Bij een kind ouder dan 1 jaar vind het het geen zicht. Daarbijkomend, voor de zuigbehoefte niet meer nodig. Slecht voor de tanden en zeker als ze wat ouder worden ook voor de spraak echt niet goed want die kan onduidelijk blijven. Soms is daar dan logopedie voor nodig. Dit is dan vaak als ze er overdag ook mee rond lopen. Zonder speen hoeven ze ook echt niet te gaan duimen. Mijn oudste wilde geen speen en mijn jongste had hem voor zijn verborgen reflux maar dat binnen half jaar af gaan bouwen en bij 7 of 8 maanden speenvrij. Is daarna gewoon vaak een gewenning. Maar iedereen zijn eigen mening, zo denk ik er gewoon over.
Grappig Dus het gaat meer om 'het is geen gezicht', tot 'ik zie liever...'. Nou ja, en het logopedische gedeelte - maar dat heb je natuurlijk ook met duimen. Ik weet nog dat ik zo'n zesduizend keer gehoord heb als kind zijnde: HAAL DIE DUIM UIT JE MOND ALS JE WAT WILT ZEGGEN! Dus dat is denk ik wel hetzelfde...
Onze dochter heeft ook een speen, ze heeft vanaf haar geboorte al enorme zuigbehoefte. Ik doe er dan ook echt niet moeilijk over. Maar ik zie soms kinderen van al een jaar of 2,3 die nog met zo'n ding in rondlopen. Dat vind ik een beetje vreemd.
Ik zie het meer als onnodig, dan "geen gezicht" ... En geen speen betekent niet dat er geduimt wordt of op vingers wordt gezogen.
Even wat anders, een tipje. Wij hoorden ook regematig 'TOK', hoe vaak wij snachts wel niet op de grond onder zn bedje hebben moeten zoeken. Tot ik dus een hoofdbeschermer kocht, nu vallen ze er niet meer uit. Voor de eerste maanden wordt t afgeraden ivm wiegedood maar als ie wat groter is kan t zo helpen. Heb m bij babywalz besteld. Ook handig: hij stoot zn hoofd ook niet meer zo in bed.
Zeker heb je dat ook bij duimen . Maar voor mij was het ook een goede reden om die tut af te bouwen. En laten we heel eerlijk zijn.. lego bouwen , tekenen of knutselen gaat lastiger met een duim in je mond dan een tut natuurlijk. Mijn ervaring is dus dat een duim sneller gepakt wordt bij alleen rust dan een tut die altijd kan. Maar dat ligt zeker vooral bij de ouders, niet bij het kind.
Hier de eerste 10 maanden veel zuigbehoefte. Daarna alleen met slapen. Oudste net voor haar 3e afgeleerd. Ze zeurde er toen vaak om of haalde m zelf steeds van boven. Toen was ik er aardig klaar mee. Ik vind een speen voor de zuigbehoefte. Tegen de tijd dat dat aardig over is, zijn ze gewend aan de speen. Ik vind het voor mezelf dan nodig dat ik ze uit kan leggen dat de speentjes weg gaan, zo rond 2,5 jaar. Hier uitgelegd dat het slecht is voor haar tandjes.
Tja.. hier duimt ze.. iets wat volgens het cb absoluut 'niet mag' Maar een speen wil mevrouw niet, ze wil haar duim (of mijn pink) En ik kan hem er ook niet afhalen Ik hoop dat ze niet net zoals ik tot haar 15de gaat duimen.. Ze duimt als ze moe is, of als ze weer is moet spugen en het zeer doet. (blijkbaar helpt dat?)
