Toen ik zwanger was wilde ik per se géén bv geven, leek me vreselijk en ik wilde idd het gemak van fv. Toen ons mannetje veel te klein geboren werd, had ik het gevoel dat ik het toch moest proberen:en dat had ik achteraf niet moeten doen. Met een ks, vlakke tepels , een zeer sterke tsr en een dysmatuur die zijn glucose niet stabiel kon krijgen werd dat een groot drama. Met heel veel hulpstukken: fingerfeeding, spuitje, kolf, tepelhoedjes & infuus en sonde voor de kleine man hebben ze me op weg geholpen. Tot ik thuis was: kolven leverde niks op, tsr was veel te sterk, baby kreegn alleen maar voormelk, baby wilde (terecht zo klein) elke 1,5 uur drinken, man werd ernstig ziek etcetc. Ik werd dus gek. Een lactatiekundige had vast wel iets voor mij kunnen betekenen, maar ik was al niet gemotiveerd en dan ook nog al die toeren uithalen...pfff ik denk dat ik al met al 4 a 5 weken bv heb gegeven en toen met heel veel opluchting over ben gegaan op de fv
Nog even over de tip om dan maar naar een lactatiekundige te gaan: sommige vrouwen zijn gewoon letterlijk niet in de wieg gelegd om te kunnen borstvoeden. Leuk, zo'n lactatiekundige... maar die kan dan ook weinig doen. Heeeeel vroeger kregen kinderen van moeders die niet konden borstvoeden geitenmelk of ze werden naar een "min" gebracht die tegen betaling borstvoeding aan het kind gaf. Dat alle vrouwen borstvoeding kunnen geven is pertinent niet waar en dan moet er verder ook niet gepushed worden door de buitenwereld. FV of BV, het is niet altijd een bewuste keuze, soms een (nood)gedwongen keuze.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik altijd geroepen: Ik wil borstvoeding geven, in elk geval de eerste maanden. Maar aan het einde vd zwangerschap begon ik zo enorm te twijfelen, ik stond er gewoon niet meer 100% achter. Het idee dat ik met lekkende borsten achter mn bureau zat op het werk, omdat ik niet op tijd was met kolven of ontstoken tepels enz... Nadat Levi geboren was, heb ik hem wel aangelegd, maar ik had er geen gevoel bij. Ik stond er gewoon niet volledig achter, uit eindelijk ook de keuze gemaakt om FV te geven, en achteraf ben ik enorm blij dat ik die keuze gemaakt heb. En Levi, die doet het ontzettend goed op FV en groeit als kool!! Tuurlijk weet ik dat BV beter is voor een baby, absoluut! Maar ook ik moet volledig achter die keuze staan, en dat stond ik gewoon niet.
Ik heb twee weken volledige borstvoeding gegeven toen ben ik in 1 keer overgestapt op flesvoeding. In de kraamweek ging het heel goed, mijn KV heeft me goed geholpen en ik had er alle vertrouwen in dat het goed ging komen. Heb zelfs een automatische kolf gekocht. Maar van de een op de andere dag ging het niet meer. Ik was te moe en te gestrest. Mijn dochter begon in de tweede week ineens tegen te stribbelen, alsof het haar niet lukte. Als ik dan een flesje gekolfde melk gaf ging dat er zo in! Ik werd er erg onzeker van en heb geloof ik twee dagen gehuild en ook nog aan een LK gedacht. Maar ik had zoiets die komt 1 uur en dan zal het vast weer goed gaan, maar ja dan gaat ze weer weg en zit ik weer de hele dag alleen (vriend werkt 5 dagen per week) en zal ik het zelf moeten doen. Op dat moment wilde ik gewoon zekerheid en vooral rust. Dus ben gestopt, heb er geen spijt van, ook al denk ik soms weleens wat zou het fijn zijn geweest om door te gaan. Maar op dat moment was het voor de juiste keuze en daar moet je vanuit gaan!
weten jullie...ik denk ook als je er te gestrest onder bent, of gewoon het gevoel niet hebt het ook beter is om het niet te doen...dat krijgt een baby natuurlijk ook allemaal mee door de BV en dat lijkt me ook niet helemaal goed. ik lees ook dat de meeste van jullie de eerste weken wel BV hebben gegeven...dan is het belangrijkste toch al binnen?
