Uhm, nee hoor, ik rook/snuif/spuit/slik niet . En toch was volgens het cb mijn melk niet goed, dit werd me wekelijks verteld. En rekenmaar dat er echt genoeg moeders zijn aan wie dat ook verteld word. Die volgen dan het advies van het cb op, dat ik ook elke week kreeg en stoppen met de borstvoeding, maar ik ben super eigenwijs, ging door omdat ik mijn gelijk wilde hebben . Of te weinig aan melk aanvullen met kunstvoeding maar dan niet erbij vertellen dat je om die melk op te krikken wel zult moeten kolven . Maarja vooruit, hoe gaat het nu met mama en de kleine meid? Alles goed? Al meer vrede met de keuze die je gemaakt hebt? Dit was namelijk jouw keuze en dus echt prima! Als jij je er niet lekker bij voelt moet je gewoon niet blijven 'aanklooien' .
Ik heb 9 dagen bv proberen te geven, maar de kleine wou niet drinken, twas elke keer weer een strijd, hij werd zo kwaad en daardoor raakte ikin de stress. en toen kolven... nou ik kreeg er gewoon niks uit... dat ik zag er elke keer weer tegenopom te gaan kolven, en de kleine kreeg inm. al de fles anders kreeg die niks binnen, toen zijn we maar 100% op d fles over gestapt. de kleine knapte toen op en ik ook en hij groeit als kool op de fles voeding
Ik heb in totaal 3,5 maand BV gegeven. Maar vanaf dag 1 werd ik steeds erg onrustig en depressief van het geven van BV. Behalve in de nacht, dat voelde wel goed. Ik ben toen over gegaan naar Friso. Dat was prima zo.
Hier vanaf dag 1 de fles. Zo'n 7 jaar geleden heb ik een borstverkleining laten doen. Hierdoor was het bijna uitgesloten om de borst te geven. Ik kon het wel proberen, maar had geen zin in ge-emmer achteraf. Dus gelijk maar aangegeven dat ik de fles ging geven en ik zou niet anders willen!
Jahoor, het gaat inmiddels beter. Na 2 dagen zag ik mijn humeur en dat van mijn meisje helemaal omslaan. Het bracht zoveel rust. Die kleine wordt steeds groter, slaapt goed, ik voel me veel vrijer omdat ik niet aan de kolf zit of bang moet zijn voor lekkende borsten....man ik vond het verschrikkelijk toen ik bij mijn schoonouders een kraamfeestje hield en 3 keer naar boven moest om te kolven. Ik voelde me vooral erg gevangen door dat hele gedoe. En nu voel ik me lekker vrij om te gaan en te staan waar ik wil met mijn meisje. Ik neem gewoon een flesje mee en warm het op, klaar is kees. Geen gedoe met kolftijden of zoogcompressen Ik was met name bang dat ze niet genoeg liefde of wat dan ook zou krijgen maar das onzin ervaar ik nu. Er zijn genoeg andere manieren om gewoon veel liefde te geven en dat merkt ze heus wel. annetske, klinkt erg als mijn verhaal !
Ik heb al twee grotere meiden uit een eerder huwelijk die groot zijn gebracht met de fles. Ik had gewoon niets met bv. Vond het echt raar. Ik kon mijn borsten gewoon niet functioneel zien. De verloskundige was er toen niet zo blij mee, de kraamverzorgster ook niet, maar ik ben bij mijn keuze gebleven. Nadat het een paar keer mis is gegaan ben ik dit jaar opnieuw zwanger geworden en omdat mijn huidige man erg voor bv was had ik besloten water bij de wijn te doen en bv echt een kans te geven. Vanaf mijn 19de zwschapsweek ben ik me actief gaan inlezen in het bv-verhaal. Ik schrok daar nogal van want ik had van te voren geen idee dat de ( proffesionele ) bv lobby zo fanatiek was. De informatie ervaarde ik als behoorlijk manipulerend. Ook van verenigingen van bv. Er leek geen keuze, bv was het. punt. Het gaf mij het idee dat het door mijn strot werd geduwd. Ik ben niet bepaald een meegaand type ( in die zin dat hoe meer men mij een bepaalde kant op probeert te duwen hoe meer ik tegenwerk, geldt voor alles dus niet perse voor bv) en neem niet klakkeloos iets over en dus wilde wel details weten. Zodoende ben ik verder gaan lezen en her en der vragen gaan stellen bij proffesionals. Ik kon soms wel janken omdat ik dacht dat ik de enige vrouw was waarbij borstvoeding zo tegenstond. Nergens las ik daar iets over, alleen een enkele keer op een forum. Met supertegenzin heb ik toen besloten om het dan de eerste maanden maar 'te proberen'. Dat werd uiteindelijk