Maar iedereen heeft die onzekerheid toch? En de meesten worden uiteindelijk toch zwanger? Zelfs toen we wisten dat we de medische molen nodig hadden om zwanger te worden, heb ik eigenlijk nooit echt getwijfeld of het wel zou gaan lukken ooit en dat terwijl de hormonen ook niet goed aansloegen. Het is nu eenmaal zo dat er maar weinig mensen ongewenst kinderloos blijven en daar moet je je maar aan vasthouden.
Ja Snoopy, Daar heb je wel gelijk in maar alle wachten duurt lang. Maar je hebt geen keus he. Ik vind ook dat er alle reden is om positief te blijven. Ookal is het wel eens moeilijk. Mijn vriend zag het eerst 1.5 jaar nog niet zitten om aan kinderen te beginnen. Nu zijn we zo´n half jaar aan het proberen, maar voor mij voelt het veel langer omdat ik die tijd daarvoor ook al heb gewacht. En dat voelde erg lang. Dat vond ik wel lastig. Maar ik ben het wel met je eens dat je het beste wel positief kunt blijven. Toch komt ongewild kinderloos zijn wel voor. Ik ken zo 3 stellen. Wel lastig. Maar heus geen weggegooid leven. Maar des al niet te min. Knap dat jij zo positief bent en fijn dat je dat op andere wil overstralen. Bedankt, ik wil bijna zeggen wish me luck!Jij natuurlijk ook good luck met bevallen! Veel liefs en plezier met je nieuwe beebje toegewensd, liefs Elba
Ik wil niemand kwetsen met deze topic en het is maar net hoe je sommige opvat denk ik soms... Ik ben ook teleurgesteld als ik weer ongesteld wordt. Maar daar gaat het helemaal niet om. Ik zeg ook niet dat je niet verdrietig of teleurgesteld mag zijn. Dat zijn emoties die je toch niet tegen kan houden. En daarom is deze forum ook erg fijn om van elkaar te leren en van je af te schrijven en ook om van tijd tot tijd troost te vinden. Maar is het reel dat we van ons lichaam 'eisen' om al binnen een half jaar zwanger te worden. Dat bedoel ik meer.
Tuurlijk is het wel eens moeilijk, het wachten, maar positief blijven is het beste wat je kunt doen, kan alleen maar in je voordeel werken, stress kan het zwanger worden ook tegenwerken. Bij ons heeft het ook even geduurd voordat mijn vriend eraan toe was en daarom zou ik eerst maar eens stoppen met de pil. Was ook nog een hele stap om daarna meteen in de medische molen te gaan proberen. Gelukkig hebben we daar allebei niet zo'n probleem van gemaakt, het ging zoals het ging. En gelukkig redelijk snel met resultaat, al voelt het soms anders als je er middenin zit. Zeker omdat het zo onzeker is of het goed gaat komen, want alles liep al niet zoals het moest lopen, gelukkig de operatie wel! (al leek dat eerst ook niet zo te zijn, maar ik was toch zwanger!) Ik ken ook mensen die ongewild kinderloos zijn, maar die wilden niet de medische molen in. Is ook een keus, lijkt me ook heel moeilijk. En zij hebben ook een goed en leuk leven en genieten van de kinderen die om hun heen geboren worden, zo kan het ook. Maar ik zou niet graag in hun schoenen willen staan. Ik wil jou bij deze heeeeeel veel succes wensen, en de rest natuurlijk ook! En die bevalling, ik kijk er nu al naar uit! Ben heel benieuwd hoe alles zal gaan, zolang het goed gaat met ons kindje (en met mij natuurlijk ook), vind ik alles best! Liefs, Snoopy
Ja Vanilla, Dat begin ik ook steeds meer te begrijpen dat je het niet kunt eisen en dat het ook niet hoeft. Dat het komt zoals het komt. Ik vind het wel een leuk topic. Een jaartje langer wachten dat moet kunnen en daarna is ook zoveel tijd. Zonde om die te verdoen met panieken. Trouwens ook erg fijn om dingen van mij af te schrijven en te lezen. Het is vaak wel herkenbaar. Vind je ook niet? Toch wens ik je het beste toe, ik hoop dat het vlot gaat lukken, want dat zou toch wel mooi zijn. Veel liefs, Elba
ik had ook toen het even duurde zo van o o en het liefst vandaag als morgen , die verlange was zo groot. maar nu ik eenmaal zwanger ben en merk hoe snel het is gegaan denk ik van nou als het nog een jaartje langer was geweest was het toch ook niet zo erg. je bekijkt het gelijk van een hele andere kant. maar toch zou die verlangen er altijd blijven. ik denk dat ik het bij een tweede wel minder zou vinden als het wat langer duurde.
Hoi Snoopy, Bedankt voor je begrip! Fijn dat alles goed gaat met je. Hoor graag van je hoe alles gaat. En mooi dat het gelukt is, ondanks dat je meteen de medische molen in moest. Lijkt mij best heftig. Maar wel hoopgevend dat het werkt. Hoe was je vriend onder die ziekenhuis bezoeken? En hoe is hij uiteindelijk over de bruggekomen met proberen? Duurde het lang? Knap dat je je hoofd koel hebt gehouden. Nogmaals succes, Liefs Elba
Hoi Elba, lief van je . Ik wens jou ook het allerbeste toe en trouwens iedereen. Ik hoop gewoon echt dat 2008 voor ons allemaal een erg vruchtbaar jaar mag worden. En het is allemaal inderdaad een leerproces en even doorbijten.
Wat Momhairy zegt klopt inderdaad wel, als je eenmaal zwanger bent heb je zoiets van, het viel toch wel mee hoe lang het duurde? Maar die onzekerheid vooraf is wel slopend, je weet niet hoe lang het gaat duren en in de medische molen is het al helemaal geen pretje. Daarom denk ik over een tweede toch anders, waarschijnlijk zal ik weer de molen in moeten, dat heb ik er wel voor over, maar hopelijk kunnen we er dan ook snel weer uit . Aan de andere kant, we zijn al lang blij als we ons eerste kindje straks in onze armen kunnen sluiten! Elba, mijn vriend is maar 4x in het ziekenhuis geweest, 1x eerste gesprek met de gyn, 1x potje inleveren en 2x echo (toen ik zwanger was). De rest moest toch bij mij gebeuren, hij moest alleen het huiswerk nog doen zeg maar . Toen bleek dat het wel eens wat langer kon duren, ging bij hem ook de knop om. Normaal gezien heb je kans dat het binnen 1 cyclus raak is, bij ons was het eerst maar afwachten of we een kans zouden krijgen. Voor hem was het ook meer de angst voor het onbekende en de verantwoordelijkheid, en alsnog toch even schrikken toen ik zwanger bleek, een beetje onwennig. Maar hij heeft gelukkig ook zo'n 8 maanden gehad om er aan te wennen en hij kijkt er net zo naar uit als ik! Liefs, Snoopy