Ik word er dan ook beetje angstig van omdat ik dit natuurlijk niet kan herkennen heb ik geen idee waar het vandaan komt Het zit echt laag in de rug boven de billen daar waar die "kuiltjes" zitten die hoogte en het gaat niet weg niet bij zitten staan liggen... Maar ja ben pas bijna 28 weken kan toch nog niks te maken hebben met voorweeen of wat dan ook?
Ik ben met 38 weken ingeleid, ik trok het psychisch niet meer. Met 13 weken ben ik ingestort en is er een prenatale depressie bij mij geconstateerd. Met medicijnen ging het goed. Met 30 weken opgenomen met de verdenking op zwamgeschapsvergiftiging, bleek uiteindelijk een fikse migraine aanval te zijn. Hier een voor in het zh gelegen. Daarna had ik geen energie meer. Ik kon alleen nog maar op bed liggen. Toen ik 36 weken was is mijn schoonmoeder overleden, dit was een heel heftige periode. Toen de condoleance en crematie achter de rug waren en ik 37 weken was ben ik weer ingestort. Ik kon niet niet, voelde de depressie weer terug komen en had automutilatie gedachten. Vk wilde niets doen, ben toen heel kwaad op haar geworden en toen heeft ze een afspraak gemaakt bij de gyn. Hier kon ik met 37.4 terecht. Hij heeft een inwendig onderzoek gedaan en zei, jij en de kleine zijn er klaar voor, we gaan je dinsdag (38 weken) inleiden. Om half 8 moest ik in het zh zijn en om 10.40 uur had ik mijn zoontje in mijn armen. Alle depressieve gevoelens waren ook meteen verdwenen als sneeuw voor de zo'n.
SI-gewrichten. Bekken, dus. Vermoedelijk geen voorweeën oid. Heb er al vanaf week 12 last van, maar kan me voorstellen dat je er later in de zwangerschap sowieso last van krijgt, even los van of je BI hebt of niet.
Ik had ineens een toren hoge bloeddruk dat ik tijdens de controle gelijk moest blijven. Kreeg medicatie en binnen 2 uur hadden ze al een ballon ingebracht.. dat was met 39+1 .. ballon had niet voldoende gedaan dus kreeg met 39+2 gell in 2 x die dag.. en met 39+3 hebben ze mijn vliezen gebroken. Ze namen de tijd omdat met medicatie mijn bloeddruk stabiel bleef. Ik heb het ook niet als negatief ervaren.. hoewel ik de eerste 4 uur weeen heb gehad zonder resultaat.. heb een ruggeprik gekregen en zelfs geslapen! Was echt heel fijn.. werd wakker en ik kon niet veel later beginnen met persen.
@ wintersun, phoe heftig verhaal meid gelukkig dat de depressieve klachten weer weg waren toen je de kleine in je armen had dat is echt fijn te lezen. @ libra ja ik denk het ook ik heb ook sinds de 18 weken heel veel bekken klachten en wordt steeds erger eigenlijk. Ben ook bij een bekkenfysio ervoor en minder gaan werken (helaas) maar vannacht was echt hevig vanmorgen even warm gedoucht en toen ging het weer wat beter gelukkig. @ nono thanks voor je verhaal is wel fijn als het dan toch nog een beetje "soepel" verloopt dat je nog even kon slapen na de ruggeprik en daarna kon gaan persen. Ik twijfel nog heel erg over de ruggeprik ik ben nergens bang voor behalve voor dat haha.
Heel veel respect voor jou dat je weer een zwangerschap aan durft! Hopelijk voel je je bij deze zwangerschap stukken beter.
Dank je wel. Ik ben nooit gestopt met de antidepressiva dus daar was mijn lichaam nu op ingesteld. Heb ook de afspraak met de ha dat ik zelf mijn dosis mag ophogen als ik vind dat daar behoefte aan is. Maar voor nu zit ik nog steeds op de 50 Mg dus ik ben tevreden (eind vorige zwangerschap zat ik op 200mg) ik let erg op me zelf en houd de symptomen in de gaten maar (behalve ontzettende misselijkheid en vermoeidheid) voel ik me eigenlijk gewoon goed. Mocht dat veranderen trek ik meteen aan de bel. Al blijft de angst voor een depressie aanwezig hoor, maar het geluk dat ik weer zwanger ben en straks 2 mooie wonders hier heb rondlopen is groter en dat sleept me er doorheen. Gelukkig ben ik van nature iemand die positief is ingesteld.
