@ Mason: dan heb je goed naar je gevoel geluisterd en was je er op tijd bij. @ valhalla: ja I know, heb die foto van Lena gezien, vond het zo rot voor haar. Dat zal wel zeer gedaan hebben want het is toch 1 grote kneuzing. Heb ik niet eens stil bijgestaan dat ik ook weleens duf kon zijn geweest van het bloedverlies hahaha. Maar ook dat drukken op dat kleine koppie, ik herken het. En ik dacht dat kan toch niet goed zijn? Damn, moedergevoel heb je dus wel vanaf het begin ! Je moet er alleen naar leren luisteren. Ik dan De enige happy momenten in het ziekenhuis waren die met Yelena samen en het moment waarop ik tv kreeg ! Maar is denk ik wel heel normaal dat je er lang boos om blijft , moet een plekje krijgen. Op dat moment is het allemaal niet niks. Ik heb het al eerder gezegd maar ik heb me nog nooit zo machteloos en klein als toen gevoeld.
Melloncollie, Fijn dat je jezelf er nu helemaal fijn bij voelt! Verder ben ik het helemaal met Snoopy eens ! En ook dat van de begeleiding in het ziekenhuis, :c:! Ik begrijp dat je meisje met behulp van een vacuümpomp geboren is, dan hebben ze het goed mis gehad in het ziekenhuis (geldt ook voor Valhalla&Lena). Kindjes die met de vacuümpomp ter wereld zijn gekomen hebben vaak de eerste dagen flink hoofdpijn (niet zo gek natuurlijk). Als er dan aan die hoofdjes vastgehouden en gestuurd word om aan de borst te gaan, gaan die kindjes de borst associëren met pijn en niet fijn. Terwijl aan de borst liggen juist fijn en lekker moet zijn. Bij jullie (en vele andere) is het mi daar al mis gegaan. Want zeg zelf, stel je hebt hele erge hoofdpijn, en om te eten/drinken word er aan je hoofd geduwd, getrokken en geplukt, zou jij het dan nog fijn vinden om te drinken? Nee toch? Dit geld voor een kindje precies hetzelfde, door zo te handelen zegmaar, krijgen ze gewoon een afkeer van de borst. (en deze wijsheid heb ik hier op het forum geleerd , omdat ik zei dat aanleggen toch gewoon hoofdje naar de borst doen en vast blijven houden tijdens het aanhappen en drinken, toen werd me bovenstaande uitgelegd en ik vond er echt waarheid inzitten zegmaar, kan het me echt voorstellen dat het bij die kindjes zo werkt.) Liefs, Hanneke!
Voor mij was het niet mogelijk om borstvoeding te geven maar als ik het wel had kunnen doen dan had ik het nog niet gedaan, gewoon om dat ik daar geen behoefte aan had en flesvoeding is net zo goed.
Er wordt echt veel te veel gehamerd op de BV. toen ik zwanger was wer ik er af en toe ook erg gek van. en ja dan lukt de BV niet en je kind verhongerd half, maar nog word je gepuched om BV te geven terwijl je kind zo overstuur is omdat het enorme honger heeft. wat is dan belangrijker? het kind of de BV? nee doe mij maar de fles... mijn kindje groeit er prima op is super gezond niks mis mee met de fles
@ Hanneke, ik had het hele verhaal toen ook gepost hier, en Dirksmama (geloof ik, ze is niet meer op dit forum) schreef dat toen ook wat jij zegt. Tja, het is ook zo logisch als je het zo zegt maar dat soort dingen zouden ze nu in de foldertjes moeten zetten voor de mensen die wel bv willen geven maar bij wie het niet 'vanzelf' gaat (voor mama en voor baby) Ze zouden het die verpleegsters enzo ook moeten uitleggen! Maar, als je op een kraamafdeling werkt zou je toch moeten begrijpen dat het niet zo gaat? (of misschien bij een enkel geval wel maar men doet meer goed dan kwaad) Blijkbaar bijten ze zich hier zo vast in het bv-protocol dat ze denken dat je een kind van een dag oud beter kan dwingen dan moeder en kind begeleiden en het de tijd te geven... Of zie ik dat verkeerd? Zeg niet dat dat overal zo is en zo zijn ze ook niet allemaal, er was hier 1 verpleegkundige die was zo lief en rustig (die stelde na drie dagen ook godzijdank een paar ml. hypoallergene melkpoeder voor wat Lena in drie seconden op had) en met haar erbij lukte het aanleggen + drinken wel een keer. Helaas was zij er alleen 's ochtends heel vroeg. Och ja, het is gebeurd he. Kan er weinig meer aan doen
Ik wist dat het van Dirksmama kwam idd, en ze is idd niet meer op het forum. Maar wist niet meer dat het over jouw verhaal ging ! En idd het is gebeurd, je kunt er niks meer aan doen. Maar idd als er over zulk soort dingen wat meer info gegeven zou worden. En die mensen in het ziekenhuis daar eens een flinke cursus over kregen, zou het toch al een stuk schelen !
