hope ik ben geloof ik echt geen kanjer hoor, heb echt momenten dat ik denk van pfff ik kan niet meer ben op en wil ook niet meer maar dan geef ik of mijn man of mijn moeder me wel een schop onder de kont en kan ik er weer tegen aan even. ben wel opgewekter dan een poosje terug alleen kan ik het nog maar moeilijk accepteren dat het nog o zo lang gaat duren voor ik echt mama mag worden en het mag laten zien ik ben wel mama maar doordat je het niet kunt laten zien. is het net of het niet zo is raar gezegd he ach ja weet ook niet hoe ik het anders moet zeggen. nou liefs miriam
Lieve Miriam, Ik lees nu net hier dat je voorlopig even (moet) wacht(en) met mama worden. Meis het is ook allemaal nog zo kort geleden, maar ik weet hoe je je voelt! De kinderwens is alleen maar groter geworden, bij mij net zo! Heb je enig idee hoe lang het kan gaan duren voordat je je beter voelt? voordat de korrels gaan werken? In ieder geval heel veel succes en sterkte met je keuze, het zal niet makkelijk zijn! Liefs en knuffel Marjolein
Lieve Miriam, jaren geleden is een collega van mij vader geworden maar het meisje was in de buik al overleden. Ik heb toen lang met hem gesproken over of hij nou wel of niet vader was, hij voelde precies hetzelfde als jij. Ik heb hem gezegd dat hij natuurlijk vader is, en natuurlijk ben jij moeder, maar inderdaad, was je kindje maar bij je gebleven... Dikke ***********KNUF********** voor jou Miriam. Trouwens, die collega heeft nu wel twee gezonde knullen, ik weet zeker dat dat ook voor jou is weggelegd!
Dank je wel neeke het is soms zo moeilijk, het allemaal te bevatten, Ik wou het ook zo ontzettend graag en drufde net een beetje te gaan genieten nu heb ik een gevoel dat ik meer had moeten genieten dat ik he niet voldoende heb gedaan. mis haar gewoon zo enorm. Zit alweer in een dip vraag me soms af waarom het dan juist weer lijkt enorm goed te gaan om vervolgens weer terug te komen in dat rot gat onder mij. ga zo enorm met pieken en dalen. bah en ik ga ook op vakantie maar eigenlijk zouden wij niet gaan omdat ik dan al zover zwanger zou zijn nu is het helemaal anders maar o wat moet ik nuvaak denken hoe ver ik al geweest zou zijn gewoon 30 weken nee heb even alleen maar verdriet komt ook omdat jette marla en anoek nu allemaal mama's zijn geworden hoor ik gun het ze van harte echt maar tevens denk ik jee ik had dat nu ook bijna kunnen hebben. en dan doet het zo'n pijn. ben momenteel gewoon verdrietig
he miriam, het doet me goed te zien dat je hier lekker alles van je kan afschrijven , het hoort ook bij je rouwprocess. Heb je van danique een fotoke? Je kan een hangertje laten maken waarin ze gegrafeerd is. Een nicht heeft dit ook laten doen, hebben hun zoontje noah ook moeten afgeven enkele jaren geleden en ze zegt dat ze zo noah heel dicht bij haar voelt. Ondertussen heeft ze ook een zoontje sem ze schillen een kleine 2 jaartjes. Maar zijn 2 druppeltjes water als je de foto ziet van beide geboortes.
