Everyone you meet is fighting a battle you know nothing about. Iedereen gaat anders om met emoties en gebeurtenissen. Dat kun je niet altijd aan de buitenkant zien. Daarom is het vervolg van bovenstaande quote: be kind.. always... Een flinke dosis positiviteit, relativeringsvermogen, humor en doorzettingsvermogen wil ook nog wel eens het verschil maken
Ik denk dat hier een kern van waarheid in zit. Maar ik denk dat je er voor een deel ook iets aan kan veranderen. Ik merk aan mezelf dat ik ook wel een "klap van de molen" heb meegekregen. Maar ik denk dat het ook wel uitmaakt hoe je hier mee omgaat. Er zijn veel vormen van hulpverlening en als je aan jezelf wil werken dan lukt het je ook.
Dikke pech of eigenschuld. Zo ken ik mensen die in de schuldsanering/VB zitten maar wel volop door blijven roken/drinken :S ik kan daar echt met mijn hoofd niet bij. En maar klagen dat ze het zo slecht hebben..
Heb niet alles gelezen, maar die vraagstelling heb ik ook vaak genoeg door mijn hoofd laten gaan. Sommige krijgen gewoon ongelofelijk veel op hun bordje. Tuurlijk iedereen heeft zo zijn problemen, maar sommige mensen werken gewoon als een magneet op een shitload aan problemen.
Ik denk niet dat daar een zinnig antwoord op is, want iedereen is verschillend. Er zijn mensen die veel meemaken in hun leven en daar supergoed mee omgaan. Ik denk nu, dat dat ook niet helemaal goed is omdat er dan toch een stuk onverwerkt verdriet blijft zitten. Als je altijd maar overal weer je schouders onder steekt, blijft doorgaan en blijft lachen bij erge gebeurtenissen, dan komt die ellende heus wel weer een keer bovendrijven, ook al beleef je dat niet zo. Dat je op een keer in een onprettige situatie beland, een sterfgeval of wat dan ook voor probleem, en dan de hele shit eruit komt. Dat je dan het gevoel hebt van: "Ik heb een heel zwaar leven!"(geweldig nummer) En anderen niet begrijpen waarom je zo zielig doet. Ik denk wel dat iedereen zijn portie ellende krijgt. Maar de een wel meer als de ander (dikke pech). Ook geloof ik niet dat je krijgt wat je dragen kunt, anders zouden er niet zoveel zelfmoorden zijn...
Ik denk dat het aan zoveel verschillende factoren ligt. Iedereen maakt in zijn leven keuzes. Aan een hoop keuzes zitten risicofactoren aan. Sommige mensen houden zich aan veiligere opties dan andere. B.v. Eigen bedrijf kan heel goed gaat, maar het kan problemen opleveren. Trouwen kan geweldig gaan, maar scheiden kan een hoop problemen opleveren. Van baan wisselen kan fijner zijn, maar ook instabiliteit geven. Kinderen krijgen is vaak geweldig, maar soms levert het klachten als bekkeninstabiliteit of andere klachten. Sommige mensen maken grotere keuzes dan andere, sommige houden het veiliger. Dan weet je nog niet als het goed zal gaan of fout zal gaan. Er zijn een hoop dingen die je niet kan veranderen. Je kan je ouders niet kiezen, je hebt van hun een bepaalde opvoeding gekregen, of geen. Je hebt geleerd hoe je met dingen om moet gaan, of niet. Het is ook een hoop pech, soms maak je foute keuzes, soms goede, soms heb je een hoop risico's. Dat je niet meer op je schoot gegooid krijgt wat je aankan vind ik ook niet kloppen. Hoe leg je depressie en zelfmoord dan uit? Dit komt al zelfs voor bij kinderen..
Volgens mij zie je bij de meeste mensen gewoon niet hoe moeilijk zij het soms hebben. Niet iedereen is hier even open over. wij hebben onze mmm perikelen met maar heel weinig mensen gedeeld. Alle andere mensen denken dat wij het ideale gezinnetje zijn, waar alles op rolletjes loopt en waar nooit eens iets tegenzit. Tja, things aren't always what they seem... Verder is er natuurlijk toeval/pech. Ik geloof niet in het lot etc. (maar dat moge na het topic een paar dagen geleden duidelijk zijn ).