ben het ermee eens dat de begeleiding in de ziekenhuizen waar ik geweest ben ook een stuk beter konden. Vooral die in Nederland (2 kindjes zijn in nl geboren) Hier in belgie hebben ze me veel beter begeleid waardoor het allemaal veel soepeler ging. Ook kan je aanspraak doen op een vroedvrouw die 12 gratis sessies thuis komt doen. Geluk bij mij was wel dat ik een vroedvrouw heb die ook lk is en zelf een kindje 2 jaar aan de borst heeft gehad. Maar...ondanks alle goede begeleiding gaat het nog niet veel beter dan zonder de begeleiding en goed inlezen zoals ik er in nl mee begonnen ben. De eerste twee hebben dan ook 3 en 4 maanden bv gehad. De derde in be 4,5 maand voordat het ophield doordat ik doodop was. Heb drie kindjes gehad die om de max 2 uur kwamen dag en nacht en het was een verademing om op fv over te gaan. Ik had bij de derde al gezegd ik ga er los in als het weer zo loopt krijgt hij gewoon de fles. maar gevoelsmatig moest ik eerst helemaal depressief zijn voor ik inzag dat ik ook kon combineren. Helaas heb ik dat te bruuks gedaan en pakte ik sneller naar de fles waardoor de bv snel terugliep. heb er trouwens geen spijt van Nu is onze kleine man 6 weken en van begin af aan ook al een snelle drinker maar ook weer een die snel honger heeft. Heb er nu dus 2 hele dagen thuis en 2 schoolgaande kids maar allen onder de 7 jaar en het begint me op te breken. Vooral de tweede voeding van de dag is een ramp alsook de voeding van ong 20 uur. Heb dan de laatste 2 dagen daar ook 30 cc fv na gegeven en de rust is al een stuk wedergekeerd. Ik ben helemaal voor bv maar met een maar. het moet zowel voor moeder als kind te doen zijn. een depressie zoals bij de derde is het me niet waard. en een sprookje is het zeker niet altijd. probeer het zo lang mogelijk vol te houden maar vind ook niet dat ik eraan onderdoor hoef te gaan. waar bij iemand de lijn ligt voor wel of geen bv vind ik niet iets waar ik of eender wie over kan beslissen. ik ben groot geworden op fv en ben kerngezond. mijn 2 nichtjes op bv (1 jaar beide) en alletwee hebben ze een allergie dus het zegt echt niet altijd iets is mijn mening. bv kan beter zijn kwa samenstelling ed maar goed is goed en een gezonde genietende moeder is daarbij nog veel belangrijker
Met die laatste zin ben ik het volledig eens steffie Zo is nu ook mijn instelling. Maar meiden wat een openbaring zeg ! Over de kindjes die met vacuumpomp zijn geboren. Yelena heeft wel een paracetamolletje gehad de 1e nacht na haar geboorte maar daarna niet meer. Mijn gevoel zegt dat ze in de kraamweek er nog last van had. En dat van die associatie met pijn zou zomaar kunnen. Ik weet niet of baby's cognitief al zo sterk zijn, maar het lijkt me haast wel. Als ze op een gegeven moment momenten en voorspelbaarheid (rituelen) leren herkennen, dan zouden ze ook heus wel pijn met de borst kunnen associeren. Maar als dat echt zo is he......damn dan voel ik me dus echt genaaid. Ik had ook 1 lieve zuster, die nam echt de tijd, verschoonde lekker mijn bed en liet me me ook zelf wassen ipv ff snel een washand over mijn onderkant heen. Ik mocht even in de stoel zitten, ze was lief voor Yelena. Ik vond het echt rot dat ze maar 1 dagdienst had dat weekend Verder vooral doordouwers. En het