ik heb nooit gezegt, ik wil zo oud zijn om kinderen te krijgen, teminste niet dat ik echt steevast een leeftijd had bepaald...ik zei eerder 27 ongeveerr maarja de situatie was anders toen dan nu.... toen we waren gesetteld en het financieel goed hadden (hebben) begon dat gevoel wat sterker te worden...dus ja ik heb niet echt besloten het te doen om mijn leeftijd maar gewoon, ik was er echt aan toe (wij)... en bij mij is het ook snel gelukt, gelukkig.
Toen ik 20 was en we woonden 3 maanden samen heb ik bloed laten prikken omdat er verwoed werd dat ik Pfeiffer zou hebben....niet dus,ik was 19 weken zwanger! Dus heb ik op mn 21ste mn eerste gekregen,de tweede op mn 23ste en de derde op mn 26ste. Jonge ouders dus. En vorig jaar geheel onverwacht alweer!,met spiraal kregen we ons cadeautje nog! Haha de gyn vroeg nog aan mn man of het zijn eerste was,nou nee allemaal dezelfde papa en we zijn reuze blij met hem. Dus ben een jonge moeder geweest en de laatste was ik halverwege 30.
Wij zijn vroeg begonnen omdat wij toen al lang een relatie hadden, goede baan en een koophuis.. het huisje boompje beestje verhaal.. Het heeft wel nog 3 en half jaar geduurd voor ik zwanger was, maar jong was ik alsnog (24 toen ik beviel)
Ik heb mijn leeftijd eigenlijk niet mee laten wegen bij de keuze om met de pil te stoppen. Ik was 20 en ging trouwen, plots was de kinderwens er en ben ik gestopt met de pil. Ik hoopte toen natuurlijk gauw zwanger te worden maar duurde nog een tijdje. Uiteindelijk in verhouding nog vrij jong moeder geworden (22). Maar waarom jong was hier meer: waarom niet? Waarom nog langer wachten? Wij gingen op ons gevoel af en hadden alle middelen voor een baby. Beide een baan en een leuk huisje gekocht. Had ook niet langer willen wachten ook al was dat misschien gunstiger geweest voor mijn werk, heb na de bevalling alles weer op kunnen pakken (helaas wel weer een stop moeten inlassen sinds laatste zwangerschap en bevalling, maar komt wel weer)
Jong ik was 22 maar heb eerst 4 mk's gehad anders zou ik net 20 zijn geweest dus 3 jaar later als ''gepland'' zegmaar. ik wilde ook altijd voor mijn 25ste klaar zijn. Maar na mijn zoontje kreeg ik nog een mk anders was ik 24 bij de 2de geweest. En toen werd mijn zoontje heel druk dus heb ik besloten weer aan de pil te gaan tot hij 3 is zodat ik zeker weet dat mocht het gelijk raak zijn en goed gaan hij bijna naar school gaat of net op school zit en dus weer alle tijd heb voor een baby. Dus van de zomer stop ik met de pil en zal het erom hangen als het gelijk mag lukken of ik nog net 25 ben of net 26. Ik wil wel graag voor mijn 30ste anders hoeft het niet meer dan vind ik mijzelf te oud (denk ik nu dan je weet nooit hoe je dan denkt).
ik kwam er op mn 24e achter dat ik 20 weken zwanger was dus niet echt een keuze. Maar wel heel blij mee. Nu ben ik blij dat we jong ouder zijn geworden,denk dat het gewoon soepeler verloopt als je jonger bent. Ik moet er niet aan denken om op mn 40e nog moeder te worden hoor.
Zoo, deze kwam wel even hard binnen, alsof je als oudere moeder een kind iets wezenlijks ontzegt. Of bedoel je het anders? Ik gun een kind vooral lieve, verstandige en betrokken ouders.
