Mijn man en ik schelen 8 jaar. En wij wouden allebei graag (mits het mogelijk was ) dat wij ons eerste kindje zouden krijgen voor zijn 35e. Wij willen graag nog met ons zoontje kunnen rennen gek en gek doen. En denk dat hoe ouder je wordt hoe moeilijker het kan worden. Ook heb ik als van jongs af aan geroepen dat ik graag jong moeder zou willen zijn. Vindt het nu ook een best grappig idee,mijn moeder was 25 toen zij mij kreeg,en 50 toen zij oma werd. Meschien ben ik op mijn 50e ook wel oma
Ik ben ook jong moeder geworden, dat had twee redenen: * ik wilde altijd al heel graag kinderen en mijn man (toen nog vriend) wilde ook graag een kind *mijn moeder was pas 32 toen ze eierstokkanker kreeg en om die reden wilde ik niet te lang wachten.
Ik heb er jong voor gekozen omdat ik voelde dat ik er klaar voor ben, huisje/ leuke man/ werk/spaargeld heeft er natuurlijk ook mee te maken want als ik geen stabiele leven zou hebben had ik waarschijnlijk tog nog even gewacht. Op mijn 20ste zijn we begonnen met proberen kindjes te krijgen en ben nu op mijn 22ste zwanger- 23 als "het" geboren wordt. Als alles hopelijk goed gaat.
Niet bewust gekozen om jong moeder te worden (hoewel.. 22 is niet erg jong toch? Een vriendin van me kreeg haar zoontje op haar 15e), maar was er gewoon klaar voor vond ik. Technisch gezien ben ik trouwens op mijn 21e moeder geworden maar dat kindje is overleden ten gevolge van een vroeggeboorte.
hier op mn 31ste mama geworden. had het wel eerder gewild maar manlief wou eerst nog wachten, daarna een huisje kopen. met 27 wilden we wel een kindje, maar toen toch eerst trouwen en daarna heeft het nog ruim 2 jaar geduurd voordag ik zwanger was, dus te plannen is het niet. ach 31 is niet oud, maar als we er een aantal willen dan moeten we toch wel opschieten met dat tempo van ons haha.
Ik riep vroeger altijd dat ik op m'n 30e moeder wilde worden (m'n moeder was 30 toen ze mij kreeg en m'n oma was 30 toen ze m'n moeder kreeg ) Maar toen was ik 'ineens' 29 en druk bezig met m'n 3e studie, woonde in een onhandige bovenwoning en had geen cent te makken. M'n relatie was wel stabiel (en nog steeds gelukkig ) maar ik zag onszelf nog totaaaaal niet met een kindje! Toen ik 33 was, die studie klaar was, ik een goede baan had gevonden en inmiddels met vriend in een mooi huis woonde, waren we er beide klaar voor. Na een half jaar was het raak en op m'n 34e is Steven geboren. Ik ben nu 35, m'n vriend bijna 42. Als Steven 1,5 is stoppen we met voorbehoedsmiddelen en zien we wel hoe lang het duurt voor het ons opnieuw gegund is In onze vriendenkring is er trouwens niemand voor z'n 30e met kinderen begonnen. We gaan nu allemaal een beetje gelijk op. De kinders kunnen dus later leuk met elkaar spelen!
heb altijd jong moeder willen worden van veel kindjes, maar over dat laatste begin ik te twijfelen nu ik er 2 heb Jong moeder is gelukt, was 19 toen daniel kwam (die zat er alleen 2maanden eerder dan de bedoeling was) en was 21 toen lydia kwam. Over paar jaartjes wil ik nog wel een nr 3 en 4 zoals ik het nu zie
Mijn keuze was om vroeg moeder te worden! Maar soms heb je het niet voor het kiezen helaas Wij zijn 4 jaar bezig geweest (waarvan 3 jaar natuurlijk en 1 jaar via mmm) en uiteindelijk na de 6e IUI zwanger geraakt. Ik was toen 22. Helaas is na 36 weken (ik was toen net 23) ons kindje overleden in de baarmoeder. Hierna ben ik op mijn 24e weer zwanger geraakt (via ivf), maar dit ging weer fout met 27 weken (overleden in de baarmoeder). Toen ik net 26 jaar was, raakte ik weer zwanger (via ivf) en dit ging gelukkig goed. En toen ik 31 was, ben ik weer zwanger geraakt (spontaan/onverwachts) en ok deze mocht goed gaan gelukkig. Kindje geboren toen ik 32 was. Al met al, wou ik heel graag jong moeder worden, maar door veel ongeluk mocht ik pas voor een kindje zorgen toen ik 26 was .... na 7 jaar proberen en tegenslagen ....
