Dit is dus de maatschappij waar we in leven. Oogjes dicht, vooral niet bemoeien met elkaar, eerst ikke dan een ander. Soms haat ik dit land. Ik vind NL namelijk echt een asoland. Ik ben in veel andere landen geweest en ik kan niet zeggen dat er in enig ander land zo'n individualistische cultuur heerst. Dit geldt trouwens ook in organisaties vind ik. Vooral eigen hachie en wat dat voor consequenties heeft voor een ander interesseert niemand.
ja de oudjes niet. die blijven je zo dom aankijken. mn dochter had haar knuffeltje laten vallen, precies naast iemands voet. hy keek echt zo omlaag, omhoog en weer droog verder. zo onbeschoft.
Niet normaal dat het zo gaat he. Vorige winter toen het zo glad was, was ik op de foets en voor mij viel een vrouw, ik ben afgestapt en heb er even geholpen en gekeken of het wel goed ging, kleine moeite toch. Een paar jaar geleden ging mijn man fietsen met mijn zoontje van toen bijna 2 en mijn dochter van net 4, het st oeltje achterop waar mijn dochter in zat schoot los, en mijn dochter viel er af, ze brak haar onderbeen, bloedde flink van de schaafplekken, er reden verschillende auto's langs, niemand die stopte daar stond mijn man met mijn dochter gewond en mijn zoontje erbij. Hij heeft toen een vriend moeten bellen of die hem en de kinderen kon ophalen en naar het ziekenhuis brengen (ik was een dagje naar Keulen) Ik kan er nog boos om worden als ik er aan denk. Ik werk in een kledingzaak, een kleuter kreeg (achteraf gezien) een koortstuit, werd helemaal blauw, vader moest haar reanimeren tot de ambulance er was, mensen stapten er gewoon overheen omdat ze naar de kleding wouden kijken
Ja, belachelijk! Nou ja, mijn man had laatst ook zoiets. Een moeder met twee kleine kindjes voor en achter op de fiets die met die gladheid ging fietsen. Mijn man parkeert de auto en ziet die moeder vallen met de fiets, kinderen huilend in die zitjes, dus mijn man rent er op af en vraagt of hij haar kan helpen, ze gaf geeneens antwoord en keek alleen heel geïrriteerd naar hem. Nou ja, mijn man had ook zoiets van 'dan niet', maar vond het wel zielig voor die kinderen. Pfff, als je geen hulp wilt, kun je toch netjes bedanken en ik zou blij zijn als iemand me te hulp schoot als mijn fiets met 2 huilende kinderen op de spekgladde straat lag.
Ja het is echt verschrikkelijk hoe de mensen tegenwoordig doen,ik help ook altijd. Zelf heb ik toen een ongeluk gehad met de fiets stond te wachten naast een auto en zag dat hij de knipperlicht aan had naar links,naderhand zag ik dat we konden rijden want er kwam niemand aan.Gaat hij dus de rechts en raakt mij kreeg het stuur in me zij en de auto was gauw weggereden en lag ik daar op de grond zag ook zwart voor me ogen!En de auto's maar toeteren van ga aan de kant uiteindelijk zelf geprobeerd opgestaan en voorzichtig aan naar huis gelopen wou nog proberen op de fiets te stappen maar dit ging niet.Thuis aangekomen schrok me zus omdat ik huilend binnenkwam heb het verhaal uitgelegd en ze zei ga maar even op bed liggen en doe je truitje maar even naar boven.Wat bleek had een hele blauwe zij en moest met spoed naar de huisarts en die zei dat ik dus zwaar gekneusde ribben had!!Leuk hoor als de mensen je daar laten liggen. Was toen zooo boos kon jammer genoeg het kenteken niet zien maar anders had ik diegene echt aangegeven bij de politie.