Pech, keuzes, de een praat erover en de ander niet waardoor het lijkt alsof die ene die erover praat alle ellende krijgt en degene die er niet over praat niet, terwijl die het ook net zo moeilijk kan hebben natuurlijk.
het is niet zozeer "het er niet op zitten wachten" tenminste dat is niet wat ik met mijn post bedoelde. Maar ik heb bv 2 vriendinnen, eentje heeft al heel wat op dr bordje gehad, maar zegt daar niet meer over dan het hoognodige. Een andere vriendin noemt elk (klein) ellendig ding op en maakt er een heel drama van. Nu ben ik er zeker mee eens dat elk probleem voor iemand verschillend is..wat voor de een klein is is voor de ander groot. Maar de een meldt dus alles en de ander niet zo. Dat merk ik hier op het forum ook, veel lopen tegen dezelfde dingen aan, maar sommigen blijven de nadruk er maar op leggen door het in zowat elk topic te melden.
Maar sommige dingen zijn gewoon "je leven" als ik kijk naar mijn eigen situatie. Ja dat benoem ik vaak en dat komt vaak naar boven maar puur en alleen omdat ik er niet omheen kan, dit van zeer grote invloed is op ons hele leven en de manier waarop wij in het leven staan. Sterker nog het bepaald grotendeels ons leven. Dus nee, het is geen aandacht trekkerij, zielig doen oid maar "gewoon" mijn leven terwijl ik me kan voorstellen dat een ander denk daar heb je haar weer.
Ik denk meerdere factoren Als eerste praat de een er veel meer over als de ander. Er zijn mensen die over elk dingetje klagen, en anderen die bij groot ongeluk of geluk het gewoon voor zichzelf houden. Daarnaast ben ik er van overtuigd dat je als optimist veel meer geluk hebt dan iemand die als pessimist door het leven gaat. Wat er ook gebeurd in je leven, het is zo erg als dat je er zelf mee om gaat vind ik. Oja, en nog 1 ding. Ik denk dat iedereen in zijn leven wel een portie geluk en ongeluk krijgt. En verder ben je zelf grotendeels verantwoordelijk door de keuzes die je maakt.
Hier ook bakken vol ellende maar ben echt lief voor anderen, sta niet negatief in het leven. Het zijn allemaal dingen waar ik zelf niets aan kan doen behalve kop op en gaan
Iedereen maakt dingen mee in ze leven ik denk dat wij met recht hier in dit gezin kunnen zeggen een hoop zo heeft manlief drie jaar geleden een zeer ernstig auto ongeluk gehad met het nodige revalidatie traject wat wij er van hebben geleerd vooral positief blijven en heeft ons geleerd dat we intens genieten van kleine dingen niet alles is van zelf sprekend
Ik heb pas tegen een burn out aan gezeten....mijn man is ziek, ik werk en ben mantelzorger en daardoor kon ik even niet meer......maar ik heb ook mn verleden nog niet goed verwerkt. Vroeger veel gekleineerd door mn moeder, daarna vanaf mn 17e relatie met iemand die psychoses had en opgenomen werd uiteindelijk is ie overleden, daarna iemand die mij geestelijk en lichamelijk mishandelde, daarna een kerel die achter mn rug om al verloofd was en een kind op komst, daarna een stalker....op mijn werk weten ze het alleen van de situatie met mn man nu, wat ik wil zeggen ik praat er nooit over (mijn verleden), dus je kan het niet altijd weten of zien wat iemand heeft meegemaakt. Met mijn exen heb ik vette pech gehad denk ik maar....echt iedereen heeft zn eigen rugzak, maar niet iedereen praat er graag over. Eens kreeg ik de opmerking van een collega ach jij bent nog zo jong, jij hebt nog niks meegemaakt.....zo'n gevaarlijke opmerking vind ik dat. Dat ging dan ook het ene oor in en het andere weer uit.