Ik heb deze topic geopend omdat ik op het forum toch zie dat heel veel meiden in paniek raken omdat het zwanger worden niet 'wil lukken'. En dit na 4 a 5 maanden proberen. Waar komt deze paniek en stress eigenlijk vandaan? Waar gaan we eigenlijk vanuit dat we voor onszelf al beslissen dat het na een half jaar proberen 'niet lukt om zwanger te worden'. O.k, er zijn een hoop stellen die binnen een half jaar zwanger wordt, maar is dit dan de uitgangspunt voor iedereen? Waarom kunnen we onszelf gewoon niet de tijd gunnen en proberen we ons de hele tijd te vergelijken met diegenen waar het 'wel gelijk' lukte? Waarom moeten we ons gelijk 'zielig' voelen en in de put zitten. Natuurlijk heb ik ook mijn slechte dagen dat ik in de put zit, iedereen wil 'snel' zwanger worden. Maar ik heb voor mezelf besloten dat ik mijn lijf de tijd gun en niet meer zo krampachtig vasthoudt om bij de groep van 'ik ben gelijk zwanger!' te horen. Natuurlijk heb ik het niet over de groep die in de mm zit en waar een spontane zwangerschap bijna niet meer mogelijk is. Ik hoop dat ik wat reacties kan los krijgen over dit onderwerp. Vanilia.
Hoi Vanilia, Ik ben er vanaf het begin vanuit gegaan dat het wel een tijdje gaat duren voordat ik zwanger ben. Dat geeft gelijk niet zo'n druk voor je zelf en het houdt het een beetje luchtig. Veel vrouwen raken zwanger in het eerste jaar proberen, dat moet je dan ook maar rustig afwachten. Ik ben al blij met een vrij regelmatige cyclus, want na 13 jaar pil moet je dat ook maar afwachten toch? Iedereen die besloten heeft om voor een kindje te gaan kan natuurlijk niet wachten totdat het zover is. Dat is denk ik logisch. Maar er zijn verschillende manieren om er mee om te gaan. Groetjes, Hanna
hai Vanilia, Ook ik heb me ingesteld op een langere tijd, doordat ik een ongeluk, operaties, en een hoop medicijnen heb gehad/heb, is de kans groot dat het wat langer gaat duren. Maar ik/we proberen er wel rustig mee om te gaan, anders is het hele gevoel weg. Wij hebben gewoon een jaar in gedachten en daarna zien we wel weer verder.
Ik ben het ook helemaal met je eens! Ik was gestopt met het idee : we zien wel hoelang het gaat duren. Ja en dan ineens in de tweede ronde al zwanger .Helaas is dit een miskraam geworden! Maar ik erger me groen en geel aan mensen die topics openen dat ze 'al' 6 maanden proberen zwanger te worden en maar niet begrijpen dat ze nog niet zwanger zijn. Je kunt in je leven heel wat regelen, maar dit is nou net iets wat je niet voor het zeggen hebt! Hoe moeilijk het ook is!
Ik ben het ook helemaal met je eens. Bij Stijn hebben wij er 16 maanden over gedaan, natuurlijk had ik het wel eerder gewilt maar je hebt het gewoon niet voor het zeggen. Ik heb altijd gezegd tegen mezelf het duurd gemiddeld een jaar voordat een vrouw zwanger word dus daar ben ik gewoon vanuit gegaan, toen dat jaar over was heb ik gezegd prima we proberen het zelf nog een half jaar lukt het dan nog niet dan gaan we naar een huisarts omdat ik dan zelf het gevoel had dat ik er zelf alles aan had gedaan maar gelukkig hoefde dat niet. Nu zijn we bezig voor een tweede en ik zie wel hoelang het allemaal gaat duren, ik hoop natuurlijk zoals iedereen dat het snel gebeurd maar het kan net zoals bij Stijn erg lang duren.
klopt helemaal. Al ben ik blij dat ik naarmezelf heb geluisterd en geeist heb naar de gyn te mogen omdat ik het niet vertrouwde.... Blijk een dijk van een PCO te hebben. Nou ben ik niet de meest geduldige persoon ter wereld, dus misschien is dit wel mijn levensles!
