Ik zou weleens willen weten waarom andere mama's voor FV kiezen. Is dat omdat jullie bijvoorbeeld de BV te lastig vonden, het niet lukte of een heel andere reden? Ik heb gister zelf besloten te kappen met BV (voor zover mijn dochtertje uberhaupt al aan de borst heeft gelegen). Bij mij was het vooral mijn eigen frustratie. Mijn dochtertje werd ook driftig als het niet lukte en in het zkh in het begin was het sowieso niet goed opgepakt. Ik heb dus even heel veel geduld met mezelf moeten hebben en gewoon gezegd tegenmezelf: meid het HOEFT niet, jij bent de enige die het jezelf verplicht...koste me heel wat energie en moed om die overtuiging te laten vallen. Dus zodoende. Ik zou zelf graag willen weten waarom jullie ervoor kozen, ter vergelijkingsmateriaal. Een flesvoeding versus borstvoedingsdiscussie interesseert me niets dus gewoon puur jullie bewegingsredenen.
Omdat de borstvoeding niet ging en flesvoeding (bijna) net zo goed is en alle kinderen net zo groot worden op de fles als op de borst.
Een paar weken geleden was er precies zo'n zelfde topic. Ik weet niet of je deze nog kunt vinden want hij werd gesloten omdat er inderdaad die discussie ontspon over borstvoeding versus flesvoeding.
Yep, die heb ik gevonden. Daarom stel ik hier specifiek de vraag waarom je flesvoeding hebt gekozen. En niet waarom je geen borstvoeding hebt gekozen. Dus automatisch is deze vraag dan bestemd voor alle 'flesmama's' Het is gewoon meer om mijn eigen gevoel wat te sterken. Ik vind het nog steeds wel moeilijk om te beseffen dat ik op flesvoeding ben overgegaan. 't Is ook maar een dag geleden....maar hoe eerder ik daar mee aan de slag ga, hoe beter ik me er straks over voel is mijn redenering.
Ook ik ben na 4 weken borstvoeding ermee gestopt, allereerst omdat ze afgevallen was. Er werd mij aangeraden haar vaker aan te leggen zodat het weer op peil kwam,maar ik heb nog een kleintje hier lopen en kon er gewoon de energie niet meer voor vinden,ook vond ik het wel fijn om een beetje meer zekerheid te hebben van wat ze binnen krijgt zodat ik ook beter wist waarom ze huilde. Nu na 3 weken flesvoeding ben ik blijer dan ooit dat ik de keus heb gemaakt want mijn meisje is tevreden,komt goed aan en slaapt heerlijk. Ik heb het de eerste paar dagen mezelf heel erg kwalijk genomen dat ik miss te makkelijk op heb gegeven maar als ik dan naar haar kijk en hoe goed ze het doet is dat weer over. Gewoon je gevoel volgen.
Ik heb 3,5 week borstvoedinggegeven en ben overgestapt omdat mijn zoontje niet genoeg leek te hebben. Ik moest hem de hele dag aanleggen en daarnaast nog eens bijvoeden omdat hij een kwartier later weer honger leek te hebben. Ik kon helemaal niets, ik kon niet eens voor even de deur uit omdat het heel onvoorspelbaar was wanneer hij zich weer zou melden. Daarnsaast was mijn melkproductie na 3,5 week nog steeds niet genoeg op gang gekomen. Na veel getob ben ik overgestapt naar de fles en het was de beste beslissing ever. Sinds de overstap heb ik een heel ander zoontje voor teruggekregen. Er is zoveel meer rust in ons leven. Hij is tevreden en heel blij. Ik heb nu 0 schuldgevoel of spijt. Dus meis, ik begrijp dat je je schuldig voelt, maar dat hoeft niet. Je hebt het geprobeerd en na het lezen van je andere topic denk ik dat je een goede beslissing hebt genomen. Als jij lekkerder in je vel zit heeft het echt weerslag op je kindje en zul je zien dat je alles makkelijker aan zal kunnen. En fleskindjes worden er echt niet slecht van hoor, dus voel je niet schuldig. Je doet wat je denkt dat op dit moment het beste is voor jezelf en je kleine. Succes!
Ik maakte niet genoeg voeding aan en omdat ze Demi de eerste paar keer in het ziekenhuis verkeerd hebben aangelegd, verging ik van de pijn. De pijn was zo erg dat het voor mij niet meer vol te houden was.