de eerste vier weken en vlak voor mijn bevalling was ik zo ziek van alle proffesionele bv-promotie dat ik het maar zag als de bevalling achter de rug was. Misschien kreeg ik toen een 'klik'. Toen ik bevallen was was ik enorm blij en dacht ik er niet eens aan dat ik moest aanleggen. Mijn man werd zenuwachtig en haalde er de vk en gynaecoloog bij. Die kwamen aan mijn bed en vroegen wat ik wilde. O ja...dacht ik...en ik wist het nog steeds niet. Met superveel tegenzin trok ik mijn shirt omhoog waarna zowel de gyneacoloog als de verloskundige tegen mij zeiden dat als ik niet achter bv stond, ik het gewoon niet moest doen. ( ik had van te voren ook mijn twijfel al eens ge-uit). Het was een openbaring! Ook de kraamverzorgster deed heel relaxed en zei dat het voor mij de beste keuze was. Uiteindelijk was het met mijn weerzin toch alleen maar op een teleurstelling uitgelopen. Ik mijn dochter wel een keer aan mijn borst gehad om te kijken hoe het voelde en het was voor mij gewoon echt onprettig. Toen wist ik het zeker. We zijn nu zeven weken verder en mijn dochter groeit als kool. Eigenlijk was fv voor mij zo vanzelfsprekend dat ik eigenlijk mij nooit had moeten verdiepen in bv. Het heeft mij aan het twijfelen gebracht over mijzelf ( omdat ik dat gevoel niet had). Kon echt behoorlijk ge-irriteerd raken over opmerkingen daarover. Eigenlijk heeft juist al die info en foto's er alleen maar voor gezorgd dat het nog meer mijn keel uit kwam. Nu vind ik het eigenlijk zonde dat ik me er tijdens mijn zwangerschap zo druk om heb gemaakt. Zeker nu blijkt dat er zoveel vrouwen zijn die bv niet prettig vinden. Jammer dat je dat in prof. info nooit terugleest. Mijn dochtertje is hartstikke relaxed en ik heb in mijn kraamweken echt ongelofelijk van haar genoten. Ik kan nog steeds uren per dag aan haar snuffelen en lekker met haar tuttelen. Inmiddels slaapt ze 's nachts nu zes uur door. Ik weet nu zeker dat ik niet zo had kunnen genieten als ik tegen mijn zin in bv was gaan geven. Als het dan uberhaupt gelukt was.... Hier dus vanaf dag 1 voor flesvoeding gekozen. Blij dat ik achter mijn eigen keuze ben blijven staan en nog steeds geen spijt. gr, Melissa73
Omdat mijn zoontje een open gehemelte heeft kon hij niet aan de borst zelf, dus ben ik gaan kolven. In het ziekenhuis ging dat perfect maar eenmaal thuis kon ik me er zelf niet toe zetten om, om de 3 uur te gaan kolven. gevolg BV liep terug, hij kreeg langzamerhand flesvoeding erbij. Toen zagen we dat hij van de FV meer voldaan was van de BV, toen bleek dat hij in 2 weken tijd nog geen 100 gram was aangekomen zijn we direct gestopt met de BV.
Ik heb mijn zoontje 2 maanden bv gegeven . Hij at om de 2 a 3 uur .S`nachts ook . Ik ben van baan veranderd en zag het niet zitten om af te kolven . Ik ben overgestapt op de fles . Mijn zoontje groeit als kool en slaapt als een roosje . Ik zou het de volgende keer weer zo doen . Misschien iets langer bv geven als ik dan nog vakantie na mijn verlof op zou kunnen nemen .
sjeetje wat ben ik blij om deze verhalen te lezen van jullie.. ik heb in het onderdeel " borstvoeding" een poosje geleden een topic geopend waarin ik vertelde dat het hele verhaal bv zoooww tegen mijn gevoel staat.. het is moeilijk uit te leggen, maar ik kan er niks aan doen.. de gedachte alleen brrrr... Natuurlijk heb ik de raad daar wel (gedeeltelijk) opgevolgd en ben nog meer gaan lezen over bv, maar dit heeft absoluut (nog) geen resultaat gehad, het gevoel blijft er niet goed bij. ik ben natuurlijk nog niet zo ver als jullie (nog dik 13 weekjes als alles goed is ), dus wellicht veranderd mijn gevoel wel spontaan als ons meisje er is, maar mijzelf een beetje kennende denk ik van niet. Daarom vind ik het heel fijn om hier te lezen dat er meer mensen zijn die hun borsten dus niet als iets functioneels kunnen zien (want dat is denk ik het grootste probleem bij mij ook).. en dat het niet een superabnormaal gevoel is. Hoe stom het ook klinkt, loop ik er al weken mee in mn maag en voelde me al schuldig voordat ik uberhaubt ergens mee begonnen ben..
