-je je vier weken na je bevalling al af kan vragen waar de tijd gebleven is omdat je kindje zo verandert in het begin -dat 's nachts je bed uit komen voor je kindje veel minder erg is dan om andere redenen slecht slapen
Dat de tijd zo snel gaat! Mijn heerlijke baby is vandaag alweer TIEN MAANDEN oud Vergeet niet van ieder moment te genieten, het is zo bijzonder
ik zou willen dat iemand me had verteld dat douchen op 39 graden vlak na een hoop bloedverlies niet zo slim is... dan was ik niet flauwgevallen.
waarom heeft niemand mij verteld dat: Je helemaal niet hoeft te merken dat je weeen heb. Toen ik midden in de nacht ging twijfelen of ik rommelde en ik belde voor controle omdat mijn man nog een eind moest rijden bleek ik al 6cm te hebben. In een uur tijd 3 er bovenop en tada geen pers weeen. Als je op staat van bed na de bevalling je enorm veel bloed lekt omdat dit door het liggen in je baarmoeder is blijven liggen en een plas heeft gevormt.
Ik heb bij de 1e een KS gehad, waarom heeft niemand mij ooit verteld dat... - je na de KS ook last van naweeen krijgt. Omdat het onze 1e was heb ik daar echt niet overnagedacht. Ook geen zuster die mij daar even aan herinnerde. - dat de baby niet aangekleed wordt als ik haar nog even op mijn huid wou hebben. Ik heb daar wederom echt niet aan gedacht, eigenlijk hadden ze het moeten vragen, ik was teveel bezig met de operatie. Bij de 2e ben ik natuurlijk bevallen , waarom heeft niemand mij ooit verteld dat, - mannen veel zenuwachtiger zijn. Toen we bij het ziekenhuis aankwamen en mijn vriend mij uitgelaten had bij de ingang reed hij onze auto achteruit tegen een paal aan. Ik zag het gebeuren maar kon niks uitbrengen want had net een wee. Die paal heeft echt nog weken scheef gestaan, elke keer als we daar kwamen ( ons zoontje heeft nog een paar dagen in het zkh gelegen) werden we weer heerlijk herinnert aan die dag. -Dat toucheren niks anders is dan ordinair duwen. Ik was echt nog nooit getoucheerd en dacht dat het zachtjes wroeten was, ja niks zachtjes!! -dat de remifentanil bij mij niks heeft gedaan tegen de weeen, dus dat niet weer. -dat je naast buikweeen ook rugweeen kan krijgen, men wat een hel! - dat persweeen niet pijnlijk zijn... ( tenminste bij mij ) - dat wanneer het hoofdje stond en de vk waarschuwde dat het weleens kon gaan branden ik helemaal niks daarvan heb gevoeld. - dat wanner de schouders worden geboren dat nog pijnlijker is dan het hoofdje ( was niet pijnlijk). Ik dacht dat ik tot mijn clitoris uit zou scheuren.....Het gaat zo snel dat je net kunt denken oef dat doet pijn en dan is ie er al. - dat je niet altijd hoeft uit te scheuren....( heerlijk geen hechtingen) - hoe ontploft je doos eruit ziet en voelt na de bevalling. Ik durfde daar echt niet naar te kijken haha.. - wat voor opluchting en emotie je voelt als hij geboren wordt, echt overweldigend. - hoe een teleurstelling het is als je kindje meteen na het afnavelen wordt meegenomen en in de couveuse moet en pas 2 uur later je kindje mag zien maar niet kan vasthouden....Het gaat niet altijd goed. Geboren worden is een hele klus. - dat je je echt erg fit kunt voelen na de bevalling, ik heb nergens last van gehad en voelde me griezelig goed. Heb heerlijk gedoucht en deed alles zelf.Bij thuiskomst dezelfde dag deed ik al veel zelf. Pas toen Thomas na 5 dagen thuis kwamen kregen we eerst kraamhulp. Ik zal vast nog wel wat vergeten zijn......
