waarom een voorkeur voor geslacht?

Ik heb absoluut geen voorkeur, kan het zelfs totaal niet begrijpen. Wees blij dat je een kindje mag krijgen, en dat het hopelijk gezond is! Vind gewoon zielig voor die kinderen eigenlijk

 

Ik ben het helemaal met je eens, tuurlijk mag je best even teleurgesteld zijn en aan het idee moeten wennen. Als je kindje er eenmaal is, ben je er uiteraard heel gelukkig ermee, ongeacht of het wel of niet je voorkeursgeslacht heeft!

Ik heb twee heerlijk lieve zoons en hoopte bij de tweede stiekem op een meid. De echoscopiste zei bij 13 weken, 95% kans op een meid, dus ik was in de wolken!!!!! Echter bij de bevestigende echo bij 23 weken, zag ik zelf al gelijk een piemeltje voorbij komen, haha. Ik heb echt wel even twee dagen nodig gehad om om te schakelen, maar het is zo'n geweldig ventje, ben nog elke dag verliefd op hem!!!!!

Nu zwanger van de derde en ja ik heb wel weer een beetje hoop op een meisje en als het een jongetje zou blijken te zijn, zal ik best even moeten wennen aan het idee, dat ik dan dus nooit een dochter zal krijgen......... (Dit wordt zeker ons laatste wondertje) Maar ik weet ook, dat wij toevallig hele leuke jongetjes kunnen maken

 

Mijn dochter wil heel graag een zusje dus voor haar hoop ik op een meisje. Ik denk alleen dat ze er weer een broertje bij krijgt (en gelukkig is ze dol op t en s dus haar teleurstelling komt wel goed mocht mijn gevoel uitkomen).

Stellen dat het hebben van een voorkeur belachelijk is, vind ik trouwens best belachelijk

 

Ik was er van overtuigd dat we een jongen zouden krijgen, zag ook alleen maar leuke jongensdingen en was voor m'n gevoel totaal geen meisjesmoeder. Maar nu krijgen we een meisje en ik vind het net zo leuk hoor.

Ik vind dat je best een (lichte) voorkeur mag hebben hoor, dat hebben we stiekem allemaal maar omdat het een taboe is zegt niemand het. Als je een voorkeur hebt betekend het niet dat je niet minder van het kindje gaat houden als het een ander geslacht heeft.

Maar dat is wat ik denk.

 

Helemaal mee eens!

 

Bij de 1e zwangerschap (tweeling) wisten we niet wat het zou worden, maar ons gevoel zei duidelijk Jongen/meisje. Het waren 2 jongentjes. Weet nog toen ik beviel van nr, en ze zeiden dat het ook een jongentje was, ik even moest wennen, maar ik was zielsgelukkig.......... ben toen met 32 weken bevallen en ik was toen best wel bang dat er allemaal complicaties waren, wat dus niet het geval was..........
Nu ben ik 4 maanden geleden bevallen van jongentje nr 3 en in het begin van de zwangerschap hoopten we op een meisje, zelf heb ik 2 oudere broers en het leek me wel een hele leuke afsluiting om als jongste kindje en meisje te krijgen.
Maar dat heeft niet zo mogen zijn, ben ook zielsgelukkig met ons 3e jongentje!!!!
Ik zeg altijd maar dat ik gewoon een jongentjes mama ben.

 

Ik wou graag een jongen en het word en jongen.
Dat het gezond is is het belangrijkste maar mijn voorkeur komt omdat ik door ex vriend zwaar mishandeld ben en bang was dat als het een meisje zou zijn ik zn overbeschermde bezorgde moeder zou worden. Ivm angst dat zij het zelfde mee maakt pfff dat trek ik niet.

 

Ik wilde graag een meisje en met de 12wkn echo werd in het zhuis ook gezegd dat het een meisje was.Mijn voorgevoel zei niets tot een dag voor de 20 wkn echo.Ik had toen het gevoel dat het een jongen zou zijn en dat is het ook!!!

Vind het zo raar om te zeggen dat het ''zielig is voor die kinderen".Ik had een voorkeur en ik vind dat normaal.

 

Bij de eerste had ik geen voorkeur, bij de tweede zou ik het leuk vinden als het een jongen zou zijn omdat we dan beide geslachten zouden hebben. Bij de derde zou ik het leuk vinden als het weer een meisje zou zijn, en dat is zo. Maar als de tweede ook een meid zou zijn en ik zou nu 3 meiden hebben/krijgen zou ik net zo gelukkig zijn, zelfde verhaal met 3 jongens. Zolang ze maar gezond zijn vind ik alles goed