Ik help ook altijd als ik zie dat iemand hulp nodig heeft. Soms vind ik het wel moeilijk hoor, want willen sommigen eigenlijk wel hulp? Zoals een buurman verderop, een tijdje terug zijn zijn benen geamputeerd en hij wilde iets in z'n garagebox leggen. Hij kreeg de deur moeilijk open dus wij helpen, maar wie weet had hij nu zoiets van, eens kijken hoe het lukt in mijn eentje en dan komen wij meteen helpen... vind het moeilijke dingen. Laatst reed ik naar mijn werk en in de middenberm van de snelweg liep een zwaan. Ik had zoiets van, die zal straks wel gaan oversteken, hopelijk gaat het goed. Ik had graag iets willen doen, maar ja, dat gaat natuurlijk niet. Voelde heel vervelend.
Getver wat een nare verhalen! Helaas is het zo dat hoe drukker het is hoe minder je op hulp kunt rekenen.. (kom iktijdperk mijn psychologische geklets). Dit heet diffusion of responsibility en verwijst naar het feit dat mensen al snel denken "ach er zijn genoeg mensen dus iemand anders zal vast wel iets doen". Men neemt een afwachtende houding aan voor ze reageren helaas waar ik wel vrolijk van wordt is dat er hier zoveel ontzettend goede dames zijn die die verantwoordelijkheid wel op zich durven nemen! Overigens schijnt het te schelen als je brand! Roept ipv help! En mensen persoonlijk aanspreekt (meneer met die blauwe jas) als je hulp nodig hebt in een drukke omgeving.. Maargoed als je nu net zoals ik hier las, in elkaar geslagen word, dan denk ik ook weer niet dat je zoiets nou gaat bedenken op dat moment Maar wel echt petje af voor diegenen die wel bereid zijn te helpen!
Ik heb het inderdaad ook eens meegemaakt. Toen lag er een oude man in zijn scootmobiel op zijn zij op de stoep half op de weg. Hij was bij een stoeprand net met een wieltje eraf gegleden. Hij lag nog precies zoals hij was gevallen, gewoon in het karretje maar dan op zijn zij. Zijn zuurstoftank was ook los gegaan en lag er naast. Ik heb hem toen met mijn toenmalige vriend overeind geholpen (pfjieuw das moeilijk als iemand helemaal niet kan bewegen, de man was verlamd aan zijn benen) en hebben zijn zoon gebeld, met het nummer dat hij bij zich droeg. Die heeft hem in de auto opgehaald. Hij wist zelf niet eens meer waar hij was Zo sneu! Maar hij vertelde dat hij daar al in ieder geval 20 minuten lag, en niemand was gestopt Dat snap je toch niet? was er toen helemaal naar van, vond het zo vreselijk zielig voor zo'n oud mannetje!
oja, waar ik ook he-le-maal allergisch voor ben zijn mensen die "helpen" maar van de drup in de regen zeg maar. natuurlijk goed bedoeld, maar soms kun je beter even gewoon 2 keer nadenken. Ook een keer gehad met een ongeval met oude mevrouw. Ik ga altijd kijken of er hulp is en of ze ook weten wat ze doen (ben zelf verpleegkundige, dus weet een beetje hoe en wat). Dus ik er heen en gaan helpen, heb ik daar toch staan bakkeleien met een vrouw, niet normaal. Moest gewoon gaan onderhandelen *grijns*. Uiteindelijk hebben "we" de complimenten gehad van de ambulancemedewerkers, dus toen droop ze af
ik was vorig jaar gevallen. Ben toen nog in de trein gestapt naar huis. Eenmaal hier op het station kon ik haast niet meer lopen van de pijn. Dus ik strompelde/hinkelde al huilend de trein uit. Het was 17.45 en dus megadruk op het station. Iedereen keek me aan en niemand heeft me geholpen. Uiteindelijk ben ik met de taxi naar de seh gegaan en ik mocht gelijk blijven. Knieschijf was door midden gebroken en ik had mazzel dat ik door het lopen niet het bovenste stuk mijn bovenbeen in had getrokken door alle spieren die er lopen. Maar het viel me toen ook vreselijk tegen dat niemand hielp. Ik ben zelf wel super behulpzaam en zorgzaam ingesteld..