Bedankt voor je tip! Wij doen het alleen anders... Bij de eerste TOK reageren we lekker pas op het moment dat hij écht overstuur gaat huilen om zijn speen. Soms mist hij hem echt totaal niet, want meestal valt de speen toch uit als hij slaapt. Mocht hij toch overstuur raken van het gemis van zijn speen pakken we een volgende speen van de plank af (ze liggen startklaar) en stoppen die er in. Bij herhaling draaien we hetzelfde scenario af. Het grappige is dat hij alleen maar hoeft in te slapen want dan valt hij er vanzelf uit. De dag erop hoef je alleen maar een kleine 2 minuten op spenenjacht te gaan; en vervolgens de spenen uit te koken of ze in de vaatwasser te stoppen. De vaatwasser draait toch dagelijks, en uitkoken doen we ook regelmatig. 1x in de zoveel tijd de spenen vervangen en klaar ben je Een hoofdbeschermer is een goede tip, alleen is het bij ons overbodig gemaakt. Dank je wel
Hier een "speenhater". Haha nee hoor ik ben geen "speenhater" maar wij hebben er wel bewust voor gekozen om van onze kindjes geen "speenkindjes" te maken. Onze meisjes hebben de eerste 3 maandjes af en toe een speen gehad als "troost". Ik heb ze nog nooit met speen laten slapen. Waarom?... Stukje egoïsme misschien. Ik zag mezelf echt nog niet 10 keer per nacht uit bed gaan en dan dubbel . Dus hier in het begin een speentje gehad voor de zuigbehoefte en troost. Toen ik eenmaal doorhad dat ze er aanhankelijk van werden en 'm eigenlijk niet meer nodig hadden, ben ik er gewoon coldturkey mee gestopt. Na een paar weekjes spuugde ze 'm zelfs uit. Ze zijn een speen nooit echt gewend geraakt en hebben 'm nu ook niet nodig. En ik ben nog steeds super blij met onze keus om geen "speenkindjes"te hebben. Ze slapen heerlijk zonder speentje, en wij hoeven er gelukkig 's nachts ook niet voor uit. Eerlijk gezegd vind ik ook dat er veel te snel een speentje aan een kind wordt gegeven. Juist omdat het schattig staat, of omdat hij/ zij anders misschien niet lekker in kan slapen. Naar mijn idee vind ik een speen alleen in het begin nodig om de zuigbehoefte ietwat te stillen, en als troost vanwege pijn (buikkramp enz.). Verder is het vooral gewenning.
Ik vind een speen echt geen gezicht, ook niet bij een kleine baby. Onze zoon heeft nooit een speen gehad. Hij heeft de eerste 4 maanden op z'n duim gezogen, nu doet hij dat niet meer. Hij slaapt dus zonder iets in. En daar ben ik blij mee.
Tja, zo werkt het helaas niet altijd. Mijn zoontje wilde geen speen, maar zuigt nu dus nog wel op zijn vingers. Mjjn dochter wilde of mijn pink of een speen. Dat werd dus de speen.
Ik heb juist liever een speen dan een duim/vingers oid. Mits de behoefte natuurlijk daar is. Een speen kan je namelijk zelf bepalen of je ze wel of niet geeft. En een duim hebben ze altijd bij de hand (haha lach om m'n eigen foute woordspeling) Ik had het liever beide niet gehad maar ze had er na de geboorte veel behoefte aan omdat ze werd gevoed door een sonde en niet zelf kon drinken maar wel kon zuigen aan een speen. Ze heeft nog steeds zo nu en dan zuigbehoefte maar het is alleen als ze behoefte heeft en niet constant. Er gaan dus ook dagen voorbij zonder speen. Ik vind het overigens niks anders dan een kind van 7 wat moe op de bank duimt dan met een speen zit. Speen is uiteindelijk makkelijker af te leren maar je moet als ouder wel consequent zijn en niet maar toegeven aan dat kind van 4 wat maar de hele godganse dag de speen wilt. T is net wat je zelf aanleert.