Echt petje af en respect voor jou hoor zeker weten! En het is wat je zegt je hebt er straks 2 prachtige wondertjes voor en het is goed dat dat je er doorheen sleept. Precies dat is ook het geen wat mij op de been houd pijn of geen pijn ongemak en kotsmisselijk of niet ik krijg er iets prachtigs voor terug en dan neem ik de rest er nu wel bij
Ik word ingeleid met 39wkn Da's volgende week dinsdag Erg spannend, heb er zin in!! En hoop uiteindelijk dat de kleine zich uit zichzelf aandient, spontaan lijkt me toch fijner. Vorige bevalling ook spontaan begonnen, maar daarna aan het infuus, omdat kleine meid sneller moest komen ivm poepen in het vruchtwater! Volgens de gyn ook gewoon ingeleid dus, alleen was mijn lichaam er al klaar voor natuurlijk!! Ik word ingeleid omdat onze baby rhesus C heeft, kans op bloedarmoede, en geen enkele reden om risico te lopen om over de 40wkn te lopen. Daarna meteen onderzocht moet worden door de kinderarts, en hopelijk gaat alles goed zodat we snel naar huis mogen. En de kleine ligt aardig voor op groei als ik de echo's moet geloven, dus hij mag komen hoor
Bij mij was eerst de grootte van mijn dochter (zat met buik en hoofdje boven de P97 bij alle groei-echo's) de reden voor doorverwijzen naar gynaecoloog in week 36. Maar bij de laatste controles bleek bloeddruk erg variabel en soms veel te hoog. Dus werd toen besloten om in te leiden. Met 38+3 afspraak in ziekenhuis, maar alles zat nog potdicht. Dus eerst 3x een capsule ingebracht om de boel te laten verweken. Kreeg lichte weeën hierdoor, maar nog weinig ontsluiting. Heerlijk geslapen die nacht in een kraamsuite samen met vriend. Volgende ochtend vroeg bleek ik voldoende ontsluiting te hebben om vliezen te breken. Uurtje later aan infuus met wee-opwekkers gezet. Geen idee of ik nou een weeënstorm heb gehad, maar ze waren best heftig en kort op elkaar. Maar was allemaal best te handelen. Om uurtje of 14:00 begonnen met persen, ze lag een beetje scheef ervoor dus liep bijna uit op een vacuümverlossing. Maar verloskundige wist de baby nog te draaien toen ik op de baarkruk zat. En het paste maar net, dus moest flink persen. Om de persweeën wat te versterken verhoogde ze het infuus flink, dat is wel erg gemeen, maar was wel noodzakelijk. Uiteindelijk om 14:50 is ze geboren. Vond het allemaal best te verdragen. Was wel een hele bevalling, maar ja, dat is het nou eenmaal! En de cliché klopt, het is het echt meer dan waard, die kleine hummel in je armen!
Thanks voor jullie verhalen weer, ondanks het niet altijd even prettig is (maar ja bevallen is zoizo natuurlijk niet pijnloos hihi) vind ik het wel fijn te lezen allemaal. Vanmorgen ben ik bij de verpleegkundige geweest hoop uitleg over van alles heel fijn dat zeker. Maar ja zoals al is gebleken is ons ukkie aan de kleine kant tot nu toe volgende week vrijdag krijg ik een groei echo. Het is dus een best wel groot dubio, lichamelijk heb ik het zwaar omdat ukkie zeer waarschijnlijk ook naar achter groeit bij mij richting rug en mijn ingewanden dus geplet tegen mn rug liggen en ik vaak enorme pijn heb daar. Nu is het zo dat het kindje (als ik me níet vergis) rond de 36 weken minimaal 2500 gram moet zijn? Mocht ie dan dus eerder komen door inleiden bijv met 38 weken en voldoet niet aan dat gewicht wordt het toch even couveuse. Of ja dus echt langer laten zitten (wat ik zeker doe als ik het volhou hoor echt) dus een hoop ?????? Wanneer doe je het goed dat gevoel bekruipt mij dus steeds.
Hier ingeleid met 37,3. Ik had opeens met 34weken een te hoge bloeddruk, en voelde hem minder. Gelukkig had hij het steeds goed in me buik maar moest bij de gyn lopen. Alleen voelde ik me de hele tijd heel erg beroed. Dus heb veel op de bank en bed doorgebracht de laatse weekjes heb ook zoontje rond lopen van 3 dus voelde me vaak schuldig tegenover hem. Omdat de kleine het goed bleef doen de hele tijd en ik niet in gevaar was wouden ze pas inleiden waarneer ik al ontsluiting had want ze waren anders bang voor een kz en dat wou ik zelf ook niet dan maar rot voelen. Dus vanaf 36weken om de dag terug en gingen ze kijken. En met 37,3 voelde ik me zo beroed en meneer was ook erg rustig toen was het genoed en had geen ontsluiting. Maar tis allemaal super snel verlopen.
Helemaal te begrijpen ja en een kz zou ik liever ook niet willen het lijkt me bijzonder om het zelf te doen je kindje op de wereld zetten. Fijn in elk geval dat het allemaal wel snel verlopen is. Zijn er nou na inleiden meer kwaaltjes na de bevalling als bij niet inleiden of verschilt dat ook erg per bevalling weer?
denk dat dat heel verschilt Me eerste is spontaan geboren binnen 3uurtje was hij er had wel veel na weeen omdat het zo snel ging en bij inleiden was hij er binnen 2uurtjes er en had daar ook weer veel na weeen. Het enigste was dat ik bij Me eerste veel meer bloed erna verloor en bij de 2e veel minder omdat ze de weeen opwekers nog even na de geboorte aan had laten staan. Kwa herstel was ik bij de 2e sneller op de been. Me oudste lag een beetje scheef voor het geboorte kanaal dus meer uitgescheurt als bij de 2e haha.
Tsja zo kan het dus ook gaan Ik denk dat het dus echt zo loopt zoals het loopt als ik alles hier zo lees. Moesten van jullie geboren kindjes ook kindjes de couveuse in?
Nee mijn zoontje hoefde niet de couveuse in. Hij (en ik) moest alleen 48 uur blijven ter observatie omdat ik aan de antidepressiva zat en hij afkickverschijnselen kon krijgen
Oke dat begrijp ik ja. Kindje moet dan wel rond de 2500 gram wegen vertelde ze me anders zou hij de couveuse in moeten (al zou het met bijv 38-39-40 weken geboren worden).
Hier 2x ingeleid met 39.4 weken i.v.m. heftig bloedverlies bij de 1e bevalling (omdat ik bloedverdunners gebruikte). Mijn gyn wilde alles extra in de gaten houden. Beide keren zelf al 2cm ontsluiting, infuus aangesloten en met 2,5 uur waren ze geboren. Ben er erg goed over te spreken. Sandy
Thanks Ik ben heel benieuwd welke kant het hier op zal gaan ik kan er weinig over zeggen alleen dat ik weet dat de ruimte beperkt is dus de vraag is hoelang hou ik het vol