Ik probeer altijd te helpen als mensen hulp nodig hebben. Afgelopen December liep ik in Amsterdam de stoepen waren echt spekglad, nog geen 10 meter voor mij gaat een man snoeihard onderuit, 1 cm naar rechts en hij was met zijn hoofd op een stalen hekje gevallen. Er liepen nog 3 mensen voor me en die liepen langs die man, ik ben dan de beroertste niet om even een arm te geven, om meneer omhoog te helpen. Meneer ging overigens naar het theather en had dus hele mooie lak schoenen aan waar geen profiel onder zat Paar jaar terug een keer gehad, was een vrouw met haar rollator blijven hangen met het oversteken ze was dus over haar rollator heen gevallen alla salto maken. Heb m'n auto aan de kant gezet en ben uit de auto gesprongen. Zelf amper kunnen lullen, kwam net van de tandarts en hele mond was verdoofd. Alles zat onder het bloed, dus gauw ehbo koffertje uit de auto gehaald. Na mij stopte er nog een paar auto's, en vroegen of ze konden helpen. Uiteindelijk ambulance gebeld, helaas kwam deze met de motor. Mevrouw moest wel even naar het ziekenhuis, maar had geen familie, ja aan de andere kant van het land. Dus ben ik met haar naar het ziekenhuis gegaan, vervoert in mijn auto enz. Heb 9 uur!!! in het ziekenhuis gezeten, later bleek ze een gebroken neus, een zware hersenschudding en een gebroken pols te hebben.
Afgelopen maandag had ik mijn zoon naar school gebracht, en liep met mijn meisje in de kinderwagen naar huis. Ik loop op het moment niet zo snel (bekkeninstabiliteit) en voor me liep een oudere dame met een boodschappentas. Om de zoveel meter stopte de dame omdat de tas te zwaar was. Zodra ik bij haar in de buurt was gekomen (duurde even) vroeg ik aan haar of ik haar kon helpen om iets onderin de kinderwagen te stoppen. Het was niet nodig volgens de dame, maar ze was wel dankbaar voor mijn aanbod. Vandaag kwam ik weer bij de winkel (zonder kinderwagen) en de vrouw keek me zo vriendelijk aan dat ik zelf moest glimlachen. Als je iemand kan helpen, dan is dat toch het mooiste wat er is? Of het nu iemand is die je kan helpen om boodschappen te tillen (net als ik), of iemand die echt hulp nodig heeft. Je kan dan net dat beetje extra betekenen voor mensen en ik vind dat zelf belangrijk.
wat vreselijk he ik heb zoiets ook mee gemaakt.... ik was aan het wandelen en zag een man (op leeftijd) vallen van de fiets... 3x! hij reed bijna het water in... en gewoon GEEN EEN auto stopte ! het was nog even een stukje lopen voor me , maar heb hem ook geholpen en thuis gebracht. Die arme man was helemaal van slag.... ik vond het zoooo raar dat al die auto's wel keken... want dat zag je gewoon , ze remden wel af... maar gewoon doorreden! terwijl daar toch echt wel plek was om eventjes te stoppen zonder al het verkeer te hinderen....
Ik was op een station toen daar iemand werd neergestoken ,ik zag de man in elkaar zakken en vaag iemand wegrennen,..ik dacht eerst aa een hartaanval of zo,er begonnen mensen te schreeuwen. Ik rende ernaar toe of ik misschien moest reanimeren of zo..de man was meerdere keren in zijn hart gestoken en bloedde dood terwijl ik op mijn knieën naast hem zat. Hij keek me aan terwijl hij doodging,ik kon absoluut niets doen. Niemand deed iets,veel mensen waren in shock,stonden aan de grond genageld,weer anderen bastten in huilen uit,weer anderen begonnen hard te lachen van de spanning. Toen ik de ambulance aan zag komen ben ik terug naar mijn bus gelopen,de ambu kon er niet normaal langs door de toeschouwers. Toen ik in de bus er voorbij reed zag ik dat ze al het witte doek op de man legden.heb er nog lang nachtmerries van gehad. Als mensen in shock zijn kan ik begrijpen dat ze niet (gelijk) reageren. In jou geval..vreselijk toch? Goed hoor,dat je hem geholpen hebt.