Hier allebei studie af gemaakt, getrouwd, naar een eengezinswoning verhuist en toen begonnen de kriebels eigenlijk pas. Ik was 32 jaar toen ik mijn oudste dochter kreeg. Achteraf zou ik wensen dat de kriebels eerder waren gekomen, maar dat was gewoon niet zo. 13 maanden later volgde haar zus en binnenkort gaan we ons gezin compleet maken. Heb wel ontzettende mazzel dat toen de wens er eenmaal was, ik erg snel zwanger raakte.
Oh zo bedoelde ik het niet. Ik vind het gewoon erg fijn dat ik nog een jonge moeder heb (48 nu), waar ik nog van alles mee doe. Mijn vader was trouwens wel 10 jaar ouder, maar dat ik ook nooit erg gevonden. Hij is trouwens jong overleden en dat is voor ons ook een reden geweest om vroeg te beginnen. Je weet nooit hoe het leven loopt.
Wij hebben nu al bijna 8 jaar een relatie en zijn in juni 2010 gaan samenwonen. Hebben allebei een vaste baan, en de wens was er gewoon dus we dachten waarom niet?! Ik was net 23 en mijn vriend net 27. Ben er heel blij mee zo
nou dat zei ik dus ook toen ik jong was ik heb mijn eerste met 22 gekregen en de 2e met 27 de derde met 38 en nu op mijn 41e jawel 41e ben ik weer zwanger! soms kan het leven net ff anders lopen dan je in gedachte had dus zeg nooit nooit!
Ik ken mijn man pas sinds mijn 25e. Toen studeerde ik nog. Eerst school afgemaakt, gaan samenwonen. Baan gezocht. paar jaar gewerkt. Getrouwd en toen pas aan kinderen begonnen. Ik was toen 30. Waarom toen (pas)? Omdat wij op dat moment pas een stabiele situatie hadden, een waarin we zonder zorgen (buiten de normale, dan ) een kindje konden krijgen en opvoeden. 1) We hadden allebei een baan 2) We waren 5 jaar samen, hadden een gezonde, sterke relatie 3) We hadden een huisje waar ruimte was voor een kindje We hadden ook een huis gekocht en wilden eigenlijk wachten tot we zeker wisten dat het kindje in het nieuwe huis geboren kon worden, i.p.v. in ons huurhuisje (nieuwbouwhuis moest nog gebouwd worden), maar een goede vriend van ons zei op een gegeven moment: Waarom wachten? Als je hier op wacht dan is er straks weer iets in het verschiet wat de situatie nóg beter zou maken voor een kindje. Hij had gelijk, vonden we. Want er waren dus eigenlijk geen redenen om nog niet te beginnen. Dus dat hebben we maar gedaan. Gelukkig duurde het niet lang voor ik zwanger was. Ben er voornamelijk wel blij mee dat we de eerste vijf jaar lekker samen hebben kunnen beleven. Leuke dingen doen, onbezorgd, want met kindje erbij is het op z'n minst 'anders'.
Nadat ik een lange tijd had gewerkt en inmiddels gesetteld was begonnen mijn eierstokken te rammelen toen ik 28 jaar was, gelukkig niet lang daarna werd ik zwanger van onze eerste dochter. Nu zou ik ´kiezen´ om jonger moeder te worden, het lijkt me leuk om jong in de pubers te zitten.
ja dat is ook zo,ik kan met mijn zoon lekker gek doen en lachen om de meest onbenullige dingen alhoewel hj geen puber meer is met bijna 19jaar hahaha
Hear hear! En ik hoorde iemand roepen dat het met 30 vast allemaal moeizamer zou gaan. Echt, dat valt alles mee. Ik ben twee keer heel snel zwanger geraakt en heb bij beide zwangerschappen geen noemenswaardige problemen gehad (niets wat ik niet ook had kunnen hebben als ik flink jonger was geweest). Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je er zelf klaar voor bent (voor zover je dat ooit kunt zijn). En bij de een zal dat eerder zijn dan bij de ander. Zolang je zelf maar achter je keuzes staat toch?