frustrerende was dat er tegenover me een vrouw lag bij wie de borstvoeding wel goed ging, die kon zelfs ook alleen aanleggen. kindje was dmv KS geboren. Maar dit geeft me echt een heel ander gevoel....dat die kleine dingen zoals in het ziekenhuis begeleiden, al zoveel uit kunnen maken. Het is dus niet alleen mijn invloed en de invloed van Yelena. Hmm weet niet zo goed wat ik er mee moet. Vind het best erg om te ontdekken dat de begeleiding bij meer vrouwen in het ziekenhuis niet helemaal oke was. Dat jullie dat zo herkennen ! Steffie, ik vind de Belgen veel zachtaardiger en beleefder. Als je ze vergelijkt met de Nederlanders. Dat zijn echt boeren. Luidruchtig, drammerig en die hele nuchtere houding van doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg helpt ook niet bepaald in een ziekenhuis. Als ik eens in Belgie ben (kom nog weleens in Antwerpen) dan vind ik dat altijd bijzonder fijn. Even onthaasten als het ware. Als ik op vakantie ben en er loopt een stel debielen luidruchtig te doen dan weet ik van tevoren al dat het Nederlanders zijn. Dus ik denk dat het in Belgie wel te maken heeft met de cultuur ook. Grappig hoe je dan toch ineens helemaal eindigt op die fles he inplaats van een combi met bv Ik merkte al bij mezelf dat ik het veel fijner vond om haar een flesje met kunstvoeding te geven dan met bv. Haha, hoe bedoel je associaties maken Maar wat een verhaal zeg......ik voel me wel verdrietig nu ik weet dat Yelena het waarsch. in het ziekenhuis veel zwaarder had dan ik dacht. Zo helemaal alleen in zo'n glazen bakje, met hoofdpijn, nieuw op de wereld....geen enkele zuster die haar aan mij gaf op 1 na. Ik moest haar telkens zelf eruit halen.
maar melloncollie dat maak je nu weer helemaal goed door alle knuffels en liefde die ze krijgt de belgen...ach wat moet ik zeggen hihi. Nee het is super hier. ben zelf dan nederlandse en heb met mijn belgische man 5 jaar in Nl gewoond. Maar woon nu dus 3 jaar hier en idd...zachter gevoeliger en niks haasten. Moest daar als gehaaste hollander wel aan wennen al die praatjes aan de kassa en de lange rijen. maar over het algemeen veel meelevender veel socialer en ook tijdens het stappen feest iedere vreemde met je mee dus ja bevalt me wel ook word er heel erg veel gedaan voor de kids zoals weekuitstappen in vakanties tochten wandelingen spellendagen enz enz zo ook voor volwassenen dus als je erg sociaal ingesteld bent (ok ik hang liever thuis met mijn gezinnetje ben NL he) ben je in belgie echt wel gezegend. ik hoop in ieder geval de bv wel langer vol te houden ook al is het soms in combi met een flesje. maar zoals ik al zei ga mezelf niet gek liggen maken dat heb ik al eens gedaan en dat was een hel
Hai! Ik lees net je bovenstaande verhaal.. en er gaat meteen de gedachte door mij heen..... misschien heeft dit ook voor mijn zoontje zo gevoeld.... Hoofdpijn bij t aanleggen... (hij is met de vacuum gehaald, de eerste 2 pogingen mislukten, pas bij de 3e poging en icm duwen op buik werd hij geboren).. Hij kreeg na de geboorte dan ook direct een paracetamol, omdat hij niet stopte met huilen en dus overduidelijk hoofdpijn had....Maar ja, die pijnstiller is natuurlijk niet werkzaam een hele dag, of meerdere dagen.. Iig wil ik je bedanken voor de info!