Belachelijk! Ik had het een maand terug idd. Het was toen onwijs glad s morgens. Ik had mn zoontje achterop de fiets. Bleef op de stoep daar hadden mensen wel zout gelegd. Toen zag ik dat er een vrouw ook met kindje achterop was gevallen. ze lagen beide op de grond. Ook was er nog een kindje bij op een eigen fiets.Niet gevallen. Maar er stond vlakbij een man zijn auto te krabben en die bleef rustig doorkrabben Ik gestopt en gevraagd of t ging. Ik kon niet echt helpen aangezien ik ook mn kind achterop had. maar bleef wel wachten totdat ze weer was opgestaan en zeker wist dat t goed ging.
Ik heb zelf niets meegemaakt dat ik moest helpen,maar mijn moeder wel ze was toen zwanger van me jongste zusje nu 25 J.ze was op de fiets en het was in sneeuwtijd dus ze was gevallen (trouwens toen moest je best wel ver voor boodschappen doen )en ze kwam op een geven moment thuis helemaal strompelend had ze d'r enkel gebroken,ze zei dat er genoeg mensen voorbij fietsten en liepen MAAR NIEMAND die haar heeft geholpen!!! Ze kwam helemaal betraand van de pijn thuis....
Ik vind het zo egoïstisch en asociaal om mensen die duidelijk even hulp nodig hebben niet te helpen! Ik ben zelf laatst wel een keer positief verrast, ik was aan het fietsen met dochter voorop en een tas achterop onder snelbinders en op een gegeven moment valt mijn tas aan de zijkant en draaien de snelbinders tussen mijn spaken. Een man die achter me fietste en het zag gebeuren stopte gelijk om me te helpen met de snelbinders ertussenuit te krijgen, ondertussen kwam er een ouder echtpaar voorbij lopen die nog hulp aanbood en weer even later fietste er een groep jongeren voorbij (type waarbij je 's avonds laat denkt laat ik even aan de andere kant van de straat gaan lopen.. vooroordeel, ik weet het) en die stopte ook nog om te kijken of ze konden helpen!! Was echt zo fijn om te merken dat het ook nog anders kan!
ik help altijd mensen die hulp nodig hebben zoals de voorbeelden die jullie schetsen. Vind dat de normaalste zaak van de wereld en kan het echt niet over mijn hart verkrijgen om door te lopen/rijden. Heb dat ook met loslopende dieren, die neem ik (bijna) altijd mee. Ik zeg bijna, want als ik zelf mijn drie grote honden in de auto heb, kan ik er echt geen vreemde vierde hond bij zetten. Dan zet ik eerst de honden af thuis en ga zoeken of ik hem nog vind op die plek. Wat ik wel heel moeilijk vind, is zo'n situatie als waar Devilschase in zat met die dronken taxichauffeur. Als een man zover heen is om een vrouw te slaan, ben ik ook bang om er tussen te springen. Maar dan denk ik meteen als iedereen zo denkt, is het wel erg triest. vind dat echt heel lastig. Bij vechtende puberleerlingen heb ik er dan weer helemaal geen moeite mee.
Dat heet het omstandereffect (Merou Online)... Mensen denken dat iemand anders wel zal helpen, durfen niet te helpen omdat ze denken gevaar te lopen of bang zijn om voor gek te staan (zoiets van "als ik er naar toe loop om te helpen staat ie vast ineens zelf op...). En er zijn natuurlijk altijd mensen die geen zin hebben in "gedoe". Het is idd heel stom dat het gebeurt, maar het komt echt heel veel voor (daarom is er ook onderzoek naar gedaan).
Ik zo direct helpen! maar dat komt denk ik ook omdat ik met oudere mensen werk. Ik weet niet wat het is maar ik heb een zwak voor die mensen Heb het wel eens gezien dat iemand viel maar meestal was een ander dan net iets eerder om te helpen. Gelukkig maar!
Ja zou zeker helpen. ik zie dit helaas ook wle eens gebeiren dit soort dingen. heel erg triest! dan denk ik ook wel waar gaat het heen met de wereld
Tegenwoordig is het ikke ikke ikke en de rest kan stikken..totdat ze zelf een keer hulp nodig hebben, dan hebben ze de mond groot zat. Walgelijk.
Mee eens, heb precies hetzelfde ervaren typisch nederlands gedrag Je merkt het in de kleinste dingen, als ik in het buitenland iets laat vallen, dat mensen echt achter me aankomen om het te geven. Hier kijken ze ze lekker de andere kant op.
Ja het is echt te erg voor woorden. Het is tegenwoordig ontzettend moeilijk om 2 minuten van je tijd te verliezen door een ander te helpen. Kan daar ook heel boos om worden!!