In dit soort situaties iemand niet helpen vind ik belachelijk, maar die reclames van S!RE vind ik óók belachelijk. Dat je maar foto's moet gaan maken of de dader moet aanspreken? Ik weet niet hoor, maar als ik zie dat er iemand neergestoken wordt ga ik toch echt niet naar de dader toe van 'Hee, zou je niet eens even netjes je excuses aanbieden? Dat mag je niet meer doen de volgende keer he?' Foto's gaan maken lijkt me ook niet echt een geweldig plan.. Als hij het merkt ben jij de volgende In zo'n situatie is 112 bellen echt het enige wat ik zou doen.
Het is inderdaad af en toe echt erg, dat mensen gewoon staan kijken en niets doen als er iemand in nood is. Maar gelukkig zijn er ook wel behulpzame mensen die een deur voor je openhouden. Laatst nog waren we op Buikslotermeerplein en hadden in de parkeergarage van de Mediamarkt geparkeerd. Nu hebben ze het daar niet erg handig aangelegd en moet je met trappen (geen lift of roltrappen) de weg oversteken naar de uitgang. Er liepen een vrouw en meneer voor ons en toen wij bij die trappen kwamen hadden we zoiets van, oh.... Die meneer draait zich om en zegt, kom maar ik help wel even tillen. En hup tilt zo de kinderwagen op! 3 trappen! Dus het kan wel. Laatst op Centraal Station Amsterdam, was er een meisje die flauw viel toen ze uit de trein kwam. Er waren heel veel mensen, maar niemand die naar haar toe ging. Ik ben er meteen heen gegaan, samen met nog 2 mensen. En hebben haar geholpen, tot de ambulance er was. En tja, mijn man is brandweerman, dus die stopt sowiezo altijd als hij iemand kan helpen. Maar ik trouwens ook hoor, we moeten elkaar toch helpen?
Ik heb het een paar weken geleden gehad. Ik liep met krukken hier een dorp verderop. Het regende en liep onder een afkapping. Komt er een oudere man aan rond de 70 jaar (ik liep aan de verkeerde kant zeg maar) die loopt vol tegen me aan. Ik zo heel hard PARDON!! Zegt hij ja wij in nederland lopen rechts. Ik zo ja wij in nederland lopen niet tegen mensen op en zeker niet iemand die slecht ter been is. Ging hij zeggen ja de jeugd van tegenwoordig. Ik nou ben geen jeugd (29jaar) en die ouwe lui van tegenwoordig dwingen echt overal respect voor zichzelf af. Toen zei ik er nog achteraan als ik u ooit met krukken zie lopen dan loop ik ook even tegen u aan kijken hoe u dat vind ouwe gek!!!! Mensen stonden echt stil en kijken hoe dit ging aflopen. Denk ja dag ik loop stapje voor stapje en dan moet ik nog gaan uitwijken. De groeten.
Een paar jaar geleden zat ik bij mijn ouders in de auto, toen mijn vader een oude man op zo'n bejaardenscooter (weet even niet de juiste naam, sorry) onderuit zag gaan. Gelijk ernaar toe gereden. De man geholpen en ambulance gebeld. Mijnheer was ons erg dankbaar. Als ik kan helpen, help ik wel!
Mijn opa (die inmiddels is overleden) heeft een keer op straat een hersenbloeding gekregen. Arme mensje heeft een kwartier op straat gelegen in de kou voordat iemand hem kwam helpen! Dachten ze dat hij dronken was! Nee,lekker normaal dat een man van 85 out gaat op straat.... Ben toen zo kwaad geworden!
