Oef,Danii,zo een opmerking vind ik echt heel gaar. Alsof iemand die jong is geen ellende heeft meegemaakt! Micchan,hoop niet dat ik je beledig maar zo denk ik ook over jouw/jullie Misha die gestorven is. Het WAAROM???? vraag ik me zo af. Ik knal altijd alles op het forum Nou ja niet alles natuurlijk,sommige dingen zijn gewoon privé. Maar het niet kunnen krijgen van kinderen plemp ik overal neer omdat ik het in het dagelijkse leven niet kwijt kan. Willen mensen het niet weten kunnen ze er altijd overheen lezen of me op negeer zetten. (Kan dat hier?) Ook over het ziek zijn schrijf ik wel maar ook niet teveel omdat sommige dingen gewoon om je rot te schamen zijn natuurlijk Ik heb respect voor mensen die veel hebben meegemaakt en positief in het leven staan. En die gewoon elke dag kunnen lachen! Dat kan ik zelf ook wel maar soms heb ik van die weken dat het van mij effe niet meer hoeft. Gelukkig kan ik me dan uitkuren met lieve zielige katten knuffelen in het dierenasiel. Doe ik toch iets nuttigs.
Voor de buitenwereld zijn wij misschien ook wel het ideale gezin. Goede banen, mooi huis, luxe auto's voor de deur, exotische vakanties, etc etc. Maar dat zou ik zonder nadenken inruilen voor alle mensen die ons op te jonge leeftijd ontvallen zijn. Soms heb ik het gevoel dat we van begrafenis tot begrafenis leven.
Ik heb alleen de OP gelezen, dus misschien is dit al vaker gezegd, maar ik denk ook dat er zat mensen zijn waarbij het lijkt alsof alles altijd makkelijk gaat, maar die gewoon wat minder met hun ellende te koop lopen. Ik krijg ook wel eens die opmerking van vriendinnen die in moeilijke situaties zitten, dat wij zo boffen op een hoop fronten, terwijl wij toch echt ook gewoon het nodige te verduren hebben gehad. Maar wij zijn gewoon vrij privé over bepaalde zaken. Ik denk dat iedereen wel zijn problemen heeft. De een wat meer dan de ander, en een derde vertelt er weer graag meer over.
oja dat zei ook iemand tegen mij, op een afschuwelijk moment (zoontje kwam heel ziek uit zijn operatie). Ik werd er kwaad van. Ik denk dat het ook niet zo werkt, dat je krijgt wat je hebben kunt. Maar ik denk wel dat elke huisje zijn kruisje heeft. Hoe ouder ik wordt, hoe beter ik het kan zien. Als we buiten lopen met zijn allen, dan weet ik 100% zeker dat niemand ziet wat wij hebben meegemaakt. Mensen zien alleen een gelukkig stel lopen, met 2 drukke vrolijke knappe peuters en 1 kleuter. Het heeft ook geen zin om te denken: wat een pech hebben we gehad, oh wat erg, we zijn zielig. We denken alleen: wat een mazzel hebben we gehad, dat onze kinderen er zo goed uit zijn gekomen. Natuurlijk denk ik wel eens, damn, wat k*t dat we dat hebben meegemaakt. Maar ik probeer echt de positiviteit de boventoon te laten voeren. Op een forum als deze is het soms wel even `lekker`om je ei kwijt te kunnen, misschien doen al die mensen dat ook wel op dit forum. Even spuien. Andere mensen maken ook vanalles mee, maar dat zie je niet aan de buitenkant. Daarnaast merk ik ook wel dat mensen soms vergeten wat een ander heeft meegemaakt. Ik heb dat zelf ook wel. Ik heb mijn onderschrift zodat mensen mijn reactie in bepaalde situaties beter begrijpen. Niet om ermee te koop te lopen. In het dagelijks leven hebben we het er amper nog over.
Ik moet zeggen dat ik er eerst wel een handje van had te denken dat bij een ander alles leuk en perfect is. Maar dat komt omdat velen het zo doen overkomen. Ben waarschijnlijk een beetje goed gelovig ofzo haha. Als iemand me vertelt dat ze de beste man en een geweldig huwelijk heeft denk ik al gauw: tsja zal best, zoiets zeg je toch niet als het niet zo is? Maargoed overal is wel wat.
Ik denk dat wat je ziet van mensen die in jullie ogen alles op straat gooien ook nog maar het topje van de ijsberg is hoor.
Wat ee domme opmerking zeg van je collega. Idd ieder heeft zijn eigen levens boek, ik ben miss pas 21 paar heb helaas meer gezien en meegemaakt dan de gemiddelde mens van mijn leeftijd. Dus dat zegt niets. Leeftijd is slechts een getal ervaring is wat telt. Veder denk ik idd dat de een altijd wel te koop loopt met zijn of haar "rugzak" en de ander wat minder. Iedereen heeft wel iets, geloof niet dat het leven bij iedereen over rozen gaat
Ik heb heel lang nagedacht over de verhoudingen van "shit" in het leven, bij mensen. De een krijgt veel op zijn bord, en de ander lijkt overal doorheen te kruipen. Ik denk dat het samenhangt met verschillende factoren. Soms ben ik ook weleens bang, over wat ik nog op mijn bordje ga krijgen. Ik ben gezegend met 2 prachtige kinderen, een lieve man, fijn werk, geweldige familie etc. Ik voel me onwijs gelukkig en ik ben zo iemand waarvan iedereen denkt dat het geluk mij tegemoet straalt. Maar wat mensen niet weten, is dat ik in mijn kindertijd onwijs veel heb mee moeten maken. Die gebeurtenissen, hebben mij gevormd zoals ik nu ben, met negatieve en positieve kanten. Daarom denk ik dat iedereen zijn portie wel krijgt, vroeg of laat.
