ik dacht ook: ik wil het proberen, maar ga niet moeilijk doen. we zijn na 3dagen (zondagavond geboren, woensdagavond terug) terug naar het ziekenhuis gemoeten omdat ze erg geel was en slap. blijkbaar duurde het te lang voor er melk kwam (bleek bij het kolven) en heeft ze weinig tot niks binnen gehad. daardoor was ze te moe en gaf het vlug op. in het ziekenhuis deels gekolft en deels kv gegeven. de maandag mochten we terug naar huis en daar blijven kolven en kv gegeven. na 2-3weken was ik het kolven erg beu, het duurde erg lang (had niet veel melk) was zo een half uur bezig voor 60-100cc (2borsten) (heb ook niet echt moeten afbouwen) daarna was de keus voor kv erg makkelijk. ze deed het er erg goed op. bij de volgende wil ik eerst kolven (misschien wel aanleggen, dat ligt aan de kracht van het kindje en hoe ik me voel, heb de vorige keer veel bloed verloren na de bevalling) en dat via de fles geven. als het nodig is ook weel deels gekolfde melk en deels kv. ik ga geen dagen wachten en wil zeker weten dat de baby iets binnen krijgt. ( de eerste dagen drinken ze niet veel, maar toch) en als ik heel eerlijk ben: ik vond het heerlijk dat mijn vriend ook flesjes kon geven (hiervoor moet je het niet doen) ik ging rond 22uur slapen. hij gaf de fles rond 23-00 uur en ik of hij deed het snachts/smorgens weer. dat was voor mij ideaal, omdat ik echt moest bijkomen van de bevalling (en het bloedverlies) en mijn vriend was (is straks ook) hele dagen thuis, dus dat scheelde ook veel. het nadeel vond ik wel: als je ergens heen gaat moet je altijd van alles meeslepen en kijken of je het water warm kan maken (of een thermoskan mee) heb nog eens op schiphol gezeten (vriend ophalen) en ook een fles gemaakt (thermoskan mee) maar was zo onhandig aan het doen dat leah en ik beiden onder de melk zaten (hield de fles te schuin zonder speen erop)
Hallo Ik wil ook wel mijn verhaal vertellen Onze dochter kwam een maand te vroeg, Ik was er geestelijk nog niet klaar voor om te bevallen Daabij hadden wij de bv infoavond nog niet gehad Als ik die wel had gehad had ik van te voren al geweten dat ik geen bv ging geven, maar goed. Toen onze dochter geboren was heb ik gezegt het te willen proberen Ik moest steeds aanleggen en 7x per dag kolven Ik was dood ongelukkig, onrustig en moe Ik heb geen rust in mijn lijf dus ook geen geduld voor bv Die nacht heb ik besloten geen bv te gaan geven en het voeden te gaan delen met mijn man. Hij vond het geweldig Ik moet wel zeggen dat het mij in het ziekenhuis wel kwalijk werd genomen dat ik geen bv ging geven Die nacht werd mijn dochter ook rechtsomkeerd weer mee naar de babykamer genomen zonder dat ik haar vast mocht houden. Nu heb ik besloten dat als wij zwanger raken van een 2de dat ik van te voren al zal zeggen geen bv te gaan geven Heel veel vrouwen vinden het mooi en genieten van een baby aan hun borst. Ik heb dat niet, ik ervaar het als niet prettig mede omdat ik zeer slappe borsten heb en het gewoon niet makkelijk gaat.
bij mijn eerste begonnen met BV. Vanaf dag 1 deed het al pijn. En iedereen zei na een week doet het minder pijn.. hmm oke na 1 week nog steeds pijn. Toen zei iedereen ja na 2 weken gaat het echt beter. Nou mooi niet. Ik begon al te huilen als Jesse huilde voor voeding. Moest mijn mans hand fijnknijpen bij het aanleggen omdat het zo'n pijn deed... ik vond het echt niet leuk maar toch wilde ik niet stoppen vanwege schuldgevoel. Kapotte tepels bloed uit mijn borsten ellende allemaal. Lactatiekundige erbij gehaald gevoed met tepelhoedje ging iets beter maar toen een borstontsteking en een flinke ook. Alles zat verstopt en ik kreeg er niks meer uit. ook kolven lukte voor geen meter 10 cc meer kreeg ik er niet uit. Met 3 weken begonnen met bijvoeden en wat een tevreden kind zeg! Na 5 weken volledig ( met heeeeeel veel schuldgevoel) overgegaan op flesvoeding en mijn kanjer is er groot op geworden, is bijna nooit ziek helemaal prima. ( achteraf bleek hij een te kort tongriempje te hebben wat ggeknipt is) Nu zwanger van nr 2.. heb vitamine K gekocht.. voedingsshirts en bh's.. maar ook kunstvoeding en flesjes haha.. Ik ga het proberen weer met BV en let meteen op de tongriem. Als het niet gaat dan hoop ik wat sneller over te kunnen stappen op kunstvoeding. Wel probeer ik iig de eerste 10 dagen BV te gaan geven voor de goede stoffen die er dan in je bv zitten.