Ik snap dat ook echt niet, dat er mensen blijven kijken. 3 weken geleden ( ongeveer ) waren er een paar van die puberjongetjes 1 jochie in elkaar aan het slaan. Echt wel dat ik er tussen spring. Nu was ik zonder de kinderen, dus dan maakt het mij niet zoveel uit. Er stonden gewoon volwassen mannen bij te kijken! En toen ik er tussen sprong en een paar bij hun strotje vast had, toen konden ze ineens wel helpen. Sukkels. En hoe vaak ik al gestopt ben voor een dier langs de kant van de weg, of iemand met autopech. Nog een voorbeeld, op een binnendijkje waren schapen los gebroken. En niet 2, nee eerder 200. En al de auto's reden er langzaam omheen. Niemand stopte en die beestjes waren helemaal in paniek. Wij dus snel gestopt, de oudste hebben we in de auto laten zitten en toen zijn we schapen gaan vangen. We hebben ze allemaal weer in een weiland gekregen en daarna de politie gebeld die de boer zou contacteren. En mensen nog geïrriteerd ook dat ze moesten wachten. Toeteren etc. Ik ben er heen gelopen en gevraagd of ze soms een probleem hadden, en dat ze met hun luie reet ook even hadden kunnen helpen. Dan dimmen ze snel in. Oeh ik ben trouwens een keer giga op mijn muil gegaan met de fiets ( tasje in het voorwiel, oeps ) Echt vol op mijn bakkes in 1 of andere slingerworp. Toen stopte er wel ineens 4 auto's. Die de inhoudt van mijn tasje ( tampons etc. ) op stonden te rapen en 1 meneer heeft me toen naar de dokter gebracht. Heel m'n kop kapot, en dat bloedde als een gek in die auto. Maar dat vond ik super lief ( heb hem toen ook nog een bosje bloemen gegeven ).
Ik word zo triest als ik dit soort verhalen hoor . Echt heel erg dat mensen elkaar zo aan hun lot overlaten. Ik stop ALTIJD als ik zoiets zie, tenzij er al een hoop andere mensen bij zijn. Zelf zou je in zo'n situatie toch ook geholpen willen worden? Hopelijk zullen mijn kind(eren) dit van me overnemen. Ik zal ze in ieder geval zo op proberen te voeden...
Ja ik kan er ook niet tegen als mensen gewoon staan te kijken als je hulp nodig hebt. Of commentaar gaan leveren, nog erger! Sta je te kloten met je kinderwagen om een winkel in te komen, komt er iemand achter je staan van: Mag ik er even langs?? :x Ja tuurlijk joh! Zodra ik er zelf doorheen kan! Ik had een tijdje terug ook nog zo'n gevalletje van: niemand doet iets. Ik loop met mijn dochter in mijn armen naar huis toe vanaf de parkeerplaats. Heb nog 2 tassen op m'n schouders van haar. Nee, stap ik net in het donker op een glad stuk (was net gaan vriezen). Ik ga dus met kind en al VOL onderuit. Ik weet nog enigszins m'n val te breken, door m'n knie naar voren te steken en ik land dus op m'n knieën en Kyra valt uit m'n armen. Ze had een muts en capuchon op, dus was niet gewond, maar lag natuurlijk wel hard te huilen Arme kind was zich doodgeschrokken en ze was nog ziek ook op dat moment. Mijn knie lag open en m'n tassen verspreid. Maar omdat ik pijn had, kwam ik dus moeilijk overeind. Op de parkeerplaats waren een vader met zijn oudere zoon bezig met hun auto en die zien ons vallen! Maar denk maar niet dat die even kwamen helpen of überhaupt kwamen vragen of het ging :x Sta ik daar met kapotte knieën en een kind wat overstuur is. Walgelijk. Ik ben maar naar huis gestrompeld en Kyra een fles warme melk gegeven
was een oud vrouwtje die stond op het kruispunt met haar karretje. haar accu was leeg en ze had vergeten op te laden. maar ze kon het karretje niet vooruit krijgen want dat was voor haar veel te zwaar duwen. dus heb ik haar in de auto thuis gebracht en mijn man haar karretje naar huis geduwd. maar iedereen werd gewoon boos op haar omdat ze midden op de weg stond. maar niet even vragen wat er aan de hand is. het kan misschien ook zijn dat ze niet graag midden op een druk kruispunt op de weg wil blijven staan??????? ja echt niet te geloven met de mensen van tegenwoordig. liefs
ik kan dat ook niet begrijpen hoor. Ik ga ook altijd meteen helpen dan. Of iemand met een rolstoel iets niet gedaan krijgt,of ergens niet bij kan in een winkel, dan vraag ik altijd of ik even kan helpen. Ook met oude vrouwtjes die ik omhoog zie kijken (in een supermarkt voor de schappen) en dan help ik altijd even,ik vraag het dan wel altijd even natuurlijk. ze zijn dan erg dankbaar. Maar ook mensen die vallen idd. echt belachelijk dat: ik stond erbij en ik keek ernaar.. of gewoon doorrijden..