Ik ben blij dat het ons is overkomen om relatief jong (25 en 27)ouders te worden. Wij zijn er niet echt bewust mee bezig geweest, van Nú willen wij kinderen. Misschien is dat nog wel een "voordeel" als je jonger bent. Maar goed, we waren er niet bewust mee bezig, omdat een kindje paste in de situatie (inkomen, huis en stabiele relatie). Bij de tweede hebben we de keuze wél bewust gemaakt. Wilde niet te veel leeftijdsverschil en met 2,5 jaar verschil is dat voor ons gelukt. HEb altijd geroepen: voor mijn 30ste wil ik kinderen en onbewust is dat gelukt. (nu 29 en 31)
Ik had op me 16e al mama kunnen wezen dwars door de pil heen zwanger geraakt. Helaas is het een miskraam geworden met 9 weken. Ik was net 18 toen ik zwanger raakte van me tweede. Ik wou graag jong kinderen maar dit lag toen nog niet in de "planning". Hij is ons eerste cadeautje waar ik echt voor mag zorgen en ik ben er ook enorm blij mee. Hij heeft me gemaakt tot wie ik ben nu. Ja ik was jong, maar als ik er voor mocht kiezen om het over te doen zou ik het zeker weer doen! Op me 23e had ik al 3 kleine kinderen waar ik voor mag zorgen daarna nog een miskraam gehad helaas, vaak vooroordelen gehad omdat ik zo jong ben interesseerd me geen bal als wij maar gelukkig zijn. En nu hopen we ooit nog een 4e kindje te mogen krijgen waar we voor mogen zorgen. Ik heb wel gezegd na me 30e wil ik niet meer dan is het genoeg. Dus heb nog even voor een 4e, ik hoop van harte dat het ons gegeven word, zo niet dan is het ook goed. Ik heb al 3 prachtige kindjes waar ik dolgelukkig mee ben en 2 mooie sterretjes aan de hemel!
De vrouwen in mijn familie komen vroeg in de overgang. Toen mijn moeder 27 was ging zwanger worden al moeilijk. Dus zodra ik in mijn afstudeerjaar zat zijn mijn man en ik ervoor gegaan. Overigens lijkt het er nu bij mij op dat ik niet vervroegd in de overgang ga komen, maar je weet maar nooit. Nu ben ik twee keer direct zwanger geraakt maar toch was het beide keren opluchting dat het was gelukt. We hopen ooit nog een derde kindje te krijgen, zoniet dan is het ook goed.
Omdat ik altijd al graag jong moeder wou worden, als het mij gegeven was. En als je relatie goed ziet, je je zaakjes voor elkaar hebt, dan waarom niet? Ik ben nét 10 dagen voor mijn 18e bevallen van onze dochter. En ik heb nog geen moment spijt gehad van die beslissing. We zijn gelukkig. Nu hopen we graag nog een 2e kindje te mogen krijgen en als alles goed gaat, hoop ik in oktober dit jaar weer te mogen bevallen . Dan zijn we voorlopig wel even klaar, misschien komt er in toekomst dan nog wel een kindje bij, maar dat zien we wel. Nog tijd genoeg!
Mijn ouders hebben mij vrij laat gekregen (28 en 32) dus bij mij zat de drang om vroeg moeder te worden er niet echt in. Heb altijd wel kinderen gewild maar het was een zeer slecht idee om dit te doen met mijn ex. In principe heb ik moeten wachten tot ik mijn huidige vriend tegen kwam, we waren er heel snel uit dat we met elkaar kinderen wilden hebben (lees: na een paar weken). Voor ons was het ook belangrijk dat we allebei hebben kunnen genieten van zorgeloos jong zijn en met 28/30 jaar voelde we allebei dat het de juiste tijd was om te beginnen met kinderen. Dat ik al na 2 maanden zwanger zou raken hadden we niet verwacht, maar het was wel super gewenst.