mijn zoontje zoog 10 min liet ie weer los en 10 min wou hij weer mijn dochtertje was erg jaloers toen we thuis kwamen en we zaten midden in de verhuizing
Tenzij jouw ' schepper' jou heeft voorzien van de almachtige capaciteit als "paranormaal begaafde" om mij beter te kennen dan mij zelf, gebaseerd op juist niet aanvallende en eerlijke stukjes die ik ( jawel!)in een internetforum schrijf, vraag ik me af waar je het lef vandaan haalt je antwoord zo te formuleren. Of is het gewoon een beetje dommigheid? Een verwachting formuleren kan ontstaan uit kennis en knowhow of van een desastreuze vast geroeste houding uiteindelijk toch gelijk te moeten krijgen. Beetje zielig eigenlijk wel. gr, Melissa
Nou moe. Misschien staat het er een beetje lullig, maar je hebt heel erg gedetailleerd verteld hoe je er tegenover stond, dat je het wel wilde proberen voor je kindje, maar dat een -groot- deel van jou zich er tegen verzette. Volgens mij is het er (volledig) achter staan wel de eerste vereiste om het te laten slagen. En dan nog geen garantie. Natuurlijk ken ik jou niet beter. Maar jij hebt heel erg open en eerlijk verteld wat je vond van borstvoeding, hoe je er tegenover stond. Je hebt hier in heel lange posts over uitgeweid. (niets mis mee overigens) Dus ja, ik dacht als het moeilijk wordt en je staat er niet volledig achter, dan is het tof als het lukt, maar moeilijker dan wanneer je er volledig voor gaat. Dus nee, ik ken je niet beter, ben niet paranormaal begaafd maar zoals je alles bracht, verbaasde het me gewoon niet. Wat niet wil zeggen dat ik het niet fijn had gevonden voor je als het wel was gelukt.
Melloncollie, Ik krijg gewoon tranen als ik je verhaal lees. Maar ik heb het echt niet geschreven om je een schuldgevoel ofzo te geven hoor meid! Maar wat je schrijft is waarschijnlijk wel zoals het voor je meisje is geweest! En ja dat heb je inmiddels dubbel en dwars weer goed gemaakt met haar, idd door naar haar te luisteren en haar te verwennen, haar te laten voelen dat je er voor haar bent. Miekje1982, Niks te danken, met jou zijn er ongetwijfeld nog veel meer mama's en kindjes die dit hebben mee gemaakt! En tja het is niet mijn wijsheid, maar ik heb het ook maar van iemand anders. Maar van wie het ook komt, zou fijn zijn als er wat meer mensen dit weten, voor de bevalling en er wat meer begrip is voor die kindjes. (vooral vanuit de verpleging etc).
Meiden, jeetje wat een narigheid is het toch met die pomp he? Zelf gelukkig niet meegemaakt, maar als ik het zo hoor zitten er zelfs na de bevalling nog een hoop nare dingen aan vast. Ik ben overgestapt door hevige reflux, zoontje met veel pijn dus, stress door de reflux waardoor mijn productie ernstig terug liep, slechte begeleiding (toen ik drie dagen na de geboorte aan de kraamhulp vroeg hoelang het mocht duren voordat de bv op gang was zonder bijvoeding antwoordde ze: 'Hij stopt vanzelf haha'), slechte begeleiding in het ziekenhuis (geen tijd om aan te leggen bij mij) en mijn zoontje die na drie weken nog steeds aan het afvallen was en niet op zijn geboortegewicht zat. Ohja, en mijn waterige bv die met acht schepjes Nutriton nog niet genoeg te verdikken was om binnen te blijven. Oh en ik vergeet nog het te hoge billirubinegehalte, hij moest in de eerste week meerdere keren geprikt worden om te kijken of hij wel of niet onder de blauwe lamp moest. Kwam allemaal door de te lage productie en dat wat hij binnenkwam ging er linea recta weer uit. Zelfs de kinderarts adviseerde me uiteindelijk over te stappen, en nog voelde ik me schuldig. Niet eens zozeer vanwege anderen hoor, ik wilde het zelf zo graag. Nu besef ik me dat kindjes ook groot worden op fv, en dat ik me daar helemaal niet schuldig over hoef te voelen. Ik hoop het in 2009 allemaal weer opnieuw te mogen beleven, en dan hoop ik dat het bvgeluk me toelacht! (En zo niet: Dan ga ik me in ieder geval niet zo lang schuldig voelen...)
