Bij de eerste bevallen op 26 jarige leeftijd. Nu zwanger van de tweede. Ben de dag na mijn verjaardag uitgerekend dus zal tijdens de bevalling 28 of 29 jaar zijn.
Ik ben twee weken voor m'n 29ste verjaardag bevallen. Vind het zelf een mooie leeftijd. Eerst mijn studie afgerond, wat van de wereld gezien. Allebei een vaste baan en een prachtig koophuis. Had best een jaartje eerder gewild, maar mijn vriend moest er naartoe leven. Overigens waren alle meiden bij ons op zwangerschapscursus zeker 30 plus. Ik was met m'n 28ste de jongste.
Ik wilde nooit kinderen. Kon me er niets bij voorstellen. Op de leeftijd dat sommigen van mijn vriendinnen al kinderen hadden had ik allerlei onverantwoordelijke seizoensbaantjes in het buitenland (slecht betaald maar zó leuk)! Op mijn 35e werd ik zwanger (enigszins onverwacht, maar wel erg welkom) wat is uitgelopen op een miskraam. En toen ging er knop om in mijn hoofd en wilde ik niets liever dan een baby. 3 miskramen en 5 jaar later werd ik op mijn (nét) 41e eindelijk moeder. Soms denk ik wel eens 'waren we maar wat eerder begonnen', maar aan de andere kant ben ik erg tevreden met wat we in het leven hebben gedaan en bereikt, en supergelukkig met mijn zoontje.
Lol erg herkenbaar was op dezelfde leeftijd zwanger.. geen jonge meiden gezien bij de VK al die maanden! De zwangerschap erop ook niet. Ik voel me oud voor op dit forum, met al die jonge dingen hier. Terwijl ik in verhouding -met mijn leeftijd- nog lang niet in de buurt kom bij de gemiddelde leeftijd dat een NL vrouw haar eerste kind krijgt.. het is gewoon een jong forum denk ik
Bij de eerste was ik idd ook 1 van de jongsten overal (25) terwijl ik bij de tweede bij de zelfde leeftijd zat (27/28). Ook merk ik wel in mijn directe omgeving dat 27/28 toch wel een beetje de leeftijd is waarop kinderen beginnen te komen. Je hebt het inderdaad niet altijd voor het kiezen, maar ik vind het toch wel leuk om relatief jong kinderen te hebben
ik ben 35. niet echt mijn keuze maar ik vond niet eerder de man waar ik kinderen mee op de wereld wilde zetten. achteraf gezien ben ik blij dat ik een carrière op heb kunnen bouwen, maar ik was er zeker eerder aan begonnen mocht het mogelijk zijn. ik heb er echter geen spijt van. al die reisjes over de wereld die ik nog heb kunnen maken in mijn eentje: daar ben ik nu toch zeer content mee.
Ik was 24 toen mijn zoontje geboren werd en had gedacht dat ik 23 zou zijn maar ja zwanger worden duurde nog een half jaar. Maar voor mij was altijd wel zo ik begin pas aan kinderen als we het voor mekaar hebben. Huisje, vaste baan, spaargeld!! Dat was het geval dus toen zijn we eraan begonnen. En heel veel vriendinnen en meiden in mijn omgeving zijn jong moeder geworden.
Ik was gewoon 25 toen dochter geboren werd, het was geen bewuste keuze qua leeftijd, dat kwam zoals het kwam. We wilden wel perse bepaalde dingen eerst voor elkaar hebben. Voor ons was dat een huisje met tuin, een gezonde financiele situatie en beide goede baan met een zover mogelijk zekere toekomst. In mijn geval betekende dat dat we hebben gewacht tot ik een vaste aanstelling kreeg, al denk ik niet dat we het heel lang uitgesteld zouden hebben als ik die aanstelling niet gekregen had, zo hard kriebelde het op dat moment wel
Hier een "oudje". Ik ben 36 als ik ga bevallen van ons eerste kindje. Toen ik 18 was dacht ik altijd dat alles voor m'n 30e in kannen en kruiken zou zijn, getrouwd, 2 kindjes... maar ja, dan moet je eerst dat leven nog leven. Dan gaat het niet altijd zoals je in gedachten had. Ben pas een paar jaar geleden mijn vriend tegengekomen en met hem heb ik het gevoel dat ik het aandurf. In voorgaande relaties was er altijd wat... of een bepaalde onzekerheid... of hij wilde niet. Dus dan gaat het niet eerder. Mijn moeder was 31 toen ze me kreeg en m'n vader 35. Met beiden heb ik een supergoede band gehad (met m'n vader nog steeds, m'n moeder is inmiddels overleden). Mijn vader is 70 nu en een fantastische moderne man.