Nou weet je wat ik wel vaak heb....zou ik nog iets vreselijks meegaan maken of is dit het voor ons? Ik heb een mk gehad die er hier heel hard ingehakt heeft..en in de familie hebben we iets heel ergs meegemaakt met iemand waar ik verder even niet op in wil gaan, maar ik denk wel eens: is dit het?? Of heb ik nog niet genoeg meegemaakt en worden straks mijn man of ik of 1 van de kinderen ernstig ziek?? Erg eigenlijk he...maar dat schiet regelmatig door mn hoofd.
Ja dat hoor ik van mensen in mijn omgeving ook die het tot dusver over rozen is gegaan. Ik heb het juist andersom, de eerste dertig jaar van mijn leven waren meerendeels een hel dus ik geniet extra dat (bijna) alles ons nu voor de wind gaat. Wij hebben onze portie shit nu wel gehad denk ik. En het klinkt raar, maar ergens ben ik blij dat het zo gelopen is. Het heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben en ik ben er zó veel sterker uit gekomen en zelfstandiger en 'wijzer' dan de meeste mensen van mijn leeftijd en nog veel ouder. Liever zo dan andersom in elk geval.
hier ben ik het ook wel een beetje mee eens.... wij werken hard, hebben mooi huis 2 auto's schat van een kind, en er zijn mensen die het wat minder hebben en op ons zeuren als wij wat nieuws kopen... 'komt van de grote bult daar! " ja schat.... jij zit lekker thuis, ik werk, studeer en red met het huishouden.... dus ja, als ik iets nieuws wil, dan heb ik daar de mogelijkheden voor... etc... zo zijn er wel meer voorbeelden. Maar als je het betreft op ziek zijn enzo, tja... dat is toch echt pech hebben.... kennissen van ons hebben ook door de hele familie Knker te zitten... .ik klop het af, maar al mijn ooms, tantes en onze ouders zijn er nog... dat is voor mij mazzel, voor onze kennissen pech en genen natuurlijk....
Sommige 'ellende' is natuurlijk subjectief, ik ken mensen die al zwaar drama maken over een overleden goudvis bij wijze van spreken . Maar veel gebeurtenissen kan je wel vanuit gaan dat iedereen die als ontiegelijk zwaar of haast ondragelijk zou ervaren. Verlies/ziekte kind, misbruik, jong verliezen van ouders om maar wat te noemen.
Ja dit dus. Maar dat komt ook omdat iedereen een andere draagkracht heeft en relativeringsvermogen. De ene persoon is nou eenmaal sterker dan de andere.
Toevallig sprak ik laatst iemand die me gelijk haar hele levensverhaal uit de doeken deed. Van ziektes in de familie tot tig mislukte ivf behandelingen waar uiteindeljk 1 kind uit is gekomen en zwaar autistisch/hoogbegaafd etc is. Een slecht lopende relatie, problemen in de familie, heel snel gestress en weet ik veel wat voor ellende ze allemaal nog meer meegemaakt had. Dan kan je denken dat alleen de mensen die het kunnen dragen deze problemen voor hun kiezen hebben, maar dan? Dan zijn ze 85, hebben ze 20 Burn outs achter de rug en liggen ze op hun sterfbed, zullen ze dan echt zeggen "joh, wat heb ik een leuk gelukkig leven gehad?", kan het me niet voorstellen...
Nadat het lijkt dat leven op rolletjes loopt , je zwanger bent van 2e kind naadat wij huis hebt gekocht, je in het ziekenhuis komt met 31 wk ivm gebroken vliezen, met 37 uiteindelijk geboren, blijkt huilbaby en huilt 24/7, veel pijn door Kiss en verkorte nekspier, Fysio en Logepedie nodig heeft, helmpje gehad en kinderartsen en audiologisch centrum plat loop nu nog steeds etc. Daarna zelf versnelde schildklier, ptss door gebeurtenis van vroeger, schildklier eindelijk op orde blijk ik hernia te hebben, na operatie veel Fysio en eindelijk hersteld nieuwe hernia, weer operatie en weer herstel. Uiteindelijk baan verloren, nu afgekeurd en weer klachten en uitval in been. Waarschijnlijk moet rug vast gezet worden . Afgelopen juni getrouwd kort nadat mijn moeder uit het ziekenhuis ontslaan in na 3 wk coma . En blij was dat ze er bij kon zijn want Nders was ik niet getrouwd. Tussendoor veel mensen verloren aan kanker . Elk jaar minimaal 2. Tja vraag me wel is af waarom ik, ben 28, 2 prachtige mooie jonge kinderen en lieve man maar mijn gezondheid is echt erg slecht. Mijn geluk komt nog wel hoop ik
Ja dat is persoonlijk..ik kan veel hebben dus voor mij zou ellende nu zijn als mijn kindjes of man of ik ernstig ziek (kanker oid) zouden krijgen