Hier altijd vroeg kinderen willen hebben maar verkeerde partner noem maar op is het er niet van gekomen. Nu de juiste partner en samen heel gelukkig maar helaas na 2 miskramen nog steeds met lege handen... Heb altijd geroepen ik wil voor mijn 30ste zwanger worden... dat is gelukt.. heb het nu bijgesteld ik wil voor mijn 31ste zwanger blijven en een gezond kindje ter wereld brengen...
Ik heb er niet bewust zo voor gekozen om jong moeder te worden. Zo van 'Ik ga nu zwanger proberen te raken want anders ben ik straks geen jonge moeder meer', nee dat zeker niet. Het gevoel was er gewoon en daar stond mijn leeftijd buiten eigenlijk. Ik was 22 toen ik zwanger raakte.
Er zijn er echt veel die begin 20 voor het eerst moeder zijn geworden.. Dat had ik echt niet verwacht, vroeger kwam je dat heel veel tegen maar hier in mijn omgeving is het nu echt 'in' om na je 30-35e te beginnen met je eerste kindje.
Tja heb er een beetje moeite mee als het over kiezen gaat. Wat betreft kinderen krijgen, heb je niet altijd iets te kiezen. Ik had graag rond mijn 21e altijd kinderen gewild, dat leek me toen een mooie leeftijd, maar ja ik had 2 lange relaties die toch niet werkten en ik kwam mijn man tegen op mn 25e, dan leer je elkaar eerst kennen enzo en dan ben je zo 29 voor je zwanger bent en word je moeder 9 dagen voor je 30e verjaardag. En persoonlijk vind ik 30 echt niet oud om moeder te worden, maar ja daar mag iedereen in verschillen. Heb mezelf voor een evt tweede wel een limiet gegeven en dat is 35, maar vooral vanwege gezondheids risico's.
wij hebben bewust gewacht tot we alles hadden, koophuis, goede auto, beide goede baan, en een bepaald bedrag op de bank. toen we dat bedrag bij elkaar hadden, heb ik de pil niet meer genomen en we zijn erg dankbaar dat ik zwanger mocht raken zo vlug ( en ook blijven). voor ons stond vast dat ik thuis bleef, al ga ik 1 nachtje per week wel werken, voor de hobby. mijn baan laat zich niet combineren met kindjes verder helaas, maar ik had ook de wens om mn kindjes niet ergens anders te laten opgroeien (niet akelig bedoeld voor moeders die wel gebruik maken van een kdv of oppas). en dat alles hebben we bereikt toen we beide 28 waren, en met een beetje geluk krijgen we voor ons 30e een 2e kindje. verder ben ik erg blij dat ik er niet te jong aan ben begonnen, omdat ik nu anders in het leven sta als toen ik 20-22 was.
Ik was net 22 toen ik zwanger werd van de eerste en mijn vriend net 23. Wij waren toen al 6,5 jaar samen. We hebben er voor gekozen om jong aan kinderen te beginnen, omdat wij toen alles al voor elkaar hadden. En we hadden beide niet de behoefte om met z'n tweetjes alles van de wereld te zien. We willen straks als de kids ouder zijn met hun graag de wereld rond. Carriere maken wil ik niet. Mijn vriend wel, die is daar nu druk mee bezig en daar geef ik hem de ruimte voor. Opa's en oma's zijn nog jong en doen alles met onze zoon. Enig nadeel is dat de opa's en oma's allen ook nog een drukke baan hebben en niet zo veel kunnen oppassen als dat zij zouden willen.
Hier dus ook. Tijdens mijn vk bezoekjes ben ik er niet een van mijn leeftijd tegen gekomen in die 9 maanden. Het verschilt ook wel erg per omgeving.
mijn stokken rammelen al een tijd, maar eigenlijk steeds degene tegengekomen met wie ik geen kinderen wilde. Onderbuik gevoel gaf steeds aan dat het niet goed zat. Inmiddels de man gevonden met wie ik oud wil worden, maar helaas door PCOS is het nog niet gelukt na bijna 2 jaar....
Ik werd moeder toen ik nog net 31 was. Eerder was ik er gewoon nog niet aan toe. Financieel wel hoor, maar 'het gevoel' kwam ineens opzetten toen we net in ons koophuis woonden. Misschien onbewust toch daar op gewacht, ik weet het niet. Ik hou het er maar op dat de kriebels er eerder gewoon niet waren. Ik sta ook te kijken van het aantal jonge moeders op dit forum. Toen ik begin 20 was, was ik met heeeeele andere dingen bezig dan kinderen. Vooral met mezelf, feesten, studeren en mijn 'carriere' opbouwen. Heerlijke tijd was dat. Ik heb er geen seconde spijt van dat ik gewacht heb.