@mariek73, ik heb ook slappe borsten (vind het een grappige benaming) mijn tepels hangen erg ver naar onder en daardoor moet ik al bijna met 2handen mijn borst vasthouden, anders zakt hij uit het mondje. dat wist ik pas na het voeden (toen hun lukte met kolven en we haar af en toe aanlegden als de kraamverzorgster er nog was) dat is ook een reden om de volgende keer geen moeilijke dingen te doen en te kolven en fv te geven.
Hier nog iemand met slappe borsten en een grote cup, maar dat hoeft geen belemmering te zijn hoor bij het bv. Weet dat daar niet om wordt gevraagd, maar wilde het toch even melden.
Nee suus maar ik heb al geen geduld en er dan ook nog onhadig bijzitten. Nee dat zie ik niet zitten, voor mij echt geen bv/ kolven meer Mijn dochter is super gezond, bijna nooit ziek (hooguit verkouden) en groeit als kool Dus die vlieger gaat hier niet op
ik heb geen goede tepels, ze zijn plat, dus thijs zou geen grip kunnen krijgen. is vast een oplossing voor, maar heb sophie nou ook rond lopen en dan kan ik de fles eens aan een ander geven, zodat ik sophie aandacht kan geven.
Mijn dochter is super gezond, bijna nooit ziek (hooguit verkouden) en groeit als kool Dus die vlieger gaat hier niet op[/QUOTE] dat is hier ook het geval, sophie heeft vanaf dag 2 kv gehad. heeft in dr hele leven alleen nog maar de waterpokken gehad en idd verkoudheid.
Hier mijn idee hierover. Ik ben nu zwanger van mn 1e kindje en ik ben er vrijwel zeker van dat ik FV ga geven. Waarom? Omdat dit gewoon beter bij me past. Ik vind het fijn om ergens controle over te hebben en met FV zie je precies hoeveel je kindje binnenkrijgt. Ook zie ik vaak op mn werk (kinderopvang)moeders die BV hebben afgekolfd en dat in zakjes en bakjes hebben ingevroren enz, dit zie ik gewoon echt niet zitten. Het is gewoon een erg persoonlijk iets en ik ben van mening dat iedereen moet doen waar je je goed bij voelt. Als ik er nu al niet helemaal 100% voor ga, vind ik het ook niet waard om het te gaan proberen. En als nou bekend was dat FV vele malen slechter is dan BV had ik het ook wel overwogen, maar tegenwoordig is FV prima! Ieder zn eigen mening denk ik, dus mensen die BV of FV geven zijn per defenitie niet goed of slecht......amen
ik wil wel graag bv geven maar het lukt gewoon niet!!!!!!!! alle twee keer geprobeerd maar nu komt het toen ik geboren werd kreeg ik vrijwel direct (ziekenhuisbesmetting/bacterie) ontstekingen in mijn beide borsten, hierdoor moest ik met mijn moeder eerder naar huis de huisarts sneed dit dagelijks open en mooi wat weken lang achterelkaar heb nu dus soort littekenweefsels daaro dat als het kindje er aan zuigt ga ik door de grond en schreeuw ik het uit (een bevalling doet bij mij minderpijn dan aanleggen) bij de eerste wou ik het zo graag dat ik hem 6 weken lang heb gekolfte melk, daarna gestopt de tweede werd geboren weer geprobeerd maar auw de pijn was echt erg wou weer kolven dit 3 dagen gedaan, de oudste kwam als drukte er ook natuurlijk bij ik had dubbel werk eerst kolven en dan fles geven + dat de fles op was had meneer nog honger dus dan ook nog een fles van de flesvoeding klaar maken dit werd mij te druk dus eigenlijk direct op flesvoeding overgegaan
Ik heb 2,5 week bv gegeven. Als ik eraan terug denk dan lijkt het wel 2,5 maand! Ik vond het echt een vreselijke tijd. De eerste 2 dagen was hij zoveel afgevallen dat we erbij moesten fingerfeeden. Ik had erg veel last van kloven en in het ziekenhuis hadden ze me te kleine tepelhoedjes gegeven (au! maar ja wist ik veel..) maar het aanleggen met passende tepelhoedjes ging goed; hij hapte goed en leek goed te drinken. Na een week was de bv aardig op gang gekomen en na 1,5 week was ie goed aangekomen. Maar ik vond het vreselijk, iedere keer dat getrek aan mn borsten, de pijn, het geklooi met de tepelhoedjes die hij een paar keer per voeding van mn tepel af sloeg, de lekkende borsten, het gehannes om een fijne houding te vinden.. Daarbij viel hij telkens in slaap en overheersden de twijfels of hij wel genoeg gedronken had. Na 2 weken kreeg ik een borstontsteking en misschien is dat de trigger geweest. Wat een hel, 40,8 graden koorts, pijn en het laatste wat ik wilde was een polonaise aan mn lijf! Toen is mn productie zo'n beetje opgedroogd en zoonlief daardoor (of misschien mede door een infectie, dat weten ze niet zeker) ondervoed geraakt. Stille ondervoeding noemen ze dat, omdat het snel gaat en niemand het opgemerkt heeft. Zoonlief begon niet te huilen, maar werd stil. Wij dachten dat dat normaal was, wisten wij veel? Een paar dagen later is hij in het ziekenhuis beland en daar heeft ie 4 dagen moeten blijven om aan te sterken Toen was de keuze dus snel gemaakt. Nou ja keuze.. ik had niet echt een keuze. Er was wel een lactatiekundige die me nog probeerde over te halen om toch vooral bv te blijven geven maar dat durfde ik echt niet meer aan. Zou ook onverantwoord geweest zijn want het had echt slecht kunnen aflopen met mn zoontje! En oh wat vond ik het heerlijk toen ik hem voor t eerst een flesje gaf! Dat voelde voor mij veel natuurlijker. En pijnloos! En toch vond ik het net zo intiem als bv. Nog steeds geef ik hem een nachtvoeding en daar geniet ik van, dat warme lijfje tegen me aan en die tevreden smakkende geluidjes! Bij een eventueel volgend kindje ga ik meteen fv geven. En de bv-maffia.. ach daar maak ik me inmiddels niet meer druk om. Ik weet zelf wel beter.
