Ik snap het ook niet. Het zou niet in mij op komen. Ik vind het ook wat beschamend voelen om maar te gaan staan kijken. Een klein jaar geleden stond hier een ambulance voor de deur omdat een fietser een ongeluk had gehad. Hij lag er niet zo fijn bij. Mijn dochter had het gezien, ik nog niet. Toen ik door had dat ze stond te kijken heb ik geprobeerd uit te leggen dat we dat niet doen. Maar ik heb wel eerst zelf even gekeken om een beetje in te kunnen schatten of ze geen hele enge dingen gezien had. Dat vond ik al ongemakkelijk voelen
Ik heb een keer een paar fotos gemaakt toen er bij ons achter een zolderbrand was... maaaaar mijn man had dienst en ik had hem nog niet vaak in actie gezien, dus heb foto's gemaakt van hem terwijl hij bezig was. Moet ik er bij zeggen dat er geen slachtoffers waren, de schade meeviel en ik op ruime afstand kon blijven. Bij ongevallen met gewonden etc voel ik uberhaupt niet de behoefte om te gaan kijken, laat staan filmen. Vreselijk lijkt me dat
Ik heb daar zo'n schijt hekel aan. Je maakt je nuttig om te helpen of je loopt/fietst/rijd whatsoever door. 1 keer viel er een vader met gehandicapt dochtertje op de grond naast een busbaan, super gevaarlijk ik rende er naartoe om het dochtertje van de straat te slepen. ( vader was in shock leek wel) er kwamen bussen aan en 1 reed er over de gevallen fiets ondertussen gingen er even tientallen mensen aapjes kijken. Ik heb ze toen vriendelijk/dwingend verzocht of te helpen of heel snel weg te lopen. Ik heb tien ook (boos) aan iemand gevraagd waarom het zo interessant is om te kijken ipv te helpen. Die gene kon mij geen zinnig antwoord geven. Ik denk dat het echt is omdat mensen nieuwsgierig zijn en weer iets te vertellen hebben.
Ik denk ook niet dat er zo’n antwoord komt... wat maar weer aangeeft dat die mensen dus zelf dondersgoed weten dat ze fout zitten. Je houdt niet voor mogelijk hoe brutaal mensen zijn. Mijn schoonvader heeft ooit de overbuurman gereanimeerd. Voordeur open gelaten voor de hulpdiensten. De eerste ambulance was net ter plaatse en de deur stond dus nog open voor de tweede. Komt er gewoon een wildvreemde kerel binnen wandelen. Mijn schoonvader vraagt wie hij is en wat hij komt doen. Nou, gewoon even kijken. Hij had de ambulance gezien en de deur stond toch open. Echt, serieus.... hoe dùrf je. Gewoon iemand eigen huis binnen lopen om als pottenkijker even van andermans ellende te genieten. Ik vind mijn schoonvader nog steeds een held omdat hij die man zonder geweld de deur uit heeft gewerkt. Van een afstand een brand of traumaheli bekijken of filmen, daar heb ik nog niet zoveel moeite mee. Dat is denk ik net zoiets als mensen die graag naar treinen, vliegtuigen, bouwmachines e.d. kijken. Maar loop niet in de weg en houd slachtoffers uit beeld (en blijf zelf ook uit beeld bij de slachtoffers.) Zelf ben ik iemand die kijkt of ik kan helpen, ik heb ehbo en bhv. Als er al voldoende hulp is, ben ik weg. Tijdens een bhv-les vertelde een brandweerman ooit over een brand in een winkelcentrum. Daar stond zoveel volk omheen, dat de brandweerauto’s er niet bij konden. Dus ze moesten wachten op de politie. Er zijn toen zelfs mense geweest die met de politie gevochten hebben, omdat ze boos waren dat ze weg moeten van ‘hun plek’. Al die tijd kon er niet geblust worden. De boel is volledig afgefikt. Je zult als ondernemer een pand hebben daar... (er waren gelukkig geen mensen meer binnen).
Pfff wat een verhaal over je schoonvader, dat het bestaat. Over de slachtoffers, die zijn vaak echt niet bezig met wat er om hen heen gebeurt. Neemt niet weg dat ik niet begrijp waarom je naar een (zwaar)gewond persoon wil kijken of naar iemand die gereanimeerd wordt. Vooral omdat het vaak mensen zijn die te schijterig zijn om zelf wat te doen.