Ik had al tijdens zwangerschap bedacht dat ik absoluut geen BV wilde geven. leek me helemaal niets. tegen het einde had ik me voorgenomen dat ik het wel zou zien. misschien de eerste weken zodat ze toch de allereerste afweerstoffen binnen zou krijgen. maar als het tegen zou gaan zitten of ik moest gaan kolven of wat dan ook dan zou ik overstappen. maar vlos zei wel, je moet er voor 200% achter staan anders is het zowiezo gedoemd om te mislukken.maar ik had gewoon zoiets van, ik zie het wel. lukt het een paar dagen dan heeft ze i.i.g. dat binnen. gaat het goed dan ga ik verder en heeft ze i.ig. die paar weken binnen enz. in het ZH toch begonnen met BV. alleen achteraf verkeerd gegaan want ze hebben haar pas na 6 uur bij me aangelegd en daarna eigenlijk niet of nauwelijks begeleid. volgens hun deed ik het goed en dronk ze goed. thuis ermee verder gegaan maar ik voelde me absoluut niet op m'n gemak en vond het helemaal niets. lag gewoon gespannen te wachten totdat ze zou komen voor een voeding. want dan "moest" het weer. onzeker of ze wel genoeg binnen kreeg, durfde niet met bezoek te voeden. ook niet als ze beneden zaten of zo. voelde me niet op m'n gemak. kleine werd onrustig en is de hele nacht bezig geweest. ik was kapot en de volgende dag is ze in een soort suikerdip geraakt en was ze al teveel afgevallen. kraam wilde dat ik bij ging voeden. toen ik de fles gaf kwam er een soort rust over me heen. dit vond ik leuk. dus meteen overgestapt op fles. kraam was het er niet mee eens maar vlos wel. kind was tevreden en rustig en mama ook. liever een ongestresste flesmama dan een gestresste BV-mama. ik weet niet wat ik bij een evt. volgende zal doen. misschien probeer ik het misschien ga ik meteen over.
Ben ik het ook helemaal mee eens. Bij de 2e weer geprobeerd. Waar ben ik aan gegonnen. Khad al een vresleijk bevalling gehad en dan weer dat getob. Het is gewoon niks van mij. Kwwerdt eigenlijk meer zenuwachtig van de mensen die op kraamvisite kwamen en die fel reageerder waarom ik niet doorgezet had. iedereen zijn eigen keus!!
ik ben na 4 dagen op KV overgegaan. Ik voedde al af en toe bij. Ik had een bevalling van weet ik veel uur erop zitten, was flauwgevallen na bevalling, enorm veel bloed verloren, placente die niet los wilde komen (gelukkig kwam ie op het laatste moment wel waardoor ik toch niet geopereerd moest worden), katheter want mocht mn be dniet uit, blaasontseking dus antibiotica en ik was enorm gestrest en oververmoeid maar wilde PER SE die bv laten slagen... Dat lukte dus niet! Tycho deed zn best maar niks hielp, kolven lukte me op het laatst ook niet meer. Tycho was erg onrustig, kreeg niet genoeg binnen. Dus toen overgestapt op KV en het resultaat: een hele blije baby, een mama die minder gestrest was en minder bezig met alles maar goed te moeten doen. Bij de 2e probeer ik BV weer, maar als het niet lukt is dat niet anders. Hoe mooi ik de BV ook vind.... Ik zou het overigens wel ontzettend jammer vinden als het niet lukt. xx
@jannn belachelijk! is toch ieder zijn eigen keus?! daar moet je gewoon respect voor hebben! @sassie heftig zeg!
Helemaal mee eens. Wat de ander doet is haar keuze, wat ik doe is de mijne. Onze kleine moet nog geboren worden maar het wordt geen BV. Ik wil dit gewoon echt niet. Echt echt niet, als ik er aan denk voel ik me al vreselijk. De reden hou ik graag voor mij, schaam me wel een beetje af en toe. Soms vragen mensen mij wat ik ga doen: KV of BV. Dan pruttel ik voorzichtig dat het waarschijnlijk KV wordt, maar men heeft zo snel een oordeel hierover klaar. Voor mij was de druppel dat een collega, die ik eigenlijk alleen van naam ken, mij "de preek" gaf omdat ik voor KV zou kiezen. Ze vertelde doodleuk dat ze vroeger net als ik was. Pardon?? Wie ben jij en sinds wanneer weet jij iets van mij af Anyway, er wordt overal geroepen dat het een vrouw haar eigen keuze is, maar in de praktijk merk ik daar nog niet veel van! Want op de 1 of andere manier heeft mijn omgeving wel errug vaak een oordeel over "mijn eigen keuze".
