Ik weet sinds vandaag dat ik zwanger ben. Helemaal vanzelf ging het niet, dus onze ouders en zussen zijn op de hoogte van het traject waar we inzaten. Maar nu is het dus gelukt. Het liefst zou ik het nog drie maanden voor me houden. Ik geloof het zelf nog niet, ik vind het doodeng, en hoewel ik het wel van de daken wil schreeuwen wil ik ook eigenlijk nog genieten van ons geheimpje en wil ik eerst zeker weten dat alles goed gaat (zoals ik me u voel duurt dat een maand of :-D ) Maar aangezien ouders en zussen dus weten dat we nu ongeveer mogen testen willen ze van de week dus ook echt wel weten hoe de vlag erbij hangt... Nou ben ik benieuwd: hoe hebben jullie het je ouders / broers/zussen verteld? Gewoon aan de telefoon of live, of met iets grappigs/leuks?
Gefeliciteerd!! Helaas konden wij het door ons verleden niet grappig brengen en zijn we het gewoon gaan vertellen op 11 weken toen was het nog moeilijk te geloven voor de opa's en oma's
Hoi thauma, Eerst gefeliciteerd! Vandaag hebben wij het onze ouders verteld. Broers en zussen wachten we nog even totdat we de eerste echo hebben gehad. De idee hadden we ook van deze forum. We hadden namelijk een foto van onze digitale test gemaakt, in een fotolijstje gedaan met het gedichtje erbij: Je kunt me nog niet horen Je kunt me nog niet zien In oktober word ik geboren Mag ik dan in dit lijstje misschien? Was een groot succes. Maar zoals ik al zei, niet mijn eigen idee.. misschien had je die ook al hier gelezen..,
Gewoon: "We willen jullie iets vertellen, ik ben zwanger!" Bijzonder genoeg lijkt me en onze familie zou ook erg vreemd opkijken als wij ineens met zoetsappige gedichtjes, fotolijstjes of wat dan ook aan zouden komen. Dat zouden ze echt niet serieus nemen want het past echt niet bij ons
hier in de zelfde situatie gezeten en het een aantal dagen (5) voor ons zelf gehouden (had het liefst ook tot 12 weken gewacht) en het toen verteld tegen onze ouders en broers en zussen we zijn op zondag bij iedereen langs geweest, gelukkig wonen ze allemaal bij mij in het dorp en idd gezegt we hebben goed nieuws het is gelukt we zijn zwanger (is na bijna 3 jaar speciaal genoeg voor ons)
Ik denk dat ik het de toekomstige grootouders via de telefoon ga vertellen. Dat of ik stuur een kaart met "gefeliciteerd opa en oma", dat lijkt me ook wel leuk. Maar ik denk dat ik het ze toch liever zelf vertel. Onze ouders weten dat we ermee bezig zijn maar ik wil toch per se tot 3 maanden wachten (we wonen ver uit elkaar dus als ik niet per ongeluk iets laat vallen moet dat lukken). Klein leugentje verteld, dat wel. Toen mijn moeder vroeg of ik soms zwanger was heb ik gezegd dat ik pas nog ongesteld was geweest. Ja, in januari, maar dat heb ik er niet bij verteld .
ouders gewoon verteld zussen en broer neefjes nichtjes via cupcake roze met blauwe glazuur met daar opgeschreven baby sept 2013
Ik heb in eerste instantie gelogen dat de IUI was mislukt, omdat we de eerste echo wilden afwachten. Ik heb dus gezegd dat het helaas niet was gelukt, maar dat we er toch een goed gevoel aan over hadden gehouden door een heel positief gesprek met de arts. Meteen een verklaring waarom ik niet helemaal ingestort was.
Wij hebben gewacht tot de 3e maand om het de ''buitenwereld'' te vertellen, dit ook omdat tot de 7e week we erg in dip hebben gezeten of het wel goed ging of niet *Tijdens 1e echo alleen vruchtzakje, en geen beeb. We hebben onze dochter een shirt laten maken met daarop ''Geef mij een kus,want ik wordt grote zus'' en hadden die middag een verjaardag
Haha hier hetzelfde, bij ons zouden ze me gek aan kijken als ik er een heel tafereel van maak denk ik.