Hier ook het derde kind die een speentje heeft. Wel minder dan bijvoorbeeld de oudste. Nu heeft ze hem wel vaker in omdat haar kiezen doorkomen en ze last van haar oren heeft en door op die speen te zuigen wordt het wat dragelijker. Als ze 2 wordt gaat die overdag de kast in en dan alleen nog maar met slapen. Bij mijn oudste kinderen ook gedaan. Een kind van een jaar of 3/4 met een speen vind ik ook geen gezicht maar dat geld ook voor een duim in de mond. Bij mijn oudste dochter zit een 7 jarig meisje in de klas en die duimt in de klas en dat vind ik ook werkelijk geen gezicht.De Juf is hier wel streng mee want dat is niet de bedoeling in de klas. Duimen vind ik sowieso een vieze gewoonte blehh haha
Mijn kinderen zijn speenweigeraars. Alleen de tweede wilde hem hebben, afen toe. Hier hartnekkige duimers. Alleen met knuffel en die ligt overdag gewoon in bed. Ik had liever gehad dat ze wel de speen wilden, dat is veel makkelijker afleren. Gelukkig lopen ze hier niet de hele dag metde duim. Maar als ik kijk naarhet gebit van mijn kinderen of die van mijn zus (die wel altijd de speen hebben/hadden) ziet het gebit van mijn kinderen er netjes uit en hebben de kids van mijn zus allemaal een spenenbekkie. Zo'n rond gebit.
Mijn oudste was een speenweigeraar, hij heeft wel geduimd totdat hij een maand of 10 was. En de eerste weken sabbelde hij regelmatig op mijn pink. Mijn jongste hebben we nooit een speen aangeboden en ze heeft (behalve aan de borst) ook nooit zuigbehoefte gehad. Vind het zelf wel ideaal, nooit mijn bed uit voor een speen. Heb overigens niets tegen spenen maar een kind van 5 met een speen in de mond vind ik eerlijk gezegd geen gezicht. Vooral niet als ze dan met die speen in de mond gaan praten...
In mijn werk zie ik geregeld kinderen met spraakproblemen door langdurig gebruik van de speen. Ook adviseer ik ouders dat kinderen moeten leren 'selfsoothing' te zijn bij verdriet. Een knuffel of kus helpt daarbij beter dan de speen. Persoonlijk (en beroepsmatig ook) vind ik tot 2 jaar echt de max. Ons ventje krijgt de speen ivm zuigbehoefte/verborgen reflux maar heeft hem alleen bij het inslapen nodig. En ik neem de speen mee voor de zekerheid als ik op pad ga.(We hebben het zo lang mogelijk uitgesteld maar hij vond zn duim en dat wilde ik toch echt voorkomen. Vind eigenlijk een speen echt geen gezicht ongeacht de leeftijd)
Hier de eerste weken sowieso geen speen ivm de borstvoeding, en daarna, toen we t eens probeerden met oog op de oppas, bliefde ze m niet eens - zuigbehoefte had ze zeker wel, maar alleen het origineel was goed genoeg ik vind een speen niet schattig ofzo, en ik denk dat lang niet zoveel kinderen hem zoveel nodig hebben - je ziet vaak dat die speen steeds maar opgedrongen wordt.
Ik vind speen idd alleen oplossing voor xuigbehoefte, rflux enz.. Maar niet voor de "schattigheid".. En een kind die praat met een speen in de mond vind zoooooooo vervelend.. Mijn dochter weigert vanf begin al de speen.. Soms probeer ik het omdat ik zie dat ze zuigbehoefte heeft, maar ze gaat er van kokhalzen.. Ze slaapt zelf makkelijk in dus daarvoor hoeft ze hem niet.. Heel soms tut ze een half uurtje aan mijn borst tijdens haar slaap als ik bijvoorbeeld tv kijk ofzo.. Ik zelf wilde vroeger ook geen speen en heb tot mijn 8ste dacht ik op een hydrofiele luier gekauwd als ik in slaap wilde komen, perfecte tanden, geen beugel gehad.. Mijn man duimde, had een schots en scheven gebit en heeft een beugel gehad.. Onze dochter doet nu vaak ook kauwen op een hydrofiele doek of spuugdoekje, hoop niet dat ze gaat duimen..