Vertel hier ook wel eens over de problemen die ik in het dagelijks leven tegen kom. Daar in tegen ben en hoop ik wel iemand te zijn door mijn ervaringen andere te kunnen helpen of dingen op een andere manier te bekijken. Dat betekend niet dat ik het zwaarder heb of hebt gehad. Want ondanks dat vind ik het leven op zich gewoon prima. Van ellende kan je ook veerkrachtig worden. En kan dan wel eens klagen over geld bijvoorbeeld maar weet ook echt wel dat ik verkeerde of onhandige keuze.s gemaakt hebt. En kom ik hier iemand tegen die het zwaarder heeft. Dat is natuurlijk een ruimbegrip zal ik ze altijd van advies willen voorzien. Heeft iemand het makkelijker. Op het oog krijgen ze het zelfde advies. Denk dat ik door de jaren heen hier voornamelijk wel de zelfde persoon ben gebleven. en ik weet ook wel eens dat ik klaag. Maar soms beter hier klagen dan in het dagelijks leven. Dit is een manier van de ellende van mij af gooien of mijn GELUK wat ik hier ook regelmatig deel bijvoorbeeld over mijn kinderen want daar ben ik gewoon zo lekker trots op. Die kinderen dan he. De rest kan mij werkgelijkwaar eigenlijk gestolen worden.
Shit happens. De meeste vertellen het je alleen niet. Pas als je zelf je mond open doet en vertelt over jouw leven kom je er achter dat anderen zelf ook iets soortgelijks hebben meegemaakt. Of schaamte, of een taboe, maar iedereen maakt erge dingen mee. Iemand zei dat ze geloofde dat je krijgt wat je aan kan. Dat dacht ik vroeger ook altijd. Maar bij nader inzien niet meer. Dat zou dan betekenen dat alle watjes het maar makkelijk hebben, want meer dan geluk kunnen ze niet aan. Laat mij dan soms alsjeblieft eens een watje zijn, want altijd sterk zijn bevalt me ook niet.
Mijn man geloofd echt dat dingen al zijn vastgelegd in het leven en de keuzes die je maakt zelfs zijn vastgelegd. Ik zie dat als dikke onzin Volgens mij is het gewoon vette pech! Dan heb ik het dingen die mensen overkomen hoor,niet door fouten die men zelf maakt. Om iets te noemen: ziekte,een gehandicapt kind,overlijden etc. En ik denk ook wel dat ieder huisje zn eigen kruisje heeft maar soms lijkt het bij anderen allemaal van een leien dakje te gaan. Maar het is misschien ook dat zij dingen meedragen die ik niet kan zien..
Het zal waarschijnlijk ook een kwestie zijn hoe iemand met iets omgaat. Wat voor mij een "klein dingetje" is, kan voor een ander een een big deal zijn. En vervolgens is het aan diegene om ermee te koop te lopen, of het voor zich te houden.
Mooi verwoord mango88. Idem hier. Alleen maar bakken ellende al jaren lang, en zeer uiteenlopende dingen. Er komt gewoon geen eind aan. We zijn geneigd te zeggen what's next, als we weer wat achter de rug hebben. Het lijkt me heerlijk om weer eens een rustig normaal leven te mogen leiden, ik kan me niet meer voorstellen hoe dat voelt. Uiteindelijk denk je altijd, niet mopperen het kan nog altijd erger. Maar af en toe is het pittig de moed er nog in te houden. Zeker als mensen in je omgeving alle geluk vd wereld lijken te hebben...
Dit heb ik soms ook wel. Maar ik vergeet dan voor het gemak even de ellende die ik vroeger heb meegemaakt, hopelijk heb ik mijn portie nu al gehad. Niet dat ik daar erg in geloof, want het lijkt soms wel of dat sommigen heel veel pech hebben en anderen niet, maar goed, je ziet/hoort ook niet alles van iedereen.
Tuurlijk zal vast iedereen wel wat voor de kiezen krijgen, maar ik heb nu al meerdere malen in mijn omgeving meegemaakt dat sommigen toch echt wel hele zware shit te verwerken krijgen en bij anderen is het een schijntje. En dan praten we niet over wat je zelf in de hand hebt. Het overkomt je en soms voelt het zo oneerlijk! Er wordt wel gezegd, je krijgt wat je kan dragen, maar dat is zo'n dooddoener.