ben het ook zeker eens! elke vrouw zit anders in elkaar, en elk lichaam reageert op veel dingen anders. of het nou positief of negatief is. het blijft anders voor iedereen. ik hoop dan ook echt dat vele hun wensen gauw kunnen waarmaken, maar wat betreft zwanger worden heb je soms echt veel geduld bij nodig. hoe moeilijk ook. tuurlijk lukt het bij jou ook op een dag Het duurt bij sommige alleen wat langer! hoe stom dat ook wel niet is. ikzelf ben nu een jaartje bezig, en probeer veel moed erin te houden. ook al is dat soms best lastig inderdaad. maar er zijn andere dames die nog veel langer bezig zijn dan mij, en dan denk ik, ik mag echt niet klagen! soms wel beetje verdrietig dat mag best wel. maar sta op en probeer postief te blijven. jij/wij zijn ook heus aan de beurt. bij deze wens ik dan ook iedereen dat hun droom uitkomt. ik hoop dat ik het juist verwoord heb. xxx
Hey meiden, bedankt voor de reacties! Ik ben gewoon blij dat er toch een hoop mensen tussen zitten die zich wel beseffen dat het een jaar of zelfs langer kan duren eer er een zwangerschap ontstaat. Om ons heen horen en zien we dat de een na de ander 'maar zwanger' raakt. Maar we weten niet wat deze mensen allemaal meegemaakt hebben en tuurlijk is het leuk dat het bij anderen wel snel raak is. Maar dat wil nog niet zeggen dat dat bij iedereen zo zal gaan. We leggen inderdaad extra druk op onszelf om gelijk zwanger te raken en vergeten hierdoor van het leven te genieten (en die is al kostbaar genoeg). Laten we gewoon genieten van het moment en als het zover is dan zal het echt wel gebeuren. Liefs Vanilia
Een heel moeilijk onderwerp wel, maar ook boeiend, want het is zo grillig, hoe kan het dat het éne stel binnen één maand zwanger is en de ander er tijden op moet wachten? Mijn verhaal is ook bijzonder grillig. We trouwden vroeg en wilden graag gelijk kinderen. Ik was nog maar 19, maar we hadden geluk, ik werd al na een maand zwanger. Het geluk was met ons, we kregen een gezonde zoon en na zo'n anderhalf jaar wilden we het wel weer es proberen. Ook toen weer snel raak: met 2 jaar en 3 maand werd onze tweede zoon geboren. Toen díé anderhalf was, leek het ons een prachtige tijd voor de derde. Maar die liet nogal op zich wachten. Na een jaar nog niets. Na twee, drie, vier jaar niets. Na vijf jaar zijn we naar het ziekenhuis gegaan, bleek dat ik geen eisprong meer had! Even nog pilletjes geprobeerd, maar dat hielp niet om een eisprong op te wekken. Toen konden we nog wel verder gaan met hormonenspuiten, maar daar hikten we toch wat tegen aan, voornamelijk omdat er dan veel kans is op meerlingen. Een tweeling leek ons nog wel leuk, maar wat als het er drie, vier of vijf zouden worden? De gyn. raadde ons aan om er een paar weken over te denken. En dat hebben we gedaan. We besloten te stoppen en we dachten: als het ons gegeven is, komt er misschien nog wel es eentje spontaan. De jaren die kwamen was ik zeer vaak overtijd, onregelmatige cyclus. Vaak getest, nooit positief. Ik werd vijfendertig, veertig, en ach... dan durf je er niet meer op te hopen. Afgelopen zomer. Weer overtijd. Maar ik durfde niet meer te hopen. Bovendien was ik niet misselijk ofzo, wel wat vage aanwijzingen: zere borsten, vaak plassen. Maarja... ik wilde mezelf niet blij maken met een dode mus. Tot ik toch wel erg lang overtijd was... Op 10 augustus kocht ik toch maar een testje. En je raad het nooit! Toch zwanger! We konden wel dansen en springen, en dat hebben we ook gedaan! Maar intussen was ik wel 42 jaar, heb diabetes en hoge bloeddruk! Gelukkig gaat alles prima, de suiker onder controle en m'n bloeddruk is zo netjes als maar mogelijk is. Nog drie maandjes en dan is het zover. Onbegrijpelijk! Kan het soms nóg niet geloven, maar wat genieten we er van. Dit uitgebreide verhaal als een hart onder de riem aan allen die al lang wachten. Zoals je ziet: soms gebeuren er nog wonderen! Ook al duurt het zo'n kleine twintig jaar!