Tijdens mijn zwangerschap was ik er heilig van overtuigd dat ik bv zou gaan geven. Had me daar helemaal in verdiept, was naar een cursus geweest etc. Had me totaal niet verdiept in flesvoeding, ook niets daarvoor in huis omdat ik dat ECHT NIET zou gaan geven. Dacht ik toen... Totdat mijn bevalling begon. 2 nachten met vreselijke weeen gezeten en een ontsluiting die niet opschoot. Na 28 uur weeen had ik 3 cm ontsluiting en al 2 nachten niet geslapen... De verloskundige brak de vliezen en toen bleek dat Jurre in het vruchtwater had gepoept en dat we naar het ziekenhuis moesten. Daar aangekomen ontstond na een korte tijd paniek omdat zijn hartslag steeds wegviel en het helemaal niet goed met hem ging. Uiteindelijk ben ik met spoed naar de OK gereden, ben ik onder algehele narcose gebracht en hebben ze ons ventje gehaald. Na 1,5 uur kwam ik bij en stond er een verpleger naast mijn bed die zei "gefeliciteerd, je hebt een zoon." Een kwartier later kwam mijn man met Jurre en zag ik hem voor het eerst. Ik was echter zo wazig door de narcose (ben nu echt bijna alles vergeten van die eerste uren) en door hoe de bevalling was verlopen, had ik niet gelijk een oer instinct van "dit is mijn kind." Hij voelde niet alsof hij van mij was, heel vaag. Ik was nog niet eens bekomen van het feit dat ik moeder was, toen ze kwamen vragen of ik bv of fv wilde geven. Ik heb met mijn duffe hoofd flesvoeding geroepen en zo werd het dus de fles voor hem! En echt spijt heb ik er niet van, tuurlijk voel ik me wel eens schuldig (die "bv maffia" zorgde er bij mij echt wel voor dat ik me een slechte, egoistische moeder voelde en ook het feit dat je niets terug kan vinden op internet over fv onder de 6 maanden maakte mijn schuldgevoel wel iets groter). Maar het was wel erg fijn dat ook mijn man de fles kon geven (vooral ook 's nachts ). Groetjes!
Frummel heeft 6 weken bv gehad. Dat ging eigenlijk heel goed. Hij vroeg zelf niet om voeding, maar als ik hem elke 3 uur aanlegde dronk hij wel. Ik vond het ook heerlijk om te doen. Het is toch iets heel intiems dat je met je kindje deelt. Vooral savonds vond ik fijn, dan ging ik lekker op bed liggen en hij ernaast. Helaas kwamen we er achter dat Frummel niet groeide van de bv maar alleen maar afviel. Toen hebben we eerst geprobeerd hem vaker te voeden en hem ook snachts maar wakker te maken, want dat deed hij zelf niet. Hielp niks. Bijvoeden met Nutrilon ging beter, hij kwam wat aan, maar toch niet genoeg. Uiteindelijk toch maar helemaal Nutrilon gaan geven. Toen groeide hij wel goed. Hij kwam (en komt) nog steeds niet zelf voor voedingen. Gaat dus niet huilen als hij honger heeft. Vond het echt heel erg om te moeten stoppen met de bv maar het was ook niet meer leuk. Ik moest in 3 uur tijd fummel voeden, kolven 1u, frummel verzorgen en dan weer overnieuw beginnen. Toen we eenmaal de keuze gemaakt hadden om volledige fv te gaan geven viel er echt een last van mijn schouders af. Vind het erg zwaar, maar bij een eventueel 2e kindje ga ik het toch weer proberen.