Het is maar net hoe je er mee omgaat. Hier genoeg mee gemaakt om een boek mee vol te schrijven maar ik hou de regie over mijn eigen leven, ben positief ingesteld, kijk nauwelijks terug en hou er al helemaal niet van om het maar overal rond te bazuinen. Men denkt vaak dat ik met een gouden lepeltje in mijn mond geboren ben maar niets is minder waar..(al zijn er veeeeel ergere omstandigheden te bedenken) het is maar hoe je het je leven laat beïnvloeden. Dingen kunnen je overkomen maar hoe je er mee omgaat, bepaal je zelf!
Nou dit gevoel heb ik dus ook. De reden waarom ik dit topic ook heb geopend Niet dat ik mezelf nu zo zielig vind maar ik heb wel zoiets van: halloooo!? Stond ik soms achteraan in de rij toen ze de kinderen uitdeelden?
Maar er zijn wel steeds meer aanwijzingen dat gebeurtenissen in je vroege jeugd je hersenen en hormoonhuishouding dusdanig door de war kunnen gooien dat je racties gaat vertonen die je niet/zeer moeilijk later nog kunt ombuigen. Dan is jouw manier van met dingen omgaan dus door iemand anders bepaald. En 'je krijgt niet meer dan je kunt dragen'? (In eerdere berichten.) Dan zou suïcide niet meer voorkomen.
Vaak wel, maar sommige dingen drukken zo'n stempel op iemand, dat je daar je hele leven last van kan blijven houden. Zeker als je als je heel jong was heftige dingen hebt meegemaakt.
Hier moest ik ook meteen aan denken! Ik ben het ook niet met die uitspraak eens. Een combinatie van allerlei dingen die al gezegd zijn: 1) Ten eerste denk ik dat er veel verborgen leed is, dus het feit dat anderen die het voor de wind lijkt te gaan vaak toch ook wel hun problemen hebben. Niemand gaat volledig fluitend door het leven. Maar toch kun je dan denk ik wel zeggen dat er mensen zijn bij wie het opvalt dat hen heel veel nare dingen overkomen. 2) Dikke pech. Sommige dingen overkomen een mens, zonder dat hij daar zelf invloed op heeft / had. 3) Gevolgen van eigen handelen. Ik geloof niet in karma. Ik geloof wel dat er directe gevolgen kunnen zijn van handelingen. Als iemand iets doms / slechts doet, kan dat een negatieve consequentie met zich meebrengen. Maar ik geloof niet dat als iemand iets doms / slechts doet in de ene situatie, dat hij dan daarvoor ook tegenspoed terug zal krijgen in een andere situatie, terwijl die twee situaties compleet los van elkaar staan. Tot slot ben ik er achter dat als je veel ellende overkomt, dat je dan niet moet blijven hangen in het gevoel dat het "zo oneerlijk is", want dan word je een verbitterd mens. Een beetje het verhaal "hoe je ermee omgaat heb je wel invloed op". Een beetje offtopic: Ik moet zeggen dat ik het wel een beetje pijnlijk vind om te lezen dat veel mensen niet zitten te wachten op de problemen van anderen, op op mensen die "klagen". Ik vind juist dat je als mens je leven met andere mensen moet kunnen delen, of dat op dat moment nou een positief plaatje is of een negatief plaatje. Anders worden mensen heel eenzaam.
Weet je ook wat de mensen bij alles van een leien dakje lijkt te gaan, vroeger als kind hebben meegemaakt? Er zullen vast wel mensen zijn die echt nog nooit echt ellende hebben meegemaakt (fijn voor hun!), maar ik denk dat we heel veel niet weten.
Wisten we het maar he.. Dan konden we er iets aan proberen te veranderen of in ieder geval iets/iemand de schuld geven Aan de andere kant denk ik ook dat veel mensen het er ook niet over hebben.. Ik kan moeilijk geloven dat het bij sommigen echtechtecht allemaal perfect gaat..
Ja, ik vind dat juist het forum daar een mooie plek voor is! En als je het niet wilt lezen ga je gewoon weer verder, toch?
Volledig mee eens. Onze bak ellende (mn op gezondheidsgebied) is al lang bezig en duurt voort en toch zeg ik: mooi leven, ik ben gezegend. Ik leef in het nu en kijk niet te ver vooruit. Iedereen krijgt zijn portie. wat voor jou niks lijkt is voor een ander onoverkomelijk en andersom.