Ik zit beetje met hetzelfde probleem. Zoontje is 6,5 maand en schoonmoeder blijft maar aandringen op het eten van lange vingers. Ik vind dat niet nodig. De kleine moet eerst maar eens brood, fruit, groente eten. Aan deze smaken moeten ze wennen. Koekjes ed hoeven ze niet aan te wennen om het te lusten. Dit lusten ze ook wel als hij een maand of 9 is. Maar ik krijg dat niet aan het verstand van sm. Steeds weer hoor ik: "van mij mag je wel een koekje hoor, maar van je moeder mag het niet." Nu snapt mijn zoontje dit natuurlijk nog niet, maar dit soort sneren hou ik niet van. Als ze dit soort dingen zegt als hij ouder is, ben ik de boeman. Vanaf wanneer lieten jullie de kleine een koekje eten?
Die sneren ken ik ook ja. Vooral van de oudere opa's en oma's. Als ze door blijven gaan toch eens aangeven dat je dit soort opmerkingen niet prettig vindt en dat jij vanzelf wel een keer aangeeft wanneer hij een koekje mag. Mijn oudste heeft de eerste 1,5 geen koek op. Tot 2 jaar af en toe een kaakje als we op visite waren en vanaf 2 jaar langzaamaan gewoon mee eten met alle lekkere dingen zoals taart op verjaardag enz. Dit voelde voor ons goed.
bleghh vervelend he dat soort opmerkingen. Tot een jaar of 2 was koek hier rijstewafel en soepstengel.
Ik denk hetzelfde verhaal als met fruit en fruitsap. Met het hele stuk fruit heb je ook de vezels en ben je sneller voldaan en met het sap mis je dat en drink je ongemerkt 5 sinaasappels op. Nou moet ik er niet aan denken een suikerbiet te eten hoor Dan liever een keer een snoepje.
Ook lekker verantwoord om als oma je onvrede los te laten op je kleinkind in plaats van op degene aan wie het gericht is Ik vind het sowieso altijd vreemd als anderen bewust proberen de ouders te passeren.
Ik heb het meegemaakt dat een oude tante wat zout op zoons avocado deed, want dat vond zij ook lekkerder. Ik sprong uit mijn vel, ik was echt heel erg boos. Ze heeft ook nooit meer een koekje aangeboden of aan gedacht wat zout op zijn eten te doen. Als we nu langskomen zet ze aardbeien, zonder extra suiker, op tafel voor mijn zoontje.Ik ben totaal niet anti suiker of zout, maar niet bij een baby. Dus volgende keer gewoon heel boos worden en zelf een snaar uit delen, geloof me doen ze echt niet meer.
Nou, in het verleden ben ik een keer echt heel boos op haar geworden en zij stond helemaal op de achterste poten. Het is namelijk nooit haar schuld. Ze ziet werkelijk alles als een persoonlijke aanval. Toen hebben mijn man en schoonvader bemiddelt. Ze wilde wel praten maar dan zou zij wel eens even zeggen hoe ze dr over dacht. Gelukkig zei mijn man dat schuld van twee kanten komt en dat ik niet kom om in een beklaagdenbankje te zitten. Dus uiteindelijk daar geweest en ze sprak er gewoon niet meer over. Sindsdien pas ik erg op hoe ik dingen zeg en gaat het goed. Alleen nu ik ptss heb, heb ik daar gewoon geen geduld voor. Al helemaal niet als ze zich bemoeit met mijn opvoeding. Ik denk alleen dat als ze zo doorgaat dat ik wel een keer een dikke sneer maak. Heb ook wel met mijn man over gehad, maar hij zwakt het allemaal af. Ook gezegd dat ik dan een keer ecbt boos wordt en dat we dan de poppen weer aan het dansen hebben. Hij zegt dan: het is dan maar zo. Oehhhhh, kan ik zo boos om worden. 😠Zeg verdorie eens wat tegen die vriendin van je vader ipv de bemiddelaar uit te hangen! Sorry wilde ik even kwijt 😬😂
Mijn schoonouders laat ik bij hoge uitzondering oppassen. Dit komt ook omdat mijn ouders om de hoek wonen en ook van alles thuis hebben staan. Dus is het makkelijker voor mij. Nu SM steeds met suikerzooi komt aanzetten, vertrouw ik het gewoon niet. Het zal niet direct slecht voor hem zijn, maar ik wíl het gewoon niet. Je hebt de wensen van de ouders te respecteren vind ik.
Pff wat een bekende verhalen zeg! mijn schoonmoeder is precies zo... blijft dingen vragen of die al gekruid eten mag etc...en toen hij 5 maand was in de hete zomer zou die toch wel een ijsje mogen of slagroom van de taart? ik blijf altijd nee zeggen, me vriend vond mij in het begin ook een beetje een aansteller, maar gelukkig is hij het nu wel met mij eens. Mijn moeder is gelukkig niet zo! als ik iets niet wil doet of geeft ze het ook niet. Daar ben ik wel blij om en breng ik hem eerder naar mijn moeder dan naar mijn schoonmoeder.