Hier ben ik het wel mee eens. Gelukkig is het heel erg meegevallen, maar af en toe kreeg je dan meteen de vraag, en geef je borstvoeding? Lekker belangrijk dacht ik dan. Ik heb meteen voor FV gekozen. Ik wist het van te voren al. Heb er eigenlijk niet echt een "reden" voor. Ik wilde het gewoon niet, het leek me niks, had er geen gevoel bij, bij BV. Heb er geen spijt van gehad.
Haha hier was het andersom; als ik zei dat ik bv wilde proberen dan verklaarde iedereen me voor gek! Op dit moment ben ik blij dat ik fv geef, ik ga nu pas goed merken hoe ontzettend moe ik ben van het bloedverlies. Het heeft even tijd nodig gehad maar ik kan steeds meer genieten van de fles geven!
Ik moet eerlijk zeggen dat het best verfrissend is om jouw reactie zo te lezen. Ik was er inmiddels aan gewend om "de preek" te krijgen. Ik kan niet anders zeggen dan dat wat jij aangeeft een goede reden is om KV te geven? Je wilt geen BV geven, dus wordt het geen BV. Geldt ook in mijn geval. Ik wil niet, dus helaas voor de mensen in m'n omgeving die het daar niet mee eens zijn. Heeft niets met de liefde voor mijn kindje te maken hoor.
dat argument kreeg ik wel vaak te horen. vooral van pro-borstvoeders. als je om je kind geeft dan geef je het BV als je dan verteld dat het niet lukte dan heb je er te weinig voor gedaan. je kan kolven, lactatiedeskundige enz. en dat moet je voor je kind over hebben. sommige gaan echt kosten wat het kost door. want ja, het is nu eenmaal het beste he. dan denk ik altijd maar, voor wie doe je het?? voor je kind of meer voor jezelf omdat je in je kop heb gehaald dat je BV wilt laten slagen?? ik zeg altijd maar, ik geef JUIST om m'n kind en daarom ben ik ook niet koste wat het kost (ten koste van m'n kind) door gegaan met de BV en heb ik voor FV gekozen
Ik had niet veel keus. Door de HELLP complicaties en de afbouw van alle medicatie die ik er door slik was borstvoeding eigenlijk geen optie.
Ach, wacht maar tot je kind 6 weken of 3 maanden is. Geef je dan borst, dan begint Jan en alleman je te vragen of je dat 'nu nog steeds' doet, en wanneer je nou eens gaat stoppen. Is je kind een jaar en je voedt zelf dan gaan ze beginnen over incest... Je woont in een land met een flessencultuur. Kritiek op je kind flessen zul je maar kort, en van weinigen krijgen. De meerderheid van de Nederlanders vindt dat je normaal doet als je je kind flest. Dat borst beter is voor een kind is een vaststaand feit, maar dat zijn in nederland meer woorden dan daden. Dus voor jou zal het allemaal wel mee vallen.
Ja, dat kan ik dus echt niet begrijpen. Mijn lijf is namelijk mijn hele leven van mij geweest en van mij alleen. Niet van mijn man, niet van mijn kinderen. En het is een lijf dat vaak moeilijk doet,een lijf dat veel niet kan, een lijf dat de oudste niet eens op de normale manier kon baren, een lijf dat de meeste kinderen niet eens binnen kon houden, maar... voeden kan het wel! (al kostte het echt wel een maand of twee, drie voor het dat goed deed)
Logisch dat de meerderheid dat vindt. Het is namelijk ook normaal. 1 van de 2 normale wijzen waarop je een baby kunt voeden, borst- of flesvoeding. In tegenstelling tot abnormale wijzen, zoals je kind onder een koe hangen, op een komkommer laten zuigen, of blikjes cola light geven. Gelukkig maar dat er hier op het forum altijd wel iemand klaar staat om nog even te benadrukken dat er toch echt maar 1 echte juiste manier om je kind te voeden is. En in dezelfde zin nog even beweert dat kv-moeders, die aangeven zich vaak bekritiseerd te voelen om hun keuze, maar onzin verkondigen.