Zo moeilijk is het inderdaad niet om even te helpen. Fijn voor allebei toch? Vorige week had ik mijn zoontje opgehaald van 't kdv, hij zat voor op de fiets, tas achterop de fiets, ik wilde de standaard omklappen, valt de standaard in twee delen uit elkaar (ik heb een mamafiets met dubbele standaard). De twee delen schraapten over de grond, dus daar kon ik geen 4 km mee naar huis fietsen. Net toen ik m'n zoontje eraf wilde halen kwam er een vader aanrijden. Hij stapt uit, komt naar me toe, vraagt of hij me kan helpen en duikt direct op zijn knieën onder mijn fiets om de standaard te repareren. Zo aardig En het zou nogal schijnheilig zijn als mensen dit wel toelaten en niet zelf even helpen. Want zeg nou zelf: al die mensen die verder rijden als er iets gebeurd is, die willen zelf toch ook hulp als het nodig is? Hypocriet
Tsja erg triest inderdaad. Maar ik denk dat het ook wel een beetje komt door de "bemoei je er niet mee cultuur". Ik lees het hier ook zo vaak. Al is het maar om een opmerking of een blik van iemand. Dan zie je hier zoveel reacties van; waar bemoeit diegene zich mee? of; Laat ons lekker zelf alles doen. Mensen bemoeien zich steeds minder met elkaar en het leven veel voor het individu. Helaas, soms is een opmerking helemaal niet betweterig bedoelt maar gewoon oprechte interesse of wil iemand gewoon helpen. Maar dat wordt zoveel afgekat. Ik denk dat het voor sommigen zover gaat dat we elkaar dus ook helemaal niet meer helpen. Heel erg jammer. Laatst ging er hier ook een ouder vrouwtje onderuit, vol op haar neus. Allemaal jongeren keken ernaar en lachten haar nota bene uit! Ik heb haar overeind geholpen en ben meegelopen naar het verzorgingstehuis om ook haar boodschappen thuis te krijgen. Vond het zo zielig. En zo triest dat er gewoon om gelachen werd Bah...
Laatst toen het zo glad was ging ik naar de Albert Heyn, en daar is een opritje wat dus echt spekglad was - ik ging zelf al bijna onderuit op de heenweg. Nadat ik mijn boodschappen had gedaan, ging ik langs dezelfde weg weer terug en toen stond daar een mevrouw in een rolstoel, midden op de weg, voor dat gladde opritje. Dus ik vroeg haar of ze hulp nodig had. Krijg ik me toch een vuile blik toegeworpen! Nee, zegt ze, ze had geen hulp nodig, ik moest me met mn eigen zaken bemoeien... Zo kan het dus ook.
Helaas is dat waar, maar jij hebt in ieder geval nog de voldoening dat je het hebt gevraagd. Als ze nu helemaal nooit dat opritje op gekomen is, dan is dat in ieder geval niet aan jou te wijten Ik vraag het ook altijd, hoor, ook als ik mensen een beetje 'verdwaald' om zich heen zie kijken ofzo, vraag ik ook altijd of ik kan helpen. Wordt niet altijd even vriendelijk op gereageerd, maar ik blijf het wel doen.