ja zo'n hangertje is inderdaad heel mooi, op de vlindersite onder een ander kindje zie je ook een moeder die dat heeft zo mooi vind ik het ja echt en ik schrijf overal van me af soms denk ik wel eens wat weten veel mensen nu hoe ik me voel mensen die ik niet eeens in het echt ken. maar dan denk ik tevens het helpt me wel en ik wordt er minder depri van dus dan blijf ik dat maar doen. zico hoe gaat het nu met jou? marla jette en anoek zijn alledrie van gezode dochters bevallen liefs miriam
he miriam, ben al ietsiepietsie beter met de griep onder de leden, de klieren in m'n nek zijn een beetje opgezwollen. Dat laatste ben ik vanmorgend mee opgestaan; helaas weet ik niet welke keelpastilles ik mag innemen nu met de zwangerschap. Lig veel op de bank en slaap heel veel, de rust heeft me wel al heel goed gedaan
nou zico doe maar rustig aan en goed aansterken hoor, heb je de eerste echo al gehad? Ik ben de draad bij iedereen kwijt momenteel, vind het soms wel heel moeilijk om hier nu telkens te komen zoveel zijn zwanger en ook al veel die nu moeder zijn geworden dat maakt het niet makkelijker voor mij, omdat ook ik moeder ben maar niet mee kan praten alle dingen onzekerheden en leuke dingen ik moet ze missen. en dat is heel zwaar. Dan me eigen vriendin nog gaat wel steeds beter kan nu ook iets geintereseerd zijn. maar ineens is het dan genoeg en dan als ze nog wat verteld reageer ik weer helemaal down bah bah bah ben blij om er nu even een week tussen uit te gaan. heb nu ineens wee huil momenten heb ik toch een poosje niet zomaar gehad. ook om dingen op tv slaat gewoon nergens op maar het gebeurd gewoon. vroeg mij vandaag iemand om eens heel diep in mijn hart te kijken naar wat ik wil ik dacht wat een ontzettend domme vraag ik wil moeder zijn natuurlijk. zegt die dat ben je toch al. ik zo ja maar ik kan er niks mee. toen zei ze mischien moet je proberen om het op een andere manier te gaan invullen. dat heeft me toch even aan het denken gezet nou toedels miriam
Hee lieve Miriam, het zal inderdaad moeilijk zijn om al die blije berichtjes te lezen van meiden die van een gezonde, voldragen dochter zijn bevallen... En zo'n rouwproces gaat inderdaad met pieken en dalen. Maar je zult merken dat de dalen minder diep worden en korter duren. Voel je daar niet schuldig over, want ik weet zeker dat Danique wil dat je weer goed in je vel komt te zitten, zij weet ook dat je dan net zoveel van haar houdt en haar nog net zoveel mist als nu. Ik denk en hoop dat de vakantie je goed zal doen. Vorig jaar zat ik er ook mee, al kwam ik er natuurlijk met 15 weken al achter dat de zwangerschap mis was gegaan ("mijn" datum is 18 dec). Ik zou niet op wintersport gaan vanwege de zwangerschap, net als jij. We hebben toen alsnog een vakantie geboekt, en hoewel het ook een minder leuke kant had - sta je daar op de piste, word je opeens overvallen door de reden waarom je toch kon skien.... - het bracht mij veel afleiding. Het is dat je nu niet meteen weer zwanger wilt worden, anders zou ik hopen dat bij jou ook gebeurt wat mij overkomen is: aan het einde van die vakantie ben ik zwanger geraakt. Toen was het cirkeltje weer rond... Veel sterkte meis en een dikke knuffel! Neeke
he miriam, ik he donderdag een echo , de eerste. Met een bang hartje er naar toe. We zullen wel zien waar het ons brengt.