Ik snap dat filmen ook niet. Maar ik moet eerlijk opbiechten dat ik wel altijd kijk. Ik loop of rijd daarna wel altijd door, maar iets in mij wil toch weten wat er aan de hand is ofzo. Als er een ongeluk is gebeurd en ik rijd daarlangs zit ik op een of andere manier toch ineens achterstevoren op de stoel omdat ik nieuwsgierig ben ofzo. Als ik er over nadenk is dat best wel vreemd dat ik dat doe, maar het gaat vanzelf. Nu zou ik wel fijn vinden dat ik niet afgebrand word omdat ik dit toegeef.
Het filmen kan ook voor de mensen die wel hulp bieden als enorm traumatisch worden ervaren. https://www.bndestem.nl/home/omgekomen-jongen-8-uit-klundert-was-met-klas-op-weg-naar-sporthal~af69a481/ Een hele goede vriendin van mij heeft dit jongetje gereanimeerd. Ze heeft er waarschijnlijk een PTSS aan over gehouden. Maar een van de dingen waar ze nog steeds heel erg mee zit, was een stel pubers die alles live op snapchat aan het zetten waren. Geen respect! Terwijl zij daar samen met haar collega en een fietsvader het leven van dit knulletje probeerde te redden werd niet alleen dit stervende kind maar ook de hulpverlening op een heel kwetsbaar en emotioneel gewoon doodleuk met grapjes op het internet gekwakt! Walgelijk.
Dit is een heel natuurlijke reactie. Je wil even weten wat er is gebeurt, of het misschien nodig is dat je helpt? Of gewoon de eerste shock jemig dat ziet er heftig uit. En vervolgens ga je weer over tot de orde van de dag.
Ik snap dat ook niet, las vorig nog wat erover. Kind verongelukt en jeugd had massaal foto's en video's naar elkaar verstuurd. Politie verzocht ze om hiermee te stoppen en alles te verwijderen maar de moeder van het kind is zo bang dat ze ooit de foto's onder ogen krijgt omdat niks definitief verwijderd kan worden van internet.
Ja misschien is het ook wel een hele normale reactie inderdaad. Maar zoals je zegt, daarna wel weer over tot de orde van de dag.
Ik help bij een ongeluk mocht er extra hulp nodig zijn stop ik ben vpk als ik zie dat er genoeg mensen zijn rij ik door Maar heb ooit een reanimatie van een kind meegemaakt en er stonden mensen te filmen Schandalig... als je niet kunt helpen ga weg! Je leest later wel ergens wat er gebeurt is als je nieuwsgierig bent
Ik heb recent hulp verleend bij een ongeval en moest diverse nieuuwschierige omstanders wegsturen!! Heel erg vervelend al die mensen die daar alleen maar staan voor de sensatie zonder iets te (kunnen) doen! Als je ziet dat er hulp is rij dan door. En ouders leer je kinderen dit ook. Heel veel filmers zijn namelijk pubers die geen grenzen en fatsoen van huis uit lijken te hebben meegekregen. Onlangs hoorde ik dat pubers hebben staan filmen bij een dodelijk ongeval van een kind. Dat filmpje was eerder bij de nabestaanden dan de politie.... Dit zou wat mij betreft onderdeel mogen zijn maatschappij leer. Als je geen hulp kunt of hoeft te verlenen hoef je er niet te zijn. Wegwezen.
Zou ook wel een mooie SIRE-campagne kunnen zijn, denk ik. Het moet inderdaad meer aandacht krijgen, wat de gevolgen zijn van zulke foto's en filmpjes.
Ik denk dat de jeugd nog niet goed kan inschatten wat het doet als je alles maar filmt en op internet zet. Daar mag best wat aandacht aan besteed worden inderdaad. Van pubers kan ik altijd wel meer hebben, die moeten toch eigenlijk nog een hoop leren.
Pubertjes die vervelend zijn/filmen moet je gewoon een dagje of wat mee laten rijden op de ambulance. Als ze toch alles willen zien. Durven ze daarna nooit meer te kijken.
https://www.ad.nl/oosterhout/jeanelyn-52-legt-uit-waarom-ze-dodelijke-ongeluk-op-a58-filmde-dat-hoort-nu-eenmaal-bij-deze-tijd~a47ca70c/
Ik las idd net bovenstaand artikel en moest aan dit topic denken. Wat een kick zeg, dat iemand jouw filmpje bekijkt *whoop whoop* Maar duidelijk, aandacht dus.
Van een vrouw van 52 jaar had je wel wat anders mogen verwachten denk ik..... Kinderen kunnen de gevolgen niet helemaal overzien maar serieus voor de likes? middagje mee op de ambulance of mortuarium lijkt mij een middel om mevrouw van die rare ideeen af te helpen...