Hoi Kisbaba, Mooi verhaal en gefeliciteerd met je zwangerschap. Je hebt er lang op moeten wachten! Maar hier doen we het uiteindelijk voor toch? Tuurlijk brengt het een hoop stress met zich mee en het gaat toch een beetje je leven beheersen. Maar als het je gegeven is dan zal het inderdaad gebeuren en misschien wel op het moment waarop je het het minst verwacht. Tuurlijk lijkt het grillig maar dat wordt het vanzelf omdat we ons de hele tijd vergelijken met anderen. Iedereen is toch een individu? En daarom lijkt het oneerlijk. Maar zo zouden we het niet moeten bekijken, want dan wordt het 'wachten' op een baby soms te moeilijk. In ieder geval veel succes met aftellen!
Jeetje, Kisbaba, wat een bijzonder verhaal zeg! Mooi voorbeeld voor velen dat wonderen idd soms toch echt bestaan! Toch kan ik me ook voorstellen dat er vrouwen zijn die een half jaar al lang vinden duren. Zelf heb ik namelijk al 3 jaar een sterke kinderwens, maar deze zomer hebben we pas echt samen kunnen besluiten dat we er allebei klaar voor zijn. Dit is natuurlijk geweldig mooi dat je er nu samen voor kiest. Maar nu is de wens natuurlijk erg groot en lijkt elke maand wachten al 'lang'. Natuurlijk ben ik realistisch genoeg om wel tegen mezelf te zeggen dat het makkelijk een jaar kan duren, en die tijd geef ik mezelf ook, maar hoop erop dat het eerder zo mag zijn. Groet Snoozie
Hoi Snoozie, Wat ik eigenlijk duidelijk probeer te maken met deze topic is dat veel vrouwen te veel verwachtingen hebben en daardoor soms echt in de put kunnen zitten. Terwijl dat misschien helemaal niet nodig is. Maar we zijn allemaal mensen en hebben inderdaad te maken met onze emoties en wensen die soms de overhand nemen. Ik ben ook verdrietig hoor van tijd tot tijd maar ik probeer toch postitief te blijven en ik maak me niet meer zo druk als vroeger.
Hoi Vanillia, Ja, het is een soort van gevoelig onderwerp. Ieder begint vol goede verwachting, en vaak met een realistische blik van we geven het een jaartje. Maar dan komen de eerste twee maanden misschien al nega testen en de ongi en voel je toch langzaam aan wat teleurstelling. Het zou zeker ook veel mooier zijn om ook van de periode van het zwanger worden meer te genieten, dit is nu ook een fase in je leven, vol van verwachting.....hopelijk staan we hier weer even bij stil met het lezen van dit topic, ik wel weer hoor! Groet Snoozie
Is zeker een gevoelig onderwerp, dat heb ik elders op het forum deze week al gezien. Geen mens is gelijk, niet iedereen kan omgaan met de spanning die dit met zich mee brengt. Ja ook ik had een jaar ervoor gezet, toch hoop je anders. Sommige mensen weten niet eens dat een jaar redelijk is, en denken dat het gewoon veel sneller gaat. Tja maakte me eigenlijk pas druk toen we het jaar voorbij gingen, maar heb daarvoor heus wel eens gedacht.. pff jeetje.. dat duurt toch wel lang. Zeker als je graag iets wilt. Toch komt het zoals het komt, je kan je heel erg gaan stressen en je druk maken maar daar wordt je niet sneller zwanger door. Go with the flo...