Mijn vriend en ik konden het allebei niet letterlijk zeggen. Heel gek, maar de emoties liepen dan zo hoog op! We hebben dus besloten om het dus wel op een andere manier te vertellen. Schoonouders: een echo in een fotolijstje en deze ingepakt. Bij het geven gezegd dat we een nieuwe foto van ons samen hadden laten maken (ze hebben een fotowand, dus het kwartje viel nog niet meteen toen ze het cadeautje kregen). Mijn Fam. een sieradendoosje met daarin een doppinda (stond symbool voor de grootte van het kindje op dat moment, met in hetdekseltje een papiertje met de tekst: de 5e is onderweg (kleinkind). Beide kanten waren vreselijk verrast en enthousiast. Zo hoefden wij het niet letterlijk uit te spreken. Ik kan namelijk heel slecht praten als ik moet huilen. En in een situatie zoals deze helemaal, spanning en emotie zorgen ervoor dat ik in janken uitbarst en dan wil je de geluiden niet horen die uit mijn mond komen haha. Denk dat niemand dan zou verstaan 'ik ben zwanger'
ik heb dit keer mijn moeder de test laten zien. Ik zei; "mam, kijk eens" zij turen en kijken en er kwam niks:S "wat is dat dan" whahahaha ze had niet door dat het een test was. Was wel heel blij. Voor mijn vader had ik baby sokjes gekocht met opa erop....dat was pas echt hilarisch. ik noem hem tegenover de hond ook altijd opa, en hij dacht dat ze voor zijn hond waren. Nou lijken mijn ouders heel onnozel, maar dat zijn ze niet, maar idd ook niet van de poespas hahaha. moest wel heel hard lachen. Door mijn mk was mijn vader wel blij, maar hij had ook wel zoiets van , maar eerst eens even zien. mijn broer en schoonzus waren helemaal enthousiast en al aan het bedenken wat ze allemaal zouden gaan kopen voor hun peetkinderen. zij liet me een foto zien van mijn broer met een baby van haar vriendin op de arm. toen heb ik gezegd dat als het goed is hij binnenkort een foto heeft met zijn eigen neefje of nichtje...die deed het wel goed voor de rest heb ik het aan weinig mensen verteld, dat komt nog na de echo zo leuk dat moment dat je het mag gaan vertellen suc6 ermee
Hey Thauma, allereerst van harte gefeliciteerd!! Wij zaten ook in de mmm dus onze naasten wisten ook wanneer ik ongesteld moest worden en wanneer ik mocht testen dus vandaar dat wij het ook gelijk hebben verteld. Mijn schoonvader heb ik een klein stenen hart gegeven waarop staat; de allerliefste opa en schoonmoeder heb ik het boekje gegeven die wij onze bijzondere oma (haar moeder) ooit eens hebben gegeven (die is 2 jaar geleden overleden) dus we hebben het boekje terug gekregen en dat hebben we nu aan de schoonmoeder gegeven (snap je hem nog ) en daarop stond iets voor de allerliefste oma. Naar mijn zwager(s) en schoonzus(sen) had ik chocolaatjes gehaald met roze en blauwe muisjes en die meegenomen en gezegd oh ik heb iets voor bij de koffie meegenomen de ene zwager en zus wisten het als toen ze het doosje zagen en toen was het brullen hoor. En die andere schoonzus is net anderhalve week langer zwanger en die dacht natuurlijk dat het voor haar was haha!! Nou laat ons wat weten hoe je het uit eindelijk heb verteld en wat de reactie was (zou ook wel flink emotioneel zijn) ! Liefs
Gewoon verteld, beide keren. Eerste keer hadden we al mijn familie bij elkaar en hebben we wat broers en zussen (zijn er nogal wat) gebeld. Toen het mis ging gemaild, we hadden niet direct zin in telefoontjes. Bij deze zwangerschap gebeld en bezoekjes afgelegd, maar net wat uitkwam. Mijn idee: het gaat om de boodschap, niet om de vorm. Al was het maar om genante spelfouten zoals op het hiervoor beschreven t-shirt te voorkomen Ohja, en bij deze tweede zwangerschap had ik behoefte om het te delen met vriendinnen, maar wilde ik wachten met de familie tot de eerste echo. Misschien gek, maar voor mij voelde dat goed: ik kon stoom afblazen bij andere moeders (in de dop), zonder bezorgde familieleden. Toen we het hartje hadden gezien, mochten zij het ook weten.
Ik denk dat we het mijn vader woensdagavond maar gewoon vertellen. Niet te moeilijk. Die krijgt wel graag een flesje wijn, maar dat vind ik voor deze gelegenheid niet zo gepast. En verder hoeft ie die poespas toch niet. Dat gaat ie echt niet ergens neerzetten... We gaan vrijdag met mn schoonmoeder eten, en voor haar wil ik misschien wel wat leuks kopen. Ik denk dat zij dat namelijk wel waardeert! Misschien gewoon een schoentje of een sokje ofzo. Dan mag mn zus die andere hebben. Die woont wel heel ver weg, dus die weet het al (die weet altijd alles als eerste), maar die gaat dat beslist ook waarderen! En we gaan ze wel vragen om nog hun mond te houden. De rest van de wereld krijgt het niet te horen tot de 12e week! Leuk om al jullie verhalen te lezen!
Ouders en ook zussen/broers zijn meestal (niet altijd begrijp ik uit andere posts op t forum) gewoon al superblij, zeker natuurlijk als je een traject achter de rug hebt. Wij hebben het deze keer bij 12 weken verteld, omdat we hiervoor een ma hadden. Ik wilde zeker weten dat t goed zat. Toevallig wist mn moeder t wel, omdat ik tussentijds een bloeding had toen zij net op bezoek was en ik hals over kop naar het zkhuis ging. Zij heeft t mijn vader verteld en verder niet. Bij onze dochter was t Sinterklaas met 12 weken en hadden we voor mijn ouders een gedichtje over oppassen of zo iets + een boekje over opa en oma. Mijn schoonouders hebben we toen bij t eten met alle broers en aanhang verteld. Daar waren toen al 2 kleinkinderen, en net had een zoon gemeld dat die ging trouwen, dus de melding was al genoeg. Enfin, het is denk ik wat je zelf al zegt - bij je vader last t zo en bij je schoonmoeder toch weer anders. Maar blij zullen ze vast zijn! Geniet van je zwangerschap!!
Heel wisselend, familieleden via de telefoon, email, maar mijn schoonmoeder wist niet dat haar kinderen t nog niet wisten dus ging erover smsen, dus toen ging de tam tam.