Idd, als de verpleging er eens meer begrip voor zou hebben... Ik heb moeten smeken om een 2e paracetamol voor Julen, nadat de eerste was uitgewerkt en hij weer begon te huilen.. ).. Ze hebben toen ook bijgevoed ( met mijn toestemming hoor, dat wel..), aangezien de borst niet ging. Ik had t graag van te voren geweten, dat zo'n bevalling evt complicaties met zich mee kunnen brengen met BV geven.. Ik hoorde later van mijn eigen VK (dus toen ik weer thuis was) dat mijn lichte huidtype, vlakke tepels, grote van mijn borsten/tepels en Julen die alleen maar beet, niet echt een goede/fijne combi was voor het doen slagen van de BV. Niet dat t meteen mislukt was, maar het waren wel factoren die bijv erge kloven in de hand werkte zeg maar.. (en die had ik, tot bloedens aan toe).. Goed oke. on topic: vanwege het niet slagen van de BV (zie verhaal hierboven), ben ik gaan kolven, dit hield ik niet vol na een aantal weken (was alleen maar bezig van voeding tot voeding leven, aangezien mijn kolfschema niet t eetschema was van Julen), daarna op HA voeding overgegaan en later op Pepti ivm KMA...
Neehe, ik had ook dat gevoel van voeding naar voeding te leven. Kolfschema liep ook anders dan Yelena haar eettijden. Voor zover zo'n ukkie vaste tijden heeft ook nog eens Hmm licht huidtype? Ik heb ook een heel licht huidtype. Wist ik niet joh dat dat ook invloed heeft. En vlakke/ingetrokken tepels. Terwijl de 1e kraamverzorgster zei: oh nou ik zag bij de bevalling dat je perfecte borsten voor BV had. mijn reactie daarop: ... :
Hier bijna hetzelfde verhaal.. In het zh had ze niet binnen 'n uur gedronken, alleen tegen m'n borst aangelegen zeg maar en toen ging iedereen weg ivm andere bevallingen. Maar in alle papieren staat wel dat ze die colostrum (ofzo) heeft gekregen.. Niet dus En toen wilde ze niet happen, werd ook driftig en toen ze wel hapte deed 't zo'n zeer.. Voelde geen toeschietreflex, helemaal niks.. Tijdje gekolfd, werd ook steeds minder en uiteindelijk was het nog geen 60 per dag wat ik kolfde en daar dus ook mee gestopt ! Nu op de fles doet ze het perfect !
Ooh waar moet ik beginnen. Ik wilde geen bv geven dat stond vooraan als reden, ik voel er persoonlijk niets voor en zie mijn borsten als iets erotisch en niet als een "melkfabriekje" (dat is mijn beleving wil daar dus geen rel/discussie over!) Verder heb ik diverse auto immuunziektes onder de leden, iedere keer een andere vorm maar 1 die regelmatig de kop op steekt is Colitis Ulcerosa. Als ik dus iets ga mankeren is de enige medicatie die aanslaat prednison in hoge dosis. Aangezien ik 9 maanden lang geen last van die ziekte had was het waarschijnlijk dat ik aan het einde van de zwangerschap of direct na de bevalling een terugslag zou krijgen, de combi bv en prednison vond ik minder aangenaam en dat was dus meteen de definitieve reden om vooral niet met bv te beginnen. Achteraf ben ik blij dat ik me de hele zwangerschap had ingesteld op fv, want 3 dagen voor de bevalling kreeg ik diverse kwalen waardoor ik zo ziek werd dat alleen zware medicatie soelaas bood.