Ik heb er niet voor gekozen om kunstvoeding te geven, maar toen na 7 weken alleen borstvoeding bleek dat de kindjes eigenlijk niet tot weinig in gewicht bij kwamen, ben ik extra gaan kolven en hebben we er kunstvoeding bijgenomen. We hebben toen veel verschillende dingen gedaan, ene voeding kunstvoeding, andere voeding gekolfde melk. Ene voeding aan de borst, andere voeding kunstvoeding. Ook nog een tijdje eerst aan de borst genomen en dan daarna nog een flesje aangeboden. Zo een tijd gedaan tot ze weer lekker groeide. Toen met ong 2.5 maand (geloof ik) weer alleen borstvoeding gaan geven. Vanaf die 7 weken tot ruim 4.5-5 maanden hebben wij de kindjes elke 2 uur voeding aangeboden het zij door aan de borst te leggen, het zij door een flesje gekolfde melk/kunstvoeding te geven. Toen ging ik werken, en kolfde ik niet elke dag genoeg. Dit omdat de kleintjes als ze bij de oma's waren heel veel dronken, dus ook toen zijn we kunstvoeding bij gaan geven, als mijn gekolfde melk op was. In mei is door omstandigheden mijn productie zo goed als gestopt en dus ook toen zijn we weer met de kunstvoeding aan de slag gegaan. Dat doen we nu nog steeds, wel heb ik voor zegmaar 3 voedingen melk, dus smorgens, smiddags en savonds leg ik aan of kolf ik mijn melk af. Dit krijgen ze dan in een flesje. Dus nee, ik heb er niet voor gekozen om kunstvoeding te geven, er was gewoon geen andere keuze, tja of donormelk, maar dat vind ik niet zo eigenlijk . Maar ik ben dus echt super blij dat er hier kunstvoeding bestaat, dat wij onze kindjes dit kunnen aanbieden, anders had ik nu waarschijnlijk 2 wondertjes minder gehad. Liefs, Hanneke!
Maar door oa bovenstaande te zeggen, wek je bij mij het idee dat je juist wil horen dat je een goed besluit hebt genomen, gewoon voor je gevoel (kan het mis hebben hoor, maar zo lijkt het voor mij). En het is jouw keuze, dus ja, het is prima dat jij over bent gestapt op kunstvoeding. Jouw besluit is prima! Borstvoeding is goed, kunstvoeding is goed, aan jou de keuze wat je geeft. Geef je borstvoeding? Prima. Geeft je kunstvoeding? Prima! Meid je doet het wat je ook doet helemaal goed! Het is jouw kindje, jij beslist daarover! Succes meid! En die meid van jullie word vast en zeker net zo goed groot als ieder ander kindje! Ongeacht borstvoeding of kunstvoeding! Sorry heel verhaal weer ! Liefs, Hanneke!
ik heb voor flesvoeding gekozen, gewoon omdat ik geen borstvoeding wilde geven. ieder zijn keuze. in mijn familie heeft niemand gekozen voor borstvoeding. geef mij de vrijheid van de fles maar.
Heb je helemaal gelijk in Daaruit blijkt ook wel dat ik nog steeds onzeker ben over mijn besluit, me schuldig voel, ookal voel ik aan de andere kant een last van me afvallen. Raak weer onzeker als ik lees dat veel mama's zo lang zijn doorgegaan en ik voor mijn gevoel 'nu al' de handdoek in de ring gooi. Maarja groot worden zal ze zeker. Vooral als ze mijn genen heeft hihihi
Waarom zou je je schuldig voelen? Je bent niet minder moeder als je FV geeft hoor (niet dat je dat zegt, maar vaak hebben vrouwen dit gevoel, dat bedoel ik eigenlijk meer hoor ) Ik besloot binnen een week al over te stappen op flesvoeding. Bij mij kwam er geen melk uit en daarnaast hapte ze niet goed aan mijn tepel (in een week tijd kreeg de KH het 1 keer voor elkaar om haar goed aan te leggen), omdat ik zelf toen ook stond te huilen omdat ik het zo erg vond zijn we GELIJK overgestapt op FV en dat ging gelijk heel erg goed, geen moment spijt gehad, vond het wel heel jammer, maar hey, dat is weer een andere discussie . En daarom zijn wij overgestapt op FV
Ik heb gekozen voor FV omdat BV totaal niet mijn ding is... Heb ook nooit getwijfeld of zelfs nagedacht over een eventuele keuze, dit stond meteen vast voor mij.