nou zico succes dan donderdag ik zal aan je denken. En neeke ik blijf wel kijken en lezen hoor bij jullie maar posten vind ik soms moeilijk wil dan niet alleen over mezelf praten en reageren vind ik soms lastig omdat het nu heel veel over zwanger gaat en baby's. En dat is goed hoor, begrijp me hier niet verkeerd mee het geeft me ook moed en als het dan ooit zover komt bij ons dan weet ik wat ik allemaal wel en niet moet doen dat heb ik dan van jullie geleerd. nou ga ik eerst een week weg heb alles al in de auto staan dus nu zo nog even door het huis heen die wil je toch ook netjes achterlaten en dan nog even een paar uurtjes slapen denk ik dan weg. nou toedels liefs miriam
heey zico ik ben terug van vakantie heb heerlijk genoten hoor verhaal komt nog ga nu naar mijn bedje toe hoe is het met jou? liefs miriam
goed hoor, sinds we het kloppend hartje hebben gehoord ben ik al een beetje geruster. Doch heb ik vandaag van 2 meiden die me ook nauw aan het hart liggen ander nieuws mogen vernemen. Ik vindt het geweldig dat ge hebt genoten van je vakantie, hopelijk kan je weer even teren op deze dagen en hebben je mannetje en jij eens tijd voor je samen gemaakt. Je klint opgewekt en doet me goed
Zo had beloofd verhaal van mijn vakantie hier neer te zetten. Kan alleen maar heel positief zijn over de week er even tussenuit in andere omgeving heerlijk. heb natuurlijk niet elke dag volledig kunnen genieten soms kwam er ook nog even een schuldgevoel over waaien dat ik zover weg van mijn meisje was en dat ik aan het genieten was. maar dan na even een dipje te hebben gehad ging het weer. ben vandaag weer bij de psyg geweest en heb de eerste training emdr erop zitten. vond het bijzonder zwaar was heel moe nadien er zijn dingen uit gekomen wat ik niet verwacht had dat is vreemd en dan gooi je voor je gevoel weer alles over de kop, maar het klopt uiteindelijk wel. Wat ik het meest opvallend vond is dat ik altijd tegen iedereen zeg dat dit overmacht is geweest kwa wat er gebeurt is de infectie en dat danique veelste vroeg geboren is, uit de sessie kwam dat ik mezelf er verantwoordelijk voor hou, want ik had toch de infectie moeten kunnen herkennen hoe kon ik niet zeggen precies maar dat kwam er uit dus ik had dit leed kunnen voorkomen en dan had danique nog heerlijk in mijn buik rond gezwommen. aan de ene kant weet ik dat het niet klopt mijn theorie maar toch denk ik had ik maar beter op de kleine dingentjes gelet dan was het niet zover gekomen. hier gaan we nu ook mee verder, en ik hoop dat ik er heel sterk uit ga komen en vol goede moed voor een eventueele nieuwe zwangerschap tzt. zico meid wat naar berichten die niet leuk zijn bah dikke knuf daarvoor liefs miriam
miriam ge hebt er goed aan gedaan hulp te zoeken, jij bent er echt niet schuldig aan, stel dat je het had opgemerkt. Wie weet was je dan nog net het zelfde overkomen. Dan kun je je zelf weer wijsmaken dat ge er niet op tijd bij waard. Jij bent echt niet verantwoordelijk meisje echt niet Ben blij dat je ook daar over je gevoelens kunt praten,het zal je heel goed doen en jullie zullen er veel sterker door komen, zeker van
ergens als ik even logisch nadenk weet ik dat ook wel maar dat gevoel dat binnen in me zit zegt zo iets anders in ieder geval hadden we het maar kunnen proberen snap je. Ik weet best dat het geen garantie's geeft maar ik kan dat rot gevoel niet uit schakelen sta er mee op en ga er mee na bed. ben wel blij dat ik het hier nu ook gezegd heb dat geeft weer iets lucht. nou knuffel miriam
Hallokes, heb je website effe nog eens gaan spieken. Ik vond het fijn te lezen dat jullie een sterretje hadden dat jullie volgde, jullie kleine danique. Ze zal steeds uitsteken tegen alle andere sterretjes en jullie zullen haar ook altijd weten te vinden.
ja mooi is dat he het geeft je een bepaalde rust. als ik in de badkamer sta dan kijk ik uit het dakraam als de sterren te zien zijn en direct boven het dakraam is die ster er fijn weekend liefs miriam
Vandaag was eindelijk de dag de dag van de stenen rondom danique haar plekje leggen om het toch tot eigen te maken. God wat was het wederom moeilijk maar wat is het mooi geworden ben er toch wel blij mee het begint nu echt haar stukje te worden haar plekje. We hebben ook weer kaarjes aangedaan bij haar en bij vriendinnetje en toen zijn we gegaan we zagen direct mensen die ons bezig hadden gezien er heen lopen en van een afstand zag ik de vrouw een knikkend gebaar maken dat het mooi was. Dat was iets dat ik nodig had op dat moment dat het inderdaad mooi is geworden. miriam