Hoi Vanilia, Leuk dit topic Ik ben het helemaal met je eens. Al is het zeker soms wel eens moeilijk als je geconfronteerd wordt met mensen die wel snel zwanger raken. Ik leer steeds meer om het meer los te laten en dat voelt een stuk beter. Een leuk voorbeeld: vorig jaar in december waren we net vier maanden bezig en ik weet nog dat ik dacht: volgend jaar met de kerst ben ik echt wel zwanger! En dat is niet zo en ik moet wel een beetje lachen om hoe ik er toen in stond. Hoewel ik natuurlijk heel erg hoop dat het snel raak mag zijn, ben ik ook veel rustiger. Het komt zoals het komt en het komt wel een keer. Natuurlijk heb ik ook momenten dat het me aanvliegt, maar anders is het wel. Ik geniet in ieder geval veel bewuster van de mooie dingen die ik wel heb en richt me niet meer alleen op datgene wat ik zo graag zou willen. Nu denk ik: was ik dat eerst half tot driekwart jaar maar rustiger geweest, had me veel stress bespaard, maar ja, dat is ons leerproces denk ik dan maar. Ik wens in ieder geval iedereen veel geduld toe! Groeten, Marit
Misschien is het inderdaad een gevoelig onderwerp voor velen maar het is ook bedoeld om een hart onder de riem te steken. Het is wat Marit inderdaad zegt; als ik het eerder had geweten dat het langer zou gaan duren had ik me veel minder druk gemaakt. Het schijnt naar mijn idee nog steeds 'raar'gevonden te worden als je niet meteen in de eerste paar maanden zwanger raakt. Door jezelf wordt dit niet geaccepteerd en soms door je omgeving ook niet. Alsof je zwanger moet worden na een paar keer proberen. Dit is gewoon een taboe wat uit de wereld geholpen moet worden. Ikzelf begon vol goede moed en wist ook wel dat het vast niet gelijk raak zou zijn. Maar door o.a. de reacties uit mijn omgeving 'ben je nog niet zwanger?' begon ik te twijfelen en dacht tja misschien is er wel wat aan de hand. En ik hoorde heel weinig reacties (waar je toch wel behoefte aan hebt om te horen) dat het toch een jaar en soms langer kan duren. Maar nu weet ik dat een jaar proberen wèl normaal is en dat je niet teveel moet vastklampen aan de mensen die sneller zwanger zijn. Dat is gewoon geen realistisch uitgangspunt.
Oei... moeilijk onderwerp! Ik had van tevoren al een beetje rondgesnuffeld en zodoende wist ik dat je er best een jaar voor uit mocht trekken. Dus daar gingen wij een beetje vanuit. Onze verbazing én blijdschap was dan ook groot dat het meteen raak was. Helaas werd dat een mk, en daarna was het weer meteen raak. En het resultaat is inmiddels ruim 10 maanden oud . Wij beseften en beseffen heel goed dat we erg gezegend zijn. Toch ben ik bang dat sommigen (let wel, ik zeg niet allemaal) een beetje vergeten dat zwanger worden, zwanger blijven en bevallen iets is was niet te plannen valt. Ik heb in mijn omgeving gezien dat mensen redeneerden van: we stoppen nu met de pil en over 9 maanden hebben we dan een baby... en dan valt het inderdaad tegen als het wat langer duurt.
kijk, toen wij eenmaal stopte met de pil heb ik dat alleen aan mn beste vriendin verteld. Omdat je naders elke maand dan zo'n opmerking krijgt van en? Nou werk ik ook nog eens met alleen maar vrouwen en die roepen jammer genoeg al heeeel snel, ben je zwanger als je zegt dat je misselijk bent. heel irritant! Pas toen we naar de gyn gingen hebben we het meer mensen verteld dat we bezig waren. Wat ik bedoel te zeggen, diegene die om je heen "zo maar" zwanger worden, daar hoor je nooit van hoe lang ze bezig waren. Maar het lijkt wel een competitie wie het snelste zwanger is. Alsof je dan super vruchtbaar bent en "beter" bent dan de rest die er langer over doet. Ik heb het idee dat dat ONBEWUST mee speelt, alsof we zo zijn ingerpogrammeerd. Voordat ik weer de hele kl@%re zooi over me heen krijg hier, hahaha