Ja dat gevoel heb ik ook. Ondanks dat ik weet dat zij 9 maanden prima in mijn buik heeft gewoond, dat ze kerngezond is en 2 ouders heeft die het beste binnen hun bereik (!) voor haar willen hebben. Daarmee weet ik dus aan de ene kant wel van he, BV werkt nu niet voor jou en dus uiteindelijk ook niet voor haar, hup FV ! Mijn bevalling is ook niet gegaan zoals ik voor haar wilde. Ik kan me er zelf prima overheen zetten en op het moment zelf was ook heel relaxt maar toch denk ik dan weer: verdorie, bevalling was verre van gunstig en nu dit weer! MAAR: door voor FV te kiezen maak ik het wel gunstiger voor mijn dochtertje. Dus je ziet: hoop ja's en nee's, maar ik heb ff een zetje nodig om gewoon dat schuldgevoel kwijt te raken. Fijn om te lezen dat jij er ook vrij vroeg al mee bent gestopt. Bij mij lukte het aanleggen ook alleen als een ander hielp. Dan moest ik doodstil blijven zitten daarna want met 1 beweging was Yelena de tepel weer kwijt. Bovendien had dat kind volgens mij nog hartstikke last van d;r koppie (vaccuumverlossing) en dacht ik man laat haar toch ze heeft er geen zin, voelt zich niet goed. Dus eigenlijk is het proces van BV loslaten al heel vlot begonnen.
Ik geef sinds een paar dagen combinatie fles met de borst. Waarom? Omdat mijn zoontje gewoon niet tevreden is met alleen de borst, ik leg hem heel vaak aan ongeveer een uur aan beiden borsten .. vaak huilt hij ook als hij aan de borst hangt .. het geeft mij een gevoel dat hij dan niets binnen krijgt vandaar dat ik Kunstvoeding erbij geef . Hij hang ook heel vaak tietje als troost en valt dan in slaap zonder dat hij drinkt. Ik werd er gewoon erg onzeker van en ook erg moe vooral snachts komt hij om het uur , mijn nachten waren gewoon gebroken, overdag liep ik er heel suf bij en moet dan ook nog alle aandacht op mijn zoontje van 5 richten. Nu geef ik 3 flesvoedingen per dag gecombineerd met de borst.. ik merk dat hij nu tevreden is en snachts gewoon 5 uur lang doorslaapt. Mijn zoon van 5 ook blij .. ook omdat hij een flesje kan geven maar vooral omdat hij niet meer zo'n suffe moeder heeft rondlopen.
Elke moeder voelt zich weleens schuldig, wel toevallig omdat er een artikel over in de 'Kinderen' staat (over schuldig voelen, niet over FV vs BV). Weet je, juist omdat je het je zo allemaal afvraagt en het zo goed afweegt maakt je juist een hele GOEDE moeder ipv een 'slechte' moeder omdat je je kindje BV 'ontneemt', we weten allen dat BV nu eenmaal het beste is, maar als het niet gaat, gaat het niet. (Zo zie ik het nu eenmaal) En weet je, met kinderen zul je nog wel meer onvoorspelbare dingen meemaken hoor, vervelend dat je bevalling niet is gegaan zoals je het graag gewild had, schrijf en praat erover maar geef het in ieder geval een plek en het aller-aller belangrijkste; je hebt het knapste kind van de wereld (op die van mij na natuurlijk hahahaha). En NEE dan hoef je je absoluut niet schuldig te voelen, meer dan je best kun je toch niet doen en voor haar ben je de aller-aller-ALLER beste mama van de hele wereld! (Dat was je zetje )
Ik ben het volledig met Fem eens. Meer dan je best kun je niet doen ,en voor je kleine zal je toch altijd de allerbeste mama ter wereld en van het hele universum zijn