Je schuldig voelen is nergens voor nodig hoor. Het is niet zo dat je je kindje gif geeft. FV is een prima alternatief. Bij het evt. volgende kindje begin ik direct met de fles. Geen twijfel meer over. Geen gerotzooi meer met bv, wat hebben wij ons (zoontje en ik) vreselijk gevoeld zeg.
Ik zelf had zoiets van ik zie het wel .Pas in de laatste weken zat ik te twijfelen . Het leek mij ook niks hoor . Maar ik moet zeggen het is een zeer appart gevoel en vond het erg speciaal . Ik zou het proberen als ik jou was .Je kunt dan altijd nog zeggen ik stop ermee . Ik moest nog kolven erbij .Nou de eerste keer stonden er 2 mensen om mij heen .Toen dacht ikzelf ik zit hier voor gek. Maar echt het went vanzelf . Toen ik fv ging geven toen vond ik het ook weer moeilijk hoor .Je zit dan met vragen doe ik er wel goed aan en zo . Maar aan wie je het ook vraagt .Je krijgt toch dezelfde antwoorden dat het je eigen beslissing is .
En ik ben blij dat ik dit topic geopend heb en eventuele twijfelaars een hart onder de riem kan steken zonder ze te overtuigen van het goed of fout van zowel bv als fv. @melissa73: Als ik jouw verhaal zo lees, wordt me ineens een heleboel meer duidelijk. Eigenlijk dacht ik van he die gevoelens ken ik ook, misschien heb ik dan ook niet zoveel met borstvoeding. Weet nog wel als ik keek in het fototopic van borstvoedende moeders....kreeg daar een heel ongemakkelijk gevoel bij van: zo zit ik er dalijk ook bij, zo'n klein kind aan zo'n tiet, wat een raar gezicht eigenlijk en waarom lachen al die mama's zo blij in die foto ? Ik weet nog wel dat ze na de bevalling ineens mijn shirt omhoog trokken. Toen dacht ik ook pardon?! Ik lig hier al in mijn blote doos voor ramen zonder gordijnen, heb net een kind op de wereld gezet en weet niet wat me overkomt, ga jij ff mijn shirt omhoog trekken voor die tiet ?! En ook elke keer met aanleggen, kwam er weer een andere zuster in het ziekenhuis. Ik voelde me letterlijk en figuurlijk in mijn nakie zitten. En iedereen die je tiet maar in z'n hand pakt om je kind goed aan te leggen. Nee ging niet bepaald subtiel. En ik ben zo'n dooie doos die niet bepaald goed voor zich op kan komen dus ik liet iedereen z'n gang maar gaan. Ik vond ook de professionele benadering heeel koel overkomen; er was nauwelijks medeleven of begrip en geen tijd of geen zin (ik weet het niet!) om een veilige situatie te creeeren. Alleen maar: je MOET in een rustige omgeving zijn, je MOET zelf rustig zijn. Hell, hoe doe ik dat als ik net 2 dagen moeder ben? Kun je me niet helpen ofzo ?! Aan de ene kant vind ik het nog steeds wel zonde en ben wel blij dat ik heb gezien wat ik met mijn lichaam kan. BV vind ik in die zin ook wel iets bijzonders.... En ook ik ben iemand die het niet leuk vind als iemand mij iets oplegt en al helemaal als iemand iets als absoluut beschouwd. BV is niet absoluut het beste. Het is maar net hoe je er tegenaan kijkt. Als fv je veel relaxter maakt, dan vind IK dat het beste.
Melloncollie, zulke verhalen lees ik wel vaker, over in het ziekenhuis bevallen en borstvoeding, echt jammer hoe het daar vaak aan toegaat. En dan ben je thuis en moet je het ook maar treffen met je kraamhulp. Dat maakt denk ik ook al een wereld van verschil in het slagen van de borstvoeding of niet (zeker als het zoals bij jou niet meteen goed lukte met aanleggen). Ik wilde zelf graag borstvoeding geven en dat was bekend, maar het werd netjes gevraagd ('zullen we Eva even proberen aan te leggen?') en er werd uitgelegd hoe ik mijn borst moest houden en de kraamhulp legde Eva goed. Dus niemand die aan mijn borsten zat, goede aanwijzingen zouden genoeg moeten zijn. Maar in het ziekenhuis is vaak weinig tijd en kennis volgens mij. Ik vind het echt jammer dat het zo'n vervelende ervaring voor je is geweest (tenminste, niet zoals je had gehoopt denk ik) en ik ben blij dat je nu weer een beetje ontspannen bent, je komt echt heel relaxed over nu!