Waarom heeft niemand mij verteld dat: - wanneer je weeopwekkers krijgt de ontsluitingsweeen niet om de vijf minuten komen, maar vaak veel sneller achter elkaar (zat nauwelijks een minuut tussen). Toen ik vroeg of dit normaal was aan de verpleegkundige beaamde ze dit. Wat voelde ik me bekocht, heel stom, maar bij de cursus zwangerschapsyoga hadden we helemaal uitleg gekregen over de opbouw van de weeën en dit leek daar totaal niet op. In plaats van dat ik tussendoor even bij kon komen had ik nauwelijks tijd om een paar keer diep adem te halen voordat de volgende wee kwam. En verder ontsluiten, ho maar, 8 uur na de eerste wee had ik er nog steeds geen ontsluiting bij (inmiddels wel een ruggeprik). Eenmaal bevallen heb ik het aan de ervaringsdeskundigen in mijn omgeving gevraagd die zonder weeopwekkers bevallen zijn en zij gaven aan dat het heel langzaam begon, op een gegeven moment om de vijf minuten weeën en aan het eind wat minder tijd (3 min) ertussen. - dat je eraan moet denken je eigen douchegel en shampoo en wasgel voor de kleine mee moet nemen naar de bevallingskamer. Ik was al een tijdje opgenomen en had die spullen dus nog op mijn eigen kamer liggen, niet handig... - dat je heel veel foto's moet maken die eerste periode, want het gaat zo hard (erg cliché, maar het is echt zo). Doordat ons kereltje de eerste dagen moest blijven, ging het allemaal een beetje rommelig en hebben we helemaal geen foto van ons drietjes. Planning voor de over een paar maandjes is nu dan ook dat we in ieder geval proberen om twee weken na de bevalling professionele foto's te laten maken van ons tweede zoontje en van ons vieren als gezin. - dat wanneer je een kraamfeest geeft mensen denken dat ze helemaal niet welkom zijn om voor die tijd een keer te komen kijken, terwijl wij dit van goede vrienden en familie die we vaak zien helemaal niet erg hadden gevonden (natuurlijk niet alle 150 gasten). Zo hoorden we achteraf dat mijn peetoom en peettante eigenlijk al wel eerder hadden willen komen, maar niet durfden omdat ze dachten dat we dit niet wilden. - waarom heeft niemand mij verteld dat het kan zijn dat je man heel erg moet wennen aan het vaderschap. Mijn man had er heel veel moeite mee om vader te zijn. Geheel tegen mijn verwachting in eigenlijk, want hij is altijd heel leuk met kinderen, veel leuker als ikzelf, ik had nooit zoveel met kinderen. Nadat ons zoontje thuis was had hij echter (in mijn ogen) nauwelijks belangstelling voor hem. Tijdens het geven van de fles ging de tv aan en na de fles was het niet even knuffelen of spelen, maar computeren of tvkijken met kind op de arm. Uit zichzelf een luier verschonen, flesje maken, zoon in bad of onder de douche doen was er niet bij. Alles moest ik hem vragen. Als zoonlief 's nachts huilde was ik degene die erheen kon gaan, ondanks dat mijn herstel, mede door slaaptekort, heel, heel erg langzaam ging en ik er op een gegeven moment echt bijna doorheen zat. Uiteindelijk ging het na een maand of twee/drie, na een paar indringende gesprekken, beter en nu kan Jesse zich geen leukere papa wensen (al hoeft van mij die tv niet zo vaak aan te staan). En tot slot, waarom heeft niemand mij verteld dat het zo ontzettend leuk is om mama te zijn! Om te zien hoe je kindje zich ontwikkeld, elke dag wel weer iets nieuws leert en iedere keer weer met ogen vol liefde, bewondering en vertrouwen naar zijn mama (jou dus) kijkt!
Dat je van persen puntbloedinkjes in je gezicht kan krijgen! Ik zag er ineens heeeeeeel erg sproeterig uit, alsof er allemaal kleine roestpuntjes in heel mn gezicht stonden. Bij de eerste helemaal niet gehad, terwijl ik daar veel langer op heb moeten persen dan bij de 2e (eerste bijna 2 uur tegen 20 minuten bij de tweede) Dat een schaar ook wel eens bot kan zijn! Ze hebben me twee keer moeten knippen omdat de schaar bot was... en nee, geen verdoving gehad... die kreeg ik pas bij het hechten!
Prachtig topic dit! Wat een herkenning Maar ik vond het vooral prachtig om te mogen bevallen Ik zou zo weer terug willen naar dat bijzondere moment (vanaf de start van de eerste echte wee tot de uitdruiving van het kindje).
Het enige wat ik echt bijzonder vond was het moment toen hij geboren werd. Helaas stond niemand klaar met de fotocamera en hebben we geen foto van meteen na de geboorte ( baby op buik foto). Hij werd meteen meegenomen. Alleen voor die eerste foto's zou ik de hele bevalling zo weer doen. Het enige wat ik niet bijzonder vond waren de rugweeen!