Ik heb na het steeds voor me uit te schuiven vanmiddag een flesje gekocht en net haar eerste flesje kv gegeven. Ze licht nu heerlijk te slapen! Bij mij ging de bv eigenlijk best goed. Geen enge kloven of iets dergelijks. Alleen het aanleggen aan 1 borst ging wel eens moeilijk, waardoor ik de laatste dagen wat last van mijn nek en schouders kreeg. Ik merkte eigenlijk vrij snel al dat ik die 'klik' met bv miste. Ik heb me vaak onzeker gevoeld of ze wel genoeg binnen kreeg. Ik zat de laatste dagen eigenlijk te wachten op een excuus om er mee te stoppen, toen ik me ineens besefte dat ik dit gewoon zelf mag en kan beslissen (vanuit de ware hetze op bv voelde ik me al schuldig bij voorbaat!). Maar nu ik haar vanmiddag haar eerste flesje gaf, viel er een last van mijn schouders! Jammer dat ik niet in 1 keer over kan stappen! Mijn reden is dus eigenlijk omdat ik er gewoon (blijkbaar) weinig mee heb en er hierdoor geen ontspanning in kon vinden. En nu voel ik me erg opgelucht dat ik deze keuze heb gemaakt! Groet Snoozie
Heel herkenbaar! Ik ben op dag 2 al gestopt bij mijn oudste zoon, ik lag volledig in puinpoeier van de bevalling (had net als jij veel bloed verloren) en het werkte gewoon niet met die borstvoeding. Ik heb dan wel jaren terug een borstverkleining gehad, maar toch... ik had gelezen dat er moeders waren die na zo'n operatie toch konden voeden, dus wilde ik het ook proberen. Maar de kracht ontbrak, er kwam uit beide borsten niks en Yuri had HONGER! De verpleegster stelde toen wel voor om te gaan kolven.. ik zag dat eigenlijk niet zitten, maar durfde dat toch niet zo goed te zeggen. Mijn man zag dat en besloot dat het mooi was geweest en dat we de fles zouden gaan geven. Maar dan lees je later dat sommige moeders tot bloedens toe zijn doorgegaan en dan voelde ik me wel een watje... en een paar maanden later was mijn zoontje vaak ziek en heb ik echt gehuild dat dat allemaal mijn schuld was, omdat ik niet had doorgezet met de borstvoeding. Nu klinkt me die redenering volkomen onzinnig in de oren, maar toen was ik er echt heilig van overtuigd dat als ik mijn tanden op elkaar had geklemd en door was gegaan, mijn zoon niet ziek was geworden, anderen hadden immers wel 'alles' voor hun kindje overgehad, het voelde echt als een soort straf (ik was op dat moment overigens wel overspannen en het perspectief een beetje kwijt, maar goed). Soms lijkt het wel eens alsof moeder synoniem is voor schuldgevoel. Bij mijn tweede heb ik heel bewust voor de fles gekozen en daar doet ie het uitstekend op. Geen schuldgevoel meer. En Yuri heeft sinds zijn eerste verjaardag gelukkig alleen maar de waterpokken gehad en daar doe je niks tegen. Mellon collie, het voelt nu misschien wel als 'the Infinite Sadness', maar je hoeft je ab-so-luut niet schuldig te voelen... je hebt je best gedaan, je hebt hulp ingeroepen, maar het zat er deze keer gewoon niet in. Laat het los, want ik weet uit eigen ervaring hoe ontzettend jammer het is als je die eerste bijzondere tijd met je eerste kindje laat vertroebelen door schuldgevoel. Door de knoop door te hakken, heb je jezelf en je kindje rust gegeven en een beter besluit had je dus -in mijn ogen, in ieder geval- echt niet kunnen nemen.
Hier ook een FV mama, ik ben wel met BV begonnen, maar C moest al snel worden bijgevoed. Hij hapte bij mij niet goed genoeg aan, en hij had de voeding hard nodig omdat hij geel begon te zien, en iets suffig werd. Ik ben wel begonnen met kolven en heb zoveel mogelijk BV proberen te geven, het ziekenhuis vulde de rest aan met KV. C heeft ook daarna niet goed aangehapt. Of het nou tepel-speen verwarring was, of zijn temperamentje, geen idee. Maar het wilde gewoon niet lukken. En kolven koste mij zoveel energie. EN dan lukte het me nog steeds niet om hem helemaal aan de Bv te krijgen. Dus elke keer weer klungelen met BV, aanvullen met KV, en maar weer kolven etc. Ik heb tot 8 weken gekolfd, maar de laatste 3 weken kreeg C nog maar 1 flesje BV per dag. En daarna was het ook gewoon op.. De BV, en ik. Daarna zijn we vrolijk overgestapt op FV en dat gaf een hele hoop rust.. Ik had dus al veel eerder moeten overstappen. Hij heeft een paar weken goede stofjes binnengehad, maar of dat het gedoe waard was? Dat betwijfel ik..