken: je hebt (te) veel meegemaakt..... Dus sorry geen schop van mij voor jou, maar eerder 10 hele dikke oppep-knuffels en een dik, vet compliment! Dus Bart had een hele negatieve ervaring met de psych? Om eerlijk te zijn laat het wel zien dat hij heel veel heeft weggestopt, maar dat er heel veel gevoel net onder de oppervlakte ligt, daarom komt het er natuurlijk ook zo hard uit. Hij staat volgens mij (begrijpelijk, hoor) echt op de survival stand. Dus jullie zijn wel weer begonnen met klussen, ook al is het buiten de eisprong om? Misschien kun je het zo langzamerhand opbouwen; het begin is in ieder geval gemaakt. Weet je dat het zaterdag ook precies een jaar geleden is dat mijn schoonvader is overleden? Daar moet ik ook veel aan denken, maar vind jouw bruiloft wel een veel leuker onderwerp om over na te denken. Goh, wat is de tijd echt omgevlogen. Ik kan me nog zo goed herinneren dat je totaal geen zin had in je bruiloft, maar dat het gelukkig wel heel leuk was geweest. Gaan jullie zaterdag nog uiteten? Misschien geeft dat ook wel wat afleiding en kunnen jullie dan ook wat praten over Danique. Liefs, Marla
hoi marla, nee we gaan niet uit eten we krijgen de keet vol zoals we hier zeggen heb in mijn enthousiasme heel veel mensen utigenodigd dus moet hapjes maken en taart en dan wordt het een gezellige boel hoop ik. ja we zijn wel weer gaan klussen maar heb gister nog aan bart gevraagd of hij nog steeds zo dacht als ik eerst ook dacht van dit jaar niet ik ben er al weer vanaf moet ik zeggen al vind ik het wel heel erg eng hoor. maar hij wil echt nog niet hij zei wel dat als ik het echt zo ontzettend graag wil hij dan wel mee gaat maar dan doet hij het voor mij en niet voor zich zelf wel lief he. we geven het gewoon nog de tijd. Die hormonen moeten eerst maar weer uit mijn lijf daarom wil ik denk ik ook weer terug zwanger zijn. Vanmiddag zou mijn vriendin komen belt ze af omdat ze een baby kamer gaan kopen is net 8 weken onderweg zwanger pfff vind het wel heel erg vroeg maar ja nou ik ga eten en ga mijn huis op poetsen dikke knuf miriam
ha miriam wat balen dat ze afbelt omdat ze voor een babykamer gaat kijken. Maar wij bellen niet af ze , we zijn er hier voor je. Knap van je ventje en van jou , gun je even samen de tijd. Het is allemaal nog zo vers in je geheugen gegrift. Jullie kleintje komt er heus wel