Yeah, ik ben helemaal chill 8) Was echt 10 minuutjes na de bevalling dat iemand dacht van ohja baby MOET bloot op bloot met de moeder. En oke het was bij de verloskundige wel bekend dat ik bv wilde gaan geven, maar hebben ze dat dan zo snel overgedragen ? En trouwens wat moet dat kind met een tiet 10 minuten nadat iemand keihard met een zuignap aan haar hoofd heeft staan trekken. Ze was ook echt niet chill, ze was onwijs aan het huilen. Zaten echt min of meer in mijn tieten te knijpen om de melk eruit te krijgen Ik, stomme trut, dacht dat dit normaal was maar eigenlijk vond ik het niet fijn. Logisch ! Dus telkens kwam er weer zo'n verpleegkundige binnen lopen op willekeurige tijdstippen. Weer klooien met zo'n tepelhoedje (was ook niet echt hygenisch want werd tussendoor niet afgespoeld). Ik wist ook echt niet wat ik met dat kind moest; als ze 's nachts ging huilen drukte ik op het zusterknopje Zat ik een uur lang met een slaperig kind aan m'n tiet die niet dronk. Dus ja, de ervaring daar maakt het er ook niet beter op en ik weet nu dat ik niet geheel zelf verantwoordelijk ben voor het falen van de bv. Mijn 1e kraamhulp was er maar 1 dag, maar dat was een borstvoedingskenau ! Was zooooooooooooooooooooooo blij dat zij niet meer terug kwam ! Soms denk ik dat al die mensen denken: zo'n chickie van 23, wat weet die nou? Zou m'n dochter kunnen zijn !
Als het goed is stond er op je zwangerschapskaart of je borst of flesvoeding wilde gaan geven. Dat staat bij iedere zwangere op de kaart, dus is zo gecheckt. Hier vroeg de verloskundige of ik mijn t-shirt omhoog wilde doen voor de borstvoeding, was geheel vrijblijvend. Eva was erg misselijk, het is ook niet niks als je vast blijft zitten met je schouders . Ze is pas echt gaan drinken toen de kraamhulp weg was. En wat betreft de kraamhulp, hier was het juist een moeder-dochter gevoel maar dan in positieve zin. Dat maakt het allemaal echt een stuk makkelijker. Ze prees juist alles wat ik goed deed en was heel rustig en op de achtergrond aanwezig. Jij hebt gewoon aan alle kanten pech gehad en het is zeker niet jouw schuld dat de bv niet is gegaan zoals je had gehoopt. Het is jammer dat de hulpverlening vaak zo slecht is, het is echt maar net wie je treft lijkt het wel. Maar goed, jullie voelen je er allebei goed bij nu (toch?) en dat is waar het om gaat.
Ja voel me er heel goed bij en die kleine meid is ook een stuk rustiger ever since....was een goeie keuze. Het is inderdaad maar net wie je treft. Een ieder neemt zijn eigen karakter weer mee in z'n manier van hulpverlenen. Weet ik maar al te goed want ben zelf ook hulpverlener. Maar ik ga altijd uit van hoe ik zelf behandeld zou willen worden en tot nu toe levert dat goede resultaten op voor mijn clienten. Die voelen zich veilig en vertrouwt bij mij.....nou dat gevoel heb ik niet gehad in het ziekenhuis. En het is heel jammer want het is zo'n kwetsbare periode waar je dan in zit. Maarja, ik laat het achter me, en richt me gewoon op het moment.
@ Melloncollie, goed dat je zo relaxed bent. Die dozen in dat ziekenhuis... Was hier ook (had ook bloedtransfusie gehad en bla) en KNIJP in tiet, kijk hij doet het. Joh! Was een beetje te suf om er tegenin te gaan maar je snapt nu moeten ze zoiets niet meer proberen :-s Dat was het ergste ook, ik al twee dagen een beetje labiel van dat grafziekenhuis met die spitskoollucht op de gang, ik voor de 156545454e keer die kolf op mijn tiet. Komt er zo'n verpleegster die ook bij de bevalling was geweest met dat zeikerige toontje van haar binnen (had net weer de zoveelste vruchteloze poging tot aanleggen achter de rug...) 'Oooh, heb je gekolfd? Je had moeten aanleggen hoor' Ik heb nooit een hekel aan iemand, maar die muts, argh. Zo gevoelloos! Verdorie heb jij effe een bevalling van 24 uur met een mega knip en een bloedtransfusie, een kind met een gezicht dat een grote blauwe plek is... Lena had ook een heel blauw gezicht, een dikke neus en een dichte ogen van de ligging. En maar douwen met die eelthanden op dat kleine bolletje. Achteraf word ik hoe langer hoe pissiger op ze. Maar ik kan er weinig meer aan doen. Maar ik ben redelijk mondig, en toch dacht ik... ze zullen het wel weten. Nou bij een tweede (ooit of nooit) maak ik die fout niet meer. Of, laat ik anderen die fout niet meer maken.... Maar heb ook geen spijt van mijn keuze. Meissie doet het geweldig, ik ook Maar soms, als ik er over typ of heel soms erover praat dan . Maar ja.