Ik wilde wel graag jong kinderen. Maar wilde natuurlijk alles op een rijtje hebben en de juiste man tegenkomen. Ik leerde m'n vriend kennen met net 22 jaar en woonden direct samen. Een jaar later met de pil gestopt, een half jaar later zwanger. Ik was net 24 toen ik moeder werd. In die tussen tijd vriend z'n studie afgerond, en een huis gekocht Maar ik ben dankbaar dat dit ons gegeven is. Als het allemaal niet vanzelfsprekend zou zijn, en zwanger worden moeilijk zou gaan, zou ik de leeftijd opschroeven hoor.
Ik zal binnen 4 weken bevallen van onze eerste, ben zelf 25 jaar en mijn man is 24. We hebben niet echt bewust voor deze leeftijd gekozen denk ik. Ik vind het niet te jong en niet te oud. Maar ja, definieer eerst jong en oud maar eens! Het hangt er vanaf hoe je leven er op welk moment uitziet. Wij zijn samen vanaf m'n 20e, kochten ons huis op m'n 21e, trouwden op m'n 24e en niet lang daarna was ik zwanger. Die dingen zijn niet bewust gepland van "zo en op deze leeftijd moeten we dit en dit hebben gedaan". Het ging gewoon zoals het ging, en voor allebei voelde het goed! Dat is toch het belangrijkst? Al moet ik er wel bij zeggen dat het voor mij prettig voelt dat we nu met kinderen bezig zijn. Ik heb altijd gewild dat we niet te oud waren wanneer we aan kids begonnen. Maar ja, dan rijst weer de vraag: wat is wel en niet oud?? Mijn schoonzus had 2 kinderen op haar 22e, mijn schoontante (is dat een woord?) is 41 en net zwanger van de 1e. Beiden zijn dolgelukkig! Vergeleken met de 1 ben ik stokoud, vergeleken met de ander ben ik piepjong. Ik denk dat het vooral belangrijk is voor je fysieke gesteldheid dat je niet al te laat met kids begint, indien je leven dat toelaat natuurlijk. Maar niets MOET hoor, geldt ook voor kids op een bepaalde leeftijd!
Ik was 28 bij de eerste en 30 bij de tweede. Voor mijzelf had het nog wel een paar jaar eerder gemogen (zo rond 24-25 jaar leek me altijd wel een mooie leeftijd), maar manlief was er op dat moment nog niet klaar voor en hij had in die tijd ook nog eens terecht het argument dat we allebei nog studeerden en (dus) geen vaste baan hadden. Die zekerheid wilden we toch wel hebben. Ik was 27 toen ik een vast contract kreeg, ruim een half jaar later zijn we met de anticonceptie gestopt en we mochten ons in de gelukkige omstandigheid bevinden dat het al in de 2e ronde raak was
Als het aan manlief en mij had gelegen was onze kleine gup een paar jaar eerder gekomen. Helaas hebben wij 3 jaar moeten wachten op een zwangerschap. Dat is denk ik wel de reden dat we nu al weer een paar maandjes in de mmm zitten voor een brusje. Over 1,5 jaar word ik 30 en het zou leuk zijn als het brusje er dan is. Dan ben ik voor mijn gevoel toch een jonge mama.
Ik heb altijd al jong moeder willen worden en dat is ook uitgekomen. Ik was zwanger van mijn 1e toen ik 19 was, bevallen toen ik 20 was. En bevallen van de 2e toen ik 21 was. Nu ben ik 22
Ik wou altijd heel graag jong moeder worden en mij wederhelft voor zijn 30ste vader maken en dat is gelukt bij de oudste was is 22 nu de derde ben ik 27
het liefst wou ik toen ik 22 was een kindje, alleen dat mocht dus niet gebeuren, aangezien ik nu bijna 25ben en nog steeds niet zwanger geweest.. Waarom zo jong, a. omdat ik zelf oude ouders heb, en ik erg graag wil dat mijn kind mijn vader en moeder kent aangezien ik zo veel heb geleerd van mijn ouders, wil ik dat mijn kind ook leren, en wat is er beter dat je dan ondersteund word door de mensen van wie jij het hebt geleerd! vandaar
Op mijn 26ste zei ik tegen mijn vriend dat we dat jaar voor een kindje zouden gaan, maar eerst een huis moesten zoeken. Niet wetende dat ik op dat moment dus al zwanger was haha. Ben op mijn 27ste bevallen. Tja het is niet heel jong, maar ook niet oud.