Bij mijn vader hebben ze 3 jaar geleden kwaadaardige poliepen ontdekt, deze zijn toen ook meteen verwijderd.Hij moest elke 3 maanden op controle komen en alles ging goed tot....2 weken geleden.Hij moest op controle komen en zagen een rode plek in zijn blaas en ze willen het toch verder onderzoeken.Op 2 November moet hij naar het ziekenhuis, daar wordt hij onderzocht en moet een nacht daar blijven.Ik ben ZO bang dat er weer kanker zit...Ik ben blij als de tijd voorbij is dat we moeten wachten op de uitslag.Heeft iemand hier ervaring mee, en hoe ben jij daar mee om gegaan?Ik ben nu zeker zo bang omdat we een zoontje hebben van 10 maanden en zo verzot is op opa.
Meid wat erg weer die onzekerheid!! ik heb er gelukkig geen ervaring mee,maar ik wil jullie wel heel veel sterkte wensen!! Liefs
Dank je wel...Ik blijf toch wel een beetje hoop houden, het kan ook een ontsteking zijn, maar ga maar van het ergste uit dan valt het nooit tegen
Ontzettend veel sterkte! Lijkt me zo moeilijk, die onzekerheid... Ik hoop echt dat het gewoon een ontsteking is!
Wachten op uitslagen is vreselijk slopend. Probeer afleiding te zoeken, dat is het enige wat een beetje helpt. Veel sterkte meid.
Het wachten op uitslagen is altijd zo slopend. Ik zit er al twee jaar in met mijn moeder en binnenkort weer wachten op uitslagen. Het duurt allemaal zo lang. Maar probeer afleiding te zoeken en te genieten van de momenten samen. Die tijd kunnen ze in ieder geval niet meer afnemen! Ik denk dat het leven na kanker altijd spannend blijft! Heel veel sterkte en hopelijk krijgen jullie goed nieuws!
Bah wat een onzekerheid. Veel sterkte gewenst voor jullie. Zal duimen dat alles goed is met je vader.
ik kan me alleen maar aansluiten bij het afleiding zoeken. Dat is het enige wat een beetje helpt... het wachten op dit soort dingen blijft gewoon vreselijk. Als je niets te doen hebt ga je alleen maar malen en maak je jezelf een beetje gek. Hopelijk weten jullie snel iets na 2 november en duurt het dan ook weer niet een week ofzo... heel veel sterkte in elk geval...
Wat een rot periode. Afleiding zoeken is iets wat helpt, maar de tijd blijft gewoon erg moeilijk. Mijn vader is 3 maand geleden overleden aan nierkanker. En het waren die wacht weken wat zo slopend was. Kan je goed met je vader praten. Want misschien is dat een optie. Om in de 'wacht' periode met hem erover te praten. Jeetje meid wat moeilijk zeg.
Ja, mijn moeder had een hersentumor. Veel onderzoeken gehad en bij iedere uitslag stuiterde ik door de kamer van de zenuwen. Ik ging dan maar iets doen, zoals winkelen om afleiding te hebben. Werd anders gek van mezelf.
Ik weet er helaas alles van, ik heb mijn vader nu bijna een half jaar geleden verloren, de periodes daarvoor heeft hij meerdere keren in het ziekenhuis gelegen, ook meerdere keren op de IC en is hij zelfs voor langere tijd overgebracht naar het AMC omdat ze hem hier regionaal niet konden behandelen. Het vervelende bij ons was dat ze heel lang niet wisten wat er aan de hand was en dat we elke dag weer ander bericht kregen. Hoe moeilijk het ook is, probeer toch niet te doemdenkerig te worden. Daar help je ook je vader en je moeder niet mee en die hebben het ook al ontzettend zwaar natuurlijk. Probeer vertrouwen te hebben zolang dat mogelijk is en geniet van de goede momenten. Zoek ook afleiding. Ik ben al die tijd gewoon fulltime blijven werken, mijn hoofd stond er wel niet altijd naar maar als ik dan eenmaal aan het werk was was het ook fijn afleiding te hebben en er even niet aan hoeven te denken. En ja dat je ook nog zo´n jong zoontje hebt maakt het ook niet makkelijker natuurlijk, ik ben nu dan zwanger maar vind het vreselijk dat onze kinderen hun geweldige opa nooit zullen kennen. Maar je doet er helemaal niets aan. We proberen dankbaar te zijn voor de momenten die we wel allemaal samen hebben meegemaakt, zoals onze bruiloft en zo zijn er natuurlijk nog veel meer. Heel veel sterkte
Hoi, Nog gecondoleerd met het verlies van je vader... Ik kan goed met mijn vader praten, maar niet over zo'n soort dingen.Gelukkig kan ik wel goed met mijn vriend erover praten, en met een goede vriendin van mij...dat scheelt al veel. Bedankt voor je berichtje en sterkte voor de komende tijd.
Nog gecondoleerd....ik zoek ook afleiding alleen je gedachten zijn er niet helemaal bij...en inderdaad als je een kleintje hebt is het des te moeilijker...maar we wachten het maar af en zal als ik iets meer weet het ook hier vermelden...bedankt voor je bericht..
ongeveer twee jaar terug bleek mijn vader prostaatkanker te hebben.. ik weet nog dat ik naar het water toe ben gegaan en uren gehuild heb.. je weet dat het vaak voorkomt, maar het kwam zo plotseling.. maar we gingen er voor vechten! een maand later was papa geopereerd en zou met de bestralingen gaan beginnen en toen kwam de knal.. mijn moeder bleek borstkanker te hebben.. het was alsof we in een hele slechte film beland waren.. in een klap was er die angst dat ik wees zou worden en we waren zo aan het twijfelen om onze kinderwens naar voren te halen zodat ze toch nog ons kindje zouden kunnen zien.. gelukkig hebben we gewacht, mijn ouders hebben hard gevochten en zijn nu beiden in remissie.. ze kunnen nu volop genieten van ons meisje.. maar het blijft moeilijk.. het gaat om en om, dan heeft papa controle, dan mama.. ik wens je veel sterkte, maar probeer je nog niet te druk te maken.. praat met je vader, hoe kijkt hij er tegenaan? mijn vader en moeder zijn beide geen grote praters, dus wees echt blij dat je met je vader kunt kletsen! dikke kus!
Dank je wel voor je lieve bericht...Ik hoop voor jou en je gezin dat alles goed blijft gaan met je ouders...Het is gewoon vervelend dat wachten..Zelf gaan ik, mijn vader en moeder ervan uit dat het niet goed is, dan komt de klap niet zo hard aan...maar vechten gaan we zeker doen, hij is nog veels te jong...Ik laat je wel wat weten zodra de uitslag binnen is...Bedankt..Een dikke x terug
Keano, houd je het hier op de hoogte?? Ik zit helaas nu op een telefoontje te wachten.. Mijn moeder krijgt om 9 uur de uitslag van de CT scan van haar buik, er zat een vlek op haar lever en longen dus dat weten we al. Maar nog niet definitief wat het is. Ooooooh ik ben zo bang nu voor dit telefoontje, mn hart zit in mn keel nu!!
Jezus, wat verschrikkelijk zeg!! Ik heb hier echt geen woorden voor, wat een hel... Ik hoop dat je nog lang van je ouders mag genieten!