Veel herkenning hier! - Dat wanneer je baby 1 al op je buik je hebt al helemaal op je rose wolk zit en dan nog echt even aangespoord moet worden omdat nr 2 er ook uit wil... - Maar "men" had mij wel mogen vertellen dat bij een 2ling bevalling, nr 2 er heel makkelijk "uitfloept' ook al lag ze in stuit.... - Dat de emoties ook ècht 2x keer zo groot zijn dan met een 1ling bevalling. Van alle 3 de bevallingen was de laatste echt de emotioneelste... - Dat je met 5 en half uur 2 babies op je buik kàn hebben met een ingeleidde bevalling - dat het elke keer weer het besef is dat je niet 1 maar 2 babies hebt gekregen. Nu na 5 maanden nog steeds elkaar aankijken van het zijn er echt 2!
- In bad gaan als ontspanning tegen de pijn juist kan zorgen voor een weeenstorm, waarbij je binnen een kwartier 9 cm ontsluiting hebt... - Je enormmm veel honger hebt na een bevalling en er niks te eten was.. Heb alle visites tassen binnenstebuiten gekeerd om maar iets van suiker te krijgen (fruittella's zijn het uiteindelijk geworden).. - De eerste zwangerschap niks zegt over de 2e.. ik heb mijn vriend helemaal voorbereid en verteld dat er met mij NIKS anders was als ik zwanger ben (1e kindje was ik alleenstaande mama).. Nou dat heeft ie geweten, 3 maanden overgegeven, MOEEEE, chago, en heel erg last van BI.. Ik zeg zoiets nooit meer natuurlijk!
... dat baby's die een zeer lange exodus gehad hebben met rugweeen vol op het gezicht (sterrenkijker) er nogal gestuwd en verfrommeld uit kunnen zien na de bevalling ... dat het kan dat je 1,5 liter in je blaas hebt na de bevalling (lag aan een infuus met vocht en zelfs extra vocht) zonder dat je op het idee komt dat je naar de wc moet, en zelfs niet kan gaan (blaasretentie). Heb 4 dagen in het zh gelegen... omdat ik niet kon piesen! Best genant ... dat de duur van de ontsluitingsfase (bij mij tergend langzaam en onverdragelijk pijnlijk) niks zegt over de duur van de persfase (plop! in 6 minuten, ben niet eens gescheurd of geknipt ) ... dat de pijn van ontsluiting veel en VEEL erger kan zijn dan de uitdrijving (persweeen)... het persen was een verademing en ging zo makkelijk dat ik het zelf niet geloofde! ... dat je onbedwingbare huilbuien kan krijgen na de bevalling ... dat je je buik met het getrappel zo ontzettend kan missen ondanks dat je een wolk van een baby in je armen hebt ... eh...
Ik heb al een soort van bevallings-angst..... En ik weet wel, alles wat erin gaat moet er ook weer uit.... maar hier lees ik tips, maar ook nog engere dingen.... maar ik hou het toch even in de gaten
Inderdaad! Ik mis ook zo het zwanger zijn. Ik heb een ideale zwangerschap gehad en vond het zo ontzettend gezellig. Ik geniet volop van mijn meisje, maar genoot ook zo van de schoppen!
-Dat je je ook rot kan schrikken als je voor het eerst je baby aankijkt (ze had toen in mijn beleving zo'n raar vorm hoofd wat achteraf gezien natuurlijk reuze meeviel, binnen een uur was ze ontzettend mooi bij getrokken en een heel mooi meisje) -Dat je binnenste schaamlippen ook stuk kunnen scheuren en ondanks hechten ze stuk blijven -Dat je baby de eerste dag al 7 uur achter elkaar kan slapen snachts zonder het wakker te krijgen -Dat je de eerste weken wel even zoet bent met de borstvoeding als je op verzoek voed. Oh zo kan ik nog wel even doorgaan, loopt echt anders als dat je in je hoofd hebt...
# dat je denkt goed voorbereid te zijn en je de 1e keer toch echt niet weet wat je overkomt!!! # je met een infuus met wee opwekkers echt helemaal uitgeput raakt (16 uur puffen) en van een ruggenprik binnen een uur volledige ontsluiting kan hebben en even gezellig met je vriendin gaat zitten bellen #dat ze die ruggenprik op het moment van persen er doodleuk af halen, zodat je van 0 pijn naar +10 gaat! (al is dat nu geloof ik niet meer zo heeft de VK mij gegarandeerd hihi) # dat je doos er na 2 uur persen uitziet als een soort maanlandschap waarvan je denkt dat het nooit meer goed gaat komen... # dat het gelukkig toch nog goed komt met die doos #Dat iedereen je wil vertellen over hoe je het allemaal het beste kunt doen na de bevalling, 1 tip: snoer bemoeizuchtige tantes de mond! hehe #dat hoe erg de bevalling ook is geweest je het mooiste wat er is ervoor terugkrijgt!!